Morgunblaðið - 11.05.2005, Blaðsíða 30

30 MIÐVIKUDAGUR 11. MAÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Agatha Þorleifs-dóttir fæddist í
Nesi á Akranesi 27.
maí 1928. Hún lést á
dvalarheimilinu
Höfða á Akranesi 4.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Þorleifur Sig-
urðsson frá Snartar-
tungu í Lundar-
reykjadal, f. 23. maí
1895, d. 8. júlí 1979,
og Þuríður Daníels-
dóttir frá Melkoti í
Leirársveit, f. 14.
ágúst 1905, d. 20.
febrúar 1978. Þau eignuðust átta
börn og var Agatha elst. Systkini
hennar eru: Ingvar, f. 27. septem-
ber 1929, d. 4. desember 1987;
Anna, f. 22. september 1930; Sig-
urður, f. 30. september 1931; Sæ-
unn, f. 13. ágúst 1933; Steinunn, f.
3. ágúst 1938; Bergmann, f. 8. maí
1943; og Ingunn, f. 8. október
1946.
Hinn 12. júlí 1947 giftist Agatha
Bjarna Oddssyni frá Arnarstað á
Akranesi, f. 3. nóvember 1925.
Hrannar er Sveinn Ernstsson, f. 8.
maí 1967. C) Berglind, f. 4. desem-
ber 1971. Sonur hennar er Aron
Bessi, f. 2. október 1996. Faðir
hans er Vésteinn Gauti Hauksson.
Berglind er í sambúð með Mark
Wells í Englandi. D) Bjarni, f. 9.
desember 1976. E) Hjördís, f. 18.
maí 1982. Sonur hennar er Dagur
Þór, f. 18. september 2001. Faðir
hans er Jón Þór Jónsson. Sam-
býlismaður Hjördísar er Jóhann
Viðar Margrímsson, f. 28. mars
1980. Dóttir hans er Eva Maren, f.
24. mars 2001. 2) Þuríður Erla, f. 4.
júní 1950, d. 25. apríl 1952. 3) Guð-
björn Oddur, f. 5. júlí 1951. Kona
hans er Ingibjörg Rósa Aðalsteins-
dóttir, f. 4. apríl 1954. Börn þeirra
eru: A) Bjarney, f. 21. september
1974. Sambýlismaður hennar er J.
William Flores, f. 27. október 1969.
Synir þeirra eru Leonardo Þór, f.
8. janúar 2001, og Rafael Andri, f.
27. október 2004. B) Margeir, f. 6.
september 1979.
Agatha og Bjarni byrjuðu að
búa í Nesi eða Kirkjubraut 30.
Síðan fluttu þau í nýbyggt hús á
Vesturgötu 136, síðan bjó Agatha
á Einigrund 4 og síðustu tíu mán-
uði bjó hún á Dvalarheimilinu
Höfða.
Agatha verður jarðsungin frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Hann lést af slysförum
27. júlí 1958. Foreldr-
ar hans voru Oddur V.
Hallbjarnarson, f. 16.
júní 1892, d. 29. ágúst
1975, og Guðbjörg
Bjarnadóttir, f. 5.
september 1892, d. 15.
október 1974. Agatha
og Bjarni eignuðust
þrjú börn. Þau eru: 1)
Sigrún, f. 2.febrúar
1947. Hún var gift
Jóni Baldri Þorleifs-
syni, f. 7. nóvember
1944. Börn þeirra eru:
A) Erla, f. 30. júlí
1966. Sambýlismaður hennar er
Ragnar K. Gunnlaugsson, f. 13.
mars 1962. Börn þeirra eru Gunn-
laugur, f. 12. ágúst 1993, og Telma
Hlíf, f. 24. ágúst 1997. Dóttir Erlu
er Sigrún Agatha, f. 16. september
1987. Faðir hennar er Árni Jensen,
f. 28. apríl 1967. B) Hrönn, f. 15.
ágúst 1967. Hún giftist Garðari
Agnarssyni, f. 7. febrúar 1965. Þau
skildu. Synir þeirra eru Geir, f. 28.
febrúar 1993, og Hugi, f. 21. nóv-
ember 1997. Sambýlismaður
Ágæta mamma mín. Ég fæddist
1947, svo fæddist Erla 1950 og svo
Oddur 1951. Svo dó Erla tæplega
tveggja ára úr krabbameini. Sex ár-
um seinna dó pabbi af slysförum.
Þá varst þú bara þrítug. Þú varst
ákveðin í að standa þig. Þú vildir
veg okkar Odds sem mestan. Ég
man eftir þér að hnýta net í eldhús-
inu heima. Svo var það svarti kjóll-
inn og hvíta svuntan. Það fannst þér
skemmtilegast, að vinna í veislum
af öllu tagi. Svo voru það sjopp-
urnar og mjólkurbúðirnar. Síðast
varstu matráðskona í Kísiliðjunni í
Hvalfirði. Þú áttir það til að hringja
og spyrja: Hafið þið séð himininn
núna, hvað hann er fallegur? Þú
gekkst ófáar ferðirnar niður að vita
til að taka myndir af briminu. Eða
sólsetrinu. Reyndar var myndavélin
alltaf með, hvert sem þú fórst. Svo
flutti ég til útlanda með barnabörn-
in þín sem þá voru þrjár stelpur.
Þar vorum við í tæp þrjú ár. Það
hefur nú ekki verið gaman fyrir
ömmuna. Þá var ekki verið að
hringja á milli landa eins og núna.
Þá voru skrifuð bréf. Og svo gafstu
mér öll bréfin sem ég hafði skrifað
þér. Þú gafst okkur svo mikið. Og
alltaf voru börnin mín velkomin til
þín. Þeim fannst svo gaman að vera
hjá ömmu á Akranesi. Þú varst
dugleg og drífandi kona.
Þegar þú fékkst blóðtappann fyr-
ir nokkrum árum, hætti líkaminn að
vilja fylgja huganum. Það fannst
þér slæmt. Að geta ekki rokið af
stað eins og áður. Erla sagði við
dánarbeð þinn: Það eru forréttindi
að hafa átt „ömmu á Akranesi“.
Takk fyrir allt, mamma mín.
Sigrún.
Eitt er víst, allir upplifa sömu til-
finningarnar, hverrar þjóðar og
hverrar trúar menn eru. Við gleðj-
umst og syrgjum, vonum og þráum,
brosum og grátum, hræðumst og
berjumst áfram, fæðumst og deyj-
um.
En svona er bara lífið.
Þú fékkst svo sannarlega að finna
fyrir öllum tilfinningalegum þáttum
lífsins, elsku amma mín. Fyrst eign-
aðist þú mömmu aðeins 19 ára göm-
ul og síðan kom Erla þremur árum
síðar, sú gleði ríkti þó stutt þegar
þessi litli gleðigjafi greindist með
krabbamein rétt orðin árs gömul,
hún var lögð inn á Landakotsspít-
alann og þar máttir þú bara sjá
hana í gegnum glugga án þess að
hún sæi þig. Þetta hefur verið erf-
iður tími fyrir þig, elsku amma, og
svo bara dó hún.
Lífið hélt þó áfram og stuttu síð-
ar fæddist ykkur afa lítill glókollur,
hann Oddur frændi. Þið byggðuð
ykkur fallegt heimili við Vesturgöt-
una, kjallara, hæð og ris.
En sagt er að stutt sé á milli lífs
og dauða, gleði og sorgar. Því
kynntist þú í annað sinn þegar
mamma var tólf ára og Oddur sex
ára. Afi varð fyrir slysi og lést. Eft-
ir stóðst þú rétt 30 ára með tvö
börn að sjá um, elsku amma mín.
Með sorg í hjarta barðist þú áfram
með börnin þér við hlið eins vilja-
sterk og ákveðin kona og þú varst
gastu gefið börnunum þínum allt
sem þér datt í hug. Pollýanna er
réttnefni fyrir ömmu eins og þig, þú
blést oft á góð ráð og kjaftasögur,
fórst frekar eigin leiðir en varst
samt alltaf tilbúin að rétta út hjálp-
arhönd ef þurfti. Sokkar og vett-
lingar flugu af prjónunum hjá þér
og oftar en ekki komum við við á
pósthúsinu með sokka og vettlinga
sem þú sendir til þeirra sem vant-
aði.
Ég var svo lánsöm að fæðast inn í
litlu fjölskylduna þína og gerði þig
að ömmu 38 ára gamla. Ég rétt náði
eins árs afmælinu áður en Hrönn
systir bættist við. Við fluttum til
Reykjavíkur en komum oft í heim-
sókn og þú komst oft í bæinn.
Reyndar voru bæjarferðirnar svo
skemmtilegar að við Hrönn létum
þig lofa okkur því að leggja ekki af
stað fyrr en við værum komnar
heim úr skólanum svo við kæmumst
með.
Snemma vorum við farnar að
koma til þín á Skagann í næstum
öllum helgarleyfum, páskaleyfum
og sumarleyfum. Þú naust þess að
hafa okkur hjá þér og þú kenndir
okkur margt, meðal annars að
prjóna, spila og að leggja kapal. Við
fengum að taka þátt í því sem þú
varst að gera, steikja kleinur og að
þvo þvott í stóru rullunni með erm-
ar brettar upp að öxlum og í
gúmmístígvélum. Alltaf hefur þú
haft tíma til að tala við okkur og á
kvöldin sagðirðu okkur sögur eða
við spiluðum og hlustuðum á út-
varpið.
Að eiga ömmu sem var eins og
Pollýanna eru forréttindi og það gat
líka verið nokkuð skondið. Eitt sinn
á föstudaginn langa ákvaðstu að við
ættum að fara eftir trúnni þann dag
og nota ekkert oddhvasst. Það gekk
ágætlega fyrst til að byrja með en
þegar leið á daginn fór okkur
Hrönn að leiðast þetta og vildum
hætta en þú stóðst föst á þínu við
máttum ekki skera brauð og not-
uðum skeið til að smyrja með. Við
gátum ekki prjónað eða saumað og
allt sem okkur datt í hug að gera
mátti ekki. Við fórum snemma að
sofa það kvöld, en gleymum þessu
aldrei. Ekki heldur þegar við bök-
uðum fyrir bazar kvenfélagsins og
ég missti kökuna í götuna, þá varst
þú snögg að hugsa, tókst hana upp
þurrkaðir af henni og sagðir að við
mættum ekki segja orð og á baz-
arinn fór hún. Við Hrönn höfðum
ekki augun af kökunni til að sjá
aumingja þann sem myndi kaupa
hana.
Oft og mörgum sinnum fórum við
með upprúllaðar pönnsur, kleinur,
vínarbrauð eða snúða til strákanna
á löggustöðinni. Okkur Hrönn
fannst það frekar fyndið að kalla
þessa karla stráka en við vorum
börn. Þeir voru að vonum glaðir og í
staðinn hringdir þú stundum í þá ef
þig vantaði bílfar.
Eins og fínu tónleikarnir í bíóinu,
þú vildir ekki að við misstum af
þeim og við klæddum okkur í okkar
fínasta, ætluðum að labba af stað en
það var einhver suddi úti svo þú
hringdir í strákana og viti menn,
kom ekki svarta maría og skutlaði
okkur í bíóið.
Elsku amma mín, ég hef aldrei
skammast mín eins mikið á ævinni
þegar löggubíllinn stoppaði fyrir
framan bíóhúsið, röðin af fólkinu
náði út fyrir húsið og aftan úr
svörtu maríu stigum við eins og
fangar með allra augu á okkur en
þér fannst þetta hið besta mál og
þakkaðir fyrir farið.
Það skipti ekki máli hvað við
drógum heim úr fjörunni, þú studd-
ir uppátækin alltaf með því að lána
okkur hluti sem okkur vantaði uppá
eins og krukkur undir sílin og
kóngulærnar.
Í mörg ár varstu að vinna á hót-
elinu bæði við að uppvarta og á
barnum. Vorið áður en ég fermdist
fannst þér bindindismanneskjunni
tími til kominn að fara með mig á
ball og sýna mér hvernig fólk hagar
sér þegar það var drukkið.
Svo eitt laugardagskvöldið örk-
uðum við af stað sem leið lá niður á
hótel. Þegar við komum inn skildir
þú mig bara eftir og sagðir bíddu
aðeins, þú bara kastaðir mér út í
djúpu laugina. Ekki leið á löngu að
það vatt sér að mér maður, dillaði
sér og spurði hvort ég vildi dansa.
Ég fór í hnút og þá sagði hann:
Hey, hvað ertu annars gömul? Fjór-
tán, sagði ég. Maðurinn fór í loft-
köstum í burtu. Manstu? Við hlóg-
um mikið að þessu.
Ferðamáti þinn var harla óvenju-
legur. Akraborgin, nei, Sæmundur
á rútunni, já, stundum, nei oftar en
ekki komst þú á puttanum í bæinn.
Einu sinni fórum við í Akraborg-
ina og við Hrönn voru með á leið
uppeftir, þú varst svo kvíðin að við
þyrftum að draga þig upp land-
ganginn. Fyrsta manneskjan sem
við hittum var Jóna hjúkrunarkona
sem var líka í sinni fyrstu ferð og
jafn kvíðin. Þegar við lögðum að
bryggju á Akranesi þurftum við að
ýta við ykkur því þið töluðuð svo
mikið að þið tókuð ekkert eftir því
að við vorum komnar á áfangastað.
Ég var 18 ára þegar við unnum
saman í stórri veislu í olíustöðinni í
Hvalfirði, það var rosalega
skemmtilegt. Eftir ballið þegar við
komumst út var klukkan 4 um nótt-
ina og svartamyrkur. Samstarfsfólk
okkar bauð okkur far en, amma,
auðvitað afþakkaðirðu farið af því
að við vorum ekki að fara sömu leið
og þau og sagðir að við færum bara
á puttanum. Ég stóð eftir gapandi
og horfði á eftir þér arka af stað út í
myrkrið og spurði hvort þú værir
ekki í lagi og reyndi að leggja eitt-
hvað til málanna eins og að það
væri nú ekki mikil umferð á þessum
tíma sólarhrings. En þú sagðir:
Þetta er allt í lagi, það kemur bíll og
það gerðist einmitt og sem betur
fer þá stoppaði hann líka. Eins og
venjulega þurftirðu að vita allt um
strákinn í bílnum og hans fólk.
Hann var kurteis og tók þátt í sam-
ræðunum en ég grunaði hann um að
aka undir áhrifum og fékk það stað-
fest þegar hann spurði hvort við
værum með bílpróf og rogginn
bentirðu á mig. Þá bað hann mig að
taka við og keyra út á Skaga svo
hann yrði ekki hirtur. Eftir þetta
fórst þú ekki á puttanum nema þú
þekktir þann sem keyrði.
Elsku amma mín, það var sko
engin lognmolla í kringum þig. Þú
kenndir mér margt, vinnusemi,
samviskusemi, heiðarleika svo fátt
eitt sé nefnt, enda leitar hugur
minn oft til þín og þessa tíma. Þeg-
ar mig vantar lausn við uppeldi
minna barna hugsa ég: Hvernig
hefði amma gert? Ég get lofað því
að þegar ég verð amma ætla ég að
verða amma eins og þú.
Með tár í hjarta og söknuði kveð
ég þig, elsku amma mín, og vona að
við hittumst aftur einhvern tíma.
Þín
Erla.
Elsku amma mín. Þegar ég hugsa
um þig koma óteljandi minningar
upp í hugann, skemmtilegar og góð-
ar.
Þegar ég var lítil sagðir þú alltaf
að ég væri með Akranesveikina af
því að ég vildi alltaf fá að koma til
þín í öllum fríum. Mér leið svo vel
hjá þér og þótti alltaf svo vænt um
þig. Þú varst amma á Akranesi.
Það var alltaf nóg að gera hjá þér
en samt ekki of mikið. Þú fórst allra
þinna ferða fótgangandi, meira að
segja í sveitina með nesti! Og alltaf
var myndavélin með. Ef þú gleymd-
ir henni heima þá náðirðu í hana.
Uppáhaldsmyndefni þitt var Akra-
fjallið, himinninn við sólsetur og
Langisandurinn. Ég á margar ótrú-
lega fallegar myndir sem þú hefur
gefið mér, þú varst nefnilega góður
ljósmyndari.
Mér þótti alltaf svo gott að vakna
hjá þér og heyra í þér frammi. Ég
vildi alltaf fá ristað brauð með
smjöri og osti og kakómalt í morg-
unmat hjá þér, það var miklu betra
að borða þetta hjá þér en annars
staðar. Og kleinurnar þínar og vín-
arbrauðin, þetta var það besta sem
ég fékk!
Þú varst alltaf svo hreinskilin og
sagðir þínar skoðanir við hvern sem
var. Þú talaðir um allt við mig, líka
þegar ég var barn.
Það varst þú sem kenndir mér að
prjóna, þér tókst það eftir að
mamma og kennarinn höfðu reynt
það. Svo sátum við saman og prjón-
uðum.
Geymslan þín var ævintýrastaður
þar sem ótrúlegustu hlutir leynd-
ust, það fannst mér líka síðasta
haust þegar við vorum að hjálpa þér
að tæma hana. Þá fengum við að
kafa inn í hana eins og við vildum
og sáum ýmislegt sem við höfðum
aldrei séð áður.
Þú áttir erfitt með að sætta þig
við hvernig heilsan brást eftir að þú
fékkst blóðtappann. Þú gast ekki
lengur gert allt sem þig langaði.
Ég man hvað þér þótti gaman að
fá að fylgjast með Degi Þór þegar
þú varst hjá okkur haustið 2003. Og
hvað hann naut þess að leyfa þér að
spilla sér þessar tvær vikur.
Mér finnst verst hvað ég gaf mér
lítinn tíma til að heimsækja þig síð-
asta árið.
Ég trúi því að nú sért þú hjá afa
og Erlu, þú trúðir því sjálf að þú
myndir hitta þau aftur.
Takk fyrir allt, amma mín.
Þín
Hjördís.
Amma, ég vil þakka þér fyrir all-
ar okkar stundir saman. Ég á svo
margar góðar minningar frá sumr-
unum sem ég varði með þér á Skag-
anum og inni í Hvalfirði. Það er allt-
af svo gaman að koma uppá Skaga
og ég fann alltaf hvað við vorum
velkomin til þín. Það hvernig þú
lifðir hefur kennt mér margt um
mitt líf og ég er viss um að ég hef
erft orkuna mína frá þér, allavega
það hvað mér finnst gott að ganga.
Þú munt lifa áfram í okkur, afkom-
endum þínum.
Bless, amma, og hafðu það gott,
takk fyrir allt.
Bjarni Baldursson.
AGATHA
ÞORLEIFSDÓTTIR
Elskulegur sambýlismaður minn, faðir, fóstur-
faðir, tengdafaðir og afi,
VALDIMAR I. ÞÓRÐARSON
múrarameistari,
Espigerði 20,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 13. maí kl. 13.00.
Blóm og kransar eru afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast hins látna,
er bent á Neistann, styrktarfélag hjartveikra barna.
Pála Jakobsdóttir,
Íris Mjöll Valdimarsdóttir, Magnús B. Baldursson,
Skúli Jakobsson,
Kristinn Jakobsson, Hildur Birgisdóttir
og barnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HELGA FRIÐRIKSDÓTTIR
frá Krithóli,
Skagafirði,
sem lést á Heilbrigðisstofnuninni Sauðárkróki
þriðjudaginn 3. maí síðastliðinn, verður jarð-
sungin í kapellunni á Löngumýri laugardaginn
14. maí kl. 14.00.
Jarðsett verður að Víðimýri.
Guðríður Björnsdóttir, Jónas Kristjánsson,
Kjartan Björnsson, Birna Guðmundsdóttir,
Bára Björnsdóttir,
Ólafur Björnsson, Anna Ragnarsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.