Morgunblaðið - 08.07.2003, Blaðsíða 29

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 8. JÚLÍ 2003 29
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Þín nafna,
Halldóra Jónsdóttir.
Í dag kveðjum við Lóló frænku í
hinsta sinn. Fráfall hennar bar
snöggt að og lést hún um aldur fram.
Ávallt var mikil gleði og hlátrasköll í
kringum Lóló eins og við munum í
Húsafelli þar sem Lóló og hennar
bræður og fjölskyldur komu saman á
hverju hausti í árvissu réttarferðina.
Í gegnum árin áttum við góðar sam-
verustundir heima hjá ömmu og afa á
Hringbraut og einnig þegar við feng-
um að gista hjá þeim hjónum Lóló og
Hilmari úti á Álftanesi, eigum við
þaðan margar góðar minningar.
Ávallt stóðu dyr hennar opnar fyrir
allri fjölskyldunni eins og 17. júní,
heitt kaffi og kökur fyrir þá sem
vildu. Þetta lýsir henni Lóló okkar
best hversu hlý og indæl hún var.
Algóður Guð blessi Hilmar,
Nonna, Guðrúnu, Reyni, Berglindi,
Svan og aðra ástvini og létti þeim
sorgina.
Guðrún Erla og
Magnús Sigurðarbörn.
Er okkur var tilkynnt andlát syst-
ur okkar og mágkonu brá okkur
ónotalega því enginn átti von á því.
Þegar hugurinn leitar til baka koma
upp í huga okkar ótal minningar. Við
ólumst upp í Norðurmýrinni (Grett-
isgötu) þar sem við áttum yndisleg
æskuár og góða vini. Þar var oft glatt
á hjalla og margt brallað.
Lóló, eins og systir okkar var hef-
ur alltaf verið kölluð, fór til Dan-
merkur í húsmæðraskóla eftir hefð-
bundna skólagöngu.
Þegar heim var komið vann hún
við afgreiðslustörf og kynntist síðar
eiginmanni sínum, Hilmari Karls-
syni, sem þá var sjómaður.
Á þessum árum bjuggum við á Ný-
lendugötu, á efstu hæð. Þar sást vel
út á sjó og yfir höfnina svo systir okk-
ar gat vel fylgst með komu togar-
anna. Alltaf þekkti hún hans fley og
þaut niður á bryggju. Þetta skildum
við ekki. Okkur fannst allir togarar
vera eins og vorum með það á hreinu
að Hilmar setti upp einhverja veifu
sem hún þekkti. En þetta voru okkar
pælingar þá.
Fljótlega fóru þau að búa og eign-
uðust fimm yndisleg börn. Oft pöss-
uðum við börnin og var þá glatt á
hjalla.
Fjölskyldutengsl hafa alltaf verið
mjög sterk og eitt hefur verið fastur
liður hjá okkur systkinunum gegn
um árin. Það er hin árlega réttarferð.
Þá er farið upp í Borgarfjörð á æsku-
slóðir ömmu okkar, sem var frá
Fljótstungu í Hvítársíðu. Við systk-
inin, ásamt mökum, börnum og
barnabörnum, gistum í húsum í
Húsafelli, förum í sund hjá Sigrúnu
og Kristleifi og höldum á vit ævintýr-
anna. Við förum í hellaferðir, upp á
Langjökul og rennum fyrir fisk. Há-
punktur ferðarinnar er sjálfur rétt-
ardagurinn, þar sem fylgst er með
safninu koma af fjalli og síðan að
hjálpa til við að draga í dilka. Í þeim
látum fá margir byltur og marbletti
en brosið hverfur ekki af andlitum
þrátt fyrir það. Alltaf var farið í kaffi
til Imbu og Árna í Fljótstungu og nú
síðari ár til Stínu og Bjarna sem þar
búa nú. Þegar kvölda tekur er haldið
heim í hús, þar sem grillað er saman,
kveiktur varðeldur, farið í leiki og
sungið.
Mikil gleði ríkir í þessum ferðum
og tengir hún fjölskylduna vel sam-
an. Það hlakka allir til þessarar ferð-
ar.
Í næstu ferðum vitum við að þú
munt fylgjast með okkur.
Er hinsti svefninn hjarta stöðvar mitt,
Herra, sál mín þráir ríkið þitt.
Í arma þína andinn glaður flýr,
um eilífð sæll í návíst þinni býr.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Elsku systir og mákona, þín verð-
ur sárt saknað. Hilmar og fjölskylda,
missir ykkar er mikill.
Megi góður Guð styrkja ykkur.
Gunnar, Ríta,
Sigurður og Ágústa.
við örlitlar hnátur skottuðumst í heim-
sókn með ömmum okkar stöku sinn-
um, þá ekki byrjaðar í skóla, vorum af-
ar feimnar hvor við aðra fyrst í stað, en
það breyttist fljótt. Margoft sem barn
og unglingur fékk ég að gista á Ærlæk
hjá Soffíu. Það er ákaflega bjart yfir
þeim minningum, það var svo margt
skemmtilegt sem við gerðum og ég
upplifði þar með henni, man t.d. hvað
var gaman að fara og veiða hornsíli, sá
þar í fyrsta sinn heimatekna kvik-
mynd, oftar lærðum við saman og síð-
ast en ekki síst sátum með handa-
vinnu. Einnig minnist ég svokallaðra
ævintýraferða með Soffíu og þeim á
Ærlæk, fram í Fossundirlendi að
smala og fram í Hafursstaði, að
ógleymdum líflegum sundferðum svo
fátt eitt sé nefnt.
Gestrisni og alúð Gullu og Guð-
mundar, foreldra Soffu, og bræðranna
í minn garð var einstök og fyrir það
kann ég þeim heilar þakkir.
Og við vorum fimm fermingarbörn-
in sem fermdumst saman vorið 1975 í
Skinnastaðarkirkju, við tvær ferming-
arsysturnar að sjálfsögðu í svipuðum
fötum og höfðum mikil samráð um
það.
Ekki hugsa ég um Soffíu öðruvísi en
með handavinnu. Hún var alltaf yfir-
burða handavinnumanneskja, mjög
handfljót og lagin, prjónaskapur
fannst mér hennar sérgrein, en raunar
var sama hvað hún tók sér fyrir hend-
ur í þeim efnum, það virtist flest leika í
höndum hennar og afköstin sam-
kvæmt því.
Soffía greindist með sykursýki
barnung, hún ræddi það lítið, en um-
hyggja og nákvæmni foreldra hennar
hjálpuðu henni að meðhöndla það.
Þegar árin liðu má segja að við höf-
um farið hvor í sína áttina en höfðum
þá alltaf fréttir hvor af annarri. En fyr-
ir ekkert mörgum árum fórum við að
hittast á ný. Fyrir þær alltof fáu stund-
ir er ég afar þakklát, þó að liði einhver
tími á milli samfunda eins og við sögð-
um var alltaf eins og við hefðum talast
við í gær, svo vel þekktumst við áður.
Hún var svo einlæg og afar trygglynd
sínum. Sérstaklega þótti mér vænt um
þegar hún stóð allt í einu óvænt í dyr-
unum heima hjá mér daginn eftir að
sonur minn var skírður með fullt fang
af hamingjuóskum og gjöf.
Við spjölluðum mikið, m.a. um börn-
in okkar, augljóst hve hún lagði alla
sína alúð í þeirra velferð. Glöð í bragði
sagði hún mér frá sumarbústað þeirra
í Dranghólaskógi í Öxarfirði á sínum
bernskuslóðum. Og síðar er ég heim-
sótti hana þangað sá ég að það var
hennar sælureitur, umhverfið eins og
fegurst getur verið og þau hjónin svo
ánægjuleg.
Við Guðni sendum eiginmanni,
börnum, foreldrum og öllum öðrum
ástvinum hugheilar samúðarkveðjur.
Ég kveð mína kæru vinkonu með
virðingu og þakklæti fyrir allt.
Aðalheiður Pétursdóttir.
Elsku Soffía. Þvílík sorg. En hvað
ég er hræðilega leið yfir að þú skyldir
kveðja okkur svona snemma, Soffía
mín. Ég veit ekki hvernig ég á að
skýra út fyrir börnunum mínum að
Soffía frænka sé dáin. Þau eru svo ung
að þau skilja það ekki. Það var svo
margt sem við áttum eftir að gera
saman. Þú áttir eftir að heimsækja
okkur í Kópavoginn og við áttum eftir
að heimsækja þig norður. Ég hlakkaði
svo til að fá fréttir af hvort lopapeys-
urnar sem þú og Lilli hönnuðuð
mynstrið á, slægju ekki í gegn. Og allt
spjallið sem ég hlakkaði svo til að eiga
með þér. Þær voru margar góðar
stundirnar sem við áttum saman í vet-
ur yfir prjónunum. Reyndar gleymd-
ust nú prjónarnir oft þegar við vorum
að ræða saman því við komum víða við
og ræddum líka um þá harmleiki sem
lífið hrífur okkur stundum inn í og
grimmd mannanna. Þá glitruðu stund-
um tár á hvörmum. Það sem mér
finnst erfiðast að hugsa um er hvað
hlýtur að vera erfitt hjá Lilla, Guðnýju
Jónu og Guðmundi, já, og foreldrum
þínum og systkinum, því þú varst
styrkur þeirra sem þú unnir. Það eina
sem huggar mig er sú hugsun að þú
gafst svo mikið af þér og skilur svo
mikið eftir þig. Börnin þín ganga inn í
lífið með svo gott veganesti því þú
gafst þeim tíma og ást sem ég held að
fá börn fái að njóta í jafnríkum mæli.
Og Lilli, þið áttuð eitt það ástríkasta
hjónaband sem ég hef séð. Vinskap
sem var aðdáunarverður, samheldni
sem var undraverð, ást sem var öf-
undsverð. Svo þótt þú kveðjir okkur
svona snemma, Soffía mín, gafstu okk-
ur sem fengum að njóta samvistar við
þig svo margt. Margt til að hugsa um,
margt til að njóta. Guð blessi og styrki
fólkið þitt. Takk fyrir allt. Ég sakna
þín. Þú munt alltaf vera í hjarta mér.
Þín vinkona
Sigríður Birna (Systa).
Þegar ég fékk fréttina um andlát
Soffíu fannst mér eins og tíminn stæði
kyrr, ótal hugsanir og minningar flugu
um huga minn.
Ég eyddi ófáum dögum og stundum
niðrá Brávöllum með Guðnýju og aldr-
ei var Soffía langt undan. Hún hafði
alltaf áhuga á hvað maður hafði fyrir
stafni og hvernig manni leið. Það var
hægt að sitja með henni tímunum
saman og ræða allt milli himins og
jarðar, auk þess sem hún rukkaði mig
um frímerkin sem ég safnaði handa
henni, og oftast var glaðlegur hlátur-
inn ekki langt undan.
Allir sem komu á Brávellina gátu
stólað á að nýbakaðir snúðar eða ilm-
andi skúffukaka biði þeirra, auk glæ-
nýrra krema úr jurtum úr sveitinni, og
falleg handavinnan var aldrei langt
undan, Soffía var alltaf með eitthvað á
prjónunum.
Mér leið alltaf vel í návist Soffíu, hún
tók mér sem einni af fjölskyldunni, og
sagði að hún ætti smá í mér, því hef ég
aldrei getað neitað, hún átti stóran
hluta af mér, og á enn, ekki bara sem
mamma bestu vinkonu minnar, heldur
líka sem mjög góður og traustur vinur.
Hulda.
Lundi V/Nýbýlaveg
564 4566 • www.solsteinar.is
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Vesturgötu 32,
Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti fimmtu-
daginn 26. júní.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Ingunn Ásgeirsdóttir,
Ingibjörg Ásgeirsdóttir,
Ásgeir Júlíus Ásgeirsson,
Helga Ásgeirsdóttir,
Rúna Ásgeirsdóttir,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
Mín kæra mágkona,
DÓRA HARALDSDÓTTIR FRODESEN,
lést í Osló föstudaginn 4. júlí.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Áslaug Stephensen.
Hjartkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
JÓNÍNA MARGRÉT ÞÓRÐARDÓTTIR,
Fannafold 23,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi föstudaginn
4. júlí.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju mánu-
daginn 14. júlí kl. 13.30.
Ófeigur Sigurðsson,
Sigurður Ófeigsson, Sigurbjörg Sandra Guðnadóttir,
Þórður Ófeigsson,
Elsa Ófeigsdóttir
og barnabörn.
Ástkær stjúpfaðir okkar,
SIGURBJÖRN JÓNSSON,
Vallarbraut 3,
Akranesi,
lést laugardaginn 5. júlí.
Elí Halldórsson,
Sigrún Halldórsdóttir
og fjölskyldur.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, stjúp-
faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
LEIFUR KRISTLEIFSSON,
Bröttukinn 30,
Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landspítalans Kópavogi
laugardaginn 5. júlí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sigríður Guðmundsdóttir,
Birna Leifsdóttir, Sigurður Valgeirsson,
Guðmundur Leifsson, Kristrún Runólfsdóttir,
Sævar Leifsson,
Sigrún Jóna Leifsdóttir,
Elsa Óskarsdóttir, Hafsteinn Eggertsson,
Ingvar Sigurðsson, Pálína Þráinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.