Morgunblaðið - 26.06.2005, Side 42

42 SUNNUDAGUR 26. JÚNÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Solla systir hringdi í
mig laugardaginn 14.
maí og sagði mér að
Edda væri dáin. Ég
náði þessu ekki þá og
næ þessu ekki enn.
Edda mín, hvernig get-
ur þú verið dáin? Þú sem lifðir lífinu
svo lifandi. Eftir mörg erfið ár var
hamingjan búin að slást í för með
þér, þú geislaðir af gleði og ham-
ingju, já, sem aldrei fyrr. Þið Solla
systir voruð búnar að vera vinkonur í
tæp 40 ár, mér fannst alltaf þú vera
ein af fjölskyldu minni. Þegar ég var
nýbyrjuð í andlegum málefnum þá
varst þú send til mín, til að leiðbeina
mér og gæta mín. Fyrir leiðsögn
þína og umhyggju verð ég þér æv-
inlega þakklát, þú varst verndareng-
illinn minn, Edda mín. Enga mann-
eskju hef ég þekkt sem gat gefið svo
óendanlega mikið til allra, þá skipti
engu máli hver átti í hlut, allir voru
jafnir í þínum augum. Sem barn bar
ég strax mikla virðingu fyrir þér og
ekki minnkaði hún með árunum,
heldur þvert á móti. Ég gæti haldið
áfram endalaust Edda mín, en þau
sem þekktu þig vita að orðin eru fá-
tækleg þegar að þér kemur. Ég ætla
að lokum að kveðja þig með fáeinum
línum:
EDDA SÓLRÚN
EINARSDÓTTIR
✝ Edda Sólrún Ein-arsdóttir fæddist
í Reykjavík 13. febr-
úar 1956. Hún lést af
slysförum 14. maí
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Keflavíkurkirkju
24. maí.
Dáin og horfin er dugmikil
kona,
Drottinn minn, af hverju fór
þetta svona.
Bjartsýn og broshýr með
framtíðar þrár,
að eilífu burt er farin, hún
liggur nú nár.
Hvers vegna fórst þú? hvað
hefur skeð?
já, horfin svo óvænt og ófyr-
irséð.
Sorgin bitur í hjarta mitt
sker,
sátt verð ég aldrei, hvernig
sem fer.
Hildina háði með höfuðið hátt,
í huga mínum hljómar hlátur þinn dátt.
Hugrekki þitt og góðvild ganga við alla sátt,
til gæfu var þér gefið, að vera með æðri mátt.
Síðast er við sáumst, þú ljómaðir svo skært,
stutt er síðan útskrifaðist, nuddið var þér kært.
Í bláu lóni þú bættir heilsu og manna líf,
björt þín minning lifir, á meðan ég ei blíf.
Kveð ég þig að lokum, kveð í hinsta sinn,
kveð þig með tárum sem vökva legstað þinn.
Þakkir mínar sendi og þakka vinar þel,
þín mun ég minnast, á meðan á jörðu dvel.
(H.M.)
Ég sendi Davíð, Önnu Maríu og
Ágústi litla, Þóri, Dís og öðrum að-
standendum mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Megi Guð styrkja og
vernda ykkur öll á þessum erfiðu
tímum sem framundan eru.
Vertu blessuð, þín blessuð er sál,
um aldur og ár.
Hrönn Magnúsdóttir.
✝ Marguerite Ang-elique le Sage de
Fontenay Matthías-
son fæddist í Kaup-
mannahöfn 30. maí
1916. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 27. maí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Frank le
Sage de Fontenay, f. í
Danmörku 1880, d.
1959, og Olga Helene
de Renouard, f. í
Danmörku 1884, d.
1969. Systkini
Marguerite eru:
Elisabeth, f. í Kaupmannahöfn
29.4. 1912, d. 17.5. 1997; Frieda
Vibeke, f. í Kaupmannahöfn 30.4.
1919; af síðara hjónabandi föður
og Guðrúnar Eiríksdóttur: Jean
Robert Eduard, f. í
Reykjavík 12.6.
1929, d. 1987; og
Eric Leon, f. í
Reykjavík 10.6.
1941, d. 1977.
Hinn 5. ágúst 1949
giftist Marguerite
Friðrik Matthías-
syni, f. 3.12. 1907, d.
14.5. 1992, í Kaup-
mannahöfn. Börn
þeirra eru: Sverrir,
f. 30.3. 1950; Elísa-
bet Sigríður, f. 14.7.
1951, d. 8.11. 1952;
Frank Friðrik, f. 8.3.
1954, maki: Steinunn Kjartans-
dóttir, f. 9.1. 1950, dóttir: Helena
Margrét, f. 2.11. 1988.
Útför Marguerite var gerð frá
Garðakirkju hinn 3. júní.
Nú þegar Marguerite mágkona
mín hefur kvatt þetta líf koma marg-
ar minningar henni tengdar upp í
hugann. Allar eru þessar minningar
góðar og bjartar og skilja eftir sig
hlýju í huganum.
Sterkust er mynd hennar í mínum
huga þar sem hún var að gera eitt-
hvað fyrir aðra, hjálpa eða hugga.
Marguerite var sífellt að hugsa um þá
sem henni voru kærir. Þetta fengum
við Jean að reyna þegar við hjóna-
kornin settumst upp á heimili þeirra
hjóna í Garðabæ með tvö smábörn í
nokkra daga.
Þá töldu þau Marguerite og Frið-
rik ekki eftir sér að ganga úr rúmi
fyrir okkur svo öllum liði sem best.
Friðrik var einstakt prúðmenni,
var ekki síður gestrisinn og gaman
var að sjá hve samband þeirra
Marguerite var kærleiksríkt.
Það má með sanni segja að heimili
þeirra í Garðabæ hafi verið menning-
arheimili.
Dægurmálin voru ekki mikið rædd
þar en því meir var fjallað um menn-
ingu, listir og ferðalög.
Marguerite hlaut uppeldi sitt og
menntun í Danmörku og hafði mikinn
áhuga á málvísindum og bókmennt-
um, mér fannst hún alltaf vera að
leita að meiri þekkingu, læra meira.
Eitt sinn sagði hún við mig eitt-
hvað á þá leið að sér liði best í suð-
rænum löndum eins og suður í
Frakklandi, enda áttu ættir hennar
sinn uppruna í Suður-Evrópu.
Menntun og gáfur Marguerite
nutu sín vel þegar hún kenndi fram-
haldsskólanemendum tungumál í
einkatímum. Þá sýndi hún námi
þeirra og árangri meiri áhuga og
metnað en almennt gerist.
Æviferill Marguerite verður ekki
rakinn hér en ég veit að hann var við-
burðaríkur og eins og flestir fékk hún
að reyna bæði sorgir og gleði.
Síðustu æviárin hafa verið erfið
vegna veikinda en hún gat þó búið á
eigin heimili lengst af með hjálp fjöl-
skyldunnar og ekki síst sonardóttur-
innar, Helenu Margétar, sem var
hennar augasteinn og uppáhald.
Mesta gleðin var að fylgjast með
vexti og þroska þessarar efnilegu
telpu.
Að leiðarlokum er ég þakklát ör-
lögunum fyrir að Marguerite og
Friðrik skyldu setjast að á Íslandi
svo við fengjum tækifæri til að kynn-
ast.
Samúðarkveðjur frá mér og mín-
um sendi ég öllum ástvinum Mar-
guerite og kveð hana með virðingu og
þökk. Hún skilur eftir sig minningu
sem er hluti af ódauðleikanum.
Ólöf Kristófersdóttir.
MARGUERITE ANGELIQUE DE
FONTENAY MATTHÍASSON
Kvaddur er kær
frændi og góður vinur,
Þorgeir Gestsson,
læknir frá Hæli.
Um farsælan læknisferil hans í
dreifðum byggðum landsins, á
Ströndum, í Neskaupstað, á Húsa-
vík og í Hvolhreppi höfum við ekki
mörg orð, aðrir munu verða til þess
að lýsa gefandi störfum hans þar.
Síðustu 25 ár starfsævinnar var
Þorgeir heimilislæknir í Reykjavík
og var þá ávallt reiðubúinn að veita
okkur allt það liðsinni sem læknir
sem hann mátti. Þannig sinnti hann
fjölskyldu okkar af mikilli velvild
og umhyggjusemi, sem seint
ÞORGEIR
GESTSSON
✝ Þorgeir Gestssonlæknir fæddist á
Hæli í Gnúpverja-
hreppi í Árnessýslu
3. nóvember 1914.
Hann andaðist á
Landakotsspítala í
Reykjavík að morgni
19. júní síðastliðins
og var útför hans
gerð frá Dómkirkj-
unni 23. júní.
verður fullþakkað.
Þorgeir var einstak-
lega hlýr og glaðvær
maður og hafði til að
bera í ríkum mæli það
sem oft er nefnd góð
nærvera. Við minn-
umst á þessari stundu
samfunda á heimili
þeirra Ásu og heima á
Hæli við gleði og söng
með systkinunum það-
an og fjölskyldum
þeirra. Slíkir fundir
eru ómetanlegir í
minningunni.
Þorgeirs verður ekki
minnst án þess að geta um MA-
kvartettinn, sem hann stofnaði 1932
ásamt Steinþóri bróður sínum, föð-
ur og tengdaföður okkar sem þessar
línur skrifum, svo og Jóni frá Ljár-
skógum og Jakobi Hafstein. Feg-
urri samhljómur er vandfundinn og
því ekki að undra að söngur hans er
enn í dag oft fluttur á öldum ljós-
vakans.
Að leiðarlokum þökkum við Þor-
geiri af alhug indæla samveru alla
tíð og biðjum Guð að blessa hann.
Við sendum Ásu, sonum þeirra og
fjölskyldum þeirra innilegar samúð-
arkveðjur við andlát þessa góða
manns.
Gestur Steinþórsson og
Drífa Pálsdóttir.
Fallinn er nú frá mannvinur og
heiðursmaður, Þorgeir Gestsson.
Mér varð hugsað til Þorgeirs dag-
inn áður en mér var tilkynnt andlát
hans, þegar ég ók framhjá Stór-
holtshvoli þar sem hann og Ása
frænka bjuggu þegar Þorgeir var
héraðslæknir í Rangárvallasýslu.
Ég var varla nema þriggja ára gam-
all þegar ég var þar í fóstri hjá Þor-
geiri og Ásu á Stórholtshvoli og at-
aðist í hundinum Lappa.
Fannst mér ég hljóta að vera
mjög sérstakur þegar ég síðar
komst að því að miðnafn mitt Ásgeir
var tileinkað þeim hjónum, vegna
velvildar í garð foreldra minna.
Faðir minn hafði þá dvalið langtím-
um erlendis við vinnu og höfðu þau
reynst móður minni einstaklega vel
í fjarveru hans og hún fjarri ætt-
mennum með þrjú börn. Á uppvaxt-
arárum mínum var ég tíður gestur
hjá Þorgeir og Ásu eftir að þau
fluttu til Reykjavíkur og bjuggu á
Norðurbrún. Þrátt fyrir erilsama
vinnu gaf Þorgeir sér tíma til að
tefla, lesa og spila við drenginn. Síð-
ar þegar unglingsárin færðust yfir
með tilheyrandi bægslagangi var
Þorgeir alltaf jákvæður í minn garð
og sýndi mínum málum áhuga. Um-
hyggja hans virkaði sem eftirlit í
uppvexti mínum og maður varð um
síðir að standa sig í námi, annars
var viðbúið að maður gæti ekki
horfst í augu við Þorgeir þegar
hann innti eftir námsárangri. Þrátt
fyrir brokkgengan námsárangur á
þeim árum, var hann alltaf jákvæð-
ur og stappaði í mig stálinu. Þegar
jafnvel foreldrum mínum leist ekki
á blikuna var Þorgeir alltaf hvetj-
andi. Í minningunni held ég að
áhugi hans hafi veitt þessum unga
manni aðhald sem hann þarfnaðist
til að ljúka langskólanámi.
Verð ég honum ævilangt þakk-
látur fyrir.
Þegar ég hugsa til Þorgeirs mun
ég minnast jákvæðni, heiðarleika,
glaðværs og smitandi hláturs sem
hann færði okkur sem umgengust
hann.
Mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur sendi ég til Ásu, Guðmundar,
Gests, Eiríks, barna og barnabarna.
Guðmundur Ásgeir Björnsson.
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Sverrir
Einarsson
Bryndís
Valbjarnardóttir
Oddur
Bragason
Guðmundur
Þór Gíslason
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Fjarðarás 25, 110 Reykjavík • utfarir@utfarir.is
Sími 567 9110 • 893 8638 • Fax 567 2754 • www.utfarir.is
Útfararþjónustan
Rúnar Geirmundsson Sigurður Rúnarsson Elís Rúnarsson
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj,
s. 691 0919
Helluhrauni 10, 220 Hf.,
sími 565 2566,
www.englasteinar.is
Englasteinar
Fallegir legsteinar
á góðu verði