Fréttablaðið - 21.03.2004, Blaðsíða 27

gekk þegar hún flutti til Ísafjarð-
ar enda ekki að koma þangað í
fyrsta skiptið. Hún fluttist þangað
sem unglingur þegar faðir hennar
varð bæjarfógeti á staðnum og
sýslumaður í Ísafjarðarsýslum.
Hún gekk í Menntaskólann á Ísa-
firði þaðan sem hún útskrifaðist
vorið 1979, og á Ísafirði á hún
tengdafólk, frændur og vini.
Flutningarnir voru þó ekki alveg
sársaukalausir: „Ég hafði búið í
Reykjavík síðan 1980 og börnin
mín voru að sjálfsögðu orðin að
rótföstum Reykvíkingum þegar
mér bauðst starfið á Ísafirði, öll
nema yngsta barnið sem þá var
sjö ára. Ég náði ekki nema hluta
þeirra með mér vestur og þau
ílentust ekki. Einn daginn var ég
ekki lengur fimm barna móðir
heldur móðir að einu ungu barni.
Unglingarnir voru farnir frá mér.
Það fannst mér erfitt og annan
veturinn minn á Ísafirði var í mér
sorg vegna þessa. Ég saknaði
barnanna minna. En það er sem
betur fer gott að vera á Ísafirði:
Fallegt umhverfi, skemmtilegt
mannlíf og mikil menning, og
þessi þættir vógu upp á móti sökn-
uðinum.“
Það eru margar aðferðir við að
stjórna skóla og Ólína er spurð
hvaða aðferðir hafi gagnast henni
best. „Ég nota fyrst og fremst
brjóstvitið, sem er það sama og ég
hef notað í uppeldi barna minna,“
segir hún. „Ég er hörð á grund-
vallarreglum. Það eru ákveðnir
hlutir sem ekki er hægt að semja
um eða sveigja. Þeir eru ekki
margir en þeir eru þarna. Ef ég
þarf að taka á fíkniefnabroti þá
vega hagsmunir annarra nem-
enda skólans þyngra en löngun
eða líðan þess sem brýtur af sér.
Hluti eins og stundvísi og náms-
ástundun þarf að meta og þá spyr
maður, eins og heimspekingarnir:
Er einhver betur staddur eftir
þessa gjörð eða þau orð sem sögð
verða núna? Verður veröldin
betri? Ég hef gert nemanda stór-
greiða með því að vísa honum fyr-
irvaralaust úr skóla. Á þeirri
stundu var ég hörð og ósveigjan-
leg í hans augum. Nú er hann mér
þakklátur, enda allur annar maður
sem blómstrar í námi og félags-
lífi. Ég hef líka tekið ákvörðun um
að leita hjálpar fyrir nemanda
vegna þess að ég taldi að hvorki
honum, skólanum né samfélaginu
væri greiði gerður með því að
sýna refsihörku. Mín grundvall-
arafstaða í agamálum er mann-
virðing. Ég held að almennt séð sé
ég sanngjörn og sveigjanleg að
því marki sem lög og siðferðisvit-
und leyfa.“
Styður frekar málefni en
flokka
Ólína varð skyndilega áberandi
í stjórnmálum þegar hún sigraði
óvænt í prófkjöri Nýs vettvangs,
nýstofnaðs stjórnmálaafls sem
bauð fram til borgarstjórnar vor-
ið 1990 og sagt er að hafi orðið
kveikjan að stofnun Reykjavíkur-
listans síðar. Í framhaldi af því
varð hún borgarfulltrúi og borg-
arráðsmaður til ársins 1994. Að
Nýjum vettvangi stóðu ýmis
stjórnmálaöfl, þar á meðal Al-
þýðuflokkurinn, hluti Alþýðu-
bandalags, Samtök um Nýjan
vettvang og óháðir. Ólína gekk um
sama leyti í Alþýðuflokkinn og
var virk í flokksstarfi þar til hún,
ásamt Jóhönnu Sigurðardóttur og
fleirum, stóð að stofnun Þjóðvaka
fyrir alþingiskosningarnar 1995.
Að kosningum loknum sagði hún
skilið við stjórnmál og segist ekki
hafa hug á endurkomu að sinni.
„Það má kannski líkja þessu við
það að ganga í fótboltafélag og
komast að raun um að leikregl-
urnar eru óréttlátar, leikmennirn-
ir fautar og að maður vilji miklu
heldur læra að leika á flautu í
friði,“ segir hún. „Pólitíkin er
harður slagur, og ég sakna hans
ekki. Ég hef mun ríkari tilhneig-
ingu til að styðja málefni og góða
menn heldur en flokka, og því er
ég hvergi flokksbundin sem
stendur. Ég er það mikil rök-
hyggjumanneskja í mér að mér
finnst að það eigi að vera hægt að
koma málum áleiðis á grundvelli
málefnastöðu og efnisatriða frek-
ar en að hlaupa í pólitískar skot-
grafir og stunda hrossakaup á bak
við tjöldin. Ef ég get lagt góðum
málum lið úr því sæti sem ég sit í
núna vil ég það gjarnan. Mér hef-
ur einatt gengið vel að vinna með
fólki úr ýmsum stjórnmálaflokk-
um og hef aldrei sett það fyrir
mig þó að samverkamenn hafi
aðra lífsskoðun en ég. Ég fer bara
fram á að fólk sé málefnalegt og
þægilegt í viðmóti, þá er ég
ánægð.“
Móðguð fyrir hönd forset-
ans
Miklar umræður hafa verið
undanfarið um hlutverk og stöðu
forseta Íslands. Ólína hefur skoð-
un á því. „Mér fannst margt í
kringum heimastjórnarafmælið
einkennast af furðulegum upp-
hlaupum og satt að segja varð ég
sármóðguð fyrir hönd forsetans.
Mér er skapraun að því hvernig
markvisst er reynt að gera lítið úr
embætti forseta Íslands. Fyrrver-
andi pólitískir andstæðingar
Ólafs Ragnars virðast ekki geta
gert greinarmun á persónunni og
embættinu. Þeir eru farnir að
skíta út forsetaembættið af því
þeim er í nöp við manninn Ólaf
Ragnar. Menn eiga að bera virð-
ingu fyrir hlutverki eina þjóð-
kjörna leiðtoga landsins, óháð því
hvort þeir eru ánægðir með kosn-
ingaúrslit.
Mér fannst athyglisvert það
sem Ólafur Ragnar sagði á blaða-
mannafundi í vikunni, um að hann
vildi auka hlut embættisins og
innkomu forsetans í almenna
þjóðfélagsumræðu. Menn hafa of
lengi komist upp með að afgreiða
forsetaembættið sem eins konar
blaðafulltrúaembætti fyrir þjóð-
ina. Embættið er ekki þannig í eðli
sínu. Þjóðin hefur sýnt og sannað
að henni er annt um forseta-
embættið. Hún hefur aldrei látið
flokkslínur eða flokksítök ráða
því hverja hún kýs sér sem for-
seta. Ég vona bara að sú umræða
sem hefur verið undanfarið verði
til góðs og skerpi sýn manna á
hlutverk forsetaembættisins.“
Einvera og athygli
Ólína starfaði um skeið sem
fréttamaður hjá ríkissjónvarpinu
og var áberandi á skjánum. „Ég
hef sennilega aldrei á ævinni unn-
ið skemmtilegra starf en þegar ég
var fréttamaður,“ segir hún. „Það
gaf mér lífsfullnægju að rótast í
atburðum líðandi stundar og átti
ágætlega við mig að vera í sviðs-
ljósinu. Ég hef reyndar þannig
lyndiseinkunn að ég þarf sitt lítið
af hvoru, athygli og einveru.
Stjörnuspekingarnir segja mér að
það sé vegna þess að ég er fædd í
meyjarmerki en rísandi ljón.
Meyjan í mér krefst einveru og
næðis, en ljónið í mér stekkur
alltaf fram af og til og krefst
athyglinnar. Þetta gerist svona
þrisvar á ári.“ Hún kímir og bætir
við: „Auðvitað er gaman að hafa
skoðanir á mönnum og málefnum.
Þess vegna verð ég alltaf kát
þegar þáttastjórnendur hringja í
mig og spyrja mig álits.“
En saknar hún fjölmiðlastarfs-
ins? „Vissulega. En skólameist-
arastarfið er líka skemmtilegt. Ég
get aldrei vitað að morgni hvað
dagurinn ber í skauti sér. Ef ég
sakna einhvers er það helst rit-
starfanna. Ég vildi hafa meiri
tíma fyrir þau. Á tímabili gældi ég
við þá hugmynd að skella mér í
nettar rannsóknir í sumarleyfum
en það hefur nú ekki orðið ennþá.
Og skáldskapurinn? Ætli hann
verði ekki að bíða ellilífeyris-
áranna.“
kolla@frettabladid.is
SUNNUDAGUR 21. mars 2004
SAKNAR EKKI STJÓRNMÁLANNA
Ólína segist ekki hafa hug á endurkomu í pólitíkina að sinni. „Það má kannski líkja þessu við það að ganga í fótboltafélag og komast að
raun um að leikreglurnar eru óréttlátar, leikmennirnir fautar og að maður vilji miklu heldur læra að leika á flautu í friði.
Pólitíkin er harður slagur, og ég sakna hans ekki.“
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/G
VA
Mér er skapraun að
því hvernig mark-
visst er reynt að gera lítið úr
embætti forseta Íslands.
Fyrrverandi pólitískir and-
stæðingar Ólafs Ragnars
virðast ekki geta gert grein-
armun á persónunni og
embættinu. Þeir eru farnir
að skíta út forsetaembættið
af því þeim er í nöp við
manninn Ólaf Ragnar.
,,