Morgunblaðið - 24.02.2004, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. FEBRÚAR 2004 35
✝ Garðar Berg-mann Benedikts-
son fæddist á Akra-
nesi 27. júlí 1919.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Akraness17.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar Garðars
voru Benedikt Tóm-
asson, skipstjóri í
Skuld á Akranesi, f. á
Bjargi á Akranesi
24.4. 1876, d. 10.1.
1961 og kona hans
Guðrún Sveinsdóttir,
húsmóðir í Skuld, f.
11.10. 1885, d. 28.11.
1960. Benedikt var sonur Tómasar
Erlendssonar, bónda að Bjargi á
Akranesi, og konu hans, Kristrún-
ar Hallgrímsdóttur. Guðrún var
dóttir Sveins bónda í Kaplaskjóli í
Reykjavík, Guðmundssonar Berg-
mann, bónda að Efri-Þverá í Vest-
urhópi, Skúlasonar, og konu hans
Guðrúnar Ásmundsdóttur, Guð-
mundssonar, bónda í Hlíðarhúsum
í Reykjavík. Systkini Garðars voru
einn son. Börn Garðars og Ástu
eru: 1) Drífa sundlaugarvörður á
Akranesi, f. 9.1. 1949, gift Jóhann-
esi Eyleifssyni útgerðarmanni, þau
eiga tvær dætur og tvo syni. 2)
Skúli Bergmann viðskiptafræðing-
ur, f. 12.8. 1951, kvæntur Lilju
Kristófersdóttur skólaritara, eiga
þau eina dóttur auk þess sem Lilja
átti áður son og dóttur. 3) Halldóra
Jóna, stuðningskennari á Akra-
nesi, f. 30.12. 1953, gift Gunnlaugi
Sölvasyni sundlaugarverði, þau
eiga fjóra syni. 4) Guðrún bókari, f.
29.6. 1956, gift Karli Erni Karls-
syni bókagerðarmanni, þau eiga
eina dóttur og einn son. Barna-
barnabörn Garðars eru orðin ell-
efu.
Garðar fæddist á Akranesi og
bjó þar alla sína tíð. Hann byrjaði
sextán ára á síld og stundaði sjó-
mennsku til ársins 1942, er hann
starfaði í landi um nokkur ára
skeið, við trésmíðar, múrverk og
fleira. Hann stundaði síðan sjó-
mennsku á árunum 1947–1953 á
síldarbátum á sumrum og við
beitningu o.fl. á veturna. Þegar
bygging Sementsverksmiðjunnar á
Akranesi hófst réðst hann til starfa
þar og vann þar í yfir 30 ár og lauk
starfsaldri sínum sem afgreiðslu-
maður Sementsverksmiðjunnar.
Útför Garðars Bergmanns fer
fram frá Akraneskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
tólf talsins, þrjár syst-
ur dóu í frumbernsku,
Sveinbjörg Guðbjörg,
María og Súsanna
María, önnur systkini í
aldursröð voru Karl
Eðvarð, Guðmundur
Júlíus, Valtýr Berg-
mann, Olga Guðrún,
Hákon Bergmann,
Skúli Bergmann, Lilja,
Sveinn Bergmann og
Gunnhildur. Eftirlif-
andi systur Garðars
eru Gunnhildur sem
býr á Akranesi og
Lilja sem býr í Reykja-
vík.
Garðar kvæntist 17. febrúar
1945, Ástu Guðjónsdóttur húsmóð-
ur, f. 10. feb. 1927, dóttur Guðjóns
Jónssonar, bónda í Vogatungu í
Leirársveit, og Halldóru Böðvars-
dóttur húsfreyju. Uppeldissonur
Garðars var Benedikt Rúnar
Hjálmarsson, f. 31.1. 1946, d. 7.3.
1991, kvæntur Friðgerði Bjarna-
dóttur og eiga þau tvær dætur og
Það er komið að kveðjustund, elsku
pabbi.
Þú kvaddir þetta líf hægt og hljótt
og án átaka eins og þú lifðir því.
Þú gekkst til allra verka með still-
ingu og af öryggi og skilaðir þeim
jafnan fljótt og vel.
Nú þegar þú ert farinn er margs að
minnast. Við systkinin áttum góða
æsku með þér og mömmu. Þótt þú
ynnir mikið eins og flestir heimilisfeð-
ur gerðu í þá daga, þá nýttir þú frí-
tíma þinn vel og varst eins mikið með
okkur og þú gast. Það var svo frá-
bært, að þér þótti svo margt
skemmtilegt, sem okkur þótti
skemmtilegt líka.
Þú varst mikið náttúrubarn og nut-
um við góðs af því. Þú elskaðir tjaldú-
tilegur og ekki er ýkja langt síðan þú
hættir að sofa í tjaldi og eftirlést einu
barnabarninu útilegugræjurnar.
Þú varst ótrúlega flinkur á skaut-
um, kunnir að bakka og allt og við
horfðum á þig með aðdáun og reynd-
um að herma eftir. Þær vour ófáar
skautaferðirnar í „ Krúsina „ með
nesti og tilheyrandi.
Ekki má gleyma sveitaferðunum
um Borgarfjörðinn og víðar. Þar vor-
uð þið mamma í essinu ykkar, þekkt-
uð nöfnin á flestum kennileitum, bæj-
um, ám , fjöllum og dölum og oft
fylgdu sögur um staðina í kaupbæti.
Svo fengum við líka að fara með þér
á sjóinn á grásleppubátnum og kynn-
ast sjónum og handtökunum þar.
Á vorin og á haustin var það kart-
öflugarðurinn. Þótt okkur þætti það
oft þreytandi og leiðinlegt, reynduð
þið mamma að brydda upp á ýmsu
skemmtilegu til að gera það bærilegt.
Á kvöldin spiluðum við oft og þú,
mamma og amma Dóra kennduð okk-
ur ótal spil og kapla. Við elskuðum að
spila við ykkur, þótt við lærðum ekki
öll að spila brids, sem var þitt uppá-
hald. Þau voru ófá kvöldin sem við
fylgdumst með þér og bræðrum
mömmu við spilaborðið. Einnig spil-
aðir þú með vinnufélögunum og
kepptir fyrir hönd Sementsverk-
smiðjunnar.
Þegar við krakkarnir vorum orðin
nokkuð stálpuð og það hægðist um í
barnauppeldinu hjá ykkur, stofnuðuð
þið ásamt nokkrum vinahjónum
ferðaklúbb, sem þið kölluðuð
„Hringsjá“. Þar fékkst þú aldeilis út-
rás fyrir útileguástríðuna. Þið ferðuð-
ust saman í rútu um landið, fóruð
venjulega í eina góða ferð á ári og
hittust svo reglulega þess á milli.
Þannig kynntust þið stórum hluta
landsins og gátuð miðlað til okkar.
Svo má ekki gleyma fótboltanum,
en þú varst einlægur fótboltaunnandi
eins og við hin og reyndar Skuld-
arættin öll. Þú fórst oft með okkur á
völlinn, bæði hér á Skaganum og í
Reykjavík. Áhuginn minnkaði ekki
þegar Rúnar bróðir og síðan Ásta,
Arnar, Bjarki, Ívar, Styrmir, Garðar
og Rúnar Bergmann fóru að spila
með ÍA og í enska boltanum var Man.
Utd. í uppáhaldi.
Elsku pabbi, þú varst alltaf til stað-
ar, kenndir okkur og verndaðir á þinn
hljóðláta hátt. Þú varst alltaf jákvæð-
ur og hvetjandi og studdir okkur í því
sem við tókum okkur fyrir hendur. Þú
fylgdist með og réttir hjálparhönd.
Þegar barnabörnin og síðar barna-
barnabörnin litu dagsins ljós eitt af
öðru, urðu þau þitt yndi og þú varst
félagi þeirra í blíðu og stríðu. Þið
mamma gerðuð allt til að fjölskyldan
væri sterk og samheldin og kennduð
okkur hvað við getum verið sterk
saman. Við hittumst oft og voru þær
samverustundir okkur og fjölskyld-
um okkar ómissandi. Það voru engin
jól nema við hittumst öll á jóladag á
Stekkjarholtinu. Allir afmælisdagar í
fjölskyldunni voru tilefni veisluhalda
og valdir þú þínum veislum yfirleitt
stað úti í náttúrinni, uppi í Akrafjalli
eða í sumarbústöðum vítt og breytt
um landið.
Elsku pabbi. Að leiðarlokum viljum
við þakka þér hvað þú varst okkur
góður faðir og vinur og börnum okkar
og barnabörnum góður afi. Við sjáum
það enn skýrar nú, þegar við á þessari
kveðjustund rifjum upp liðna tíð, hvað
þú gerðir litlar kröfur fyrir sjálfan þig
en vildir allt fyrir okkur gera. Fjöl-
skyldan var þér allt og hamingja
hennar var gleði þín og laun.
Nú þegar þú hefur kvatt okkur í bili
og hitt Rúnar bróður og fólkið þitt,
biðjum við góðan Guð að styrkja
mömmu og okkur öll í sorginni.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífs-
ins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleym-
ist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Með virðingu og þökk,
Drífa, Skúli, Halldóra og Guðrún.
Elsku Garðar.
Mér er efst í huga þakklæti fyrir að
þú tókst á móti mér og börnunum
mínum, opnum örmum, þegar við
Skúli fórum að rugla saman reitum
okkar. Betri afa gátu þau ekki fengið.
Það er mikið lán að fá að tilheyra fjöl-
skyldu þinni því jafn traust fjöl-
skyldubönd eru ekki á hverju strái.
Þú varst mikill fjölskyldumaður og
áttir svo sannarlega þinn þátt í því
hversu mikil samheldnin er, ásamt
henni Ástu þinni.
Þú áttir létta lund og einstaklega
þægilega nærveru sem auðgaði líf
okkar.
Með virðingu og þakklæti.
Lilja
Elsku afi.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Hafðu hjartans þökk fyrir allt, þinn
Rúnar Bergmann
Elsku afi minn.
Að hugsa sér að fá aldrei að sjá þig
meir. Að fá aldrei aftur að faðma þig
og tala við þig. Það á eftir að verða
mér óbærilega erfitt.
Þú skildir eftir margar skemmti-
legar og góðar minningar í hjörtum
okkar allra, ég elska þig svo mikið og
á eftir að sakna þín. Seinustu dagar
hafa verið mér erfiðir.
Þín á ávallt eftir að verða minnst
sem brosmilds, skemmtilegs og góðs
manns og ekki má gleyma hversu
góður afi þú varst.
Ég bið til þín á hverju kvöldi og
vona að þú heyrir.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þín
Edit
Elsku afi.
Það er sárt að þurfa að kveðja. Við
vissum að einhvern tímann kæmi að
kveðjustund en okkur fannst samt
eins og þú yrðir alltaf hjá okkur. Þú
varst einstaklega hlýr og góður við
okkur barnabörnin. Alltaf svo já-
kvæður og alltaf svo glettinn.
Þú og amma áttuð saman sextíu ár
og náðuð að skapa einstakt heimili og
ótrúlega samheldna fjölskyldu. Það
var alltaf hægt að koma við á
„Stekkjó“ og láta sér líða vel, svo
gjörsamlega laust við að maður væri í
heimsókn, „Stekkjó“ var einfaldlega
okkar annað heimili. Oftar en ekki
sast þú við eldhúsborðið, gluggaðir í
blöðin eða lagðir kapal. Það er skrítið
að koma þangað núna og þú ert ekki
þar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Við eigum margar góðar minningar
sem við munum varðveita í hjörtum
okkar.
Takk fyrir samveruna elsku afi.
Garðar, Eyleifur, Linda og
Lovísa.
Afi Garðar er fallinn frá á sínu 85.
aldursári. Það er erfitt til þess að
hugsa að afi verði ekki til staðar næst
þegar við förum á Stekkjó, eins og
heimili afa og ömmu er gjarnan kall-
að. Okkur systkinunum þótti alltaf
gott að koma á Stekkjó til afa og
ömmu. Þau tóku ætíð vel á móti okkur
með sinni einstöku hógværð og hlýju
og sinntu okkur barnabörnunum vel.
Það var alltaf svo notalegt að sitja í
stofunni og spjalla um allt og ekkert,
spyrja frétta af fólkinu og segja frétt-
ir af sér og sínum. Afi var duglegur að
fylgjast með okkur og honum þótti
gaman að heyra hvað við værum að
gera og hvernig gengi. Hann var
nægjusamur og lét veraldlegan mun-
að lönd og leið. Það skipti hann mestu
máli að fjölskyldu hans liði vel. Okkur
leið alltaf vel eftir heimsókn til ömmu
og afa og maður hugsaði oft hvað
maður væri heppinn að eiga þau að.
Þegar við vorum börn var alltaf svo
gaman þegar afi heilsaði manni. Þá
hristi hann gjarnan höndina svo vel að
maður lék allur á reiðiskjálfi og fannst
það alltaf jafngaman. Þessu hélt hann
áfram við okkar börn síðustu ár þótt
hann væri farinn að þreytast og sjón
og heyrn farið að hraka. Hann var
barngóður og skemmtilegur afi. Þeg-
ar allir voru samankomnir, eins og
gjarnan var á jólum eða afmælisdög-
um, naut hann þess í hvert sinn að
vera með sínu fólki.
Afi og amma voru ávallt dugleg að
heimsækja og rækta sambandið við
börnin sín, tengdabörn, barnabörn og
barnabarnabörn. Þeim hefur tekist
ákaflega vel að halda utan um fjöl-
skylduna sem alla tíð hefur verið sér-
lega samheldin. Ást þeirra og hlýja í
uppeldinu á eflaust stóran þátt í því að
börn þeirra og barnabörn hafa nánast
alltaf búið á Akranesi og lagt rækt við
heimahagana og sitt fólk. Ávallt hefur
verið mikill samgangur á milli allra í
fjölskyldunni. Þessi samheldni er
okkur mikilvæg, ekki síst þegar á
bjátar, og skulum við sem eftir lifum
gera allt til þess að viðhalda henni.
Fjölskyldan stóð þétt við bakið á okk-
ur þegar faðir okkar, og sonur afa og
ömmu, Benedikt Rúnar, lést fyrir 14
árum síðan. Þá var gott að eiga góða
að. Við eigum yndislega fjölskyldu og
verðum afa og ömmu ævinlega þakk-
lát fyrir að halda svona vel utan um
okkur öll.
Við erum þakklát fyrir að afi hafi
fengið að lifa eins lengi og raun varð á.
Hann eignaðist einstaklega góða
konu og með henni góða fjölskyldu
sem gerði hann hamingjusaman. Við
þökkum fyrir það, sem og að hafa
fengið að njóta nærveru hans fram að
þessu. Minningarnar um einstakan og
hjartahlýjan afa lina sorgir okkar um
sinn og ylja okkur um hjartarætur
þegar fram líða stundir. Afi Garðar er
nú horfinn á vit nýrra heima þar sem
hann hittir fyrir son sinn og föður
okkar sem hann áður kvaddi á sinni
lífsleið. Okkur finnst gott að vita að
þeir eru saman á ný.
Elsku afi, við lofum að styðja hvort
annað á þessum erfiðu tímum þannig
að öllum líði sem best, eins og þér var
umhugað um. Við ætlum líka að passa
ömmu fyrir þig eins vel og þið hafið
passað alla í gegnum árin.
Kolbrún, Ásta og Ívar Örn.
GARÐAR
BERGMANN
BENEDIKTSSON
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa
og langafa,
ÓLAFS GÍSLASONAR
frá Hjarðarbrekku,
Grenigrund 14,
Selfossi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilsugæslunnar,
Heimilishjálpar og Sjúkrahúss Selfoss.
Sigríður Vilmundardóttir,
Elsie Júníusdóttir, Runólfur Haraldsson,
Rúnar Ólafsson, Helga Sigurðardóttir,
Þórunn Svala Ólafsdóttir, Svavar Valur Jóhannesson,
Guðrún Bára Ólafsdóttir, Árni Snævar Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.