Tíminn - 02.03.1975, Blaðsíða 13

Sunnudagur 2. marz 1975
TÍMINN
13
M
AAanstu gamla daga? Manstu gamla daga? Manstu gamla daga? Manstu gamla daga? Manstu gamla
ALLT
SÉR....
fyrir fjörutíu drum og
mesta lukku
ur suöur, rifjast þetta lag upp, og
viö förum að syngja það saman.
Viö höfðum flutt það á
skemmtunum i rúmlega ár, þeg-
ar MA-kvartettinn kom fram með
það á konsert.
— Æfðuð þið mikið skemmti-
skrána ykkar?
— Nei, við æfðum okkur ekki að
öðru leyti en þvi, að við hittumst
kvöldið áður en við áttum að
koma fram og fórum yfir þetta.
Við vorum svo sem alltaf að
syngja heima, og ef við bættum
nýju lagi inn i, þá æfðum við það,
þangað til við vorum orðnir nokk-
uö öruggir. Um sérstakar radd-
setningar var ekki að ræða. Hann
söng efri röddina og ég undir-
röddina. Þetta kom eiginlega allt
af sjálfusér, svo sem engin fyrir-
höfn, þannig séð, ekki verið að
liggja i æfingum kvöld eftir kvöld.
Viö sungum mikið úr Grallaran-
um, Glaumbæjargrallarinn var
hann kallaður, það voru ljóðin,
sem hann Magnús Asgeirsson
þyddi. Við vorum með Eldspýt-
una og stúfinn, Amerikubréfið og
1 fyrsta sinn ég sá þig....
— A einni myndinni af ykkur
er hann Sveinbjörn með torkenni-
legt hljóðfæri?
— Já, hann keypti þetta einu
sinni, þetta er'lúta, sem hann not-
aði seinni árin. Aður vorum við
alltaf með gitarana, ég fékk ofsa-
lega finan gitar, sem ég er með
þarna á myndinni. Það var
sænskur maður, Ericson.sem var
hérna i Filadelfiu. Hann seldi
gitara. Þetta var finn gitar, og
hann fór með mér um allar triss-
ur, en svo tapaði ég honum löngu
siðar....
— Varstu ekki i kórum um þetta
leyti, ólafur?
— Jú, um það leyti, sem við
fyrstir til að koma fram og syngja
með gitarspili hér á landi, enda
vorum við einráðir á markaðnum
i mörg ár, og mjög eftirsóttir. Við
sungum mest saman, en lika hvor
i sinu lagi, nokkrum sinnum með
Hljómsveit Bjarna Böðvarssonar
i útvarpið. Þá var öllu útvarpað
beint, en blessaðist furðulega,
miöað við aðstæður. Sveinbjörn
söng lengi kveðjulag hljóm-
sveitarinnar. Ég fór hins vegar i
karlakór og seinna i kvintett.
— Hvaða karlakór var þetta?
— Þetta var Karlakórinn Kátir
félagar; afskaplega skemmtileg-
ur kór, sem hann Hallur Þorleifs-
son stjórnaði, og ætli ég hafi ekki
gengið i hann um 1934. Það var
vist meiningin, að þessi kór væri
eins konar þjálfunarkór fyrir þá,
sem færu i Fóstbræður, en þessi
kór hélt alltaf áfram, alveg þang-
að til hann lagðist niður kringum
Ólafur með gitarinn —og Igóðu skapi eins og venjulega.
striðslok. Þarna voru ýmsir fræg-
ir menn, eins og framlinan úr Val,
Gisli Kærnested, Gvendur Sig og
Tubbi, en tveir þeir siðarnefndu
koma talsvert við sögu siðar, þvi
að við stofnuðum saman kvintett
á sinum tima, fimm strákar úr
Kátum félögum.
Sveinar kátir
syngjum saman
fjörugt ljóð
— Hvernig atvikaðist það?
— Jú, við vorum að syngja
saman á Þingvöllum á einhverri.
geysimikilli hátið þar, og komum
okkur saman i þessu ferðalagi að
mynda kvintett. Það var eitthvað
i kringum 1936, sem við byrjum
að syngja saman, en kvintettinn
Sveinbjörn byrjuðum að syngja
saman, eða upp úr 1930 gekk ég i
stórmerkilegan kór, sem þá
starfaði hérna og hét Karlakórinn
Heimir. Þessi kór var runninn
undan rifjum ungmannafélags-
hreyfingarinnar. Þeir voru
framarlega i honum Þorsteinn i
Körfugerðinni og Jóhannes nokk-
ur Þorsteinsson, bróðir Hannes-
ar. Þegar ég var i kórnum, var
honum st jórnað af Arna Tryggva-
syni sem var lengi sendiherra úti
i Sviþjóð.
Ég fór á ball
hérna i bænum....
— Mig langar til að biðja þig,
Ólafur, að segja okkur svolitið frá
þeim stöðum, sem þið skemmtuð
á hér i bænum og viðar? Hver
voru helztudanshúsin auk hótel-
anna?
— Það voru nú aðallega þrir
dansstaðir hérna i bænum þá,
Iðnó, Gúttó og Báran, og það var
mikið fjör á þessum stöðum. Litið
um áfengi, og þá yfirleitt sömu
mennirnir, svo að þeir urðu
þekktir. Þá var yfirleitt alltaf
dansað til klukkan fjögur, og það
var handagangur i öskjunni. Sko,
stúlkurnar sátu á bekkjum með-
fram veggjunum, það voru ekki
borð i danssalnum. Um leið og
lagið byrjaði, rauk svo stráka-
romsan af stað, og þá skipti það
eitt máli, hver var harðastur á
sprettinum. Það var venjulega
byrjað með marsi, en vinsælustu
dansarnir voru Fox-trot, Slow
Fox og Quick Step. Menn tóku
sporið hornanna á milli, beint aft-
ur á bak eða áfram, og i horninu
var tekin dýfa og hringsnúningur
og aftur ofan af, áður en lagt var
úti næstu beinu linu yfir i hitt
hornið. Svo voru það valsar,
tangóar og polkar.
— Það þarf naumast að spyrja
að þvi, hvert hefur verið vinsæl-
asta hljóðfærið. En var ekki
gitarinn vinsæll lika?
— Já, harmónikkan var vinsæl-
ust, en gitarinn var ákaflega vin-
sæll. heima fyrir. En ég má full-
yröa, að við Sveinbjörn urðum
Fyrstu þjóðlagasöngvararnir með gitarundirleik: Sveinbjörn Þor- Hjónin Sigurveig Hjattesteð og Ólafur Beinteinsson á heimili sinu að Kjartansgötu 9 hér I borg. ólafur er
steinsson og Ólafur Beinteinsson. i dag verzlunarstjóri I byggingavörudeild verzlunar Jóns Loftssonar. Timamynd: GE.
Manstu gamla daga? Manstu gamla daga? Manstu gamla dagg? Manstu gamla daga? Manstu gamla