Morgunblaðið - 07.05.2005, Blaðsíða 34

34 LAUGARDAGUR 7. MAÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ragnar Þór Jör-undsson fæddist
á Hellu í Steingríms-
firði 29. júlí 1924.
Hann lést á Hjúkrun-
arheimilinu Lundi á
Hellu á Rangárvöll-
um 2. maí síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Elín Sigríður
Lárusdóttir húsmóð-
ir, frá Álftagróf í
Mýrdal, f. 5. janúar
1900, d. 26. febrúar
1983, og Jörundur
Gestsson, bóndi á
Hellu, bátasmiður og
hreppstjóri, f. 13. maí 1900, d. 29.
september 1989. Systkini Ragnars
eru: Ingimundur Gunnar (látinn),
Lárus Örn, Guðfinna Erla,Vígþór
Hrafn og Guðlaugur Heiðar. Hálf-
bróðir samfeðra Magnús Gunnar
(látinn) og fóstursystir Elenóra
(látin).
Ragnar kvæntist Öllu Árdísi Al-
exandersdóttur, þau slitu samvist-
um. Dóttir Öllu, María, er kjör-
dóttir Ragnars. Þau Alla Árdís
eignuðust dótturina Elínu Sigríði
Ragnarsdóttir, f. 10. febrúar
1963, sem ólst upp hjá föður sín-
um. Dóttir hennar er Guðrún Guð-
laug Þorgrímsdóttir, f. 27. desem-
ber 1984, dóttir
hennar og Árna E.
Harðarsonar er
Snædís Birna, f. 14.
febrúar 2001.
Elín giftist 26. des-
ember 1997 Stefáni
Óskarssyni, f. 21.
janúar 1964, sonur
þeirra er Óskar Már,
f. 18. september
1997.
Ragnar ólst upp á
myndar- og menn-
ingarheimili for-
eldra sinna á Hellu í
Steingrímsfirði í
stórum systkinahópi. Ragnar
hlaut almenna menntun, hneigðist
snemma til búskaparstarfa og tók
við búi af föður sínum 1964 og var
bóndi á Hellu fram til ársins 1986
er dóttir hans Elín tók við búinu.
Ragnar var mikill hagleiksmaður
og góður bátasmiður. Hann flutti
með dóttur sinni og tengdasyni að
Skipagerði II í Vestur-Landeyjum
1996, en árið 2000 hafði heilsu
hans hrakað og fluttist hann því á
Hjúkrunarheimilið Lund.
Ragnar verður jarðsunginn frá
Akureyjarkirkju í Vestur-Land-
eyjum í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Þungt er að skilja.
Skapadægur
skáru bönd,
benjar vöktu.
Bliknar rós
við reiðarslag.
Þraut sár
þeim er syrgja.
Hug hefjum
hæða til.
Yljar
sólarsýn.
Ódáins
akurlönd
rósar
rót hlúir.
Mikla stund
mikillar sorgar.
Moldar til
mold hnígur.
Mesta stund
mestrar gleði
ljóshaf
ljós heimtir.
Vakir of
vonum manna
alvalds náð
undursamleg.
Lítur allt
lifandi og dautt
ljósi
ljósvakans.
Hryggðin
hjartað sker.
Huggun
hug friðar.
Kærleikur
kristins manns
gleymir
gröf og dauða.
(Jör. Gestsson frá Hellu.)
Biðjum Guð að blessa minningu
Ragnars Þórs Jörundssonar og
þökkum fyrir allt sem hann var okk-
ur.
Guðrún og Guðlaugur
(Bíbí og Laugi).
Afi minn. Fyrsta myndin sem
kemur upp í hugann er af sterk-
byggðum manni í köflóttri skyrtu að
leggja kapal við eldhúsborðið og
hlusta á hádegisfréttirnar. Við hlið
hans situr á stól lítill, þrílitur minka-
hundur og bíður í ofvæni eftir að afi
gefi sér eins og einn sykurmola.
Heimsins bestu félagar, afi og Snúð-
ur. Þegar ég hugsa til baka og reyni
að finna orð til að lýsa honum Ragga
afa mínum detta mér bara í hug lýs-
ingarorð í efsta stigi; bjartasta bros-
ið, hlýjasta faðmlagið, sterkasta
höndin, stærsta hjartað. Besti afinn.
Afinn sem alltaf átti knús til að deila
ef þess var þörf og koss á bágtið,
hversu lítið sem það var. Afi var ekki
stærstur manna í hinum efnislega
heimi, enda mat hann það ekki svo
að slíkt væri nauðsynlegt. Hann var
aftur á móti maður sterkra tilfinn-
inga og skoðana og hafi eitthvað upp
á vantað í hans lífi hvað efnislega
hluti varðaði, bætti hann það upp
með sínum einstaka persónuleika.
Hugurinn reikar aftur til sex ára
aldurs þegar lítill telpuhnokki með
krullað hár lagði hönd sína í lófa
hans og sagðist ætla að verða eins og
hann einhvern daginn. Nei, elskan
mín, svaraði hann; vertu bara ná-
kvæmlega eins og þú ert. Ég hyggst
taka þessum ráðleggingum hans afa
míns, enda vissi hann sem var, að
maðurinn skyldi ekki mældur af því
sem hann á, heldur því sem hann er.
Nú þegar stærsta hjarta besta afans
slær ekki meir, langar mig að kveðja
hann með einni af fyrstu bænunum
sem hann kenndi mér.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Góða nótt, elsku afi minn. Við
sjáumst aftur einhvern morguninn.
Þín
Guðrún (Gulla).
Nú ertu laus við þjáning og þraut
og þreytu við lífsins róður.
Við glaum og gleði best þín naut
og blessun Guðs að góðu hlaut.
Guð blessi minn góða bróður
(Lárus Jör.)
Ragnhildur og Lárus.
Nú í maíbyrjun þegar farfuglar
eru flestir komnir til landsins, æð-
urin lónir í kringum hólma og sker á
Hellu í Steingrímsfirði og krían
komin í varðstöðu sína við Höfðann
er hann Raggi minn, síðasti bóndinn
á Hellu, fallinn frá eftir langa og erf-
iða glímu við Elli kerlingu.
Snemma á lífsleiðinni leit ég mjög
upp til þessa síkáta frænda míns
með stóru hendurnar sínar og hlýja
hjartað enda var það svo að börn og
ungmenni löðuðust mjög að Ragga,
enda kunni hann vel þá list að koma
fram við smáfólkið sem jafningja
sína og vini.
Við Raggi áttum margt spjallið
saman um lífið og tilveruna eftir að
ég fór að fara til hans sem vikapiltur
á sumrum og var þá pólitíkin tekin
með morgunmjöltunum og knatt-
spyrnan með kvöldmjöltunum og
stóð þá Raggi jafnan með sínum
mönnum í gegnum þykkt og þunnt
og var engin lognmolla í kringum
skoðanir hans á hlutunum. Raggi
hafði gjarnan þann sið þegar hann
vakti mig á morgnana að byrja á því
að segja mér einhver stórtíðindi úr
sjöfréttunum með sínum eigin skýr-
ingum og man maður marga stór-
viðburði frá sjöunda og áttunda ára-
tugnum af frásögn hans. Raggi hafði
alveg einstaka frásagnargáfu og
voru sögurnar þá jafnan sagðar með
tilheyrandi eftirhermum og lát-
bragði og oftar en ekki var það svo
að þeir sem á hlýddu veltust um af
hlátri og fannst undirrituðum eftir
að fullorðisaldri var náð eiginlega
fátt betra í amstri og firringu hvers-
dagsins en að fara norður að Hellu
og hlæja með honum Ragga í svo
sem eins og eina kvöldstund, enda
var hann þannig maður, uppfullur af
húmor og gleði þótt oft gæfi á bát-
inn.
Hann hafði unun af fegurri hliðum
mannlífsins, svo sem tónlist, enda
oft raulandi og flautandi lagstúf fyr-
ir munni sér og íþróttamót eða kapp-
leik á Ströndum lét hann aldrei
framhjá sér fara og hafði sig þá
mjög í frammi enda var Raggi fé-
lagsvera og hafði gaman af því að
vera innan um fólk og spjalla við
fólk, þó er ég ekki frá því að dýrin
hafi ekki skipað minni sess hjá hon-
um en mannfólkið. Enda vék hann
jafnan einhverjum fallegum orðum
að þessum vinum sínum þegar færi
gafst, sel í sjó eða kind á fjalli, og
þótti svo vænt um heimalningana
sína að helst mátti ekki flytja þá í
sláturhús að hausti. Eins var alltaf
skemmtileg sjón að sjá þá félaga
Ragga og hundinn Snúð sem fylgdi
honum hvert fótmál síðustu árin á
Hellu og gerði ýmsar hundakúnstir
fyrir húsbónda sinn.
Þegar Raggi tók við búi af for-
eldrum sínum um miðjan sjöunda
áratuginn, eftir nokkurra ára dvöl í
Reykjavík, voru uppgangstímar í
búskap á Ströndum, menn fullir af
bjartsýni og eftirvæntingu um fram-
tíðina þrátt fyrir eilífa baráttu við
náttúruöflin. Þar tók Raggi strax til
óspilltra málanna að rækta tún,
byggja upp, vélvæða og fjölga fénu
við erfið skilyrði því þrátt fyrir
bjartsýnina voru þetta erfið ár þar
nyrðra, hafísinn árlegur gestur,
snjór í brekkum og hæðum fram á
mitt sumar. En menn bitu á jaxlinn,
héldu sínu striki og tóku þetta út á
sjálfum sér með striti og löngum
vinnudegi með von um betri tíð.
Ég man að sem strákur bar ég
nokkra virðingu fyrir þessum bjart-
sýnu Selstrandarbændum sem köll-
uðu ekki allt ömmu sína og áttu
flestir það sameiginlegt að verða síð-
ustu ábúendur á jörðum sínum,
punktur í þúsund ára sögu og fæstir
þeirra hefðu trúað því að aðeins 30
árum seinna ríkti þögnin ein á
ströndinni þeirra stærsta hluta árs-
ins. Þegar fyrirbærin kvóti og skerð-
ing komu til sögunnar ofan á annað
var ekki lengur bjargvænlegt með
búskapinn og eins fór það hjá
Ragga, en búskapurinn hvíldi að
mestu á herðum Elínar dóttur hans
síðustu árin þeirra á Hellu og árið
1996 brugðu þau búi og fluttu suður í
Rangárvallasýslu.
Nú þegar komið er að leiðarlokum
hjá Ragga er rétt að minnast þess að
þegar hann var á meðal okkar með
fullri rænu hugsaði hann töluvert
um eilífðarmálin og hafði orð á að
hann hlakkaði til að komast þarna
upp eins og hann orðaði það og hitta
alla gömlu vinina sem farnir voru á
undan honum. Nú er hann sjálfsagt
sæll og glaður þar efra og lítur til
með Ellu sinni, hennar fólki og okk-
ur hinum.
Hryggðin
hjartað sker.
Huggun
hug friðar.
Kærleikur
kristins manns.
Gleymir
gröf og dauða.
(Jör. Gestsson frá Hellu.)
Við Inga sendum Ellu og fjöl-
skyldu hennar innilegar samúðar-
kveðjur.
Guð blessi minningu Ragnars Jör-
undssonar.
Ísak Pétur Lárusson.
RAGNAR ÞÓR
JÖRUNDSSON
Innilegar þakkir til þeirra, sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGURLAUGAR ARNÓRSDÓTTUR,
Smárahvammi 16,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks gjörgæsludeildar
Borgarspítalans fyrir hlýtt viðmót og góða
umönnun.
Guðrún Axelsdóttir,
Solveig Axelsdóttir, Svavar Haraldsson,
Hrönn Axelsdóttir, Guillermo Rito,
Axel Kristján Axelsson, Anna Eiríksdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
GUÐMUNDAR SÆMUNDSSONAR,
Víkurbraut 30,
Hornafirði.
Alúðarþakkir til starfsfólks hjúkrunardeildar
Heilbrigðisstofnunar Suðausturlands fyrir góða umönnun.
Aðalheiður Sigurjónsdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
SNORRA JÓHANNESSONAR,
Garðavegi 14,
Hvammstanga.
Tryggva Margrét Eggertsdóttir,
Erna Snorradóttir, Marteinn Reimarsson,
Jóhannes Snorrason, Valdís Valbergsdóttir,
Elín Rósa Snorradóttir, Högni Jónsson,
Eggert Snorrason, Guðfinna Jónsdóttir,
Hulda Snorradóttir, Ragnar Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Við þökkum öllu því yndislega vinafólki sem
studdi okkur með nærveru sinni við útför eig-
inkonu minnar, móður okkar, tengdamóður,
ömmu og systur,
JÓDÍSAR A. SIGURÐARDÓTTUR,
Spóarima 27,
Selfossi.
Sérstakar þakkir til þeirra sem linuðu þjáning-
ar hennar og þeirra fjölmörgu sem lögðu hönd
á plóginn til að gera kveðjustundina jafn eftirminnilega og hún var.
Eysteinn Ó. Jónasson,
Axel Örn Cortes, Arndís Einarsdóttir,
Sigurður Jónas Eysteinsson, Kristján Hannesson,
Arnrún Ósk Eysteinsdóttir, Halldór Snær Bjarnason,
Eysteinn Aron Halldórsson,
Einar Marlin, Védís Drótt, Áslaug Hlökk,
Eysteinn Aron,
Anna María Elísabet, Hulda María og þeirra fjölskyldur.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför ástkærs
fósturföður, föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
SVAVARS GÍSLASONAR
vörubílstjóra.
Ellen Emilsdóttir,
Svava Svavarsdóttir,
Geir Svavarsson, Jóhanna Svavarsdóttir,
Jóhannes Svavarsson,
Esther Svavarsdóttir, Jóhannes Björnsson,
afa- og langafabörn.