Tíminn - 20.09.1973, Blaðsíða 33

Fimmtudagur 20. september 1973
TÍMINN
33
Það var enginn snjór
undir stóra trénu, og
mamma þurfti ekki að
hafa eins mikið fyrir þvi
að grafa litlu gröfina og
hún hafði búizt við.
Þegar þvi var lokið, gaf
hún Friðu merki um að
láta kettlinginn i
kassann, og svo ofan i
gröfina.
,,Eigum við ekki að
syngja?” sagði Friða
þá” er það ekki gert,
þegar einhver er jarð-
aður.
,, Jú, þið skuluð syngja
eitthvað fallegt, sem þið
hafið lært i sunnudaga-
skólanum”, sagði
mamma.
Svo sungu þær
fallegan söng, en söng-
urinn var ekki hljóm-
mikill, þvi að það var
eins og kökkur væri i
hálsi telpnanna sem
vanalega voru svo dug-
legar að syngja.
„Jæja”, sagði
mamma ,,þá skulum við
ljúka þessu”.
„Biðið við aðeins”,
sagði Friða. Henni
fannst ekki hægt að
leggja Snotru sina i
kassann, nema að lesa
kvöldbæn, þvi að henni
fannst að hún væri að
leggja Snotru til svefns i
fallega kassanum. Friða
lokaði augunum, eins og
hún gerði sjálf á kvöldin
og fór með kvöldbænina
sina i hálfum hljóðum,
en mamma og Anna
biðu hljóðar og kyrrar á
meðan. En rétt þegar
Friða var að leggja kisu
sina i kassann, þá sýnd-
ist henni að hún deplaði
auganu, sem upp sneri.
Þá heyrðist veiklulegt
mjálm, nærri eins og tist
i fugli.
„Hún er lifandi!”
hrópaði Friða, greip
Snotru upp úr kass-
anum, vafði aftur trefl-
inum um hana og þrýsti
henni fast upp að sér,
eins og hún vildi gefa
kettlingnum eitthvað af
hita frá sinu heita
hjarta.
„Nú hef ég aldrei á
ævi minni séð annað
eins!” sagði mamma.
„Ég vissi að kettir væru
lifseigir, en þetta er eins
og kraftaverk”.
„Það er ekkert eins
og”.. sagði Friða glöð,
„það er það!”
Nú fóru þær glaðar
heim, og mikið var nú
stjanað við Snortu, sem
hafði verið heimt úr
helju.
Þegar vorið kom, þá
tók mamma mynd af
Friðu og Snotru i
blómum skrýddum
garðinum, og þær eru
fallegar báðar tvær, —
eða hvað finnst ykkur?
SVALUR
Villisvinin búa i þessum”^-
holum og þeim er ekkert'
gefið um forvitna f
nágranna.
Ég vonaði, að hann yrði \ ( Þetta )
leiður á þvi og ) bjargast. r
færi. V<Við skulum
V ^ athuga
'útvarpið.

V* /r
w
1
Ég meina það.
Meðan við girðum
lind 14, gætum viðl
kannske losnað við
^-. Ljóna.
ffalli, þú
vilt ekki
losna við
hann.