Morgunblaðið - 15.06.2004, Qupperneq 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. JÚNÍ 2004 39
Upp í hugann koma margar góð-
ar minningar þegar við skemmtum
okkur eins og ungra manna er sið-
ur. Hann hafði gott skopskyn og
var hnyttinn í tilsvörum. Einnig
hafði hann ákveðnar skoðanir í
stjórnmálum og ósjaldan vorum við
ósammála í þeim efnum. En aldrei
hallaði á vinskap okkar. Snorri
stundaði sjómennsku bæði hér við
Íslandsstrendur og á fjarlægum
slóðum. Hann var alla tíð mikill
ævintýramaður og hafði unun af
ferðalögum. Bjó hann meðal annars
um tíma í Danmörku og í Suður-
Afríku. Ekki hef ég tölu á þeim
löndum sem Snorri heimsótti en
þau voru mörg og hef ég grun um
að hann hafi stundað veiðar í öllum
heimshöfunum sjö, að minnsta
kosti siglt um þau. Snorri var ekki
gæfusamur í sínum sambúðum en
hamingja hans voru dætur hans
tvær, Edda sem orðin er ung kona
og Andrea sem verður fimm ára
núna í haust. Missir þeirra er mik-
ill og ekki síst litlu telpunnar sem
dáði pabba sinn, en þær eiga góða
að og þarf Andrea litla engu að
kvíða. Snorri eignaðist einnig
dreng sem býr í Danmörku. Við
hjónin urðum þeirrar gæfu aðnjót-
andi að hafa Snorra í vinnu við fyr-
irtæki okkar bæði fyrir og eftir að
hann greindist með sjúkdóminn
sem sigraði hann að lokum og eru
honum hér þökkuð þau störf.
Snorri var alltaf bjartsýnn á að
hann myndi hrista þetta af sér.
Hann leit á þessi alvarlegu veikindi
sem hverja aðra pest. En þegar ég
heimsótti Snorra nokkrum dögum
fyrir andlátið var hann nýkominn
frá Svíþjóð eftir rúmlega sex mán-
aða erfiða dvöl þar og var mjög af
honum dregið. Spjölluðum við dá-
lítið saman en það var honum erf-
itt. Sagði hann þá við mig að gott
væri að vera kominn heim. Benti
hann mér brosandi á vegginn á
móti en þar héngu margar myndir
eftir litlu dóttur hans. Það sást
hvert stefndi og er ég viss um að
hann vissi það best af öllum en
samt kom andlát hans mér á óvart.
Tómarúm myndaðist og minning-
arnar góðu fóru á fleygiferð um
huga minn. Ætli honum hafi ekki
fundist að nóg væri komið. Hann
ætlaði upp úr þessum aumingjskap
og halda til nýrra verka, eins og
Snorri var vanur að segja.
Jæja, kæri vinur, nú er komið að
kveðjustund, nú ert þú kominn á
nýjar slóðir með gítarinn í annarri
hendi og myndavélina í hinni. Ekki
fær maður fleiri kaffibolla í Firð-
inum hjá Snorra, þar sem hann bjó
síðustu árin ásamt dóttur sinni þar
sem þeim leið vel, og ekki verða
fleiri myndir skoðaðar frá öllum
þeim stöðum sem Snorri kom við á.
Snorri verður lagður til hinstu
hvílu í Hafnafjarðarkirkjugarði og
er ég viss um að hann verður ekki
óánægður þar. Því miður getum við
hjónin ekki fylgt þér síðasta spöl-
inn, kæri vinur, en hugur okkar er
hjá þér og þínum. Hittumst þótt
síðar verði og tökum upp þráðinn,
fáum okkur kaffibolla og skoðum
myndir sem þú hefur aldrei sýnt
mér áður. Megi góður drottinn
styrkja telpurnar þínar tvær og
fjölskyldu.
Þorsteinn Auðunn Pétursson.
Kæri vinur, við kynntumst þann-
ig að þú ruglaðist á stelpunum okk-
ar, þá pínulitlum úti á róló. Reynd-
ar áttaðir þú þig fljótlega. Þær
urðu vinkonur og við vinir, hvernig
var annað hægt? Gullmolarnir okk-
ar bundu okkur strax einhverjum
sérstökum böndum. Hún vann
hjarta mitt fljótt en þú aðeins
seinni til, enda stundum harður að
utan, en ljúfur sem lamb þegar
betur var að gætt. Við vorum oft
ósammála og ég skammaðist stund-
um í þér, en við vorum sammála
um allt það sem máli skipti; lífið,
tilveruna, hamingjuna, framtíðina.
Við trúðum hvor öðrum fyrir
draugum fortíðar og gyðjum fram-
tíðar.
Kæri vinur, það er komin
kveðjustund. Fyrir nokkrum dög-
um vorum við að plana hvað við
ætluðum að gera skemmtilegt með
stelpunum okkar í sumar og ég
stend við þau plön og veit þú verð-
ur hjá okkur. Þú varst hins vegar
alltaf að plana ferðina sem þú ætl-
aðir að fara þegar þú værir búinn
að buga óvininn. Ég sé það núna að
við vissum alltaf bæði hvaða ferð
þú varst að tala um. Ferðin er haf-
in – þú ert kominn heim.
Kæri vinur, ég þakka þér vinátt-
una, en ég lít ekki svo á sem henni
sé lokið, heldur bara að hún hafi
breyst, ég finn það í hjarta mínu.
Ég er meiri manneskja fyrir að
hafa kynnst þér og þú getur svo
sannarlega verið stoltur yfir lífs-
verki þínu og hvað þú skilur eftir.
Þú átt frábæra fjölskyldu og ást-
vini og þú þarft engar áhyggjur að
hafa. Ég veit þú siglir nú á lygnum
sjó þar sem tónlistin þín ómar
tært.
Hver í logni siglir sjó
sést í róðri án ára
enginn skilur við vinn sinn þó
án þess að kenna tára!
Kæri vinur. Ég kveð þig með
sorg í hjarta og hlakka til að hitta
þig áftur. Stelpunum þínum, for-
eldrum, systkinum og ástvinum öll-
um sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Þínar,
Ragnheiður Linda og
Shania Sól.
Það fór óneitanlega
straumur af tregatil-
finningu og söknuði um
hjartalönd mín þegar
ég heyrði af skyndilegu
fráfalli hins gamla
kunningja míns og
skákfélaga, Jóns
Björgvinssonar.
Á þeim 13 árum sem ég bjó á Ak-
ureyri áttum við margar góðar
stundir saman í hópi skákfélaga og
JÓN VIÐAR
BJÖRGVINSSON
✝ Jón Viðar Björg-vinsson fæddist á
Akureyri 18. júlí
1945. Hann lést á Ak-
ureyri 1. maí síðast-
liðinn og var jarð-
sunginn frá Akur-
eyrarkirkju 10. maí.
einnig þegar við tveir
háðum marga hildi við
borðið á hvítum reitum
og svörtum. Þegar ég
gekk í Skákfélag Akur-
eyrar og mætti á mitt
fyrsta alvörumót fyrir
norðan varð hann
einna fyrstur til að
bjóða mig velkominn
og mátaði mig svo
snilldarlega í mótinu á
eftir.
Bæði ég og aðrir
munu minnast hans
sem listamanns í skák-
inni þar sem sköpunar-
gleði og ævintýraþrá voru hans leið-
arljós. Heiðarleiki hans og
drengskapur við skákborðið var ein-
stakur og verður vart við jafnað,
nema einna helst hjá skákvini okkar
Ólafi Kristjánssyni. Jón var mikill
meistari í hraðskák og vann ótal titla
á ferli sínum. Mörg mót hans eru í
sjálfu sér minnisstæð því hann var
harður keppnismaður og náði vel út
úr sér á mótum. Jón var svona í
þéttara lagi í vextinum og ýmsir
töldu hann síður en svo snaran í
snúningum. Einu sinni afsannaði
hann þessa kenningu manna á hrað-
skákmóti. Jón var í miklu tímahraki
og missti biskup á gólfið. Þá gerði
hann sér lítið fyrir og skutlaði sér
ógnarhratt á gólfið eftir biskupnum
og náði honum á mettíma. Smellti
honum aftur á skákborðið og fyrr en
varði var andstæðingurinn mát.
Það er ljóst að Skákfélag Akur-
eyrar og aðrir velunnarar skáklist-
arinnar fyrir norðan hafa misst góð-
an félaga þar sem Jón Björgvinsson
er.
Ég vil með þessum fátæklegu orð-
um kveðja Jón og votta vinum hans
og ættingjum samúð mína.
Kári Elíson.
Látin er í Reykjavík
vinkona mín Fjóla Har-
aldsdóttir á nítugasta
og öðru aldursári. Fjólu
kynntist ég fyrir rúm-
um þremur áratugum
er ég hóf störf í heil-
brigðis- og tryggingamálaráðuneyt-
inu en þar hafði Fjóla starfað frá
stofnun þess 1970. Málin æxluðust
svo að við urðum nánir samstarfs-
menn þegar í upphafi því Fjóla fékk
það hlutverk að vera mín stoð og
stytta, s.s. varðandi ritvinnslu og frá-
gang þeirra mála sem mér voru falin.
Var ekki amalegt að fá svo „ráðuneyt-
FJÓLA
HARALDSDÓTTIR
✝ Fjóla Haralds-dóttir var fædd í
Vestmannaeyjum
hinn 22. mars 1913.
Hún lést 2. júní síð-
astliðinn og var útför
hennar gerð frá
Dómkirkjunni 9.
júní.
isvanan“ starfsmann
sér til trausts og halds
þegar í upphafi starfa í
Stjórnarráðinu. Ég er
ekki í vafa um að þetta
reyndist mér gott vega-
nesti. Ég var nýkominn
frá prófborði þegar ég
hóf störf í ráðuneytinu,
hafði aldrei komið ná-
lægt stjórnsýslu og
hafði sannast sagna
meiri áhuga á öðru þótt
atvikin höguðu málum
með þessum hætti.
Fjóla bjó hins vegar yfir
áratugareynslu af störf-
um á þessum vettvangi og þekkti
málaflokka ráðuneytisins út í hörgul.
Fjóla var frábær kona, skarp-
greind og skilningsrík. Hún var
óvenjuvandvirk, svo mér fannst
stundum keyra úr hófi fram, en víst er
að ég hafði gott af því. Umfram allt
var Fjóla þó einstaklega vönduð til
orðs og æðis og sannur mannvinur.
Hún var sannkallaður fagurkeri og
húmanisti í orðsins bestu merkingu.
Ekki spillti fyrir að þrátt fyrir tölu-
verðan aldursmun höfðum við svipuð
áhugamál sem við ræddum þegar
stundir gáfust en Fjóla var fjölfróð og
lét sér fátt óviðkomandi, t.d. á sviðum
lista, og hafði skoðanir á þeim málum
sem bæði voru vel grundaðar og rök-
studdar. Það fór því ekki hjá því að við
Fjóla yrðum ekki aðeins nánir sam-
starfsmenn heldur ekki síður góðir
vinir.
Forsjóninni verður aldrei fullþakk-
að fyrir þau forréttindi að hafa fengið
að kynnast Fjólu og víst er að ég mun
geyma einkar fallega mynd af ein-
stakri konu í huga mér. Hver veit
nema leiðir okkar liggi saman aftur
og að við getum tekið upp þráðinn á
öðru tilverustigi. Ég verð þá að vanda
mig það sem eftir er jarðlífsins því eitt
er ég viss um; ef einhver verðskuldar
vist í himnaríki er það Fjóla og það
lýsir kannski betur en mörg orð
mannkostum hennar og lífshlaupi.
Við Sigrún og dæturnar vottum
Steinunni og Óttari, mökum þeirra og
niðjum sem og öðrum vandamönnum
Fjólu okkar dýpstu samúð. Guð
geymi hana.
Ingimar Sigurðsson.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og vin-
arhug við andlát og útför ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
ARNLJÓTS BJÖRNSSONAR,
Kjarrvegi 6,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við öllu starfsfólki,
sem annaðist hann á Landspítalanum við
Hringbraut nú í vor, einkum þó starfsfólki á deild 11E fyrir einstaka alúð
og umhyggju.
Lovísa Sigurðardóttir,
Þórdís Arnljótsdóttir,
Edda Arnljótsdóttir, Ingvar E. Sigurðsson,
Sigurður Arnljótsson,
Ingibjörg Arnljótsdóttir
og barnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
RAGNARS ÞORGRÍMS KRISTJÁNSSONAR,
Höfðagötu 11,
Hólmavík.
Fyrir hönd aðstandenda,
Matthildur Sveinsdóttir,
Halldór Kr. Ragnarsson,
Ragnheiður Ragnarsdóttir,
Ágústa Kr. Ragnarsdóttir, Ingimundur Pálsson,
Jóhanna B. Ragnarsdóttir, Már Ólafsson
og barnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
LAUFEY GOTTLIEBSDÓTTIR,
Dvergabakka 32,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju miðviku-
daginn 16. júní kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á
dvalarheimilið Hornbrekku, Ólafsfirði.
Valur Sigurðsson, Karen Aradóttir,
Rúnar Sigurðsson,
Guðmundur Sigurðsson, Steinunn Gísladóttir,
Sigurjóna Sigurðardóttir,
Hildur Sigurðardóttir, Sigurjón Ólafsson,
Hörður Sigurðsson, Þóra Eylands,
barnabörn og barnabarnabörn.
Lokað
Lokað í dag og í kvöld vegna útfarar vinar okkar, samstarfs-
manns og starfsmanns, GUÐMUNDAR K. GÍSLASONAR.
Eldsmiðjan veitingahús,
Bragagötu 38A.
Ástkær sambýlismaður minn, faðir, afi og
bróðir,
BJÖRN ZOPHANIAS KETILSSON
skipstjóri og útgerðarmaður,
lést föstudaginn 11. júní.
Fyrir hönd aðstandenda,
Vigdís Ragnarsdóttir,
Sigurður Ketilsson, Guðrún Hjálmarsdóttir,
Jónína Ketilsdóttir, Snorri Hafsteinsson.
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla daga vikunnar. Greinunum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is - svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist)
eða á disklingi og þarf útprentun þá að fylgja. Nauðsynlegt er að til-
greina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Tekið er á móti afmælis- og minningargreinum á 1. hæð í húsi
Morgunblaðsins, Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgun-
blaðsins Kaupvangsstræti 1 á Akureyri. Ekki er tekið við handskrif-
uðum greinum.