Morgunblaðið - 07.09.2003, Síða 6

FRÉTTIR
6 SUNNUDAGUR 7. SEPTEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Síðustu sætin til Rimini þann 16. september í eina viku. Þú
bókar 2 sæti, en greiðir bara fyrir 1. Kynnstu Feneyjum,
Flórens, Rimini og Róm, því héðan er frábært að ferðast til
allra átta um Ítalíu. Þú bókar núna og tryggir þér síðustu sætin
og að auki getur þú valið um úrval gististaða á Rimini og að
sjálfsögðu nýtur þú traustrar
þjónustu fararstjóra Heimsferða
allan tímann.
2 fyrir 1
Rimini
16. september
frá kr. 19.950
Skógarhlíð 18, sími 595 1000.
www.heimsferdir.is
Munið Mastercard
ferðaávísunina
Verð kr. 19.950
Fargjald kr. 32.200.- / 2 = 16.100.
Skattar kr. 3.850.
Alm. verð kr. 20.950.
Ferðir til og frá flugvelli, kr. 2.800.
Verð gistingar
Nautic 7 nætur
2 í stúdíó, á mann 17.400.
E
R TIL ómerkilegra fyrirbæri en gangstétt? Gráar, sviplaus-
ar raðir af steinum, troðnar skósólum, sem liggja þvers og
kruss um borgina. Þó eru þetta farvegir manngrúans; vörð-
ur borgariðunnar. Ég hafði varla áttað mig á að gangstéttir
hefðu nokkuð annað hlutverk en að leiða fólk milli staða
fyrr en í vikunni. Þá rek ég augun í ástfangið par á unglingsaldri kela á
götuhorni. Gangstéttin þeirra athvarf, fjarri foreldrahúsum. Ef til vill
fyrsta ástin. Þau faðmast og kyssast í óratíma. Vinirnir spölkorn ofar í
götunni og láta sér fátt um finnast. Þegar þeir hverfa á braut lítur stúlkan
á kærastann björtum augum og rennir frá peysunni, svo hann komist með
hendurnar undir bolinn. Bara í stutta stund. Svo halda þau áfram faðm-
lögunum.
Síðar um daginn þræði ég gangstéttina meðfram þungri umferðargötu.
Stakur skór á götunni miðri minnir óþyrmilega á varasama umferðina.
Stórfljót sem hefur hrifið mann með sér – eitt mannslíf sem hverfur í
strauminn. Aðrir standa á árbakkanum og fylgjast með í stjarfri ógn.
Á sólbjörtum degi færa gangstéttirnar okkur nær hvert öðru, þar mæt-
umst við og heilsumst ókunnugt fólk.
En við förum sjaldan túr á gangstéttum í rigningu. Þegar Jens Sigsga-
ard fékk hugmyndina að Palli var einn í heiminum, þá var hann að labba í
rigningu. Það bara hlýtur að vera. Í rigningunni eru gangstéttirnar
mannlausar og göturnar auðar. Einstaka hræða á ferli,
en þá er hún að flýta sér, einhvern veginn mitt á milli
þess að labba og hlaupa, stekkur í þriðja hverju skrefi,
göngulagið eins og hún sé hálfur maður, hálf antilópa.
Í asa rigningarinnar hættir fólk að sneiða hjá rifunum
á milli gangstéttarhellnanna; enginn tekur eftir gluf-
unum í mannlífinu. Fólk með hettu heilsar ekki; sjón-
deildarhringurinn er of þröngur. Og hending ef kastað er kveðju. Fólkið
er eins og skuggar sem birtast og hverfa í kvöldhúmi ljósastauranna.
– Jæja, það er blíðan, segir blaðamaður fjörlega.
– Já, blíðan, svarar skugginn og hverfur ofan í gangstéttina.
Aldrei hafa ljósastaurarnir verið eins gráir og bognir. Aðeins einrænar
sálir á ferli – ljósastaurarnir í mannlífinu. Í Fischersundi heilsar þó rjóð
og útitekin kona í grænum regngalla. Hún er með hettuna niðri og það
dropar af hrokknu hárinu. Um leið og blaðamaður heilsar lætur hún dæl-
una ganga:
– Það er einhver dulúð við kvöldið sem dregur fleiri út en mig og þig.
Jepparnir aka framhjá Rainbow Warrior í stríðum straumum. Ég sá
regnboga þar í dag. Ég held það þýði að þeirra málstaður sigri. Og Mars
hefur ekki verið svona nálægt jörðinni í 60 þúsund ár. Ég las það í blaðinu.
Jæja, bless elskan.
Græni liturinn hverfur í grámann. Var hún Marsbúi? Blaðamaður flýt-
ur niður að höfn með vatnselgnum í göturennunum. Skipið er grænt eins
og sjórinn. Er Rainbow Warrior geimskip? Þó nokkur umferð er um
höfnina og nef á rúðum. Íslenski fáninn blaktir og áletrunin „Veljum
ferðamennsku en ekki hvalveiðar“. Það stendur skýrum stöfum að bát-
urinn sé lokaður. En reglulega koma skipverjar upp á þilfarið til að
reykja, – eins og hvalir að blása.
– Við vorum á leið til Grikklands þegar kallið kom, segir ungur maður,
sem er ekki með nein hlífðarföt með sér.
– Nafnið Rainbow Warrior bendir til þess að þetta sé herskip, segir
blaðamaður eftir stuttar samræður um þriggja vikna siglingu á úthöf-
unum.
– Já, við erum hermenn, segir stúlka í gulum regnstakk með sólskins-
bros.
– Mér hefur nú alltaf verið í nöp við nafnið, segir maðurinn.
– Þið hafið sjálfsagt lesið ykkur til um hvalveiðar og ástand hvala-
stofna?
– Já, við höldum okkur upplýstum. Við höfum heyrt heilmikið um land-
ið ykkar.
Skipverjunum skolar aftur niður í káetu. Aðeins ferðamenn ráfa um
höfnina. Þeir verða jú að fara út og skoða eitthvað. Nú standa þeir í rign-
ingunni að skoða Rainbow Warrior. Það sést ekki í andlitið á öðrum fyrir
hlífðarfatnaði. Þeir skima tortryggnir í kringum sig.
– Er lögreglan búin að setja farbann á skipið?
– Nei, svarar blaðamaður. Ég held því sé lagt hérna til að kynna mál-
staðinn.
– En varðskipið, er því lagt þarna til að fylgjast með þeim?
– Nei, það liggur alltaf þarna við festar.
Stundum getur sannleikurinn verið óspennandi, beinlínis leiðinlegur.
Eins og blautur maður í rigningu. Þó er eitthvað notalegt við rigninguna.
Á meðan maður er ennþá þurr. Annað gildir ef vatnið vellur í skónum.
Engu líkara en allir eigi regngalla nema blaðamaður, gegnblautur, kaldur
og hrakinn eftir aðeins klukkutíma rölt í rigningunni. Hann mætir fólki á
leið út í bleytuna.
– Jæja, þá er það rigningin, segir hann niðurdreginn.
– Já, yndislega rigningin, segir kona brosandi. Ég var að koma úr moll-
unni í Þýskalandi og rokið og rigningin er dásamleg.
– Þetta er fegrunarlyf, segir bóndinn og víst er það satt – brosandi fólk
er fallegt. Eina fólkið sem syngur í rigningunni hlýtur að vera á bíl. Ann-
ars væru það ekki svona kátt. Blaðamaður fleytir kerlingar á gangstétt-
arhellunum heim á leið. Nema hvað, hann er vatnið og skoppar á stein-
inum.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Glufurnar í
mannlífinu
SKISSA
Pétur Blöndal
flaut eftir
gangstéttum
borgarinnar
AXEL Kristjánsson hæstarétt-
arlögmaður felldi nýlega 89 kg
hreintarf á Grjótöldu ofan við
Hrafnkelsdal. Það er í frásögur
færandi að nú eru liðin 40 ár frá því
Axel fór fyrst til hreindýraveiða.
Hefur hann farið flest árin sem
hreindýraveiðar hafa verið leyfðar
á þessu tímabili. Mun vera leitun að
áhugaveiðimanni hérlendis sem á
lengri hreindýraveiðiferil að baki.
Félagar Axels í fyrstu ferðinni
1963 eru nú látnir en þeir voru Þor-
steinn S. Thorarensen borgarfógeti
og Vilhjálmur K. Lúðvíksson lög-
fræðingur Landsbankans og nutu
þeir leiðsagnar Kjartans Bjarna-
sonar bónda frá Þuríðarstöðum.
Veiðifélagar Axels nú voru Karl
sonur hans og Kristfinnur Jónsson,
en þeir hafa farið saman til hrein-
dýraveiða á hverju hausti frá 1998.
Sigurður Aðalsteinsson leið-
sögumaður á Vaðbrekku afhenti
Axel sérmerkta húfu í tilefni af 40
ára veiðiafmælinu. Á hana er letr-
að: „Veiðimeistari í 40 ár“ og saum-
uð mynd af stærsta tarfinum sem
Axel hefur fellt. Sá féll 1997 og vó
115 kíló.
Ljósmynd/Sigurður Aðalsteinsson
Axel Kristjánsson hreindýraveiðimaður felldi þennan tarf á Grjótöldu.
Hreindýraveiði-
maður í 40 ár
Axel Kristjánsson með húfuna sem
gerð var í tilefni þess að 40 ár eru
liðin frá því hann fór fyrst til hrein-
dýraveiða.
EYJÓLFUR Sigurðsson, fram-
kvæmdastjóri Kiwanis-alheims-
hreyfingarinnar, segir aðalbreyt-
inguna sem Kiwanis-hreyfingin
standi frammi fyrir í dag vera að að-
laga sig breyttu samfélagi. Ungt fólk
hafi ekki sýnt
samtökunum
sama áhuga og
þeir sem eldri eru
og meðal þess
sem verið sé að
endurskoða sé hið
fasta fundarform
samtakanna.
Nokkur fækk-
un hefur orðið í
Kiwanis-hreyf-
ingunni á liðnum árum, einkum í
Bandaríkjunum en á sama tíma hef-
ur félagsmönnum fjölgað í Evrópu,
Suður-Ameríku og Asíu.
Eyjólfur sem starfar nú í höfuð-
stöðvum samtakanna í Indiana hefur
starfað innan Kiwanishreyfingarinn-
ar í samtals 40 ár eða frá stofnun ís-
lensku hreyfingarinnar fyrir réttum
um 40 árum. Hann tók við fram-
kvæmdastjórastöðunni um síðustu
áramót en var áður framkvæmda-
stjóri Evrópuskrifstofu samtakanna
í Ghent í Belgíu um sex ára skeið og
þar áður heimsforseti hreyfingarinn-
ar 1995-6. Um 610 þúsund manns eru
í alheimshreyfingunni í dag að með-
töldum ungliðahreyfingunum.
Á skrifstofunni sem hann stýrir
starfa 110 manns en auk þess eru
starfræktar tvær skrifstofur í Asíu,
ein í S-Ameríku og ein í Evrópu. Auk
vinnu við framtíðarmótun og dagleg-
an rekstur er starfsemi þeirra fólgin
í að þjónusta Kiwanis klúbba í 88
ríkjum víðsvegar um heiminn.
Reksturinn er fjármagnaður með ár-
gjöldum en það fé sem safnast til
góðgerðarmála rennur óskipt til
málaflokksins.
Fundarformið í endurskoðun
Að sögn Eyjólfs byggist klúbba-
starfið fyrst og fremst á samfélags-
þjónustu í því umhverfi sem þeir eru
starfræktir í. Hann segir að á seinni
áratugum hafi verið lögð rík áhersla
á að klúbbar í einstökum ríkjum
legðu til framlög og jafnvel vinnu við
verkefni í öðrum löndum, einkum
þriðja heims ríkjum. „Við höfum ver-
ið í mjög ítarlegu samstarfi við
Barnahjálp Sameinuðu þjóðanna um
að eyða joðskorti. Það verkefni er
komið langt á veg og beinist nú eink-
um að A-Evrópu,“ segir Eyólfur Sig-
urðsson.
Eyjólfur Sigurðsson, fram-
kvæmdastjóri Kiwanis-
alheimshreyfingarinnar
Hreyfingin
lagi sig að
breyttu
samfélagi
Eyjólfur
Sigurðsson
Sýna þarf að-
gát í réttunum
ÁHUGI almennings á göngum og
réttum hefur farið vaxandi nú í
seinni tíð og m.a. hafa borist fréttir
af því að mun meira af fólki en fé hafi
verið í einstaka réttum. Herdís
Storgaard hjá Árvekni sagði það hið
besta mál að fólk af mölinni fylgdist
með réttarstörfunum en hins vegar
væri nauðsynlegt að fara varlega.
Hún sagðist hafa heyrt dæmi um að
jafnvel mjög litlum börnum hefði
verið sleppt lausum í réttirnar en
slíkt gæti reynst mjög hættulegt.
„Þetta er vinnustaður, þar sem at-
gangur er mikill og lítil börn geta því
verið í mikilli hættu, sé þeim sleppt
lausum. Þetta á reyndar líka við um
þá eldri, sem ekki þekkja aðstæður
við réttarstörfin og skynja ekki þær
hættur sem geta skapast.“
Herdís sagði það vissulega
skemmtilegt að fylgjast með réttar-
störfunum en ítrekaði það að fólk
sýndi aðgát.
♦ ♦ ♦