Morgunblaðið - 30.12.2003, Blaðsíða 34

MINNINGAR
34 ÞRIÐJUDAGUR 30. DESEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sonja SigridHåkansson fædd-
ist í Reykjavík 25.
maí 1933. Hún lést á
gjörgæsludeild Land-
spítalans í Fossvogi
árdegis sunnudaginn
21. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru August
Håkansson málara-
og skiltagerðar-
meistari og kaup-
maður í Reykjavík, f.
25. september 1906,
d. 27. maí 1988, og
Petra María Sveins-
dóttir Håkansson, f. 6. október
1908, d. 30. desember 1991. Sonja
var næst elst fjögurra systkina en
þau eru: Greta, f. 6. maí 1932,
Frantz, f. 14. október 1939 og Ellen,
f. 4. júlí 1943.
Sonja giftist 14. júní 1958 eftirlif-
andi eiginmanni sínum, Braga Ósk-
arssyni, f. 27. mars 1935, þau eiga
tvö börn, Bryndísi Petru, f. 11.
október 1958, fyrrverandi sam-
býlismaður hennar er Rögnvaldur
H. Jónsson, dóttir þeirra er Petra
og starfaði við blóðbankann í borg-
arspítalanum þar en Bragi stundaði
nám í Árósum og vann þar síðan
sem rafmagnstæknifræðingur til
ársins 1975 er þau fluttu til Lúx-
emborgar og bjuggu þar í Greven-
macher meðan Bragi vann hjá
Cargolux. Sumarið 1985 fluttu þau
heim og bjuggu í fyrstu á Snorra-
braut 81 en fluttu út á Seltjarnar-
nes og hafa búið þar síðan, nú síðast
á Barðaströnd 25. Eftir að heim
kom hóf Sonja nám í Myndlista- og
handíðaskóla Íslands og braut-
skráðist þaðan úr skúlptúrdeild
vorið 1987 og fór síðan í málara-
deild og lauk þar námi vorið 1990.
Meðan hún bjó erlendis sótti hún
ýmis námskeið við Århus Kun-
stakademie og einnig við Europä-
ische Akademi für bildende Kunst í
Trier í Þýskalandi. Hún hefur unn-
ið að list sinni á undanförnum árum
og tekið þátt í mörgum listsýning-
um. Hún var meðeigandi í Sneglu
listhúsi á Grettisgötu 7 í Reykjavík
1991–1996. Hún vann að uppsetn-
ingu sýningar, sem opna átti í
rauða rýminu í Gallery Fold á
Rauðarárstíg í lok nóvember, þeg-
ar hún veiktist og var lögð inn á
Landspítalann. Þaðan átti hún ekki
afturkvæmt.
Útför Sonju fer fram frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
María, f. 26. júlí 1997,
og Sturlu Óskar, f. 6.
janúar 1962, sambýlis-
kona hans er Anna
Reynisdóttir, f. 2. febr-
úar 1956, þeirra sonur
er Bragi Kristófer, f.
18. október 1995. Fyrir
átti Anna þrjú börn,
Reyni Garðar Brynj-
arsson, f. 14. október
1974, Selmu Björk
Gunnarsdóttur, f. 12.
apríl 1979 og Stefaníu
Gunnarsdóttur, f. 18.
ágúst 1986.
Sonja ólst upp í for-
eldrahúsum í Reykjavík, fyrst á
Laufásvegi 19, síðan skamman tíma
á Langholtsvegi 57 og síðast í Mjóu-
hlíð 6, en þar byggðu foreldrar
hennar sér hús í stríðslok og bjuggu
til æviloka. Sonja varð stúdent frá
Menntaskólanum í Reykjavík vorið
1953. Hún hóf störf hjá Blóðbank-
anum við Barónsstíg þegar hann
var settur á stofn og vann þar fram
til ársins 1962. Sonja bjó með manni
sínum í Álfheimum 26 en haustið
1962 flutti hún til Árósa á Jótlandi
Í dag kveðjum við okkar kæru
mág- og svilkonu Sonju Håkansson.
Skyndilega er hún horfin þessi
hrausta og lífsglaða kona sem aldrei
kenndi sér meins. Fékk flensu sem
síðan varð að óviðráðanlegri lungna-
bólgu.
Á aðeins þremur mánuðum eru
tveir úr systkina- og makahópnum
fallnir frá. Hópnum sem haldið hefur
svo vel saman í veiði- og útivistarferð-
um sem og hinu árlega þorrablóti
okkar. Sonja var einstaklega skipu-
lögð og vinnusöm kona. Gaman var að
fylgjast með henni undirbúa og skipu-
leggja ferðir okkar og þorrablót. Allir
hlutir á réttum stað.
Sonja var afskaplega listræn, hún
var myndlistarskólagengin og sótti
námskeið bæði í málara- og högg-
myndalist. Hún tók þátt í mörgum
samsýningum og var einmitt að fara
að halda sína fyrstu einkasýningu
þegar hún veiktist skyndilega.
Hópurinn okkar verður aldrei sá
sami eftir þetta ár, en við sem eftir er-
um þökkum fyrir að hafa fengið að
njóta einstakrar návistar og vináttu
við sæmdarkonuna Sonju Håkansson.
Sigurður og Sigurbjörg.
Hún Sonja frænka mín er farin.
Orðið lungnabólga hefur manni fund-
ist að hljómi sakleysislega, svipað og
hálsbólga, en þetta er skæður vágest-
ur sem vinnur svo hratt að maður átt-
ar sig varla fyrr en allt er um garð
gengið.
Eftir sitja minningar um einstak-
lega vandaða, yfirvegaða og góða
manneskju.
Ég horfi á mynd af mér og Sonju,
bæði að gantast með pappanef og yf-
irvararskegg. Þetta er í áramóta-
veislu í Árósum í Danmörku, og
danskir vinir okkar eru í baksýn með
pípuhatta. Ég var þá fjögurra ára. Á
öðrum tíma stóð ég í bakgarði Sonju
og eftirlifandi manns hennar Braga í
Lúxemborg, þar sem þau bjuggu þá.
Ég borðaði plómur og kirsuber beint
af trjánum, en Sonja sagði endurtekið
borðaðu nú ekki yfir þig, það er matur
á eftir. Á sama stað keypti ég eina af
mínum fyrstu hljómplötum, fjórtán
ára, og setti nálina á plötuna í stof-
unni hjá þeim. Sonja var svosem ekki
aðdáandi þeirrar sveitar, Duran Dur-
an, en þoldi frændanum þetta af um-
burðarlyndi, enda mikið æði í gangi
fyrir þeirri hljómsveit á þeim tíma.
Á seinni árum höfðum við bæði lagt
stund á nám í myndlist. Sonja lauk
námi við bæði málunardeild og skúlp-
túrdeild Myndlista- og handíðaskóla
Íslands, nokkuð sem fáir hafa leikið
eftir. Við hittumst stundum á mynd-
listarsýningum, og röbbuðum þá
gjarnan um þau verk sem til sýnis
voru.
Nálgun hennar að listinni ein-
kenndist af vandvirkni, mikilli ögun
og næmum smekk, svo ekki sé minnst
á dugnaðinn. Allar minningar um
Sonju eru góðar og þar skyggir ekk-
ert á. Nú er Sonja farin yfir móðuna
miklu og hennar er sárt saknað, en
hinum megin móðunnar verður henni
örugglega vel tekið.
Sonju vil ég þakka einstaklega gef-
andi samskipti á lífsins vegi. Braga,
Bryndísi frænku, Sturlu frænda og
fjölskyldum þeirra sendi ég mína
dýpstu samúð.
Sverrir Sveinn.
Stuttu fyrir jól barst mér sú
harmafregn, að Sonja væri látin. Èg
varð harmi slegin – þetta var fregn
sem ég hefði allra síst búist við. Sonja
var svo hress og full af lífskrafti. Hún
var mikil göngukona – fór í fjallgöng-
ur á hverju ári og virtist að öllu leyti
miklu yngri en aldur hennar sagði til
um. Með sanni má segja að Sonja hafi
látist langt fyrir aldur fram af sjúk-
dómi sem í fyrstu virtist af saklausum
toga.
Haustkvöld eitt í Árósum fyrir um
það bil 40 árum safnaðist lítill hópur
Íslendinga saman á veitingastaðnum
Rauða uxanum í þeim tilgangi að
stofna Félag Íslendinga í Árósum.
Þar kynntist ég Sonju, þessari fallegu
og góðu konu og varð það upphafið að
lífslangri vináttu okkar. Sonja og
Bragi ásamt börnunum Bryndísi og
Sturlu bjuggu í Árósum í Danmörku í
fjölmörg ár. Það var skammt á milli
okkar og hittumst við oft eins og siður
er Íslendinga búsettra í útlöndum.
Báðar vorum við að sjálfsögðu í
saumaklúbbi íslenskra kvenna þar í
borg og var mikill samgangur á milli
okkar allra á þessum yngri árum.
Svo kom að því að leiðir skildu þar
sem Sonja og fjölskylda hennar flutt-
ist til Luxemborgar – til margra ára
dvalar – og svo loks alfarin til Íslands.
Það reyndist þó svo að vinátta okk-
ar var bundin svo traustum böndum,
við höfðum alltaf reglulegt samband.
Þau hjónin dvöldust jafnan hjá okkur
er þau komu til Danmerkur og ég
heimsótti Sonju ævinlega er ég var á
Íslandi. Alltaf var jafn gaman að hitt-
ast. Sonja var einstaklega trygglynd
og sérstök heim að sækja. Manni var
alltaf tekið með kostum og kynjum á
heimili Sonju og Braga. Allt hið besta
var borið fram og mikið við haft. Ekki
fór á milli mála að maður var aufúsu-
gestur á þessu gestrisna heimili.
Sonja var fagurkeri mikill og þau
hjón voru óvenju samhent við að
byggja upp hið fallega heimili þeirra á
Seltjarnarnesi. Allt sem Sonja gerði
bar vitni um einstaka natni og ná-
kvæmni. Ekkert nema það besta var
nógu gott – þetta gilti ekki síst um
þær kröfur sem hún gerði til sjálfrar
sín.
Sonja var vel menntuð og fær lista-
kona, góðum gáfum gædd. Sköpunar-
gáfa, kunnátta og kröfuharka gagn-
vart sjálfri sér voru áberandi drættir í
fari hennar; allt var unnið til hins ýtr-
asta, hvort sem um var að ræða stórt
eða smátt. Síðustu árin tók Sonja þátt
í mörgum sýningum bæði innan lands
og utan. Hún var farin að gefa sér
meiri tíma til að sinna starfi sínu sem
viðurkennd listakona og var einmitt
að undirbúa einkasýningu þegar hún
veiktist.
Stórt skarð er höggvið í fjölskyld-
una og ég votta henni mína innileg-
ustu samúð. Sérstaklega er hugur
minn hjá Braga, börnum og barna-
börnum í þeirra miklu sorg. Blessuð
sé minning Sonju.
Elín Stefánsdóttir.
Það er komið að kveðjustund.
Margs er að minnast eftir áratuga
vináttu.
Leiðir okkar Sonju lágu fyrst sam-
an þegar við vorum litlar stelpur og
bjuggum báðar við Laufásveginn og
vorum í skóla í Grænuborg. Nánum
vináttuböndum bundumst við í þriðja
bekk í Menntaskólanum í Reykjavík,
þegar við ásamt nokkrum skólasystr-
um stofnuðum saumaklúbb. Enn í
dag hittumst við í „litla saumaklúbbn-
um“, en nú verður tómlegt þegar
Sonja er ekki lengur með okkur.
Eftir að menntaskólaárunum lauk
starfaði Sonja sem meinatæknir í
Blóðbankanum, þar til hún flutti
ásamt fjölskyldu sinni til Árósa í Dan-
mörku. Þaðan lá leið þeirra til Lúx-
emborgar, þar sem Bragi starfaði um
árabil hjá flugfélaginu Cargolux.
Í Lúxemborg settust þau að í Gre-
venmacher, fallegri lítilli borg við Mo-
selána. Þar bjuggum við saman árin
sem þau voru í Lúxemborg, nær dag-
legt samband var á milli heimila okk-
ar.
Sonja átti fallegt heimili hvar sem
hún bjó. Henni var margt til lista lagt.
Listsköpun, hannyrðir og matseld;
allt lék í höndum hennar og var hún
feikilega vandvirk.
Hún stundaði nám í Myndlista- og
handíðaskóla Íslands, lauk þaðan
prófi í myndmótun og málun. Hún
fylgdist vel með í lista- og menningar-
lífi, stundaði leikhús og listsýningar.
Hún tók þátt í mörgum listsýning-
um. Þegar hún veiktist var hún að
undirbúa fyrstu einkasýningu sína.
Í sumar héldum við skólasystkin úr
Menntaskólanum upp á 50 ára stúd-
entsafmæli okkar. Þar var Sonja glöð
og hress að vanda, en hún naut þess
að skemmta sér í góðra vina hópi.
Minningarnar, allar góðar og ljúf-
ar, eru ótalmargar eftir áratuga vin-
áttu, sem aldrei bar skugga á.
Ég, fjölskylda mín og vinkonurnar í
„litla saumaklúbbnum“ minnumst
mætrar vinkonu með söknuði og
sendum Braga og fjölskyldunni hjart-
ans samúðarkveðjur.
Guðrún.
SONJA SIGRID
HÅKANSSON

Fleiri minningargreinar
um Sonju Sigrid Håkansson bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
GÍSLI GUNNAR BJÖRNSSON,
Efstasundi 74,
Reykjavík,
andaðist á Landspítala Landakoti á annan dag
jóla.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigrún Einarsdóttir.
INGVAR ÞÓRÐARSON
bóndi,
Reykjahlíð á Skeiðum,
er látinn.
Útförin verður auglýst síðar
Sveinfríður Sveinsdóttir.
Eiginmaður minn, faðir og tengdafaðir,
GUNNAR ÓLAFSSON
fyrrverandi skólastjóri,
Hraunbæ 42,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum að morgni mánudags-
ins 29. desember.
Jarðarförin fer fram frá Háteigskirkju þriðju-
daginn 6. janúar kl. 13.30.
Ingibjörg Magnúsdóttir,
Ólafur Gunnarsson, Helga Gunnarsson,
Magnús Gunnarsson, Morag Gunnarsson,
Gunnar Ingi Gunnarsson, Vigdís Hallgrímsdóttir.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
SIGURLAUG JÓHANNSDÓTTIR,
til heimilis
á Hrafnistu í Reykjavík,
lést á Hrafnistu í Reykjavík að morgni sunnu-
dagsins 28. desember.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 5. janúar kl. 10.30.
Jóhann Jóhannsson,
Sigurður Jóhannsson,
Magnús Jóhannsson,
Margrét Jóhannsdóttir,
Svana Jóhannsdóttir,
Lilja Jóhannsdóttir,
Önundur Jóhannsson,
Sigríður Jóhannsdóttir,
tengdabörn, öll ömmubörnin og aðrir aðstandendur.
Elskulegur faðir okkar,
ARI GUNNARSSON,
Skútagili 7,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri laugar-
daginn 27. desember.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn
2. janúar kl. 10.30.
Gunnhildur Aradóttir,
Einar Arason,
Edda Aradóttir,
Helgi Þór Arason.
BERGLJÓT L. WALLS RÚTSDÓTTIR
hjúkrunarkona,
lést á heimili sínu í Pensylvaníu, Bandaríkjunum, mánudaginn
29. desember.
Helen Andreasen.