Morgunblaðið - 18.12.2003, Blaðsíða 44

MINNINGAR
44 FIMMTUDAGUR 18. DESEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Haukur Péturs-son fæddist á
Hauksstöðum á Jök-
uldal í Norður-Múla-
sýslu 17. mars 1919.
Hann lést á gjör-
gæsludeild Borgar-
spítalans 10. desem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Pétur Guðmundsson
bóndi og Aðalbjörg
Jónsdóttir, bæði af
bændafólki á Héraði.
Haukur var næst-
elstur átta alsystk-
ina, systkini hans eru
Jón, f. 1918, Sigrún, f. 1921, Örn,
f. 1922, Ingimundur, f. 1925, Jó-
hanna, f. 1927, Gréta, f. 1930 og
Dísa, f. 1935. Sex þeirra eru nú
látin en eftir lifa Jóhanna og
Dísa. Haukur átti eina hálfsystur,
Ingunni Pétursdóttur.
Foreldrar Hauks brugðu búi
1929 og fluttu til Akureyrar og
þar voru yngstu systurnar fædd-
ar. Haukur lauk gagnfræðanámi
frá Menntaskólanum á Akureyri
og seinna námi í múraraiðn. Eftir
skóla stundaði hann flesta vinnu,
var verkamaður, sjómaður, bíl-
stjóri og fleira.
Haukur var einn af þeim fyrstu
sem stunduðu vöru-
flutninga frá Akur-
eyri til Reykjavíkur.
Eftir áramótin 1953
fór hann til Kefla-
víkur í vinnu á
Keflavíkurflugvelli.
Þar ætlaði hann að
vera í 3 mánuði en
þeir urðu að 9 árum.
Í Keflavík vann
hann ýmist á vellin-
um eða í bænum.
1962 fluttist Haukur
til Reykjavíkur og
þar stundaði hann
múraraiðn, en síð-
ustu starfsárin sá hann um við-
hald bygginga hjá Ríkisspítölun-
um.
Í Keflavík kynntist hann Elín-
borgu Sigurðardóttur og giftu
þau sig 26. júní sl. eftir 46 ára
sambúð. Elínborg átti fyrir 6
börn en Haukur var barnlaus en
hann tók þátt í uppeldi systurson-
ar síns, Péturs Guðmundssonar,
og svo ólu Elínborg og Haukur að
mestu leyti upp sonardóttur El-
ínborgar, Ellýju Helgu Gunnars-
dóttur.
Haukur verður jarðsunginn frá
Grensáskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Skært hann skein
skein eigi lengi.
Þá varð dimmt í dal
er andi drottins
af upphæðum
blés á hið bjarta ljós.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Í dag er til moldar borinn fóst-
urfaðir minn, Haukur Pétursson
múrarameistari, en hann lést á gjör-
gæsludeild Landspítalans í Fossvogi
eftir umferðarslys 10. desember sl.
Ég á margar ljúfar minningar um
Hauk svo langt aftur sem ég man.
Haukur og amma hafa verið mín
stoð og styrkur í gegnum árum og
erfitt verður að halda áfram án hans.
Ég man eftir Hauki á Njarðargöt-
unni í Keflavík þegar ég var lítil
stúlka, man eftir þeim bræðrum en
hann bjó með Jóni bróður sínum og
ömmu minni, en þar var ég heima-
gangur á fyrstu árum mínum. Man
eftir því þegar þeir bræður lögðu sig
eftir matinn til að hlusta á útvarps-
fréttirnar og stelpuskottið þurfti að
hnoðast í þeim og raskaði ró þeirra,
var því tekið með umburðarlyndi.
Síðar fluttu Haukur og amma til
Reykjavíkur og fljótlega eftir það
kom ég alkomin til þeirra 9 ára göm-
ul og ólu þau mig upp sem sitt eigið
barn.
Á ég margar góðar minningar frá
þeim árum, tel mig hafa átt áhyggju-
lausa og góða æsku hjá þeim. Ég
man eftir að hafa stundum fengið að
fara með Hauki í vinnuna en á þeim
árum vann hann mikið við að slípa
gólf með gólfpússningarvél og fékk
stelpuskottið stundum að ganga á
undan vélinni með fötu og kúst til að
bleyta gólfið, Haukur fylgdi á eftir á
vélinni. Fann ég mjög til mín við að
vera treyst fyrir þessu ábyrgðarfulla
verki.
Haukur bar ávallt mikla um-
hyggju fyrir mér og börnum mínum
og fylgdist grannt með að okkur
skorti ekkert. Þegar ég byggði á
Álftanesinu 1983 tók Haukur að sér
að hlaða veggi og múra húsið að inn-
an. Efast ég ekki um að það hús er
best múraða húsið á Álftanesinu og
þótt víðar væri leitað. Við vorum
ekki alveg sammála um áferð steyp-
unnar, ég vildi grófa áferð á veggjum
en Haukur vildi fínpússa. Við fórum
milliveginn og lét Haukur það eftir
stelpunni að hafa grófa fínpússningu
þótt honum þætti það ekki fínt.
Í janúar sl. veiktist Haukur og var
hann ekki samur á eftir og reyndi þá
á ömmu sem var hans stoð og stytta.
Hafði Haukur mestar áhyggjur af
því að við amma myndum ekki
spjara okkur þegar hans nyti ekki
lengur við og þegar ég kom í heim-
sókn í Aðallandið margspurði hann
mig hvort mig vanhagaði örugglega
ekki um neitt.
Ég vil að lokum þakka Hauki fyrir
allt sem hann hefur gert fyrir mig í
gegnum tíðina, það verður seint full-
þakkað.
Ég bið guð að vaka yfir ömmu og
veita henni styrk á þessum erfiða
tíma.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Ellý Helga Gunnarsdóttir.
Ég á margar góðar minningar um
Hauk afa sem ég ætla ekki að telja
upp hérna, þó vil ég nefna að ein af
mínum fyrstu minningum um Hauk
afa var bátasmíði hans á planinu á
Búlandinu – seinna fór ég með hon-
um á sjó á MS Guðnýju og ekki var
ég stór þegar að hann leyfði mér að
stýra aleinum, guttanum.
Haukur afi hafði alltaf áhuga á því
sem ég tók mér fyrir hendur, hann
hafði trú á mér og þótt ég gerði mis-
tök missti hann aldrei trúna á mér og
því sem ég var að gera og var ávallt
reiðubúinn að rétta fram hjálpar-
hönd þegar á þurfti að halda.
Eftir að Haukur afi hætti störfum
var hann alltaf á ferðinni, fór í sínar
daglegu gönguferðir. En nú hefur
hann farið í sína síðusta gönguferð
hér á jörðu.
Trú hans á mér mun halda áfram
að styrkja mig í því sem ég geri. Ég
vona bara að ég geti gert seinna í líf-
inu það sem hann gerði fyrir mig.
Örn Jónsson.
Það verður skrýtið að koma á Að-
allandið vitandi það að Haukur er
ekki lengur þar til að taka á móti
mér.
Ég minnist allra stundanna sem
við áttum saman í gegnum tíðina.
Bestar voru þó eldhúsumræðurnar
okkar sem urðu oft fjörlegar og þá
oftast þegar við ræddum pólitíkina
eða menntamálin.
Menntaskólaárunum eyddi ég hjá
Hauki og ömmu og voru þau ár mér
ómetanleg og mjög lærdómsrík.
Ég get ekki kvatt Hauk án þess að
þakka honum alla þá tryggð og elsku
sem hann sýndi mér og Hauki mín-
um. Og alltaf stóð hann með mér og
trúði á það sem ég var að gera þó svo
að hann værir nú ekki alltaf sam-
mála mér í öllu.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiðir sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Elsku amma og Ellý, megi Guð
styrkja ykkur og okkur í sorginni.
Elínborg.
Í dag kveðjum við frænda minn
Hauk Pétursson.
Í minni minningu var Haukur
maður sem var alltaf til staðar.
Fyrst í Álftamýrinni en frá þeim
tíma man ég fátt annað en að hægt
var að fara upp til þeirra Ellu og
Hauks og nýtti ég mér það örugg-
lega óspart. Seinna þegar þau voru
flutt í Búlandið var lengra að fara en
samt sótti ég það stíft og fékk því
oftast framgengt.
Haukur var rólegur, yfirvegaður
og traustur maður og að mínu mati
sterkastur allra. Alltaf var allt á sín-
um stað í kringum Hauk, verkfærin
uppröðuð og allt hreint og fínt. Á
þessum árum átti Haukur alltaf
Volvo, einu sinni fengum við Aðal-
björg systir að fara með þegar hann
var að ná í nýjan bíl og fengum þá al-
veg eins Volvo, bara úr plasti, það
fannst mér ótrúlega flott. Í bílnum
hans Hauks átti ég mín eigin sólgler-
augu sem áttu sinn stað eins og allt
annað, þar var líka alltaf menthol-
brjóstsykur, allavega eftir að Hauk-
ur hætti að reykja og tók upp brjóst-
sykurinn í staðinn. Skemmtilegast af
öllu var ef hann tók mig í „kleinu“ og
henti mér upp í loft. Að fá að vera
litla stelpan hans Hauks var eitthvað
sem ég var svo stolt af.
Þegar við fluttum austur varð
fjarlægðin meiri og sambandið
minna en Haukur fylgdist vel með og
þegar ég kom suður aftur varð sam-
bandið meira. Hann var ekki alltaf
ánægður með uppátækin hjá mér,
unglingnum, og lét mig nú alveg
finna hvað honum fannst, enda skoð-
anafastur maður, en hann gerði það
líka þegar honum líkaði vel. Þá fékk
ég frá honum hrós og klapp á bakið.
Haukur var múrari og einn af
þessum eldri iðnaðarmönnum sem
allt virðast vita sem við kemur hús-
byggingum. Þegar ég fór að leita
mér að íbúð var Haukur að sjálf-
sögðu tekinn með og hann mætti
auðvitað með vasahnífinn, potaði og
skrapaði í tréverk og steypu og kvað
svo upp dóm. Dómi hans treysti ég
fullkomlega.
Hlýr hugur Hauks var mér stuðn-
ingur, flest var hægt að ræða og ef
illa stóð á var hann hjálpsamur og
sýndi hug sinn í verki ef hann mögu-
lega gat. Alltaf var hann fyrri til að
bjóða fram aðstoð sína á hvaða hátt
sem það var. Eitt sinn leysti hann
mig af sem veðurathugunarmaður á
Hveravöllum, á meðan ég fór á jepp-
anum hans í bæinn í fáeina daga.
Haukur og Ella fóru nokkur vor að
hjálpa til við sauðburðinn hjá Eiríki
bróður og líkaði það bara vel. Eftir
að pabbi féll frá tók Haukur við hlut-
verki hans enda höfðu þeir alltaf ver-
ið mjög nánir bræður, þó að ólíkir
væru.
Síðasta ár var heilsan farin að
bresta en kallið kom snöggt og á svo
sorglegan hátt. Haukur er samt
örugglega sáttur enda óttaðist hann
það mest að verða ósjálfbjarga. Það
hefði verið erfitt að skipta um hlut-
verk þegar maður hefur alltaf verið
stóri sterki maðurinn sem allir hinir
geta reitt sig á.
Blessuð sé minning hans.
Elsku Ella og Ellý, ykkur sendi ég
mínar samúðarkveðjur.
Jóna Björk.
HAUKUR
PÉTURSSON
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
ÁSGEIR P. ÁGÚSTSSON
frá Stykkishólmi,
Aflagranda 40,
sem lést fimmtudaginn 11. desember sl., verður
jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík föstu-
daginn 19. desember kl. 10.30.
Erla Jónsdóttir,
María Ásgeirsdóttir, Ágúst Breiðfjörð,
Guðbjörg Elín Ásgeirsdóttir, Davíð Þjóðleifsson,
Ásgeir Páll Ágústsson,
Kristmann Jóhann Ágústsson,
Hrefna Kristín Ágústsdóttir,
Anna Sólveig Davíðsdóttir,
Jón Davíð Davíðsson.
Eiginmaður minn,
HAUKUR PÉTURSSON
múrarameistari,
Aðallandi 1,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Grensáskirkju í dag,
fimmtudaginn 18. desember, kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Elínborg Sigurðardóttir.
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
KATRÍN BRYNDÍS SIGURJÓNSDÓTTIR
frá Blálandi,
Skagaströnd,
verður jarðsungin frá Hólaneskirkju laugar-
daginn 20. desember kl. 11.00.
Hrafnhildur Jóhannsdóttir, Sigurjón Guðbjartsson,
Katrín Bryndís Sigurjónsdóttir, Guðbrandur Magnússon,
Jóhann Guðbjartur Sigurjónsson,
Hildur Sigrún Guðbrandsdóttir,
Magnús Guðbrandsson,
Hafrún Lind Guðbrandsdóttir.
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
SIGRÍÐUR EYRÚN GUÐJÓNSDÓTTIR,
Vesturbraut 1,
Grindavík,
verður jarðsungin frá Grindavíkurkirkju laugar-
daginn 20. desember kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Parkinsonsamtökin.
Sævar Sigurðsson,
Ágústa Sævarsdóttir, Heiðar Örn Sverrisson,
Guðbjörg Særún Sævarsdóttir, Þóroddur Halldórsson,
Sólveig Jóna Sævarsdóttir, Valur Freyr Hansson,
Helga Guðrún Sævarsdóttir,
Dóra Rebekka Sævarsdóttir,
Kristín Bessa Sævarsdóttir
og barnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
LILJA SIGURJÓNSDÓTTIR,
Bjargartanga 10,
Mosfellsbæ,
verður jarðsungin frá Langholtskirkju föstu-
daginn 19. desember kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
hjúkrunarþjónustuna Karitas og Kirkjubyggingar-
sjóð Lágafellssóknar.
Guðríður Jónsdóttir,
Lovísa Jónsdóttir, Baldur Birgisson,
Jón Sævar Jónsson, Kolbrún Guðjónsdóttir,
Ásthildur Jónsdóttir, Smári Sigurðsson,
Stefán Ómar Jónsson, Brynja Guðmundsdóttir,
Steinar Jónsson, Auður Eygló Kjartansdóttir,
Snorri Jónsson, Prachim Phakamart,
Reynir Jónsson, Ásta Dís Óladóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar
og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
Formáli minn-
ingargreina