Morgunblaðið - 31.05.2003, Blaðsíða 48

48 LAUGARDAGUR 31. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ






 



   
 



  

 !" 



 
#

BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
MIG langar afskaplega mikið að
segja mitt álit um söngvakeppnina.
Þetta var dásamlegt kvöld. Birgitta
kom stórglæsilega fram í eigin per-
sónu fyrir hönd Íslands og söng sig í
hjörtu fólksins. Ég bókstaflega
klökknaði, því hvílík fagnaðarlæti í
salnum. Ég hugsaði með mér, hún
fer í þriðja sæti og það voru fleiri
sem sögðu það sama enda var Birg-
itta sú fallegasta á sviðinu þetta
kvöld. Hún bókstaflega geislaði.
Jæja, þá var barist um sætin og ég
hugsaði: Mikið er þetta spennandi.
Ég var nú bara alls ekkert hrifin af
tyrkneska laginu; söngkonan var svo
köld eins og freðin ýsa. Ég hefði val-
ið Svíþjóð en mörg lögin voru bara
nokkuð skemmtileg. Jæja, þá kom að
atkvæðatölunni og hvað gerðist. Ís-
land fékk fyrst þrisvar einn og Þjóð-
verjar, sem ættu að þekkja vel inn á
söng, þeir gáfu okkur eitt stig, einnig
tvö önnur lönd. Ég hugsaði: Hvað er
eiginlega að þessu fólki? Ég var svo
reið því oft áður hafa vissar þjóðir
sniðgengið Ísland eins og um fyrir-
litningu og öfund væri um að ræða,
vegna þess að landið okkar býr yfir
svo mikilli fegurð og sama er að
segja um kvenfólkið. Þó höfum við
sem betur fer lent í öðru sæti þegar
Selma söng þetta skemmtilega lag,
All out of luck, og fjórða sætið með
Siggu Beinteins og Grétari Örvars-
syni, Eitt lag enn. Við eigum svo
yndislega söngvara, t.d. Guðrúnu
Gunnarsdóttur, Björgvin Halldórs-
son, Diddú o.fl. og gullfallegar perlur
af íslenskum lögum. Þar komast aðr-
ar þjóðir ekki með. Ég er mjög hrifin
af tónlist allskonar og hef verið það
síðan ég var stelpa og táraðist stund-
um af einu og einu lagi. Og stundum
fékk maður gæsahúð. Ég vona bara
að þetta undirferli og h. pólitík fari
að lagast og ég veit að við eigum erf-
itt með að sigra í Eurovisionsöngva-
keppninni. Innilegar þakkir til Birg-
ittu Haukdal og vonandi kemur hún
aftur fram næsta ár.
MONIKA PÁLSDÓTTIR,
Torfufelli 27,
Reykjavík.
Söngvakeppni 2003
Frá Moniku Pálsdóttur:
ÞEGAR Evrópuríkin bárust á
banaspjótum í tryllingi tveggja
heimsstyrjalda, var hið litla ríki
Sviss svo lánsamt að standa utan
við þá hildarleiki. Það var eins og
stormauga ófriðarins, hið dular-
fulla lognsvæði, miðja fellibylsins,
væri staðsett beint yfir því landi
og það slapp við þær hræðilegu
ógnir sem fóru hamförum um álf-
una þvera og endilanga.
Ýmsar ástæður lágu fyrir því að
Sviss komst svo vel frá þessum
hörmungatímum, en miklu mun
hafa ráðið að forráðamenn lands
og þjóðar höfðu vit á því að halda
þannig á málum að enginn taldi
sér bættan hag í því að ráðast á
landið. Það virðist hafa verið sam-
dóma álit styrjaldaraðila, að það
væri þeim síst til hagræðis að
brjóta hlutleysi þessa litla ríkis.
Ísland getur sem best orðið
Sviss norðursins. Það er staðsett á
milli meginlanda Evrópu og Am-
eríku. Það hefur sérstöðu land-
fræðilega og ekki síður vegna
þjóðlegrar og sögulegrar stöðu
sinnar í samfélagi þjóðanna. Land-
ið á sér meira en þúsund ára þing-
ræðishefð og hefði þjóðveldið ekki
verið svikið í hendur erlendu valdi,
væri saga okkar trúlega algerlega
einstæð. Auk þess hefur íslenska
ríkið aldrei lagt það á þegna sína
að halda uppi her, enda yfirleitt
talið sig geta lifað í sátt við aðrar
þjóðir. Það hefur aldrei setið
„varnarmálaráðherra“ í ríkisstjórn
á Íslandi og vonandi á það ekki
eftir að verða. Styrkur okkar hef-
ur legið í fastheldni við dyggð frið-
ar og mannréttinda og þekking-
arleit okkar þarf auðvitað áfram
að grundvallast á dyggðum til að
áunnin þekking geti skilað sér til
almenningsheilla.
Að sumu leyti má vel halda því
fram, að Ísland hafi ávaxtað evr-
ópska menningararfleifð með væn-
legri hætti en flest þau ríki sem
heyra álfunni til og telja sig jafn-
vel merkisbera í hópi þeirra. Það
er hægt að byggja slíka staðhæf-
ingu meðal annars á þeim sögu-
legu gersemum sem þessi litla
þjóð hefur lagt til í heildarsafn álf-
unnar. Hætt er við því að ýmislegt
vantaði, t.d. í sögu Noregs, ef
menn uppi á Íslandi hefðu ekki
setið að ritstörfum meðan höfð-
ingjar Noregs voru að kvista hver
annan niður ásamt allri alþýðu.
Það er því í öllum skilningi heppi-
legast, jafnt fyrir hagsmuni Ís-
lands sem álfunnar allrar, að Ís-
lendingar haldi sérstöðu sinni og
keppi að því að fá aðrar þjóðir til
að sjá og skilja, virða og viður-
kenna, að það getur líka verið í
þágu hagsmuna þeirra, að eyjan í
norðri verði eyjan hvíta, nokkurs-
konar fríríki friðarins. Með því að
tryggja viðurkenningu annarra
þjóða á sérstöðu okkar, tryggjum
við líka að þjóðleg arfleifð okkar
viðhelst ásamt þeim skilningi að
hún verði ekki metin til verðs.
Framtíðargæfa Íslands felst í því
að við höldum sérstöðu okkar og
göngum ekki á mála hjá öðrum.
Sumt er nefnilega þess eðlis að
ekki er hægt að falbjóða það á
markaðstorgi nema með þeim
hætti að æra þess sem selur fylgi
með í kaupunum !
RÚNAR KRISTJÁNSSON,
Bogabraut 21,
545 Skagaströnd.
Sviss norðursins –
fríríki friðarins
Frá Rúnari Kristjánssyni: