Fréttablaðið - 06.05.2006, Blaðsíða 35

LAUGARDAGUR 6. maí 2006
Eitt af því sem við félagarnir
gerðum við nýuppgerðan
ferðabíl okkar var að ryðbæta
nítján ára gamla yfirbygging-
una. Eftir óteljandi kvöld með
sandpappír, sandblæstri, slípi-
rokkum, blikksuðum, trefja-
plasti, sparsli og límkítti var
dómurinn loks kveðinn upp:
„Þetta hlýtur að duga önnur
nítján ár í viðbót!“
Og þá var komið að því að
sprauta. Liturinn var ákveð-
inn dökkrauður, ekki síst til að
fela það ryð sem gæti á næstu
árum ákveðið að sýna sig. Þar
sem viðgerðin hafði verið æði
kostnaðarsöm ákvað ég í
sparnaðarskyni að sprauta bíl-
inn sjálfur. Hversu erfitt gæti
það svo sem verið?
Stig eitt, kaupa lakk. Það
tók reyndar drjúgan tíma
sökum þess að dökkrauður er
til í um það bil nítjánþúsund
litbrigðum, svo ég fékk nettan
valkvíða.
Stig tvö, hreinsa húsnæðið
og líma fyrir glugga og dyra-
op. Af því síðara hafði ég
nokkra reynslu, en fáum
sögum fer hins vegar af
afrekum mínum á hrein-
gerningasviðinu. Vatni, spraut-
að á veggina með loftpressu,
var ætlað að hylja þá stað-
reynd. Stig þrjú, sprauta
grunni. Gekk nokkuð vel.
Verst að það þarf að pússa
grunninn með vatnspappír á
eftir til að slétta hann undir
lakkið.
Stig fjögur, sprauta lit. Önd-
unargríma sem minnti á Star-
Wars-mynd hélt í mér lífinu á
meðan skúrfélaginn fór heim
með hausverk. Lakkgufa og -ryk
settust í öll önnur vit og ég var
rauðleitur í nokkra daga á eftir.
Stig fimm, sprauta glæru.
Þegar hér var komið sögu var
ég nánast blindur af lakkguf-
unum og táraðist út í eitt. Ég
sá ekki milli veggja í skúrnum
fyrir þykkum mekki og undir
það síðasta sprautaði ég með
lokuð augun, sem er ekki mjög
góð hugmynd, nema bíllinn
eigi að enda á nýlistasafni.
Stig sex, meta verkið. Þar
sem gjöfin á lakkinu var of
mikil hafði það runnið. Þar
sem hún var of lítil var lakkið
hamrað. Allt í allt eru um níu
fersentimetrar á bílnum vel
sprautaðir svo ég reikna með
að eftir tuttugu bíla í viðbót
verði ég búinn að ná tökum á
þessu. Engu að síður er bíllinn
nú ryðvarinn og það er fyrir
öllu. Ég þekki orðið hvern
blett á honum og veit nákvæm-
lega hvar hann lítur vel út og
hvar hann þolir varla sólar-
ljósið. Og ég er bara sáttur.
Það er allt í lagi þó að einn og
einn bíll sé ekki með full-
komna lakkáferð. Í versta falli
eru líka bara nítján ár þangað
til þarf að sprauta hann aftur.
Bílskúrsdrama - 3. hluti
Áfram veginn
Einar Elí Magnússon kemst leiðar sinnar