Morgunblaðið - 24.02.2004, Qupperneq 40

40 ÞRIÐJUDAGUR 24. FEBRÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
TVEIR bændur, þeir Eysteinn G.
Gíslason (15.2.) og Ragnar Þor-
steinsson (17.2.), hafa skrifað hug-
leiðingar í blaðið, um gróður fyrr og
nú. Ágætis innlegg í umræðuna.
Báðir nefna mikilvægi rollunnar í
gegnum aldirnar. Satt er það, þar
sem við urðum ekki þeirrar gæfu að-
njótandi að nýta selinn í stað hennar.
En nú er öldin önnur og alls ekki eins
mikil þörf á rollum og áður og þess
vegna tími til kominn að fækka þeim
það mikið að koma megi þeim fyrir í
beitarhólfum, til þess að landið eigi
auðveldara með að gróa sára sinna.
Í sambandi við öll gosin sem
bændur tala oft um, vil ég benda
þeim á að einmitt í mörgum hraun-
um landsins fær gróður frið fyrir
beit, þar sem svo erfitt er fyrir
skepnur að fóta sig í þeim. Svo ekki
hafa öll gos verið til óþurftar.
R.Þ. heldur að fáir landar okkar
séu sammála mér um ófremdar-
ástandið á hinni grænu kápu fjall-
konunnar, þar sem svo fáir tjá sig á
prenti. (Minn skilningur, mitt orða-
lag.) Samt vill hann reyna að sann-
færa þessa „fáu“ hræður með skrif-
um sínum!
Rétt er það hjá honum að vetr-
arfóðruðum ám hefur fækkað í tæp-
lega 500.000. En við megum ekki ein-
blína á þessa tölu, því fé á sumarbeit
gæti þá verið um 1.300.000, jafnvel
fleira. Og ekki má gleyma hestunum.
Hann segir að nú stundi 600
bændur af 2.000 landgræðslu! Vá!
Eru kannski bara svona margir bún-
ir að skrá sig? Kannski búnir að fá
styrk til verksins en ekki byrjaðir?
Alla vega fer ekki mikið fyrir árangr-
inum, eða hver er hann? Hver fylgist
með honum? Eru menn kannski að
ná því að endurheimta 2% horfins
gróðurs? (Skógrækt á ræktuðu landi
er ekki landgræðsla.)
Ég fagna þessari svokölluðu
gæðastýringu í sauðfjárrækt. En
hún getur aldrei orðið í sátt við gróð-
ur landsins fyrr en hætt er að hafa
afbeit til fjalla, því afbeit þar er of-
beit. Og eins og Sveinn Sigurðsson
bendir á í frábærri grein sinni 10.2.
er rykmengunin hér á landi á við það
sem gerist í öðrum eyðimerkurlönd-
um. Éta þá ekki rollurnar meira og
minna rykmettuð háfjallagrösin í
þessu „hreina og óspillta“ landi?
E.G.G. hefur áhyggjur af hvönn-
inni. En, er hún eitthvað ómerkilegri
jurt en gengur og gerist? Er ekki
hægt að vinna einhver ósköp úr
henni? Sitt sýnist reyndar hverjum,
hver sé óæskileg jurt og hver æski-
leg. Ara Teitssyni finnast t.d. víði- og
birkirunnar vera illgresi! Og sumir
sjá rautt er þeir sjá blátt; lúpínu-
breiður „við jarðvegsgerð“.
Ég vil benda E.G.G. á að vel haldn-
ar rollur geta ósköp vel bitið ofan af
trjágróðri og farið bæði létt með það
og verið fljótar. Þetta hef ég séð með
eigin augum. (Meira seinna.) Þær
elska líka litríkt blómskrúð og gera
því góð skil komist þær í feitt og það
þó að á miðju sumri sé.
Við ræðum svo um skurði landsins
við gott tækifæri; sjónmengunina,
hættuna af þeim við vegi landsins,
óþurft í mörgum tilfellum og það að
þá má gera ósýnilega eins og gert er
í löndum á háu menningarstigi.
Eins og Össur Skarphéðinsson hef
ég líka verið að hugsa um hve fárán-
legt það er að vera með mörg at-
vinnumálaráðuneyti. Það á bara að
vera eitt. Auk þess er ég sammála
þeim sem vilja alla skóla undir sama
hatt, nefnilega menntamálaráðu-
neytið.
Í lokin. Eru einhverjar reglur til
um þjóðargjafir? Getur einn maður
ákveðið hvað við þær er gert?
MARGRÉT JÓNSDÓTTIR,
Melteigi 4, Akranesi.
melteigur@simnet.is
Eyðimörkin Ísland?
Frá Margréti Jónsdóttur:
KÆRU ökumenn. Hvað er í gangi
hjá okkur? Mikið erum við kæru-
lausir og óliðlegir hver við annan.
Hér á Íslandi farast um 20–30 manns
á ári í umferðarslysum, 15–18 á mjög
góðu ári. Þetta er að sjálfsögðu allt
of mikið.
Ríkið og bæjarfélög eru að vinna
markvisst að bættu umferðaröryggi,
það er að sjálfsögðu af hinu góða og
aldrei er of mikið gert í þeim efnum.
Sannleikurinn er hinsvegar sá að
flest banaslys í umferðinni eru vegna
mannlegra mistaka. Það erum við
ökumennirnir sem þurfum heldur
betur að fara að taka okkur á.
Sjálfur keyri ég talsvert mikið,
eða um 30.000 km. á ári, og hef bless-
unarlega sloppið við slysin ennþá á
mínum 17 árum sem ökumaður. En
það hefur svo sannarlega ekki alltaf
verið mér að þakka. Það er hreint
ótrúlegt að sjá til okkar ökumanna
t.d. hér í Reykjavík „sikksakkandi“
milli akreina á allt of miklum hraða
með gsm-símann í annarri hendinni.
Ég hef séð konur vera að mála sig
undir stýri og karlmenn að raka sig.
Stefnuljósanotkun er mjög ábóta-
vant, eins mikið öryggi og stefnuljós-
in eru og einföld aðgerð ef maður er
með hugann við aksturinn. Alltof
margir ökumenn eru mjög óliðlegir
og stífir við að hleypa öðrum á milli
akreina, gefa jafnvel hiklaust inn svo
enginn komist inn á þeirra akrein.
Þvílík heimska.
Samkvæmt lögum alstaðar í heim-
inum er bannað að keyra yfir á rauðu
ljósi. Ef allir færu eftir því alltaf
myndi banaslysunum fækka.
Kæru ökumenn. Tökum höndum
saman og breytum okkur í þroskaða
ökumenn sem fara að lögum og sín-
um tillitssemi við aðra ökumenn og
vegfarendur. Munið það að ef allir
taka þessi orð til sín og hafa þau að
leiðarljósi, þá og fyrst þá mun bana-
slysum í umferðinni fækka.
JÓN VIGFÚS GUÐJÓNSSON,
Laugavegi 178, Reykjavík.
Við ökumenn þurfum
að taka okkur á
Frá Jóni Vigfúsi Guðjónssyni:
Svínið mitt
Risaeðlugrín
SÝNING Í KVÖLD
KLUKKAN 20:00! KOMIÐ OG
UPPLIFIÐ FRÁBÆRA
SKEMMTUN!
HEY ÞÚ!
ÞAÐ ER KOMIÐ AÐ ÞÉR AÐ
VINNA FYRIR SAMFÉLAGIÐ!
© DARGAUD
© DARGAUD
AUÐVITAÐ
FÖRUM
VIÐ ADDA
MÍN
EN
DÝRIN
MEGA EKKI
KOMA MEÐ
INN
?
EN LJÓNIN?
EN
BIRNIRNIR?
EN...
ÞETTA ER EKKI ÞAÐ
SAMA ADDA. SVO
HEFUR SVÍNIÐ LÍKA GOTT
AF ÞVÍ AÐ VERA EITT
HEIMA AF OG TIL
AAAH SIRKUS.
ÞETTA VAR
GLÆSILEGT!
HVERNIG
FANNST ÞÉR? MJÖG
FLOTT
MAMMA
MÍN
SVONA, SVONA ADDA
MÍN. ÞETTA ER NÚ BARA
SVÍN OG HANN ER...
HANN HELDUR
AÐ ÉG ELSKI
HANN EKKI
LENGUR!
EN ÉG
HUGSAÐI UM
SVÍNIÐ Í ALLT
KVÖLD
AÐ ÉG TAKI
EKKI LENGUR
EFTIR HONUM!
STJÓRINN VAR AÐ HÆKKA Í TIGN OG ER ORÐINN
YFIRSTJÓRI AF HÆSTU GRÁÐU. ÞÚ ÁTT AÐ HÖGGVA ÚT
ÞÚ FÆRÐ ALL EFNIÐ TIL ÞESS GERA MYNDINA
FRÁ SAMFÉLAGINU ÞANNIG AÐ GERÐU ÞAÐ VEL!
JÆJA, ÞÁ ER
BARA AÐ BYRJA
Æ!! ÆÆ! ÉG FÉKK NEISTA Í AUGAÐ... ASNARNIR LÉTU MIG FÁTINNUSTEIN TIL ÞESS AÐ
GERA HÖGGMYNDINA!
HRYÐJUVERKAMAÐUR
Í STEININN MEÐ ÞIG!!
BRJÓSTMYND AF HONUM
Í STJÓRABÚNINGNUM TIL
ÞESS AÐ GERA HANN
ÓDAUÐLEGAN!
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.