Morgunblaðið - 02.04.2005, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. APRÍL 2005 43
MINNINGAR
✝ Guðrún ElsaGuðlaugsdóttir
fæddist í Vestmanna-
eyjum 27 nóvember
1946. Hún lést á
sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja 21. mars
síðastliðinn. Eftirlif-
andi móðir hennar er
Friðrikka Þorbjörns-
dóttir, f. í Hælavík í
Sléttuhreppi í Norð-
ur-Ísafjarðarsýslu 14
júní 1918. Faðir
hennar var Sigur-
björn Guðlaugur Ein-
arsson, f. á Fáskrúðs-
firði 2. desember 1919, d. 22.
september 1966. Bræður Guðrún-
ar Elsu eru: Einar, f. 6. maí 1945,
Guðmundur, f. 7. febrúar 1950, og
Friðrik, f. 8. ágúst 1953.
11. september 1965 giftist Guð-
rún Elsa eftirlifandi eiginmanni
sínum Þorsteini Sigtryggssyni, f.
15 mars 1945. Foreldrar hans
voru Snæborg Þorsteinsdóttir, f.
17. október 1926, d. 4. september
1988, og Sigtryggur Jónatansson,
f. 19. janúar 1917, d. 28. mars
1988. Börn Guðrún-
ar Elsu og Þorsteins
eru: 1) Snæborg Þor-
steinsdóttir, f. 18.
nóvember 1965, í
sambúð með Agnari
Torfa Guðnasyni, f.
16. janúar 1966.
Börn: Ragnar
Tryggvason, f. 15.
maí 1986, Kristófer
Már Tryggvason, f.
7. febrúar 1989, og
Guðrún Ósk Agnars-
dóttir, 21. ágúst
1997. 2) Guðlaug
Friðrikka Þorsteins-
dóttir, f. 2. nóvember 1968. Barn
hennar er Sigríður Bára Einars-
dóttir, f. 31. júlí 1991. 3) Þorsteinn
Elías Þorsteinsson, f. 14. janúar
1978, í sambúð með Hrefnu Har-
aldsdóttur, f. 28. apríl 1980.
Guðrún Elsa starfaði lengst af
við fiskvinnslu en síðustu tíu árin
vann hún á Hraunbúðum, dvalar-
heimili aldraðra.
Útför Guðrúnar Elsu verður
gerð frá Landakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Við sjáum, að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala.
Og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stef.)
Elsku mamma, gullið okkar, þú
sagðist ætla að berjast og lifa ferm-
ingardaginn hennar Báru minnar og
það gerðir þú með sæmd. Það kannski
lýsir þér best hvernig þú varst og
kenndir okkur, ávallt að standa við
gefin loforð. En ekki gerðir þú það
baráttulaust, allt var á móti að þú
myndir læknast af þessum ógeðslega
sjúkdómi, sem enginn réð við. En þið
pabbi kennduð okkur að ávallt væri
von en hún dó smátt og smátt. Að
svona heil og heilbrigð manneskja
fengi lungnakrabbamein fæ ég aldrei
skilið, því heilbrigðari manneskju hef
ég aldrei kynnst. Þú arkaðir áfram
með bros á vör, sama hvað bjátaði á. Í
veikindum pabba varst þú kletturinn
sem við studdum okkur við og saman
stóðum við. Síðan snerist dæmið við
og pabbi varð að hetjunni, aldrei fór
hann langt frá þér eftir að þú greind-
ist, hinn 14. júní 2004, á 86 ára afmæl-
isdegi móður þinnar. Það verður dag-
ur sem við seint gleymum. Þín er sárt
saknað en þér var greinilega ætlað
annað verkefni annars staðar, og veit
ég að margir hafa tekið á móti þér
með útbreiddan faðminn, kysst þig og
knúsað á hinum staðnum. Ég heyri
þig hlæja og ganga rösklega um, al-
veg eins og þú varst hérna hjá okkur.
Elsku pabbi, þú vékst aldrei frá
henni og við vitum að eftir 40 ára sam-
búð er erfitt þegar skiljast leiðir, en
pabbi og amma, við stöndum saman í
þessum söknuði, því það hefði hún
mamma viljað.
Ég hlakka mikið til að hitta þig aft-
ur, mamma mín, og takk fyrir allt sem
þú gafst mér, með ástarkveðju kveð
ég þig í bili.
Þín dóttir
Guðlaug.
Elsku mamma. Barátta þín var
stutt og erfið, þú greindist með
krabbamein 14. júní í fyrra á afmæl-
isdegi móður þinnar. Man ég og fleiri
þegar þú sagðist ætla að berjast og
lifa fermingardaginn hennar Báru.
Þú stóðst við það, hún fermdist hinn
20. mars og þú kvaddir aðfaranótt 21.
mars. Þetta var skrítin vika, pabbi
varð sextugur, Bára fermdist og þú
kvaddir þetta líf. Þú varst yndisleg
amma og gerðir allt fyrir ömmubörn-
in þín, enda leituðu þau oft til þín. Þú
varst líka dýrkuð af gamla fólkinu á
Hraunbúðum þar sem þú vannst síð-
ustu tíu árin.
Það er svo skrítið að pabbi komi
bara einn í heimsókn en þið komuð
alltaf saman einu sinni á dag til okkar
í kaffi þó það væri bara í tíu mínútur.
Elsku pabbi, þú ert búinn að vera
algjör hetja frá því að mamma veikt-
ist og þegar hún kvaddi þennan heim.
Bið ég Guð að styrkja þig og okkur,
ekki síst ömmu sem sér á eftir barni
sínu í þessari miklu sorg.
Mamma, þetta er ekki hinsta
kveðja því við eigum eftir að hittast
seinna.
Ástarkveðja.
Þín dóttir
Snæborg.
Elsku mamma, ég kveð þig með
söknuð í hjarta. Að reyna að telja sér
trú um það að þú sért farin er það erf-
iðasta sem ég hef þurft að þola. Síð-
ustu vikur voru dýrmætar er við öll
vorum saman í síðasta sinn. Ég hélt
að ég hefði verið undirbúinn en ekk-
ert býr mann undir þetta, en ég veit
að þú ert sársaukalaus og eflaust á
einhverjum góðum stað. Það er lýs-
andi dæmi um hvernig þú varst er þú
sagðist ætla að lifa fermingardaginn
hennar Báru í upphafi veikindanna og
gerðir þó tæpt hafi það verið. Ég
ákvað að kveðja þig með ljóði sem ef-
laust lýsir sambandi okkar best:
Mikið var ég mömmu kær,
merki þess hef borið.
Enn þá mér í augum hlær
æsku blessað vorið.
Mest hef ég af mömmu lært
mér til sálargróða,
sem mér gerði falið fært
að finna margt það góða.
Mér er styrkur móður – sú
minningin hin blíða,
hennar mildi, hennar trú,
hennar þol að stríða.
Hennar líf, sem liðið er,
létti sporin sveini.
Minning góðrar móður ber
mömmudrengur eini.
(Kolbeinn Högnason.)
Sofðu rótt, elsku mamma.
Þinn sonur
Þorsteinn Elías.
Mín ástkæra dóttir Gunna, þakka
þér yndislega samveru.
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgr. Pét.)
Þín
mamma.
Nú er fallin frá ástkær systir mín,
mágkona og frænka, Guðrún Elsa,
eftir níu mánaða baráttu við illvígan
sjúkdóm, langt um aldur fram.
Góðu minningarnar sem við eigum
um Gunnu eru margar og munu þær
ekki gleymast. Gunna og Steini, eig-
inmaður hennar, voru mjög frænd-
rækin. Það brást ekki að þau komu
alltaf við í Reyniberginu er þau komu
í bæinn og tóku vel á móti okkur þeg-
ar við komum til Vestamannaeyja.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku Steini, Friðrikka, Snæborg,
Guðlaug, Þorsteinn og fjölskyldur.
Við sendum ykkur okkar innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum góðan
Guð að vera með ykkur.
Friðrik, Árný, Ásta, Ólöf
og Friðrik Árni.
Elsku Gunna, þungt var höggið
sem reið á okkur í fjölskyldunni þegar
þú greindist sl. sumar með þann ill-
víga sjúkdóm sem að lokum lagði þig
að velli svo langt um aldur fram. Í
þinni erfiðu og sáru baráttu sýndir þú
styrk þinn og ást þína til okkar allra.
Kæra systir, þótt minningarnar
séu margar og góðar er erfitt að koma
þeim á blað. Ég minnist þín að leik
með dúkkulísurnar þínar, við skriftir
og lestur bréfa til og frá þínum fjöl-
mörgu pennavinum. Hjálpandi
mömmu við húsverkin, – öllu sem þú
tókst að þér sinntir þú af ást og alúð.
Á bernskuárum okkar hér í Eyjum
tíðkaðist það enn að krakkar á öllum
aldri væru saman í útileikjum, s.s.
fallin spýtan, feluleik og eltingaleik,
þá var mikið gaman að vera til, mikið
var ærslast og lífið nokkuð áhyggju-
laust og gott. Þú varst okkur bræðr-
unum góð systir, glaðvær og róleg en
þó ætíð ákveðin. Það var mikið gott að
eiga þig að. Þú varst svona álíka fast-
ur punktur í lífi okkar og Heimaklett-
ur, ætíð til staðar. Þú varst eina syst-
irin og lenti það því oft á þér að passa
okkur yngri bræður þína. Ég var
nokkuð fyrirferðarmikill og uppá-
tektasamur á mínum æskuárum.
Kom það sér vel fyrir þig hversu
spretthörð þú varst, það tók þig ekki
langan tíma að ná mér, þegar ég
reyndi að forða mér eftir axarsköftin
mín. Kannski var fyrirferðin á mér
ástæðan fyrir því að þú áttir erfitt
með að sætta þig við enn einn bróð-
urinn þegar Friðrik fæddist. Þú vildir
fá systur. Þú varst ætíð nokkuð ráða-
góð. Þá klæddir þú hann bara í kjól,
settir í hár hans borða og fórst svo út
að spássera með hann.
Elsku Gunna ég veit að það var oft
nokkuð fyrir því haft að hafa gætur á
mér en samt varst þú mér ætíð góð og
fyrir það vil ég þakka. Þú varst mér
ekki síðri vinur á unglingsárunum,
alltaf var gott til þín að leita, fá ráð-
leggingar eða bara ræða þau mál sem
lágu manni þungt á hjarta.
Þú stofnaðir ung heimili með hon-
um Steina þínum og þar naust þú þín
vel. Í hlutverki þess sem ætíð hafðir
mikið af sjálfum sér að gefa. Þið lögð-
uð bæði mikið upp úr því að búa börn-
um og seinna fjölskyldum þeirra
heimili, þar sem glaðværð, ást og
hamingja réð ríkjum.
Elsku Gunna, við sem syrgjum þig
og söknum þín eigum hafsjó ástríkra
og góðra minninga um yndislega per-
sónu, minningar sem gott er að horfa
til því þá líður manni aðeins betur.
Kæri Steini, mamma, Snæja, Gulla,
Þorsteinn og fjölskyldur, megi guð
gefa ykkur styrk á þessum erfiðu tím-
um.
Elsku Gunna hafðu þökk fyrir ynd-
islega samveru.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guðmundur og fjölskylda.
Elsku Gunna, ég var ein af þeim
heppnu sem hlaut þau forréttindi að
finna hlýju þína og góðmennsku sem
á eftir að fylgja mér alla ævi. Fyrir
það er ég ævinlega þakklát og því
kveð ég þig, elsku Gunna, með mikl-
um söknuði.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
( Þórunn Sig.)
Kveðja.
Hrefna.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Elsku amma, gullið okkar. Þessi
bæn er eitt af ótalmörgu sem þú
kenndir okkur.
Við söknum þín mikið. Með ástar-
og saknaðarkveðjum.
Þín barnabörn,
Bára, Kristófer, Ragnar
og Guðrún Ósk.
Kær samstarfsfélagi er fallin frá,
langt fyrir aldur fram. Hún hefur lot-
ið í lægra haldi, eftir níu mánaða
hetjulega baráttu, fyrir hinum illvíga
sjúkdómi sem krabbamein oft er.
Gunna Lalla eins og hún var ætíð
kölluð var einkar ljúf manneskja í um-
gengni og leysti ætíð öll sín störf vel
af hendi. Heimilisfólk Hraunbúða og
samstarfsfólkið naut vel mannkosta
hennar. Samviskusemi, þolinmæði,
hjálpsemi og hlýja einkenndu hana
þannig að hún var hvers manns hug-
ljúfi. Hún var glæsileg á velli og naut
sín vel í góðra vina hópi.
Friðrikka móðir hennar, vinur okk-
ar og gamall starfsfélagi, syrgir nú
ástkæra dóttur. Missir hennar er
mikill og sár. Samband þeirra
mæðgna var einkar náið.
Við þökkum fyrir þær stundir sem
við áttum með þér, elsku Gunna.
Við sendum Steina, börnum og fjöl-
skyldunni allri okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Minningin um góða
konu mun aldrei gleymast. Hvíl í friði.
Samstarfsfólk á Hraunbúðum.
GUÐRÚN ELSA
GUÐLAUGSDÓTTIR
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi
og bróðir,
GUÐMUNDUR LAXDAL JÓHANNESSON,
áður til heimilis á Grandavegi 47,
lést á dvalarheimilinu Grund fimmtudaginn
31. mars.
Halldóra Gróa Guðmundsdóttir, Vilhjálmur Haraldsson,
Jóhannes L. Guðmundsson, Gyða B. Elíasdóttir,
Sigurður E. L. Guðmundsson, Ásta Haraldsdóttir,
Herdís M. Guðmundsdóttir, Árni Brynjólfsson,
Halldór Ó. L. Guðmundsson,
Kristín J. L. Guðmundsdóttir, Karl R. Ólafsson,
Elín H. Guðmundsdóttir, Gestur M. Gunnarsson,
Björg Elísabet Guðmundsdóttir, Viðar Pétursson,
Sesselja Laxdal Jóhannesdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg frænka okkar og vinkona,
KRISTÍN GUÐMUNDSDÓTTIR
fyrrv. matráðskona í Vatnaskógi,
síðast til heimilis í Seljahlíð,
andaðist að morgni fimmtudagsins 31. mars
á Landspítalanum í Fossvogi.
Frændsystkini og vinir.
Faðir okkar,
EINAR BRAGI
rithöfundur,
andaðist laugardaginn 26. mars.
Útför hans fer fram frá Dómkirkjunni í Reykja-
vík mánudaginn 4. apríl kl. 15.00.
Borghildur Einarsdóttir,
Jón Arnarr Einarsson
og fjölskyldur.