Morgunblaðið - 01.08.2003, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. ÁGÚST 2003 35
Hvernig er hægt að
kveðja konu sem mað-
ur hefir umgengist í 42
ár? Svarið er: Það er
ekki hægt. Ég veit að
hún amma er alltaf með mér. Hún er
bara flutt eitthvað í burtu. Á vissan
stað þar sem að öruggt er að við hitt-
umst aftur. Þar sem við getum bæði
verið með afa. Hún hefir vitjað mín
nú þegar. Við töluðum um það fyrir
löngu að hún myndi fylgjast með
mér þegar kallið kæmi.
Ég veit að ég er eigingjarn, elsku
amma mín, en ég á þig. Ég mun alltaf
eiga þig. Þú áttir mig. Talaðir meira
að segja oft um afa sem pabba minn.
Manstu þegar afi dó? Ég var bara 11
ára. Kom í heimsókn til þín, eins og
ég reyndar gerði næstum daglega í
42 ár, og þú varst að fara að heim-
sækja hann á spítalann. Ég fór með
þér og þú hjúkraðir honum. Hann
var lasinn. Svo var heimsóknartím-
inn búinn og við fórum á Norður-
brautina, ég man það svo vel, ég
hringdi í mömmu og sagði henni að
ég gæti ekki skilið þig eftir eina.
Ég svaf við hliðina á þér þegar
síminn hringdi og þú fékkst fréttina
um að afi væri látinn. Þú hlífðir mér.
Ekki eitt einasta tár eða spurning
um hvað hefði gerst, heldur bara „já,
og nei, og þakka þér fyrir“. Svo
stóðst þú upp og ég heyrði þig gráta
inni á baði. Komst svo inn og sást að
ég var vakandi og þú sagðir mér að
hann afi minn væri dáinn. Svo grét-
um við saman, en þú huggaðir mig og
sagðir mér að hann væri á betri stað.
Við vorum náin fyrir, en þarna
tengdumst við böndum sem aldrei
slitnuðu. Ég þakka þér svo mikið
fyrir, elsku amma mín, hve styrk
stoð og stytta þú varst mér ávallt.
Það var alveg sama hvað ég var að
gera eða hvar í heiminum ég var, þú
varst alltaf minn styrkur. Manstu
þegar ég byrjaði í tónlistinni? Þú
leyfðir okkur að æfa í kjallaranum
hjá þér. Og þegar ég spurði hvort
það væri ekki hávaði, stóð ekki á
svari hjá þér. „Það heyrist svolítið í
ykkur og bollarnir titra við eldhús-
borðið, en ég þarf allavega ekki að
hræra mjólkina við kaffið. Þið sjáið
um það.“ Svo var bara hlátur. Þú
vildir minn veg ávallt hinn besta.
Síðustu 10 ár hef ég dvalið erlendis,
en þú hringdir í mig í hverri viku, og
ef mig var farið að lengja eftir að
heyra í þér þá hringdi ég. Við vorum
svo nátengd.
Hvíl í friði, elsku amma mín. Ég
veit að nú gengur þú hin gullnu
stræti á himnum með afa.
Þinn
Jón Rafn.
Það bættist verndarengill í fjöl-
skylduna laugardaginn 19. júlí þegar
Lóa kvaddi þennan heim. Lóa eins
og ég kallaði hana tók mig að sér
þegar ég var 17 ára. Þegar ég kynnt-
ist syni dóttur hennar, honum Herði,
eignaðist ég ekki bara kærasta held-
ur eignaðist ég líka ömmu. Hún tók
mér opnum örmum. Ekki leið á
löngu þar til við fluttumst í risíbúð í
húsi hennar á Norðurbraut í Hafn-
arfirði og seinna meir í kjallarann.
Við bjuggum hjá Lóu í rúm 7 ár og
gátum með því móti bæði menntað
okkur og sparað til íbúðarkaupa.
Við erum henni ævinlega þakklát
fyrir allt sem hún gerði fyrir okkur.
Margt var af henni að læra, t.d. voru
ræktaðar kartöflur á hverju ári og
búið til rifsberjahlaup og að sjálf-
sögðu heklað og prjónað og margt
fleira. Hörður lærði meðal annars að
búa til fiskibollur og gulrætur með
sítrónusafa. Voðalega þótti ömmu
ANNA ÓLAFÍA
JAKOBSDÓTTIR
✝ Anna Ólafía Jak-obsdóttir fæddist
27. maí 1910 á
Bjarnastöðum á
Álftanesi. Hún lést á
Hrafnistu í Hafnar-
firði laugardaginn
19. júlí síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Hafnar-
fjarðarkirkju 31. júlí.
Lóu, eins og börnin
okkar kölluðu hana,
gott að smakka boll-
urnar hans Harðar eft-
ir að hún fluttist á
Hrafnistu, því þær
voru eins og hún hefði
gert þær sjálf.
Lóa var bæði glæsi-
leg og tignarleg kona
og er hún móðir mín
innilega þakklát fyrir
það að ég hafi fengið að
njóta umhyggju henn-
ar. Það er brestur í
hjörtum okkar, tár
renna niður kinnar og
kertaljós tendruð, Lóu verður sárt
saknað. Kristín, Guð gefi þér og fjöl-
skyldunni styrk.
Ása.
Anna nafna, eins og við kölluðum
Lóu frænku eða Önnu Ólafíu Jak-
obsdóttur, er látin 93 ára að aldri.
Mínar fyrstu minningar tengjast
Lóu en foreldrar mínir leigðu í kjall-
aranum á Norðurbrautinni og frá
þeim tíma leit ég á Lóu í raun sem
ömmu. Hún lék það hlutverk af
stakri prýði frá þeim tíma allt fram í
andlátið. Alltaf var spennandi að
koma í heimsókn til Lóu frænku því
hún lumaði oftast á nammi sem ekki
var fáanlegt í búðum hér á þeim
tíma. Á seinni árum voru það börnin
mín sem fengu að njóta molanna.
Þótt maður sem barn kynni vissu-
lega að meta gotterí og aðrar góðar
gjafir þá er það vináttan og ekta
væntumþykja sem skein í gegn og
lifir fram á fullorðinsár.
Þá var á þessum tíma viss ævin-
týraljómi yfir Lóu og eiginmanni
hennar, Engiljóni (d. 1972), en þau
höfðu meðal annars farið til Ítalíu og
Englands. Þau höfðu átt og ferðast
um á mótorhjóli með hliðarvagni hér
á landi sem þótti ekki lítið spenn-
andi. Þá vann Anna í bakaríi og
stundum var farið að heimsækja
hana til að kanna hvort ekki væru til
afskurðir af vínarbrauðum eða til að
kaupa bolludagsbollur.
Lóa sýndi mér, Bibbu og börnun-
um mikla ræktasemi alla tíð. Ég hef
enn ekki séð flottari stúlkur en Völu
og Önnu litlu í bleiku sérhekluðu
kjólunum frá Önnu nöfnu.
Allir sem ná eins háum aldri og
Lóa frænka hafa lifað tímana tvenna.
Hún og Rósa systir hennar misstu
föður sinn (1913) ungar að aldri í sjó-
slysi við Álftanes. Friðrik Ágúst afi
fékk þær Lóu og Rósu í kaupbæti
með Ingibjörgu ömmu og seinna áttu
þau saman fjórar stelpur til viðbótar.
Afi var mikið á sjó og í siglingum og
bjó því við kvennaríki í landi. Sjálf-
sagt hefur Lóa haft þar visst forystu-
hlutverk enda elst og hún var ákveð-
in þegar hún vildi það við hafa. Hana
einkenndi alla tíð hlýja, reisn og
virðuleiki, nokkuð sem fólk sá við
fyrstu kynni. Varla fór hún úr húsi í
minnsta erindi nema smekklega
klædd og tilhöfð eins og hún gerði
ráð fyrir að hitta fjölda manns og
hún kvaddi með reisn.
Dóttir Önnu og Engiljóns er
Kristín og betri frænku er ekki hægt
að hugsa sér. Ég votta henni, Lonny,
barnabörnum og öðrum aðstandend-
um okkar innilegustu samúð.
Hjörleifur Einarsson.
✝ Guðlaug ÓlöfStefánsdóttir
fæddist í Borgar-
gerði í Fljótum 20.
september 1910. Hún
lést á Garðvangi,
dvalarheimili aldr-
aðra í Garði, 26. júlí
síðastliðinn. Foreldr-
ar Guðlaugar voru
Stefán Aðalsteinsson,
f. 10.9. 1884, d. 12.5.
1980, og Kristín Jós-
efsdóttir, f. 25.8.
1888, d. 10.12. 1954.
Guðlaug var næstelst
14 systkina, systkini
hennar eru: Jóhann (látinn), Helga
(látin), Svanmundur (látinn), Sig-
rún, Sigríður, Albert (látinn),
Anna (látin), Jakobína, Albert (lát-
inn), Svanfríður, Jóna, Jón, Gísli
(látinn), og Anna (fóstursystir).
Guðlaug giftist 31.12. 1933 Guð-
mundi Gunnlaugssyni húsasmið, f.
11.5. 1895, d. 10.11. 1975. Þeim
varð sex barna auðið. Þau eru:
Sigurlaug, f. 1934, gift Guðmundi
Frímannssyni, Svanmundur, f.
10.5. 1935, d. sama ár, Hjalti, f.
1936, kvæntur Erlu Maríu Andr-
ésdóttur, Kolbrún, f.
1940, var gift Hall-
dóri Lárussyni, d.
1997, Kristín Erla, f.
1945, gift Sigurði
Ingvarssyni, og
Svandís, f. 1949, gift
Helga Gamalíelssyni.
Áður en Guðlaug
giftist Guðmundi
eignaðist hún Jón
Kr. Jónsson, f. 1931,
kvæntur Herdísi Ell-
ertsdóttur, með unn-
usta sínum Jóni Kr.
sem drukknaði áður
en Jón fæddist. Einn-
ig ólu þau að mestu upp systur
Guðlaugar, Jakobínu, sem er gift
Haraldi Ringsted. Guðlaug og
Guðmundur bjuggu lengst af á
Siglufirði en fluttust til Keflavíkur
árið 1952 og bjuggu þar þangað til
Guðmundur lést. Guðlaug dvaldist
síðustu æviárin á dvalarheimilun-
um Hlévangi í Keflavík og Garð-
vangi í Garði. Afkomendur Guð-
laugar eru 95.
Útför Guðlaugar fer fram frá
Útskálakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Við systurnar og fjölskyldur okk-
ar þökkum ömmu Laugu fyrir allar
stundirnar sem við áttum með henni.
Hvíl þú í friði.
Jóna og Guðlaug.
GUÐLAUG ÓLÖF
STEFÁNSDÓTTIR
Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
JÓN ÓLAFSSON,
Árskógum 8,
verður jarðsunginn frá Garðakirkju, Álftanesi,
í dag, föstudaginn 1. ágúst, kl. 10.30.
Ingigerður Runólfsdóttir,
Sirrý Laufdal Jónsdóttir,
Ólafur Laufdal Jónsson,
Trausti Laufdal Jónsson,
Hafdís Laufdal Jónsdóttir,
Erling Laufdal Jónsson,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegrar móður minnar, tengdamóður,
ömmu, langömmu og langalangömmu,
GUÐRÚNAR SIGURBERGSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki
Sólvangs fyrir góða umönnun og hlýhug í
hennar garð.
Einey Guðríður Þórarinsdóttir, Hjalti Þórðarson,
Erna Björk Hjaltadóttir,
Gunnar Þór Hjaltason,
Ásta María Hjaltadóttir,
Þóra Jóhanna Hjaltadóttir,
Hulda Svandís Hjaltadóttir,
Anna Jónína Sigurbergsdóttir,
Þórarinn Sigurbergsson,
langömmu- og langalangömmubörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÞORVALDUR ÁSGEIRSSON
frá Blönduósi,
lést á heimili sínu, Hraunbúðum, Vestmanna-
eyjum, þriðjudaginn 29. júlí.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Sigurborg Gísladóttir,
Ásgeir Þorvaldsson, Guðfinna Sveinsdóttir,
Hrefna Þorvaldsdóttir, Valgeir Benediktsson,
Olgeir Þorvaldsson, Sigríður Óskarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn,
DANÍEL DANÍELSSON
fyrrum bóndi á Tannastöðum,
síðast til heimilis á Spítalastíg 6,
Hvammstanga,
lést á Sjúkrahúsinu á Hvammstanga miðviku-
daginn 30. júlí.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd barna, tengdabarna, barnabarna og annarra vandamanna,
Sigurbjörg Þorgímsdóttir.
Elskuleg móðir okkar,
ANNA SIGURJÓNSDÓTTIR,
Hofsvallagötu 22,
lést á Landspítala Hringbraut mánudaginn
28. júlí.
Guðrún Þorgeirsdóttir,
Ágúst Þorgeirsson,
Auður Þorgeirsdóttir,
Kolbrún Þorgeirsdóttir,
Anna Dóra Þorgeirsdóttir,
Halla Þorgeirsdóttir.