Morgunblaðið - 15.06.2004, Page 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. JÚNÍ 2004 37
 Fleiri minningargreinar um
Pétur Helga Guðjónsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
✝ Pétur Helgi Guð-jónsson fæddist í
Sandgerði 27. júní
1962. Hann lést af
slysförum föstudag-
inn 4. júní síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru Guðjón Aðal-
steinn Sæbjörnsson
frá Nýjabæ í Bakka-
firði, f. 7. apríl 1924,
d. 16. desember
1993,og kona hans
Guðrún Pétursdóttir
frá Hvammstanga, f.
28. ágúst 1939.
Systkini Péturs
Helga eru: 1) Þóra Björg Guðjóns-
dóttir, f. 10. apríl 1961, maki Ingi
Rúnar Sigurðsson, f. 19. janúar
1959. Börn: Aðalheiður Guðrún
Halldórsdóttir, f. 28. maí 1980,
Óskar Pétur Jenssen, f. 26. mars
1983, Jóhann Hermann Ingason, f.
19. nóv. 1984, Ragnar Sæbjörn
Ingason, f. 28. febrúar 1989. 2)
Óskar Þór Guðjónsson, f. 17. maí
1964, maki Líney Sjöfn Baldurs-
dóttir, f. 8. janúar 1966. Börn: Óð-
inn Már Óskarsson, f. 4. mars
1992, Freyja Rún Óskarsdóttir, f.
23. júní 1994, Iða Brá Óskarsdótt-
ir, f. 28. okt. 1998. 3) Auðbjörg
Laufey Guðjónsdóttir, f. 3. des.
1966, maki Halldór Viðar Svein-
björnsson, f. 24. júní 1959. Börn:
Vigdís Pála Þórólfsdóttir, f. 5. maí
1986, Almar Viktor Þórólfsson, f.
20. janúar 1988,
Sveinbjörn Halldórs-
son, f. 11. júní 2003.
4) Lilja Guðjónsdótt-
ir, f. 13. febrúar
1968, maki Þórir
Björn Hrafnkelsson,
f. 18. maí 1963. Börn:
Sigurlín Lovísa Er-
lendsdóttir, f. 30.
des. 1986, Guðjón
Snær Þórisson, f. 7.
apríl 2000.
Eiginkona Péturs
Helga var Hrönn
Hilmarsdóttir, f. 29.
desember 1964, for-
eldrar hennar eru Hilmar Ágústs-
son, f. 7. júní 1928, og kona hans
Árný Friðgeirsdóttir, f. 14. júní
1934. Systkini Hrannar eru: 1)
Ágúst Hilmarsson, f. 30. okt. 1950,
maki María Ketilsdóttir og eiga
þau tvö börn, Hilmar Ágúst og
Fjólu Maríu. 2) Jóhanna Hilmars-
dóttir, f. 21. nóv. 1959, maki Birk-
ir Már Ólafsson, f. 7. mars 1949,
og eiga þau þrjú börn, Árnýju
Söndru, Ernu og Örvar Snæ. Pét-
ur Helgi og Hrönn eignuðust þrjú
börn. Þau eru: Hilmar Pétursson,
f. 20. ágúst 1988, Guðrún Sif Pét-
ursdóttir, f. 19. apríl 1990, og Að-
alsteinn Pétursson, f. 2. sept.
1997.
Útför Péturs Helga fer fram frá
Safnaðarheimilinu í Sandgerði í
dag og hefst athöfnin klukkan 16.
Elsku hjartans ástin mín. Söknuð-
ur minn er meiri en nokkur orð fá
lýst. Þakka þér þær yndislegu stund-
ir sem við fengum að eiga saman. Ég
veit að Guð mun leiða okkur aftur
saman, ástin mín, þó að það verði
ekki strax.
Þú ert steinn á ströndu minni,
stjarnan sem að björtust skín.
Já, ég fann við fyrstu kynni
fegurð þína ástin mín.
Þú ert hafið sem mig hemur,
heilagur eins og leyndarmál.
Þú ert eins og kvöld sem kemur,
og kveikir þrá í minni sál.
Fegurðin, allt sem þú ert,
allt sem minn hugur fær snert.
Þessi saga sem í hjarta mitt er skráð.
Hamingja, allt sem þú ert,
og þú veist hvað ég get nú gert.
Þú ert ástin mín, já allt sem ég hef þráð.
Allt það sem mig áður skorti,
enda loks mín þjáning tók.
Þú ert lof sem lífið orti,
ljóð í ótrúlegri bók.
Þú ert bál í brjósti mínu,
bjartur þú sindrar eins og glóð.
Fagurt orð í fínni línu,
og fullur af krafti eins og ljóð.
(Þýðing: Kristján Hreinsson.)
Þín elskandi eiginkona.
Föstudagurinn 4. júní gekk í garð
sólríkur og fagur. Gleði var í hjarta
okkar því framundan var góð helgi.
Við ætluðum að koma saman og gera
okkur glaðan dag á laugardagskvöld-
ið í tilefni af sjómannadeginum. Á
föstudagskvöldið barst okkur sú
hræðilega frétt að Pétur Helgi hefði
látist af slysförum. Gleðin breyttist í
sorg í einni svipan. Elsku Pétur, við
munum sakna þín sárt og geyma
minningarnar í hjarta okkar að eilífu.
Við þökkum fyrir allar þær yndislegu
samverustundir sem við áttum sam-
an. Elsku Hrönn, Hilmar, Guðrún Sif
og Aðalsteinn. Við biðjum góðan Guð
að veita ykkur styrk í þessari miklu
sorg.
Þú varst okkar bjartasta blóm,
birtan sem heitast við þráðum,
brosið þitt blítt
gat brætt allt og þítt,
þitt augnaráð var yndislegt og hlýtt.
Þú varst okkar himinn og haf,
hugur okkar alltaf þig dáði.
Hjarta þitt heitt
gat hamingju veitt.
Þú fórst og núna eigum við ekki neitt.
Víst varstu vinur okkar í raun,
þú veittir okkur gleði og hlýju.
Þú varst tryggur og trúr,
já við tignum þig nú
og sem ljós okkar drauma lifir þú.
Návist þín veitti okkur von
og vissu um eilífa sælu.
Svo himneskur og heitur,
já hugur okkar veit
að við yndislegri veru aldrei litum.
(Þýð. Kristján Hreinsson.)
Hilmar Ágústsson, Árný
Friðgeirsdóttir, Birkir Már
Ólafsson, Jóhanna Hilm-
arsdóttir, börn, barnabörn
og tengdasynir.
Þegar mér barst sú fregn að félagi
minn og vinur Pétur Helgi Guðjóns-
son væri mikið slasaður og skömmu
síðar látinn fór um mig skrítin tilfinn-
ing með óteljandi minningum, níst-
andi tómleika og söknuði. Pétur
Helgi var fæddur og uppalinn í Sand-
gerði í Norðurbænum, næstelstur
systkina sinna en þau eru Þóra, Ósk-
ar, Laufey og Lilja.
Sem ungur drengur sótti Pétur
mikið til föður síns, sem var vélstjóri í
frystihúsinu, en þaðan var stutt í fjör-
una og bryggjuna en þetta var leik-
svæði krakkanna á bernskuárunum.
Sjórinn heillaði Pétur ungan. Út
um gluggann heima hjá sér hafði
hann séð úthafsölduna koma með
ógnarkrafti yfir hafið og skella á
ströndinni.
Pétur vissi að til þess að geta sótt
sjóinn þurfti að sigla á milli þessara
stóru brimskafla sem gera menn
bæði sterkari og sveigjanlegri og var
það honum hvatning til þess að verða
sjómaður, en ungur tók hann að
sækja sjóinn, fyrst sem háseti, síðar
sem vélstjóri og skipstjóri.
Pétur kom til mín sem vélstjóri á
mb. Guðfinn KE 19. Sá ég að þar fór
bráðlaginn drengur sem bar um-
hyggju fyrir öllu því er hann tók sér
fyrir hendur, dugnaðarforkur sem
hlífði sér hvergi, sama hvað gekk á.
Hann var með mér óslitið alla tíð síð-
an og reyndist sérstaklega vel. Marg-
ar minningar um það leita á, þegar
við vorum að fara út og inn í Sand-
gerðishöfn í Sundið í svartasta
skammdeginu, þegar brotin voru á
bæði borð svo ekki mátti muna mörg-
um metrum. Ár eftir ár vorum við
saman við þessar aðstæður og auðvit-
að líka óteljandi lygna sólardaga. Já,
margar ánægjustundir áttum við á
þessari 17 ára samferð, á sjónum í
vinnunni, í fríum á ferðum um landið
og erlendis. Stundum tveir saman,
stundum fjölskyldurnar og stundum
áhöfnin öll og skyldulið, þannig var
þetta.
Þegar Guðfinnur var seldur fyrir
tveimur árum lét ég smíða 15 tonna
hraðfiskibát og kom Pétur með mér
yfir á hann. Skömmu síðar tekur Pét-
ur 30 tonna skipstjórnarréttindi og
hefur hann verið skipstjórinn á þeim
bát síðan, sem einnig heitir Guðfinn-
ur KE 119. Pétur reyndist sérstak-
lega góður skipstjóri og fiskaði mjög
vel.
Hann var léttur í lund, hafði góðan
og hnyttinn húmor fyrir lífinu. Eftir
að ég var hættur til sjós og Pétur tek-
inn við spurði ég hann eitt sinn:
„Hvernig var að hlusta á röflið í mér
öll þessi ár?“ Þá horfði hann á mig
sposkur á svip, sagði svo ofurrólega:
„Diddi, ég hlustaði aldrei á þig.“
Alltaf var gott að leita til Péturs,
bæði á sviði vinnu og vinskapar.
Hjálpsamur var hann við alla er til
hans leituðu. Oft og mörgum sinnum
aðstoðaði hann mig við að koma hinu
og þessu saman, sem krafðist lagni
og útsjónarsemi.
Pétur kynntist Hrönn Hilmars-
dóttur 1985 og hófu þau búskap að
Suðurgötu 15 í Sandgerði. Þau giftu
sig 26. júlí árið 1999. Hefur hún stað-
ið við hlið eiginmanns síns eins og
klettur í öllu sem hann hefur tekið
sér fyrir hendur. Eiga þau hjónin
þrjú börn; Hilmar, Guðrúnu og Að-
alstein. Samheldni hjónanna bar af á
öllum sviðum og hefur heimili þeirra
verið fyrirmyndar heimili.
Það var fallegur dagur, föstudag-
urinn fjórði júní. Pétur var kominn
heim í helgarfrí og ætlaði að eiga
notalega stund með fjölskyldu sinni
um sjómannadagshelgina. Hann og
Hrönn komu heim til mín um kl. 16
þennan örlagaríka dag, spegilsléttur
sjórinn glitraði fyrir augum okkar,
himinninn óendanlega tær og fallega
blár, og þau hjónin hjápuðu mér að
koma garðsláttuvélinni saman, böðuð
í sólskininu, ástfangin og sælleg. Sú
fallega mynd mun aldrei líða mér úr
minni. Ég er líka þakklátur fyrir það
hvað við Pétur kvöddumst vel þenn-
an dag. Ég hef hugsað um það síðan
hvað vegir Guðs eru órannsakanleg-
ir. Því aðeins þremur tímum eftir
þessa kveðjustund er allt lífið búið.
Eftir situr fjölskyldan, vinir og fé-
lagar, samstarfsmenn til margra ára,
orðlaus. En við eigum minningarnar
um góðan dreng sem vildi gera öllum
gott enda var hann vinmargur.
Kannski eigum við eftir að taka
þráðinn upp að nýju og kannski á ég
eftir að róa hjá honum síðar, það er
gott að vita til þess að góður drengur
tekur ef til vill á móti spottanum þeg-
ar við sem eftir lifum siglum í þá höfn
sem Pétur hefur nú náð.
Elsku Hrönn, Hilmar, Guðrún og
Aðalsteinn. Ég og fjölskylda mín
sendum ykkur og öðrum ættingjum
okkar dýpstu samúð. Guð leiði ykkur
í gegnum erfiða tíma.
Sigurður Friðriksson.
Það er svo margt, sem virðist valt
í veröld sem er þín
og stöðug leit er lífið allt
að ljósi er fegust skín.
Ó, Kristur minn við krossinn þinn
ég krýp sem lítið barn.
Verndaðu, drottinn, veginn minn
ef verð ég efagjarn.
Ég trúa vil, já, trúa á þig
ó, tak mig enn í sátt,
í leit minni, æ, leiddu mig
um lífið dag og nátt.
(Friðbert Pét.)
Með þessu ljóði viljum við kveðja
vin okkar Pétur, sem við söknum sárt
en geymum góðar minningar um í
hjarta okkar.
Elsku Hrönn, Hilmar, Guðrún,
Steini og aðrir aðstandendur, Guð
gefi ykkur styrk.
Hörður og Málfríður.
Jæja, kæri vinur. Hvað á maður að
segja núna?
Ég er svo orðlaus að einhvern tím-
ann hefðir þú sparkað í mig til þess
að athuga hvort ekki væri allt í lagi.
Ég var staddur inni á hálendi þegar
ég fékk þær sorgarfréttir að þér
hefði verið kippt frá okkur. Það
fyrsta sem flaug í hugann var að
rjúka upp í bíl og keyra heim til þess
að geta verið sem næst þér, en þá var
eins og einhver segði við mig að þú
kæmir ekki til baka þótt ég hentist til
byggða, og kláraðu það sem þú ert að
gera, komdu svo.
Þær ótal mörgu minningar sem
runnu í gegnum hugann á meðan ég
beið eftir að komast heim rúmast
ekki fyrir hér, kæri vinur. Allt það
sem við brölluðum saman dag eftir
dag var alveg ótrúlegt, já dag eftir
dag því á þessum tíma vorum við eins
og einn, enda var það svoleiðis að
mamma þín kallaði okkur alltaf
„strákana mína“. Okkur leiddist aldr-
ei, enda sást þú yfirleitt til þess að
það væri nóg að gera. Ef það var ekki
í skúrnum að grúska í mótorum þá
var það að prófa eitthvað sem þú
varst nýbúinn að gera við eða laga.
Það var alveg með ólíkindum hvað þú
gast fengið til að virka en eins og allir
vita sem þekktu þig var það þitt yndi
að snúast í kringum vélar og farar-
tæki af öllum stærðum og gerðum.
Fiatinn, eða Fifatið eins og við köll-
uðum hann, var fyrsti bíllinn sem
lenti í þinni meðhöndlun og var oft
legið í honum fram undir morgun til
þess að hægt væri að komast á hon-
um á rúntinn kvöldið eftir. Síðan kom
Ford Torino og þá vorum við sko
komnir með bíl sem ekki var dóna-
legt að sýna sig á.
Þeim fannst það ekki leiðinlegt,
foreldrum þínum, að hlusta á okkur
kjánana sitja og segja sögur af ýmsu
sem við höfðum gert; mamma þín
skellihlæjandi og sá gamli kímdi og
hafði gaman af þó svo að hann segði
ekki mikið en svipurinn sagði allt sem
segja þurfti.
Þær voru svo margar stundirnar,
elsku vinur, sem við áttum saman og
einkenndust þær allar af glettni,
stríðni og eintómri skemmtun, en
svoleiðis var það bara hjá okkur, bara
gaman.
Þegar tíminn leið og við stofnuðum
okkar fjölskyldur og fórum að sinna
skyldum heimilisins þá, eins og svo
oft vill verða, fórum við að sigla sinn í
hvora áttina en samt fylgdumst við
alltaf hvor með öðrum, kannski svona
aðeins til þess að við færum nú ekki
að gera neina vitleysu eftir að hafa
fylgst hvor með öðrum upp á hvern
einasta dag.
Núna sit ég, kæri vinur, og velti því
fyrir mér hvers vegna í ósköpunum
þú varst kallaður til hans sem öllu
ræður og það svona snögglega, en ég
reyni að hugga mig við að það hlýtur
að hafa verið mjög aðkallandi verk-
efni sem hann hefur ætlað þér og
ekki treyst hverjum sem var fyrir
því. Vegir hans eru órannsakanlegir
en helst hallast ég að því að einhver
mikilvægur vélabúnaður hafi ekki
virkað sem skyldi.
Það er með miklum söknuði að ég
kveð þig, kæri vinur, en minningin
um þig kemur til með að ylja mér um
hjartaræturnar um ókomna tíð eða
allt þar til við hittumst aftur og setj-
umst saman niður og rifjum upp
skemmtilega tíma.
Góður Guð, ég vil biðja þig að vaka
yfir og veita Hrönn og börnunum,
þeim Hilmari, Guðrúnu og Aðal-
steini, allan þann styrk sem þér er
máttugur í þessari miklu sorg sem nú
steðjar að og létta þeim sporin sem
framundan eru.
Þér, elsku Pétur, vil ég þakka fyrir
allar okkar stundir saman Það er
mér mikill og sannur heiður að hafa
fengið að kynnast eins mikilli per-
sónu og þér, enda varst þú alveg gull
af manni og alltaf reiðubúinn til alls.
Ég og fjölskylda mín biðjum fyrir
þér, kæri vinur.
Gunnar, Kristín og dætur.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku vinur, megi Guð geyma þig.
Eiginkonu, börnum, móður, systk-
inum og öðrum ástvinum sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Björn Kjartansson og
fjölskylda.
Þeir komu til Siglufjarðar eins og
farfuglarnir sjómennirnir frá Sand-
gerði í júní sl. og byrjuðu að róa. Lín-
an var beitt í Sandgerði og keyrð
norður á litlum pallbíl, sem fór suður
aftur með bjóðin til beitningar fyrir
næsta róður.
Ég kynntist Pétri þegar hann kom
til Siglufjarðar sl sumar á mb. Guð-
finni KE 119 og spjallaði oft við hann
og félaga hans á bryggjunni, sérstak-
lega þegar þeir komu til löndunar oft-
ast með góðan afla og alltaf hressir
og kátir.
Ég komst að því að Pétur var
kvæntur Hrönn Hilmarsdóttur héð-
an frá Siglufirði, þannig að hann átti
frá Siglufirði góðar minningar.
Mér þótti vænt um hvað hann bar
Siglfirðingum gott orð fyrir hvernig
þeir tóku á móti þeim sjómönnunum
frá Sandgerði, sem fóru frá konu og
börnum til að róa héðan. Allir vildu
vera þeim innan handar. Þeir settu
líka svip á bæinn sem eftir var tekið.
Þannig komu þeir fullir af bjartsýni
og fiskuðu vel á hefðbundnum miðum
fyrir Norðurlandi. Bjartsýni þeirra
var smitandi.
Ég minnist þess að ég kom um
borð til Péturs sl haust og spurði
hann hvar hann hefði verið að fiska,
þeir voru að landa góðum afla. Pétur
sagði mér að líta í „plotterinn“, þar
sæi ég það. Ég stökk um borð, vildi
ekki láta sem ég gæti ekki áttað mig
á því. Síðan fiktaði ég eitthvað í leið-
arritanum og var kominn eftir stutta
stund niður til Afríku, laumaðist ég
þá frá borði.
Þetta var rifjað upp þegar Pétur
kom norður í júní, þá var mikið hleg-
ið, þegar upp komst að það var ég
sem hafði stillt tækið vitlaust.
Bryggjuspjall er eitthvað sem
menn njóta á stöðum eins og Siglu-
firði og eflaust er það eins í Sand-
gerði, þar eru málin rædd og menn
skiptast á skoðunum. Sjómenn frá
Siglufirði sóttu mikið suður á vertíðir
hér áður fyrr, m.a. til Sandgerðis þar
sem nú ríkir sorg. Við finnum til þeg-
ar menn falla frá í blóma lífsins.
Pétur fór heim til að vera heima á
sjómannadaginn og vera hjá fjöl-
skyldunni, hann kemur ekki aftur
norður.
Ég mun sakna hans þegar bátur-
inn hans kemur að landi á Siglufirði
hlaðinn afla og hann ekki lengur við
stýrið.
Íslensk sjómannastétt hefur misst
dugmikinn skipstjóra, sem ég þakka
fyrir að hafa fengið að kynnast, þótt
þau kynni væru stutt.
Ég sendi Hrönn, börnunum, að-
standendum og vinum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Sverrir Sveinsson.
PÉTUR HELGI
GUÐJÓNSSON
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir
Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir
Einarsson,
útfararstjóri.
Bryndís
Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
Baldur
Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS