Fréttablaðið - 24.08.2006, Qupperneq 22

24. ágúst 2006 FIMMTUDAGUR22
nær og fjær
„ORÐRÉTT“
F
í
t
o
n
/
S
Í
A
Upplýsingaskortur
„Fyrst og fremst tel ég gagn-
rýni á virkjanaframkvæmd-
irnar stafa af upplýsinga-
skorti.“
PÁLMI JÓHANNESSON, EINN
HÖNNUÐA KÁRAHNJÚKAVIRKJ-
UNAR, TALAR UM GAGNRÝNI Á
VIRKJANAFRAMKVÆMDIRNAR.
FRÉTTABLAÐIÐ, 23. ÁGÚST.
Bara viðskipti
„Ég hef frá upphafi sagt
að þessi ákæruliður, sem
oft hefur verið kenndur við
10-11 verslanirnar, snúist um
viðskipti og ekkert annað.“
JÓN ÁSGEIR JÓHANNESSON, FOR-
STJÓRI BAUGS, SEGIR ÞAÐ HAFA
VERIÐ EINKENNILEGT AÐ BÍÐA EFT-
IR ÞVÍ HVORT ENDURÁKÆRT YRÐI
VEGNA FYRSTA LIÐS BAUGSMÁLS-
INS. FRÉTTABLAÐIÐ, 23. ÁGÚST.
„Allt mjög gott, ég er nýkomin úr fríi á Ítalíu. Ég var í
Toskana og Róm með hluta af fjölskyldunni og vinafólki,
bæði íslenskum, ítölskum og pólskum vinum mínum,“
segir Helga Ólafsdóttir, upplýsingafulltrúi Alþjóðahússins.
Helga ber sterkar tilfinningar til Toskana því hún gifti sig þar.
„Þetta er yndislegt svæði, Ítalía er algjör perla,“ segir Helga.
„Svo rauk ég bara beint í átökin hérna heima, það er búið
að vera mikið að gera og mjög jákvætt að það sé verið að
fjalla um málefni fólks af erlendum uppruna í fjölmiðlum.“
Helga er hálfnuð í mastersnámi í blaða- og fréttamennsku
við Háskóla Íslands og snýr aftur í háskólann í haust með
vinnu. „Það er ofsalega gaman að vera í námi en það er
líka ótrúlega skemmtilegt í vinnunni, það er frábært að geta
notið þess að gera hvort tveggja. Það er rosalega skemmti-
legur andi á vinnustaðnum og þetta er einstaklega gefandi
starf,“ segir Helga. Hún getur eflaust nýtt sér námið í vinn-
unni því hún vinnur nú, ásamt öðrum, að blaði sem gefið
er ársfjórðungslega út á vegum Alþjóðahúss á íslensku,
ensku og pólsku og fleiri tungumálum og í undirbúningi er
útvarp fyrir innflytjendur.
Helga er ánægð með sumarið enda var
metþátttaka í fimmtudagsferðum Alþjóða-
hússins, en boðið verður upp á einhverja
dagskrá í vetur. „Við erum líka að fara aftur
af stað með Tungumálaskipti, það er verkefni
sem fór af stað fyrir nokkrum árum. Fólk getur
skráð sig og svo pörum við fólk saman
þannig að það geti hist og æft sig hvort
á öðru í tungamálanáminu,“ segir
Helga, en allir geta skráð sig í
verkefnið. „Svo var Menningar-
nóttin frábær, við vorum með
dagskrá frá þrjú um daginn og
það var dansað salsa í portinu
hér á bak við til rúmlega fjögur
um nóttina. Ég ætlaði varla að
geta slitið mig frá fjörinu,“ segir
Helga að lokum.
HVAÐ ER AÐ FRÉTTA? HELGA ÓLAFS, UPPLÝSINGAFULLTRÚI ALÞJÓÐAHÚSS:
Nóg að gera í Alþjóðahúsi
„Um árabil hefur verið mikil mis-
munun eftir því hvar hátíðirnar eru á
landinu, það er rukkað fyrir löggæslu
í Vestmannaeyjum, á Galtalæk og í
ákveðnum landshlutum, en ekki í
Reykjavík og Akureyri og þó er meiri
kostnaður þar. Þetta er bara valdbeit-
ing gegn landsbyggðinni og skattpín-
ing á æskulýðsstarf í landinu,“ segir
Árni Johnsen um það að Reykjavík
þurfi ekki að borga löggæslukostnað á
Menningarnótt vegna þess að enginn
aðgangseyrir er rukkaður að hátíðinni.
„Gott dæmi um það hver djöfulsins
vitleysa þetta er er Ungmennafé-
lag Austurlands sem fór á hausinn
nokkrum sinnum vegna gjalda við
ungmennamót, þessi gjöld drógu
allan mátt úr félaginu. Það er bara
verið að hafa fólk á landsbyggðinni
að fíflum, verið að féfletta æskulýðs-
samtök og fleiri sem eru að reyna að
halda úti menningarhátíðum. Það er
til háborinnar skammar að menn sem
hafa lagt alla orku sína í að stuðla að
jákvæðri uppbyggingu og skemmt-
unum fyrir ungt fólk séu rukkaðir fyrir
það á einum stað en ekki öðrum,“
segir Árni.
SJÓNARHÓLL
REYKJAVÍKURBORG BORGAR
ENGAN LÖGGÆSLUKOSTNAÐ
VEGNA MENNINGARNÆTUR
Skattpíning á
landsbyggðinni
ÁRNI JOHNSEN
Óskar J. Sigurðsson er eini
vitavörðurinn í fullu starfi
hér á landi en hann hefur
starfað í 41 ár í Stórhöfða-
vita sem er 100 ára um
þessar mundir. Félagsmenn
í Íslenska vitafélaginu beita
sér fyrir því að vitarnir fái
aftur sinn sess meðal þjóð-
arinnar en nýtt hlutverk.
„Það er strekkingur núna, vindur-
inn er kominn í 16 metra á sek-
úndu enda austanátt; hún er nokk-
uð erfið hérna,“ segir Óskar J.
Sigurðsson vitavörður og veður-
athugunarmaður á Stórhöfða.
Ekki er vitað nákvæmlega upp á
dag hvenær ljós var fyrst tendrað
í vitanum en þó er vitað að það
var um þetta leyti fyrir 100 árum.
Fjórum áðum síðar varð Jónatan
Jónsson, afi Óskars, vitavörður
þar en sonur hans Sigurður Jónat-
ansson tók við af honum og nú
starfa þeir feðgar Óskar og Sig-
urður hlið við hlið. Sama ættin
hefur því staðið vaktina í 96 ár.
„Starfið hefur breyst mikið og
tækin eru orðin að miklu leyti
sjálfvirk. En þó að þessi sjálf-
virku tæki séu góð þá þykja mér
hálftómlegar veðurathuganirnar
frá þessum sjálfvirku athugunar-
stöðum, það vantar ýmsar upp-
lýsingar, finnst mér.“
Óskar er hæglætismaður en
það sama verður ekki sagt um
veðrið sem hann fær oftast í fang-
ið á Stórhöfða. „Það er mjög
vindasamt hérna og vindurinn
getur orðið nokkuð sterkur. Það
má alveg búast við því að alla-
vega einu sinni á vetri fari hann í
40 metra á sekúndu. Ég man eftir
því að hann hafi farið upp í 50
metra en það gerist nú sjaldan.“
Það geta því orðið nokkur við-
brigði þegar Óskar bregður sér af
bæ þangað sem veðurfar er hæg-
látara. „Mér finnst þetta varla
geta heitið veður þarna í Reykja-
vík, oft er þetta grátt og stilla en
þá er nú betra að hafa einhverja
hreyfingu á þessu.“
Sigurbjörg Árnadóttir, for-
maður Íslenska vitafélagsins,
segir að þjóðin þyrfti að vita
meira um vita því þeir hafi áður
fyrr verið veigamikill þáttur
fyrir þessa dreifbyggðu þjóð.
„Þetta voru gemsar síns tíma,“
segir hún og nefnir sem dæmi um
mikilvægi þeirra að við upphaf
síðustu aldar hafi konur í Ísa-
fjarðardjúpi krafið ráðamenn um
að vitum yrði komið upp við Djúp-
ið svo að byggð myndi ekki leggj-
ast þar af.
Íslenska vitafélagið beitir sér
fyrir því að vitar vinni sinn sess
hjá þjóðinni á nýjan leik en í nýju
hlutverki þó. Það eru til dæmis
örlög Gróttuvita en frá 15. júlí til
20. ágúst í sumar var þar haldin
ljósmyndasýning með myndum
Friðriks Arnar Hjaltested af
nokkrum vitum landsins og á
sama tíma var þar rekið kaffihús-
ið Eiland. „Vitaskuld voru við-
brögðin afar góð en um 8000
manns komu í Gróttuvita,“ segir
Friðrik Örn. „Fólk var almennt
mjög þakklátt fyrir að geta komið
í vitann og fannst gott að eitthvað
færi fram í honum og langflestir
höfðu aldrei komið í hann áður.“
Friðrik segir ekki loku fyrir
það skotið að svipuð starfsemi
fari þar fram á næsta ári. Hann
er nú að undirbúa ferð umhverfis
landið til þess að mynda alla 133
vita landsins.
Íslenska vitafélagið hélt síð-
astliðið vor ráðstefnu í samvinnu
við vitafélögin í Svíþjóð og Nor-
egi. Fulltrúar frá löndunum þrem-
ur ásamt Finnlandi ræddu þar um
framtíðarhorfur vita- og strand-
menningar á Norðurlöndunum.
Sturla Böðvarsson samgönguráð-
herra og Einar K. Guðfinnsson
sjávarútvegsráðherra kynntu þar
áform ríkisstjórnarinnar varð-
andi vita- og strandmenningu,
bæði hvað varðar verndun vita og
hvernig megi nýta þá til dæmis í
ferðaþjónustu og féllu þau áform
síður en svo í grýttan jarðveg. Nú
þegar er gistiheimili rekið í Horn-
bjargsvita og svo í gömlu vita-
varðaíbúðinni við Galtarvita.
jse@frettabladid.is
Þjóðin mætti vita meira um vita
STÓRHÖFÐAVITI Ekki er vitað fyrir víst hvaða dag ljós var fyrst tendrað í Stórhöfðavita en það mun hafa verið um þetta leyti fyrir 100 árum.
Húsið er eitt elsta, ef ekki elsta steypta húsið í Vestmannaeyjum. Þarna er vitavörður ásamt Friðrik Ásmundssyni. MYND/ÓSKAR P. FRIÐRIKSSON
MYNDLIST Í GRÓTTUVITA Ekki þótti rótt að eiga nótt undir Gróttutöngum en mörgum þótti
viðdvölin í Gróttuvita hin skemmtilegasta reynsla en þar var myndlistarsýning og kaffihús í
sumar. FRIÐRIK ÖRN HJALTESTED
SIGURBJÖRG ÁRNADÓTTIR FORMAÐUR
ÍSLENSKA VITAFÉLAGSINS Formaðurinn
segir að þjóðin mætti huga meira að vitum
og strandmenningu frekar en að horfa
sífellt til fjalla. FRÉTTABLAÐIÐ/HARI
ÓSKAR J. SIGURÐSSON VITAVÖRÐUR Á
STÓRHÖFÐA Þótt víða þurfi menn til að sjá
um vita er vitavörð í fullu starfi hvergi að
finna nema á Stórhöfða. Hæglætismaður-
inn sá lætur ekki fjúka í sig þó að þar sé
æði vindasamt. MYND/ÓSKAR P. FRIÐRIKSSON