Morgunblaðið - 11.05.2005, Blaðsíða 32

32 MIÐVIKUDAGUR 11. MAÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Kristín MaríaHafsteinsdóttir
fæddist í Reykjavík
23. júlí 1955. Hún
lést á heimili sínu
laugardaginn 30.
apríl síðastliðinn.
Hún var dóttir Hall-
beru Ólafsdóttur,
húsmóður, f. 29. maí
1936, og Hafsteins
Þórs Stefánssonar,
fyrrv. skólameistara
Fjölbrautaskólans
við Ármúla, f. 26.
janúar 1936, d. 21.
maí 2000. Kristín átti
tvær systur. Þær eru: 1) Auður
Aðalheiður, f. 10. júlí 1962, maki
hennar er Þorbjörn V. Gestsson,
börn þeirra eru Hildur Hafdís og
Davíð. 2) Stefanía Ólöf, f. 29. maí
1967, fyrrv. maki hennar er
Pálmi Bernhardsson, barn þeirra
er Laufey.
Hinn 30. mars 1985 giftist
Kristín Halldóri Þ. Sigurðssyni,
flugstjóra, f. 11. október 1947.
Barn þeirra er Aðalheiður Björg,
nemandi í Fjölbrautaskólanum í
Garðabæ, f. 7. nóvember 1987.
Þau slitu samvistir
1994.
Kristín lauk
landsprófi frá Hér-
aðsskólanum að
Núpi í Dýrafirði
1971. Hún varð stúd-
ent frá Menntaskól-
anum í Reykjavík
1975, lauk BA-prófi í
ensku og dönsku frá
Háskóla Íslands
1980 og prófi í upp-
eldis- og kennslu-
fræði frá sama skóla
1983.
Hún starfaði sem
kennari við Námsflokka Reykja-
víkur 1975–1979 og 1983–1985,
var forfallakennari við Haga-
skóla 1977–1979, stundakennari
við Ármúlaskóla 1980 og 1983.
Hún varð kennari við Laugalækj-
arskóla 1981 og kenndi þar til
ársins 1998. Hún starfaði sem
flugfreyja hjá Flugfélagi Íslands
sumrin 1976–1979 og sem flug-
afgreiðslumaður sumrin 1980–
1985.
Útför Kristínar hefur farið
fram.
Elsku Stína mín. Það er óskaplega
sárt að þurfa að kveðja þig svona
snögglega og fyrir aldur fram. Það er
þó huggun harmi gegn að núna ertu
laus við þrautir sjúkdómsins sem þú
varst haldin, en vissulega varpaði
hann oft skugga á líf þitt. Ég ætla
hins vegar að geyma vel minningarn-
ar um þær ótal mörgu og góðu sam-
verustundir sem við áttum þegar þú
gekkst sólarmegin í lífinu. Fyrir þær
stundir er ég þakklát. Þá gafstu líka
ríkulega af þér, enda hafðir þú svo
marga góða eiginleika; þú varst hlý,
örlát og skemmtileg. Mér þótti ákaf-
lega vænt um þig og ég veit að það var
gagnkvæmt. Laufeyju minni varstu
góð frænka og hún á líka eftir að
syrgja þig.
Ég trúi því að pabbi hafi tekið á
móti þér og að hann umvefji þig með
ást og kærleika.
Ég kveð með sömu orðum og þú
varst vön að kveðja með: „Guð veri
með þér.“
Þín systir
Stefanía.
Elsku systir mín, mágkona og
frænka, við kveðjum þig hinstu
kveðju. Nú ert þú frjáls frá öllum
þjáningum sjúkdómsins sem hafði
heltekið þig. Við munum sakna þín en
við vitum að þú hefur það gott núna.
Það eru margar góðar minningar sem
við höfum um þig. Sendum þessa
bæn, vegna þess að við vitum að þú
hafðir mikið dálæti á henni. Guð
styrki Aðalheiði dóttur þína í sorg
sinni og Guð geymi þig.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina
þar á milli.
(Æðruleysisbænin.)
Auður A. Hafsteinsdóttir,
Þorbjörn V. Gestsson,
Hildur Hafdís og
Davíð Þorbjörnsbörn.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast,
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann engin skilur.
En skinið logaskæra
sem skamma stund oss gladdi,
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burtu úr heimi hröðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson.)
Elsku vinkona. Eftir að ég fékk
fréttirnar af láti þínu settist ég niður
og fór að fletta í gegnum gömul
myndaalbúm sem ég á og þar eru ófá-
ar myndirnar af þér. Af þeim öllum
skín lífsgleðin og grallarasvipurinn
frá þér. Þú áttir svo gott með að láta
öllum líða vel í kringum þig með þinni
alkunnu frásagnarsnilld og bröndur-
um. Það var ekki skrítið hvað þú sóp-
aðir að þér mörgum vinum og kunn-
ingjum og alls staðar varstu hrókur
alls fagnaðar.
Við hittumst fyrst sex ára gamlar í
tímakennslu og fylgdumst síðan að í
Breiðagerðisskóla til 12 ára aldurs er
þú fluttir í Árbæjarhverfið. Við hætt-
um ekkert að hittast þótt um lengri
veg væri að fara. Ein minningin sem
ég á frá þessum tíma er þegar ég
heimsótti þig í Hraunbæinn og við
gengum upp að Rauðavatni. Þú sagð-
ir mér að þú hefðir lesið svo frábæra
bók sem ég ætti endilega að lesa. Þeg-
ar við vorum komnar að Rauðavatni
hafðirðu þulið upp innihald bókarinn-
ar næstum orðrétt og ég þurfti auð-
vitað ekkert að hafa fyrir að lesa
hana. Staðreyndin er sú að þar sem
þú varst nálægt þurfti maður voða-
lega lítið að opna munninn, þú sást al-
veg um það og það hentaði mér ágæt-
lega.
Mér er það einnig minnisstætt þeg-
ar við horfðum saman á bíómyndir að
þú varst alltaf að útskýra myndirnar
fyrir mér. Ég sagði eitt sinn við þig að
ég sæi alveg hvað væri að gerast og
skildi ágætlega og þú truflaðir mig.
Þá afsakaðir þú þig og sagðir mér að
þú værir svo vön að sitja með litlu
systrum þínum og horfa á sjónvarpið
og þær væru alltaf að biðja þig um að
útskýra fyrir þeim efnið og að lesa
textann fyrir þær og þú bara gleymd-
ir þér. Þannig varstu; alltaf reiðubúin
að leiðbeina og hjálpa, jafnvel óafvit-
andi.
Þegar við vorum 18 ára gamlar fór-
um við saman til Jersey til að vinna á
hóteli. Hvílíkt sumar! Við brölluðum
margt og oft hefur samferðafólk okk-
ar verið þreytt á okkur þegar við vor-
um að rifja upp þennan skemmtilega
tíma. Við þurftum t.d. að færa hót-
elgestunum morgunte í rúmið kl. hálf-
átta á morgnana og ósjaldan lenti teið
í gólfinu enda við misvel upplagðar
svo snemma að morgni og eins gátum
við oftast séð eitthvað fyndið við fólkið
þar sem það lá í rúmunum og töluðum
við um það á okkar ylhýra máli og
enginn skildi neitt hvað við vorum
brosmildar. Oft sagðir þú einhvern
brandara áður en ég bankaði á dyrnar
og fór inn og ég átti í vandræðum með
að halda andlitinu. Þú gast líka verið
alvarleg stundum og á þessum tíma
hjálpaðir þú mér og stóðst með mér
eins og klettur þegar ég fékk slæmar
fréttir að heiman.
Þú varst búin að ákveða að læra
ensku í háskólanum og feta í fótspor
pabba þíns og verða kennari. Það var
ótrúlegt hvað málið lá vel fyrir þér, þú
gast talað ensku eins og innfæddur
Skoti, Londonbúi, Jerseybauni
o.s.frv. allt eftir því hverjir voru í
kringum þig.
Þetta sumar varðst þú ástfangin
upp fyrir haus og fannst það frekar
súrt að þurfa að fara heim að hausti til
að klára menntaskólann. Eiginlega
hafði enginn í heiminum orðið svona
ástfanginn eins og þú, það hélst þú
allavega.
Seinna meir kynntistu honum
Geira og áttir með honum nokkur ár
og enn seinna Halldóri sem gaf þér
hana Heiðu, gimsteininn þinn.
Það eru svo ótal margar góðar
minningar sem ég á um þig, Stína
mín, og maður getur ekki annað en
brosað í gegnum tárin þegar þær
koma upp í hugann enda varstu með
afbrigðum skemmtileg. Síðustu árin
hafa verið þér erfið og ekki allt farið
eins og til stóð. Ég veit að þér líður
betur núna og að pabbi þinn hefur
tekið vel á móti þér.
Þú varst trúuð manneskja og kunn-
ir ógrynnin öll af bænum og versum
sem þú fórst með á kvöldin áður en þú
fórst að sofa og svo signdirðu þig í bak
og fyrir og einnig alla þá sem í kring-
um þig voru.
Ég kveð þig nú, Stína mín, með
orðunum sem voru svo oft kveðjuorð-
in þín: Góða nótt og Guð geymi þig.
Elsku Heiða mín, þú áttir góða
mömmu og hún var stolt af þér. Ég
votta þér samúð mína og eins Höllu
ömmu þinni, systrunum Auði og Stef-
aníu og fjölskyldum þeirra.
Sólveig Helgadóttir.
Stína var góð vinkona. Við kynnt-
umst þegar við bjuggum í sama húsi í
Samtúninu. Við náðum strax vel sam-
an og heimili okkar runnu saman eins
og við værum ein fjölskylda. Við vor-
um með merkjakerfi, bönkuðum í rör-
in hjá ofnunum ef við vildum kalla
hvor á aðra til að spjalla eða borða, því
oft voru sameiginlegar máltíðir í hús-
inu. Stína var dýravinur og við vorum
báðar með ketti sem fundu andrúms-
loftið og gengu inn og út á báðum
heimilum. Þetta var fjórbýlishús og
seinna bættust góðir vinir við í hinar
tvær íbúðirnar, þ. e. öll pörin í húsinu
voru vinir og á svipuðum aldri, milli
tvítugs og þrítugs.
Stína var á þessum tíma flugfreyja
á sumrin og kennari á veturna og
sinnti báðum störfum af miklum
áhuga og sóma. Það geislaði gleði og
góðvild frá henni, hún hafði skemmti-
legan húmor og alltaf stutt í hlátur-
inn. Hún var mjög félagslynd, fjörug
og skemmtileg og því hrókur alls
fagnaðar í veislum. Stína var alltaf
tilbúin að hjálpa ef á þurfti að halda
og gerði aldrei flugu mein í orðsins
fyllstu merkingu, því hún lagði mikið
á sig við að koma út flugum án þess að
meiða þær.
Þetta var mjög skemmtilegur tími
og eftir á að hyggja líklega með þeim
betri í lífi Stínu sem var allt annað en
auðvelt alveg frá byrjun. Síðan skildu
leiðir, ég flutti til Danmerkur og var
þar í mörg ár og við tókum sín hvora
stefnuna.
Elsku Stína, takk fyrir allt gamalt
og gott.
Elfa.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja,
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Blíð vornóttin kom og vafði Stínu
örmum. Nú leggst hún til hvíldar í
sumargræna jörð, laus við hjartans
þrár. Stína, fágæt perla, týnd í tímans
hafi hefur nú lokað skel sinni. Þegar
litið er til baka birtast minningarnar
eins og skærar stjörnur á himni.
Stína í enskudeildinni, í svartri Ála-
fossúlpu með ljósar fléttur. Stína við
Þingvallavatn í grænum vaðstígvél-
um og regngalla að veiða murtur.
Stína í Hollywood, glæsileg eins og
kvikmyndastjarna. Stína flugfreyja á
leið til fjarlægra landa. Stína með kis-
urnar sínar. Stína sem elskaði að vera
úti í íslenskri náttúru, á skíðum eða í
berjamó, að ferðast um heiminn, með
vinum sínum og fjölskyldu. Stína sem
elskaði lífið og kunni að njóta þess.
Stína stuð, því af henni geislaði lífið og
fjörið. Stína alltaf svo glöð og
skemmtileg, hrókur alls fagnaðar,
miðpunkturinn í hverju samkvæmi,
svo ólík okkur. Stína farsæll kennari.
Stína í Undralandi. Stína í garðinum
sínum með tré og blóm „að moldvarp-
ast“. Stína á mestu gleðistund lífsins,
þegar allir draumar höfðu ræst, loks-
ins með Heiðu sína í fanginu. Stína í
klóm drekans, fórnarlamb óttans.
Stínu var tilgangur lífsins hugleik-
inn, hvaðan við komum og hvert við
stefnum, og varðveitti vel einlæga
barnstrú sína. Hún laðaði að sér
menn og málleysingja enda mikill
dýravinur og félagsvera. Stína mátti
ekkert aumt líta og hafði einlæga
samúð með þeim sem minna máttu
sín. Hún gat verið einstaklega orð-
heppin og fyndin og gerði óspart grín
að sjálfri sér. Hún var ör á hrós og
þess nutum við vinkonurnar ríkulega.
Þannig var Stína og þannig munum
við hana. Margt ber að þakka. Við
tvær undirritaðar hefðum aldrei
kynnst nema fyrir tilstilli hennar,
þegar hún birtist með aðra okkar sem
„boðflennu“ í þrítugsafmæli hinnar.
Frá þeirri stundu urðum við allar vin-
konur.
Við vottum Heiðu, fjölskyldu henn-
ar og öllum sem þótti vænt um Stínu,
okkar dýpstu samúð. Við kveðjum
vinkonu okkar með orðunum:
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Blessuð sé minning Kristínar Mar-
íu Hafsteinsdóttur.
Halldóra og Þorgerður.
KRISTÍN MARÍA
HAFSTEINSDÓTTIR
LEGSTEINAR
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
LEGSTEINAR
Englasteinar
Helluhrauni 10
220 Hfj. S. 565-2566
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra sem
auðsýndu okkur samúð og vinarhug við andlát
og útför föður okkar, tengdaföður, afa, lang-
afa, langalangafa, bróður, mágs og föður-
bróður,
OLIVERS KRISTJÁNSSONAR,
Vallholt 3,
Ólafsvík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á St. Franciskusspítalanum í Stykkis-
hólmi fyrir góða umönnun og hlýlegt viðmót.
Anna Elísabet Oliversdóttir,
Jóhanna Helga Oliversdóttir, Magnús Steingrímsson,
Hjördís Oliversdóttir,
Jón Þorbergur Oliversson, Kolbrún Þóra Björnsdóttir,
Guðmunda Oliversdóttir, Páll Ingólfsson,
Jóhanna Kristjánsdóttir,
Björg Lára Jónsdóttir, Kristján Helgason,
afabörn, langafabörn og langalangafabörn.
Okkar innilegustu þakkir til allra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts
HALLDÓRS HÖSKULDSSONAR.
Guð blessi ykkur öll.
Guðrún Kristjánsdóttir
og fjölskylda.
Jæja, afi, nú hefurðu
kvatt þetta líf. Við
söknum þín sárt en
huggum okkur við að
þú ert kominn á örugg-
an stað þar sem þér líð-
ur betur. Okkur finnst við vera svo
rík að hafa fengið að kynnast þér og
að eiga svo mikið af minningum um
þig. Allar eru þær góðar, enda verð-
ur þú alltaf besti afi okkar. Við gæt-
um talið endalaust upp minningar
um þig en þær minningar sem eru
okkur ofarlega í huga eru: Að horfa á
þig leggja kapal. Þú kenndir okkur
að í kapli mætti svindla tvisvar, frá-
JÓN B.
KRISTINSSON
✝ Jón Baldur Krist-insson fæddist í
Reykjavík 15. júlí
1923. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Víðihlíð í Grindavík
28. apríl síðastliðinn
og var jarðsunginn
frá Keflavíkurkirkju
6. maí.
bær regla. Svo var það
súkkulaðið í skúffunni,
ja, það var alltaf gott að
gæða sér á súkkulaði
frá afa. Öll frábæru
gamlárskvöldin sem við
eyddum saman, þeim
kvöldum gleymum við
aldrei og viljum við
þakka þér fyrir þau.
Já, afi, þú gast nú
líka verið svo fyndinn.
Þegar þú tókst út úr
þér fölsku tennurnar
fyrir okkur, okkur
fannst það svo gaman.
Þú varst okkur svo
kær, elsku afi. Við ætlum að segja
börnum okkar frá þér þar sem þau
voru ekki eins heppin og við að fá að
kynnast þér. Megir þú hvíla í friði,
elsku afi. Þú munt ávallt lifa í hjört-
um okkar og æskuminningum.
Þín barnabörn
Ína Dóra og Baldur Örn.
Ísland telst í dag til efnuðustu
þjóða veraldar. Fyrir um 100 árum
vorum við í hópi fátækustu þjóða
Evrópu. Þarna hefur orðið stökk-
breyting. Margt veldur en líklega má
helst þakka þennan árangur þeirri
kynslóð er uppi hélt samfélagi okkar