Morgunblaðið - 05.06.2003, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 FIMMTUDAGUR 5. JÚNÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför elskulegrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SVANLAUGAR RÓSU VILHJÁLMSDÓTTUR,
sem andaðist á Skógarbæ 14. maí.
Sérstakt þakklæti til starfsfólks Hólabæjar í
Skógarbæ og á hjúkrunarheimilinu Víðinesi
fyrir góða umönnun.
Alúðarþakkir fær Jón Eyjólfur læknir fyrir að
annast hana frá því hún veiktst.
Hjördís Sigurðardóttir, Ásgeir Hjörleifsson,
Þrúður G. Sigurðardóttir, Björn H. Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
BIRNA KRISTBJÖRG BJÖRNSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Hornbrekku,
Ólafsfirði,
er lést þriðjudaginn 3. júní, verður jarðsett frá
Ólafsfjarðarkirkju þriðjudaginn 10. júní kl. 14.
Gunnar Björnsson,
synir, tengdadætur,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, sonur og bróðir,
ARNGRÍMUR VÍDALÍN JÓNSSON,
lést á heimili sínu föstudaginn 23. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Garðar Örn Arngrímsson,
Rebekka Ýr Arngrímsdóttir,
Jóna Sólveig Magnúsdóttir
og systkini.
Faðir okkar,
SVEINN BJARNASON
frá Hvannstóði
Borgarfirði eystra,
sem lést á Sjúkrahúsinu á Egilsstöðum þriðju-
daginn 27. maí, verður jarðsunginn frá Bakka-
gerðiskirkju laugardaginn 7. júní kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á slysa-
varnasveitina Sveinunga, Borgarfirði.
Börn og tengdabörn.
✝ Halla Sigtryggs-dóttir fæddist í
Reykjavík 7. júlí
1933. Hún lést á Heil-
brigðisstofnuninni á
Blönduósi 27. maí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Vil-
helmína Þórdís Vil-
hjálmsdóttir, ættuð
frá Reykjum á Skeið-
um, og Sigtryggur
Eiríksson frá Votu-
mýri á Skeiðum. Þau
áttu, auk Höllu, son-
inn Vilhjálm og dótt-
urina Þórdísi. Makar
þeirra eru Herdís Guðmundsdótt-
ir og Hörður Halldórsson. Halla
giftist árið 1953 Baldri G. Bjarna-
sen flugvirkja og eignuðust þau
fjögur börn saman, Þórdísi, Ósk-
ar, Sigtrygg og Guðjón Þór.
Þórdís er gift Gísla Guðmunds-
syni og eiga þau fjögur börn, tví-
burana Arndísi og Höllu og Rann-
veigu og Stefán Örn. Óskar er
kvæntur Sigrúnu Birgisdóttur og
eiga þau tvær dætur, Söru og Þór-
dísi. Sigtryggur er kvæntur Sig-
rúnu Hrafnsdóttur og eiga þær
dæturnar Unu og Eyrúnu. Guðjón
Þór er ókvæntur.
Strax eftir giftinguna settust
Halla og Baldur að í Kópavogi og
áttu þar lögheimili, lengst af í
Laufbrekku 13, en árið 2000 flutt-
ust þau til Blönduóss, þar sem
dóttir þeirra hefur
búið síðustu 12-13
árin.
Á sjöunda ára-
tugnum bjó Halla
ásamt fjölskyldu
sinni nokkur ár í
Stavanger í Noregi
og síðan í byrjun átt-
unda áratugarins á
Long-Island í New
York í þrjú ár. Var
þetta vegna starfs
eiginmannsins. Öll
þessi ár var Halla
fullstarfandi hús-
móðir, enda börnin á
öllum aldri.
Eftir heimkomuna frá Banda-
ríkjunum starfaði hún þó nokkuð
innan K.F.U.K. og stjórnaði ung-
lingastarfinu í Kópavogi. Einnig
gerðist hún félagi í Soroptimista-
klúbbi Kópavogs 1981 og starfaði
þar til þess tíma, er hún flutti til
Blönduóss. Innan þess klúbbs
gegndi hún ýmsum trúnaðarstörf-
um, sem sé ritari stjórnar og eitt
tímabil sem formaður.
Árið 1987 innritaðist hún í Fóst-
urskóla Íslands og lauk þaðan
prófi 25. maí 1990. Starfaði hún
síðan á hinum ýmsu barnaheim-
ilum í Kópavogi um nokkura ára
skeið.
Útför Höllu fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Mig langar að minnast tengda-
móður minnar í örfáum orðum. Mín
kynni af Höllu hófust fyrir þrjátíu og
tveimur árum. Okkar samband var
mjög gott, pínulítið var hún tortrygg-
in í byrjun en það var nú bara eðli-
legt. Við urðum góðir vinir.
Mér varð fljótt ljóst að Halla var
mjög vel gefin kona og skörp, svo að
manni fannst stundum nóg um. Því
að ég fékk það á tilfinninguna að hún
læsi hugsanir manns.
Höllu þótti alltaf gaman að læra.
Hún lauk nokkrum stigum í píanóleik
við Tónlistarskóla Kópavogs. Ákvað
hún síðan fimmtíu og fjögra ára að
hefja nám í Fóstruskólanum sem hún
lauk með stæl og var elsti nemandinn
sem útskrifast hefur frá skólanum.
Síðan starfaði hún sem fóstra í Kópa-
vogi í nokkur ár.
Það var öllum ljóst sem kynntust
þeim hjónum að þau voru mjög sam-
rýnd. Þau fluttust víða vegna starfa
manns hennar og bjuggu nokkur ár
erlendis bæði í Noregi og Bandaríkj-
unum. Það kom mörgum á óvart þeg-
ar þau ákváðu að flytjast norður í
land fyrir þremur árum. Það var
mjög ánægjulegt fyrir mig og mína
fjölskyldu að þau skyldu gera það en
árin urðu færri en ætlað var. Fyrir
fjórum mánuðum greindist hún með
krabbamein sem hún lést úr. Mig
langar til að kveðja hana með þessu
versi sem hún söng oft fyrir börnin
mín:
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson)
Missir þinn er mikill, Baldur minn.
Guð gefi þér bæði trú og styrk.
Gísli Guðmundsson.
Elskuleg tengdamóðir mín, Halla
Sigtryggsdóttir, er látin. Söknuður
minn til fallegrar og góðrar konu er
sár og ekki síst mannsins míns og
dætra. Dætur mínar sakna ömmu
Höllu óskaplega mikið. Þær elskuðu
ömmu Höllu, því hún var ekta amma.
Það kom mér ekki á óvart þegar hún
fór í fósturskólann eftir 50 ára aldur
því hún var svo barngóð. Hún var
lagin í höndunum og ég og fleiri eig-
um vettlinga, trefla, peysur og annað
eftir Höllu.
Ég var 15 ára þegar ég kynntist
syni hennar, Óskari, og hann var 19
ára. Mér var strax vel tekið þó að
Baldri tengdapabba hafi fundist ég
fullung og orðið mjög feginn þegar
ég náði 16 ára aldri. Ég tók fljótlega
eftir að samband Höllu og Baldurs
einkenndist af einskærri ást og virð-
ingu þeirra á milli sem og gagnvart
börnum þeirra. Hún var alltaf tilbúin
að rétta hjálparhönd eins og þegar
Sara okkar fæddist, við ung og í
skóla, þá gætti hún hennar nær dag-
lega. Þegar Óskar fór í nám tveimur
árum seinna kom hún með okkur og
var í nokkra daga til að hjálpa unga
fólkinu í framandi landi. Ég þakka
fyrir þau ár sem ég átti með Höllu.
Blessuð sé minning hennar.
Sigrún (Dúra).
Okkur langar til þess að minnast
ömmu Höllu með nokkrum orðum.
Það er sárt að vita að amma er farin
frá okkur en eftir sitja margar góðar
minningar um hana. Við vorum mikið
hjá ömmu og afa í gegnum árin og
það var gott að koma og vera hjá
þeim. Amma átti alltaf eitthvað gott
handa okkur að borða og munum við
helst eftir heitu jólakökunni og kakó-
maltinu sem við borðuðum bara
heima hjá ömmu og afa í Lauf-
brekku.
Það var margt sem við lærðum af
henni ömmu, hún var meðal annars
ávallt tilbúin að hjálpa okkur við ým-
iskonar handavinnu og alltaf var hún
þolinmóð þótt við værum klaufskar í
byrjun. Eins var alltaf hægt að finna
eitthvað flott í skápunum hjá henni
sem hún leyfði okkur að nota.
Þegar við vorum yngri leyfði hún
okkur að leika með skartgripina sína
og okkur þótti það mjög gaman. Þá
átti amma mikið og flott hattasafn
sem okkur fannst gaman að leika
með og brá hún oft á leik með okkur.
Amma kenndi okkur marga
söngva í gegnum tíðina og söng hún
mikið með okkur þegar við vorum
yngri í bílnum. Einnig var það fastur
liður þegar við gistum heima hjá
þeim afa, að amma söng fyrir okkur
áður en við fórum að sofa.
Við eigum eftir að sakna ömmu
Höllu mikið en við vitum að hún er á
góðum stað núna. Minning hennar
mun ávallt vera hjá okkur. Með þess-
ari bæn sem við sungum oft saman
viljum við kveðja hana ömmu okkar.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt, sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson.)
Elsku afi, missir þinn er mikill.
Guð gefi þér styrk og trú á þessum
erfiðu tímum og það munum við líka
gera.
Arndís, Halla og Rannveig
Gísladætur.
Ég man þegar ég gisti hjá ömmu
og afa þá fór ég stundum í bað og þá
gaf amma mér alltaf súkkulaði og
kók til að hafa með í baðið.
Mig langar til að kveðja hana
ömmu með þessari bæn.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Stefán Örn Gíslason.
Nú er hún elskulega, góða og hlýja
amma mín farin og hennar er sárt
saknað. Ég þakka fyrir allar þær
yndislegu stundir sem við áttum
saman, sérstaklega þegar ég fékk að
fara ein með henni og afa til Lúx-
emborgar fyrir nokkrum árum. Þá
dekruðu þau við mig eins og þeim var
einum lagið og þegar við komum
heim hringdi amma í mig bara til að
bjóða góða nótt. Það var alltaf svo
gaman og notalegt að gista hjá þeim.
Við frænkurnar fengum stundum að
kíkja í skartgripaboxið hennar
ömmu, hún átti svo margt fallegt frá
útlöndum. Við klæddum okkur upp
með slæðurnar hennar, skó og hatta.
Á kvöldin spjölluðum við amma svo
saman, sungum bænirnar og hún
klóraði og strauk mér um hendurnar.
Hún var alltaf svo flink í höndunum,
prjónaði á okkur barnabörnin og
aðra í fjölskyldunni. Saumakarfan
sem hún bjó til, mannakornin, Nýja
testamentið og fleira sem hún gaf
mér eru dýrmætir gripir í mínum
augum.
Blessuð sé minning ömmu minnar.
Sara.
Elsku amma mín er nú farin, þessi
hlýja og góða amma.
Ég man þegar ég var lítil hversu
góð hún var alltaf við mig og öll
barnabörnin. Það var svo spennandi
að gista heima hjá henni og afa. Hún
leyfði mér að fara í gömlu ballskóna
sína síðan hún var ung og máta alla
skartgripina. Þetta var svo gaman
því hún lét mann alltaf líta út eins og
litla prinsessu. Á kvöldin þegar ég
var að fara að sofa söng hún fyrir mig
þessa fallegu sálma sem ég sofnaði út
frá eða las skemmtilegar bækur.
Amma og afi fengu að gista hjá okkur
þegar þau komu í bæinn frá Blöndu-
ósi. Þau gistu í mínu herbergi og ég
var mjög ánægð með að geta lánað
þeim það. Þau voru alltaf svo þakk-
lát. Þegar amma var hjá okkur töl-
uðum við oft saman eins og bestu vin-
konur og ég sakna þess mjög mikið.
Amma var ekki aðeins amma í mín-
um augum heldur líka góð vinkona.
Hún bjó til marga fallega hluti handa
mér sem vekja minningar. Ég vil
þakka guði fyrir góðar minningar um
góða konu og vil enda þessa grein á
sálmaversi sem hún var vön að fara
með þegar ég var að sofna hjá henni.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Þórdís.
Það fyrsta sem hefur áhrif á ný-
fætt barn er lykt. Ilmur af móður
leiðir barn að brjósti. Sennilega ræð-
ur lykt meiru en við gerum okkur
grein fyrir í lífi okkar.
Þegar ég hugsa til Höllu frænku
finn ég svo sterkan ilm af útlöndum.
Að koma í Auðbrekkuna var ekki
bara heimsókn í Kópavoginn til
frænda og frænku, heldur líka upp-
lifun framandi hluta. Macintosh,
Mars, grillað brauð með beikoni, kal-
kúnar, svínakjöt. Og gjafirnar, mað-
ur lifandi, bleikröndótti kjóllinn frá
Ameríku. Allt var svo nýtt og spenn-
andi fyrir litla frænku.
Varla er hægt að tala um Höllu í
eintölu, svo samofin var hún eigin-
manni sínum og fjölskyldu. Hún var
mikil móðir, ekki bara sinna barna,
heldur margra annarra. Hún gerði
allt af alúð ástríkrar móður. Matur-
inn var borinn á borð af tilfinningu og
umhyggju og prjónarnir tifuðu í takt
við hjartað. Það var ekki undarlegt
þótt Óskar frændi væri styggur með
stóra nestisboxið sitt í skógræktinni í
gamla daga. Það hafði að geyma eitt-
hvað sem allir girntust. Frá brauði að
dásamlegri Deisí leisí köku. Öllu fyr-
irkomið eins og í fínasta mósaíklista-
verki.
Halla var, líkt og margar íslenskar
konur, þessi sérstaka blanda af
heimasætu og heimskonu. Glatt sinni
og hlýleiki voru sterkustu eðlisþættir
hennar. Hún tjáði væntumþykju sína
opinskátt og óþvingað. „Sæll frændi,
sæl frænka.“ Hver kannast ekki við
þessar kveðjur?
Halla elskaði Ísland og þó mest
það sem yfir allt var hafið og öllu
betra, Skeiðin í Árnessýslu. Þar
liggja rætur hennar. Þar á hún skyld-
menni og þangað sóttu foreldrar
hennar og systkini, sem hún unni
hugástum, orku sína og næringu.
Nú er Halla horfin til feðra sinna,
kjarkmikl ljósbjört kona og móðir,
sem þó glataði aldrei stelpunni í
sjálfri sér.
Við systkinin, makar og börn
sendum Baldri og fjölskyldunni allri
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Vertu sæl, frænka. Þökk fyrir allt.
Bergljót, Vilhjálmur,
Ingunn og fjölskyldur.
Kveðja frá vinahóp
sem kennir sig við Éljagang
Vinahópur sem kemur saman ár
eftir ár allt frá unglingsárum, á sam-
an margar minningar sem geymast
allt til elliára. Einn og einn hverfur
úr hópnum og harmur er kveðinn að
þeim sem eftir lifa. Í dag er Halla
Sigtryggsdóttir, eiginkona Baldurs
Bjarnasens, félaga okkar, kvödd.
Hún tók oft á móti okkur á heimili
þeirra í Auðbrekkunni þegar við átt-
um samverustundir. Við fundum vel
hve glöð og hress í bragði hún var
þegar hún heilsaði okkur og bar fram
veitingar en nú eru aðeins eftir góðar
minningar og þakklæti til hennar og
þeirra hjóna. Við biðjum Guð að
styrkja Baldur og ástvini þeirra og
orð Guðs megi færa þeim huggun og
hughreystingu í sorg þeirra.
Fyrir hönd félaganna
Sigursteinn Hersveinsson.
HALLA
SIGTRYGGSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar
um Höllu Sigtryggsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.