Morgunblaðið - 04.10.2003, Blaðsíða 50

MINNINGAR
50 LAUGARDAGUR 4. OKTÓBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Gestur Breið-fjörð Ragnarsson
fæddist á Skaga-
strönd 9. apríl 1939.
Hann lést af slysför-
um hinn 24. septem-
ber 2003. Foreldrar
hans voru Ragnar
Magnússon, f. 4. nóv-
ember 1910, d. 14.
janúar 2000, og
Steinunn Áslaug
Jónsdóttir, f. 8. júní
1909, d. 2. febrúar
1975. Systkini Gests
voru: 1) Karítas Una,
f. 17. september
1931, d. 6. janúar 1940. 2) Magnús
Guðberg, f. 30. júní 1936, d. 20.
janúar 1943. 3) Jón Jóhann, f. 4.
ágúst 1937. 4) Ragnheiður Björk,
f. 9. apríl 1939, d. 18. júlí 2003. 5)
Ólína Guðbjörg, f. 4. febrúar 1944.
Fjórtán ára fluttist Gestur til
Grindavíkur með foreldrum sín-
um og systkinum og bjó hann þar
síðan.
Hinn 31. desember 1960 kvænt-
ist Gestur Jóhönnu Garðarsdótt-
ur, f. 10. ágúst 1940. Foreldrar
hennar voru Garðar Sigurðsson, f.
2. ágúst 1911, d. 25. ágúst 2002, og
Jóhanna Vilhjálmsdóttir, f. 29.
ágúst 1917, d. 13. október 2002.
Börn Gests og Jóhönnu eru: 1)
Steinunn, f. 31. ágúst
1959, maki Tryggvi
Sæmundsson, f. 4.
desember 1955.
Þeirra börn eru a)
Daníel Gestur, f. 7.
október 1983. b)
Drífa Mjöll, f. 24.
apríl 1987. Sonur
Tryggva er Tryggvi
Þór, f. 4. september
1975. 2) Ragnar
Breiðfjörð Gestsson,
f. 4. mars 1961, maki
Margrét Helgadótt-
ir, f. 3. júní 1966.
Börn þeirra eru a)
Ásta Birna Björnsdóttir, f. 26. júlí
1982. b) Gestur Breiðfjörð, f. 31.
janúar 1986. c) Arnór Benedikt, f.
23. maí 1994. 3) Hanna Rún, f. 27.
mars 1962. 4) Reynir Garðar, f. 27.
mars 1962, maki Inga Þórðardótt-
ir, f. 23. janúar 1968. Börn þeirra
a) Guðrún Hanna, f. 15. ágúst
1986. b) Eiríkur Már, f. 16. sept-
ember 1989. c) Telma Sif, f. 4. maí
1994. d) Andri Freyr, f. 9. sept-
ember 1995.
Gestur starfaði við smíðar, sjó-
mennsku og var vörubílstjóri
seinni árin.
Gestur verður jarðsunginn frá
Grindavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
„Farið þið varlega krakkar mínir!
Þið eruð með svo dýrmætan farm,“
sagði Gestur ávallt ef hann vissi af
ferðum okkar um Reykjanesbraut
eða Grindavíkurveg. Þar talaði líka
atvinnubílstjóri með mikla reynslu
sem hafði séð margt misjafnt gerast
í umferðinni. Köld örlögin höguðu
því svo að á sólbjörtum morgni hinn
24. sept. sl. að varfærni og reynsla
dugðu ekki til og Gestur hrifinn á
brott í hreint óskiljanlegu slysi.
Gesti kynntist ég aðeins 16 ára
gömul þegar við Reynir sonur hans
fórum að vera saman. Fljótlega var
ég komin með báða fætur á Mána-
götuna, heimili þeirra hjóna. Gestur
varð mér strax annar faðir, traust-
ur, umhyggjusamur, hreinskiptinn
og heiðarlegur.
Gestur var vinnuþjarkur mikill
sem var alltaf boðinn og búinn að
hjálpa. Eftir að við vorum farin að
búa var oftar en ekki viðkvæðið:
„Drífðu þig bara og keyptu það og
við erum ekkert lengi að koma því
upp.“ Skipti þá ekki máli hvort um
væri að ræða flísalögn, steypu-
vinnu, pípulögn, parketlögn, smíðar
utan húss eða innan, Gestur var
mjög handlaginn, hafði mikið verks-
vit, fallegt handbragð og var afar
nákvæmur.
Gestur hafði lært og starfað við
smíðar sem ungur maður, hann
stundaði sjó til margra ára og
seinni árin keyrði hann vörubílinn
sinn. Hann var alltaf að braska eitt-
hvað og vorum við hætt að kippa
okkur upp við það þegar við geng-
um upp að húsinu ef okkur var
heilsað hátt og skýrt undan vöru-
bílnum. Gestur var ávallt með mörg
járn í eldinum og hafði nýlokið við
að reisa hús utan um vörubílinn
sinn, og endurinnrétta sjoppuna
hennar Hönnu.
Gestur, eins og títt er um menn
sem stunda sjóinn, var oft fjarver-
andi meðan börnin uxu úr grasi
enda minnti hann okkur oft á að
njóta vel því þau yrðu fullorðin áður
en við vissum af. Þegar hann kom í
land og fór að keyra vörubíl aftur
naut hann þess að fá barnabörnin í
heimsókn til að spjalla og gantast.
Þau nutu góðs af því að stutt var til
afa og ömmu, ekki nema um einn
göngustíg að fara, og fóru þau oft á
dag til að fá sér eitthvað í svanginn
og spjalla um heimsins gagn og
nauðsynjar, spila á spil og biðja afa
að laga það sem þarfnaðist viðgerð-
ar eða eingöngu bara til þess að at-
huga hvort þau væru ekki heima.
Nú hefur stórt skarð verið höggvið
sem ekki verður fyllt, en eftir
standa minningar sem munu lifa
með okkur áfram.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Við kveðjum þig öll með söknuði,
Gestur minn, og vonum að góður
Guð varðveiti þig og gefi Hönnu og
okkur öllum styrk í sorginni og
söknuðinum.
Þín tengdadóttir
Inga Þórðardóttir.
GESTUR
BREIÐFJÖRÐ
RAGNARSSON
Elsku frændi.
Ég á rosalega erfitt
með að trúa því að þú
sért farinn frá okkur en
ég þakka þó fyrir það
að hafa fengið að vera
hjá þér seinustu dagana og segja þér
hvað mér þykir vænt um þig. Það
sem kemur fyrst upp í hugann þegar
ég hugsa um þig er hláturinn, hár og
smitandi og alltaf til staðar. Það er
stórt skarð höggvið í hláturkór fjöl-
skyldunnar. Ég mun geyma allar
minningarnar um frábæran frænda í
hjarta mér.
Ég kveð þig með miklum söknuði.
Elsku Gunna, Heiða, Anna, Inger,
Óli og Berglind og afi og amma, ég
votta ykkur mína dýpstu samúð,
missir okkar er mikill.
Íris Hrönn Einarsdóttir.
Þá hefur hann Pétur Ingi þurft að
láta undan þeim illvíga sjúkdómi sem
hann hefur barist við síðan hans varð
vart um haustið 2002. En þá hafði
hann farið í ýmsar rannsóknir sem
mér fannst ekki skila þeim árangri
sem þær áttu að gera. Þegar hann
svo fór í uppskurð nú í mars kom í
ljós hvaða sjúkdóm hann var að berj-
ast við. Hófst þá mikil þrautaganga,
þar sem honum gekk illa að ná sér
eftir uppskurðinn en með seiglu hafð-
ist það og var hann ýmist inn eða út af
sjúkrahúsinu. En á þessum tíma
hafði hann í veikindum sínum gert
ýmislegt sem við hin höfðum ekki
trúað að væri hægt að gera, en hann
sýndi okkur hinum að hann gæfist
aldrei upp. Hann ók á mótorhjólinu
sínu, fór í fjallgöngu með gönguhópn-
um sínum og skrapp til Færeyja að
skoða bræðslur á vegum vinnunnar.
Þó svo að sumt af þessu væri honum
ofviða en það sá enginn nema kannski
Gunna sem var hans stoð og stytta í
öllum hans veikindum og stóð eins og
klettur við hlið hans allan tímann,
þangað til 21. september en þá lauk
þessari þrautagöngu hans og ef Guð
er til þá vitum við hvar hann er, þá er
hann sennilega hlæjandi með henni
Arnheiði tengdamóður okkar, en
þeim hafði alltaf komið svo vel sam-
an. Enda hafði hann dreymt hana
töluvert upp á síðkastið. Ég þarf ekki
að lýsa fyrir þeim sem þekktu Inga
hvernig mann hann hafði að geyma
en fyrir ykkur sem þekktuð hann
ekki, þið fóruð á mis við mjög mikið.
Hann var glaðvær og hló mikið, vildi
allt fyrir mann gera, var gestrisinn,
traustur og hlýr og góður maður.
En nú kveð ég þennan góða vin
minn með söknuði en hann verður
alltaf í hjarta mínu eins og hann mun
alltaf vera hjá öllum hinum sem
fengu að kynnast honum. Ég bið Guð
um að styrkja fjölskyldu í sorg sem
hefur bankað uppá hjá henni.
Jón Einarsson.
Það er svo skrýtið að hugsa til þess
að hann Ingi sé dáinn. Það var alltaf
svo mikið líf í kringum hann. Þegar
við sjáum hann fyrir okkur í dag er
hann alltaf brosandi eða hlæjandi og
fær aðra til þess að gera það sama.
Það er átakanlegt að hugsa til þess
hvað hann þurfti að ganga í gegnum í
veikindum sínum og á ekki lengri
tíma. Við heimsóttum hann á spítal-
ann daginn áður en við fluttum út.
Ragnheiður sagði við hann að ein-
hver hlyti tilgangurinn að vera með
því að láta hann ganga í gegnum
þetta allt saman. Ingi sagði: „Já, ég
verð bara að trúa því.“ Þennan dag
sem aðra brosti hann og hló með okk-
PÉTUR INGI
SCHWEITZ
ÁGÚSTSSON
✝ Pétur IngiSchweitz Ágústs-
son fæddist í Reykja-
vík 16. júlí 1954.
Hann lést á heimili
sínu sunnudaginn 21.
september og var út-
för hans gerð frá Ár-
bæjarkirkju 30. sept-
ember.
ur. Ísabella spyr mikið
út í Inga; Af hverju dó
hann? Af hverju fór
hann bara ekki til lækn-
is? Hvernig fer hann
upp til guðs? Á guð mat
handa Inga? Þessar
spurningar eiga sér
ekki allar jafnauðveld
svör. Ingi var heppinn
að eiga allar stelpurnar
sínar og Óla að í veik-
indunum. Þau stóðu
þétt við hlið hans og
tókust á við aðstæðurn-
ar af miklu æðruleysi.
Sama má segja um for-
eldra og aðra í fjölskyldunni sem
stóðu þétt saman og sýndu Inga að
hann var þeim afar kær.
Það er ekki öfundsvert að missa
ástvin eftir ekki lengra ferðalag. Við
trúum því að Ingi ferðist nú hærra og
hraðar um ókunnar lendur og láti sér
ekki leiðast eitt augnablik. Við hitt-
umst aftur.
Guð gefi ykkur styrk sem mest
hafið misst.
Ágúst, Ragnheiður, Ísabella
og Nanna Lísa.
Kveðja frá starfsfélögum
Það varð okkur vinnufélögum Pét-
urs Inga Ágústssonar þungt áfall,
þegar hann greindist með krabba-
mein fyrr á þessu ári og í ljós kom að
það hafði dreift sér svo að ekki reynd-
ist unnt að fjarlægja meinið með upp-
skurði. Pétur Ingi hafði starfað alla
sína starfsævi á sama vinnustaðnum,
sem er fiskmjölsverksmiðjurnar í
Reykjavík. Fyrst hét fyrirtækið Síld-
ar- & fiskimjölsverksmiðjan hf., en
við sameiningu hennar og Lýsis og
Mjöls hf. í Hafnarfirði varð Faxamjöl
hf. til 1.9. 1989, og á sl. ári rann það
inn í Granda hf.
Pétur Ingi var frábær starfsmaður
og ekki síður frábær starfsfélagi.
Hann hafði mikla þekkingu á vélum
og tækjum og var mjög laginn að
vinna við þau. Allt starfsferlið í verk-
smiðjurekstrinum gjörþekkti hann
og var mjög laginn og ljúfur að leið-
beina öðrum, sem voru óvanir og
þekktu ekki eins vel til starfsins.
Í þessum rekstri hefur oft þurft að
leysa málin með löngum og óreglu-
legum vinnutíma, þegar vertíðar-
skorpur hafa staðið yfir. Pétur Ingi
bjargaði þá oft málum enda bæði
ósérhlífinn og duglegur. Mörg und-
anfarin ár var hann staðgengill verk-
smiðjustjórans.
Pétur Ingi hafði létta lund og var
mjög hláturmildur. Hann hafði góð
áhrif á aðra með sinni léttu og lát-
lausu framkomu og létti þannig and-
rúmsloftið þar sem hann var. Hann
var bjartsýnn og ætlaði sér að sigrast
á sjúkdómnum, en því miður tókst
honum það ekki. Það er stórt skarð
höggvið í starfsmannahópinn og hans
er sárt saknað, en minningarnar um
mætan mann eru góðar og fyrir þær
og samstarfið þökkum við nú af heil-
um hug.
Innilegar samúðarkveðjur sendum
við hans góðu konu, Guðrúnu, dætr-
unum, öldruðum foreldrum og systk-
inum.
Samstarfsmenn hjá Granda hf.
Hinn 21. september bárust mér
þær sorgarfréttir að Pétur Ingi væri
dáinn. Mig langar að segja nokkur
orð um Inga eins og hann var alltaf
kallaður.
Elsku Ingi, ég á eftir að sakna þín,
að fá ekki að upplifa aftur þær gleði-
stundir sem ég átti með þér og fjöl-
skyldu þinni. Við fórum oft saman í
sumarbústað. Manstu þegar þú varst
að horfa á sjónvarpið og pabbi spurði
þig hvað þú mundir gera ef ekki væri
sjónvarp í búðstaðnum og snerir þú
þér að honum og sagðir: „Ætli ég
mundi ekki neyðast til að tala við
þig?“ Manstu líka þegar þú hjólaðir
hringinn í kringum landið? Ég og
Inger heyrðum hlátur þinn út í garð,
þegar sýnt var viðtal við þig í sjón-
varpinu.
Þetta ásamt mörgu ætla ég að
geyma í minningu minni um þig.
Megi Guð gefa Gunnu, Heiðu, Önnu
Kristínu, Inger, Óla, Berglindi og öll-
um öðrum styrk til að vinna á þessari
miklu sorg.
Jesús er mér í minni,
mig á hans vald ég gef,
hvort ég er úti eða inni,
eins þá ég vaki og sef.
Hann er mín hjálp og hreysti,
hann er mitt rétta líf,
honum af hjarta eg treysti,
hann mýkir dauðans kíf.
(Hallgr. Pét.)
Rósa.
Það er ekki auðvelt verk að setjast
niður og kveðja góðan vin látinn langt
um aldur fram. Þegar haustið gengur
í garð fyllist hjartað söknuði, sumarið
er liðið og kemur aldrei aftur. Ingi er
farinn og kemur aldrei aftur. Eftir
stendur minning sem yljar okkur hér
í Miðhúsum. Ingi var ekki hár í loft-
inu þegar hann kom fyrst hingað til
sumardvalar. Fljótt ávann hann sér
hylli allra. Dugnaður og kraftur
fylgdu honum í hverju verki. Hann
vann allt fljótt og vel, var bæði góð-
virkur og mikilvirkur. Inga líkaði
dvölin vel hér eystra og brátt kom að
því að hann dvaldist hér allt árið. Líf-
ið hélt áfram og ungur kynntist hann
Guðrúnu Steingrímsdóttur. Eftir það
var ekki talað um Inga heldur Inga
og Gunnu. Þau eignuðust þrjár dæt-
ur og áttu gott líf.
Það var alltaf eins og einhver
kraftur fylgdi Inga, kraftur gleðinn-
ar. Það var svo líkt honum að halda
upp á fertugsafmælið með því að
hjóla í kringum Ísland. Þannig var
Ingi. Þannig vil ég muna þig, kæri
vinur, er ég kveð þig. Við öll hér í
Miðhúsum sendum innilegar samúð-
arkveðjur til allra ættingja þinna.
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn látni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pét.)
Lárus Bragason.
Það fór ekki á milli mála, strax eftir
fyrstu kynni við Inga, að þar fór ein-
staklega ljúfur drengur. Leiðir okkar
lágu fyrst saman fyrir átta árum þeg-
ar gönguhópurinn fór á Hornstrand-
ir. Það sýnir vel hvernig mann Ingi
hafði að geyma því þá háttaði þannig
til að Ingi var að ljúka næturvöktum
rétt fyrir gönguna og því ósofinn og
svo var hann lasinn með hita í ofaná-
kaupið. En Ingi kvartaði ekki og ekki
dróst hann aftur úr heldur skaust á
undan til að geta hent sér og fengið
sér kríu meðan við hin unnum upp
forskotið. Þetta nægði honum og
hann var orðinn fullfrískur þegar
göngunni lauk. Í mars síðastliðnum
var síðan Ingi greindur með krabba-
mein og gekkst undir erfiða meðferð
sem því fylgdi. Við áttum ekki von á
að Ingi og Gunna myndu mæta í okk-
ar árlegu sumargöngu en þau mættu
því það vildi svo heppilega til að það
var stund milli stríða í krabbameins-
meðferðinni. Hann lét sig hafa það,
þó ekki hafi það verið létt. Mann
skortir orð til að lýsa svona þraut-
seigju, ekki síst í ljósi þess hversu
veikur hann hefur verið því hann er
dáinn tveimur mánuðum síðar. Þann-
ig var bara Ingi. Hann kallaði ekki
allt ömmu sína.
Ingi skilur eftir sig stórt skarð í
þessum hópi sem verður aldrei fyllt.
Það er mikill söknuður þegar val-
menni eins og hann falla frá langt fyr-
ir aldur fram, hann rétt nýorðinn afi
lítillar stúlku. Við göngufélagarnir
komum til með að varðveita minn-
ingu um ósérhlífinn, glaðlyndan,
greiðvikinn og hlýjan mann. Hans
verður sárt saknað. Elsku Gunna,
Anna Kristín og Óli, Inger Birta,
Heiða og aðrir aðstandendur, við
vottum ykkur okkar dýpstu samúð í
sorg ykkar. Megi allar góðar vættir
fylgja ykkur og styrkja í komandi
framtíð.
Göngufélagar.
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla daga vikunnar. Greinunum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is - svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist)
eða á disklingi og þarf útprentun þá að fylgja. Nauðsynlegt er að til-
greina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Tekið er á móti afmælis- og minningargreinum á 1. hæð í húsi
Morgunblaðsins, Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgun-
blaðsins Kaupvangsstræti 1 á Akureyri. Ekki er tekið við handskrif-
uðum greinum.
Minningargreinum þarf að fylgja formáli með upplýsingum um hvar
og hvenær sá sem fjallað er um er fæddur, hvar og hvenær dáinn, um
foreldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formálanum,
sem er feitletraður, en ekki í greinunum sjálfum.
Birting afmælis- og
minningargreina