Morgunblaðið - 07.09.2003, Page 24

LISTIR
24 SUNNUDAGUR 7. SEPTEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
„MÉR finnst eitt ansi merkilegt í
þessu. Schumann samdi lögin
ópus 39 áður en hann vissi hvort
hann fengi að giftast Clöru. Karl-
inn faðir hennar vildi ekki leyfa
þeim að eigast og málið komið
fyrir dómstóla. Þessi lög eru
taugaveiklunarleg - hver smá-
stemmningin rekur aðra og mikið
rót á tilfinningunum. Þau giftast
svo í september, og eftir það
samdi Schumann Kernerljóðin
ópus 35. Þar er allt miklu sterk-
ara og stærra í sniðum, lögin
stærri og miklu meira sjálfs-
traust. Svo getur maður bara
spekúlerað í því hvers vegna
þetta er akkúrat svona.“
Það er Kristinn Sigmundsson
bassasöngvari sem hér segir frá
tveimur ljóðaflokkum sem Robert
Schumann samdi árið 1840 og
þeir Jónas Ingimundarson flytja á
opnunartónleikum Tíbrárrað-
arinnar í Salnum í kvöld kl. 20.00.
Í Liederkreis eða Söngvasveig
op. 39 er að finna nokkra af
þekktustu söngvum Schumanns.
Lögin eru tólf að tölu, öll við ljóð
Josephs von Eichendorfs. „Þar
eru lög eins og Mondnacht, Wal-
desgesprech og Zwielicht, allur
þessi efi og kvíði, og svo aftur yf-
irspennt ást, rómantík og gleði,“
bætir Kristinn við. Jónas segir að
svo persónulega rómantík eigi
enginn til nema Schumann. „Við
getum sagt að þetta sé allt að því
ofurviðkvæmni, jafnvel tauga-
veiklun, sem fyrirfinnst hvergi í
ljóðabókmenntunum nema sem
séreign hans.“ Þeir Kristinn og
Jónas segja það líka athyglisvert
að Schumann skyldi ekki hafa
samið nein sönglög að heitið geti
fyrr en þetta ár. „Hann hafði
helgað sig píanóinu öll þessi ár,“
segir Jónas. „Hann var búinn að
semja öll þessi stóru þekktu pí-
anóverk sín.“ Kristinn minnir á að
jafnvel aðeins ári áður en Schu-
mann samdi þessi fallegu lög, hafi
ekkert bent til þess að hann
myndi láta til sín taka í þeirri
grein. „Þá lýsti hann algjöru frati
á sönglagið og sagði það prímitíft
og ómerkilegt.“ Jónas segir að þó
hafi það ekki bara verið fyrir til-
viljun að hann fór að semja söng-
lög í svo miklum mæli. „Hans
heimur var ekki bara tónlistin.
Hann var líka mikill bókmennta-
maður og það sést vel á ljóðunum
sem hann valdi sér að að semja
við. Þetta er góður og djúpur
kveðskapur. Schumann er að tjá
sig sem mjög sérstaka sál, hann
er taugaveiklaður, geðsjúkur, of-
urviðkvæmur og yfir sig ástfang-
inn, og hann fær ákveðna hug-
svölun í sönglaginu.“ „Hann setti
sig líka ákaflega vel inn í kveð-
skapinn,“ bætir Kristinn við.
„Stundum er söngröddin bara
eins og fylgirödd með píanóinu;
píanóröddin gæti staðið ein og
sér.“
Í minningu
Halldórs Hansen
Kristinn Sigmundsson segir
enga sérstaka ástæðu liggja að
baki því að flytja lagaflokka
Schumanns nú, aðra en þá að
hann langaði til þess. „Við höfum
einu sinni flutt Söngvasveig ópus
39 áður, - fyrir rúmum 10 árum
og mig langaði að syngja hann, og
eitthvað annað eftir Schumann
með. Jónas hefur átt sér þann
draum lengi að flytja Kernerljóð-
in. Mér fannst þetta passa ágæt-
lega sem konsertprógramm. Oft
er maður að syngja eitthvert
bland í poka og tími kominn til
þess að syngja eitthvað heildstæð-
ara. Þegar við nefndum að við
ætluðum að vera með tvo ljóða-
flokka eftir eitt og sama tón-
skáldið, urðu sumir svoítið smeyk-
ir um að þetta yrði einhæft, en
það er svo fjarri því.“ „Það er líka
gaman og svolítið sérstakt að
þetta eru allt lög sem standa sam-
an í tíma, - en ekki til dæmis upp-
haf og endir til að sýna einhverja
þróun. Við erum bara að flytja
þessi lög af því að við höfum ást á
þeim,“ bætir Jónas við.
Tónleikarnir eru helgaðir
minningu Halldórs Hansen barna-
læknis sem lést fyrr í sumar, en
Halldór var mikill áhugamaður
um sönglistina og sérfróður á því
sviði. Jónas segir að Halldór hafi
verið mikilvægur vinur seint og
snemma, sem allir í faginu leituðu
til. „Þetta er örlítill þakklæt-
isvottur og reyndar það fyrsta
sem við ákváðum, - áður en við
ákváðum hvað við ætluðum að
gera, - að helga tónleikana minn-
ingu Halldórs.“
Kristinn, Diddú og Gunnar
í landsreisu með Jónasi
Kristinn er búinn að vera í sum-
arfríi frá óperusöng frá í júlí, og
kveðst mest hafa notið þess að
vera úti við og veiða. „Fyrr í sum-
ar var ég í San Francisco, þar
sem ég söng í La Damnation de
Faust eftir Berlioz. Í San Franc-
isco hitti ég annan Íslending sem
er nánast í guðatölu þar um slóð-
ir, - Helga Tómasson. Það var
gaman að sjá að orðsporið sem af
honum fer er rétt - þeir þar ytra
halda ekki vatni yfir honum. Við
vorum mjög þjóðlegir og borð-
uðum saman 17. júní.“
Eftir tónleikana í kvöld heldur
Kristinn til Detroit, þar sem hann
syngur á þrennum tónleikum í
Sálumessu Verdis undir stjórn
Neemes Järvi. „Ég er farinn að
vera aðeins meira í Ameríku, og
hef verið að fá ýmis tilboð sem ég
hef ekki getað sinnt vegna þess
hvað ég er bundinn hér í Evrópu.
Ég verð þar þó aftur í byrjun
næsta árs, syng Sarastro í
Houston. Í nóvember og desember
verð ég hins vegar í Bastilluóper-
unni í París, í Meistarasöngv-
urunum og Hollendingnum fljúg-
andi.“
Kristinn ætlar þó líka að leyfa
okkur hér heima að heyra í sér,
því þeir Jónas, ásamt Diddú og
Gunnari Guðbjörnssyni munu
efna til tónleikaferðar um landið.
„Það verður blandað efni, óperu-
og sönglagaprógramm. Við förum
um landið en verðum líka með
tónleika hér í Salnum, en dagsetn-
ingarnar eru ekki ákveðnar.“
Kristinn Sigmundsson og Jónas Ingimundarson á opnunartónleikum Tíbrárraðarinnar í Salnum
Morgunblaðið/Þorkell
Jónas Ingimundarson og Kristinn Sigmundsson.
Schumann fékk hug-
svölun í sönglaginu
UNGUR tenórsöngv-
ari, Eyjólfur Eyjólfs-
son, er styrkþegi árs-
ins 2003 úr
Styrktarsjóði Önnu
Karólínu Nordal, en
styrkurinn var afhent-
ur við sérstaka athöfn í
Salnum í Kópavogi í
gær, laugardag. Þetta í
annað sinn sem styrk-
urinn er afhentur í
Salnum á fæðingardegi
Önnu, en styrkþegi
síðasta árs var Guðrún
Jóhanna Ólafsdóttir,
mezzósópransöngkona.
Sjóðnum er ætlað að
styrkja efnilega tónlistarnema í
„söng og fíólínspili“ eins og Anna
sjálf orðar það í bréfi um tilgang
sjóðsins. Styrkupphæðin nemur kr.
500.000.
Eyjólfur Eyjólfsson fæddist í
Reykjavík árið 1979. Hann útskrif-
aðist af tónlistarbraut Flensborg-
arskólans í Hafnarfirði vorið 1998
og ári síðar lauk hann burtfaraprófi
í þverflautuleik frá Tónlistarskóla
Hafnarfjarðar með Gunnar Gunn-
arsson sem aðalkennara. Samhliða
þverflautunáminu
sótti Eyjólfur söng-
tíma hjá dr. Þórunni
Guðmundsdóttur við
sama skóla og lauk
þaðan burtfararprófi í
söng vorið 2002.
Eyjólfur hefur
sungið með ýmsum
kórum og sönghópum.
Þar á meðal Kór
Flensborgarskólans,
Hljómeyki, Schola
Cantorum og söng-
hópnum Grímu. Hann
fór með hlutverk
hundsins Spaks í
söngleiknum Kolrössu
eftir dr. Þórunni Guðmundsdóttur
sem settur var upp af Hugleik í
Tjarnarbíói á síðasta ári. Eyjólfur
hefur haldið tónleika hér heima og í
London og fyrir skömmu söng hann
tenórsólóið í Messíasi eftir G.F.
Handel með Konunglegu sinfóníu-
hljómsveitinni í Sevilla í Maestr-
anza óperuhúsinu.
Eyjólfur stundar framhaldsnám
við Guildhall School of Music and
Drama þar sem aðalkennari hans
er Adrian Thompson.
Styrktarsjóður Önnu Karólínu Nordal
Ungur og efnilegur ten-
órsöngvari hlaut styrkinn
Eyjólfur Eyjólfsson
Elling – Paradís í
sjónmáli er eftir
Ingvar Am-
bjørnsen í þýðingu
Einars Ólafs-
sonar.
Elling er ekki
eins og fólk er
flest. Þegar móðir
hans deyr þarf
hann að finna fótfestu í nýjum veru-
leika og takast á við lífið einn og
óstuddur. Umheimurinn er í senn ógn-
vænlegur og lokkandi og úr íbúð sinni
í fjölbýlishúsi í úthverfi Óslóar fer Ell-
ing að fylgjast með nágrönnum sínum
handan götunnar af miklum áhuga.
Sjónaukinn veitir honum innsýn í nýja
heima þar sem stórmerkilegir atburð-
ir eiga sér stað.
Ingvar Ambjørnsen hefur hlotið
fjölda verðlauna fyrir bækur sínar um
Elling sem alls eru fjórar. Elling –
Paradís í sjónmáli er sú fyrsta. Elling
hefur notið vinsælda víða um lönd og
samnefnd kvikmynd vakti mikla at-
hygli hérlendis sem erlendis og var til-
nefnd til Óskarsverðlauna. Ingvar Am-
bjørnsen er gestur á Bókmenntahátíð
í Reykjavík.
Útgefandi er Almenna bókafélagið.
Bókin er kilja, 188 bls., prentuð í Dan-
mörku. Ragnar Helgi Ólafsson hann-
aði bókarkápu. Verð:1.590 kr.
Skáldsaga