Fréttablaðið - 20.09.2006, Síða 40

Fréttablaðið - 20.09.2006, Síða 40
MARKAÐURINN 20. SEPTEMBER 2006 MIÐVIKUDAGUR10 Ú T T E K T Augu fólks eru sífellt að opnast betur fyrir því að taka þarf tillit til ólíkrar menningar í alþjóðlegum samskiptum. Notkun skop- skynsins, sem flestum er tamt með misgóð- um árangri, er angi af þessum fræðum. Eitt af því sem mikilvægt er að átta sig á er að skopið endurspeglar fyrst og fremst menn- ingarheim þess sem það notar. Húmor getur því verið hættulegt vopn í höndum þess sem fer óvarlega með hann eða hagar sér alltaf eins og hann sé í heimabyggð. Ef húmor hins vegar er rétt notaður getur hann greitt fyrir Húmor er ekkert grín Flestum er tamt að beita skopskyninu til að draga úr spennu og bæta andrúmsloftið. Í alþjóðlegum samskiptum getur það þó verið hættulegt vopn, að minnsta kosti í höndum þeirra sem ekki kunna með það að fara. Hólmfríður Helga Sigurðardóttir talaði við nokkra þaulvana menningarspekúlanta og komst að því að stundum er best að skilja húmorinn eftir heima. Gunnar Beinteinsson er vel kunn- ugur samskiptum við fólk af ýmsu þjóðerni og menningargerðum. Í starfi sínu sem starfsmannastjóri Actavis Group er hann sífellt á ferð og flugi en hjá fyrirtækinu starfa um ellefu þúsund karlar og konur um heim allan, þar af fimm hundruð á Íslandi. „Gegnumsneitt myndi ég segja að flestir deili sama húmorn- um. Eftir því sem maður fer lengra að heiman þarf maður þó að gæta sín betur,“ segir Gunnar. Hann segir nauðsynlegt að nota húmor í sam- skiptum enda hjálpi það fólki við að sjá spaugilegu hliðarnar og gamanið við verkefnin. Það þykir einkennandi fyrir Íslendinga að hafa húmor fyrir sjálfum sér og taka sjálfa sig ekki sérstaklega alvarlega. Þetta segir Gunnar að sé mikill kostur. „Með því að taka okkur mátulega hátíðlega og gera jafnvel svolítið grín að sjálf- um okkur brjótum við ísinn og það virkar vel á fólk. Að vísu þýðir lítið að nota það í Bandaríkjunum, þar myndu margir telja þig bölvaðan kjána ef þú gerðir grín að sjálfum þér.“ Gunnar segir það stundum hafa komið sér á óvart hversu ólík menn- ing Íslendinga og Bandaríkjamanna er þegar kemur að notkun húmors. Það sem Íslendingum þyki fynd- ið geti hreinlega stundum móðgað fólk vestan hafs. Að hans mati eru Evrópubúar, hvort sem er frá henni austan- eða vestanverðri, oft nær okkur Íslendingum þegar kemur að skopskyninu. Þó að Gunnar sé sennilega með- vitaðri en margur um mikilvægi þess að sýna nærgætni innan um fólk frá ólíkum menningarheimum hefur hann átt sína spretti í mis- heppnaðri notkun á húmor. Hann nefnir sem dæmi þegar hann var, í eitt skipti af mörgum, að stjórna fundi þar sem saman voru komnir stjórnendur frá ýmsum starfsstöðv- um Actavis víðs vegar um heim. „Ég var að kynda undir mönnum að koma upp á svið og segja brandara og breytti röddinni þegar ég var að kalla menn upp. Svoleiðis gerði ég góðlátlegt grín að Dönum, Svíum, Bandaríkjamönnum og Bretum sem allir tóku þátt í því hlæjandi. Þegar ég kom að Indverjanum í hópn- um notaði ég hinn fræga „rice and curry“ framburð. Skemmst er frá því að segja að þarna fór ég alveg yfir strikið. Það mátti heyra saum- nál detta og Indverjinn harðneitaði að koma upp og taka þátt í leiknum.“ Gunnar segir þetta atvik þó ekki hafa haft alvarlegar afleiðingar í för með sér en þarna hafi hann gleymt að taka með í reikninginn að á Indlandi er mikil svokölluð valda- fjarlægð fólks á milli. Þar tíðkast að borin sé virðing fyrir háttsettum mönnum, undir hvaða kringumstæð- um sem er. Indverjanum þótti því að sér vegið og Gunnar gera lítið úr sér með því að gera grín að því hvernig hann talaði. Annars segist Gunnar almennt ganga út frá þeirri sýn að öll séum við eins inni við beinið. „Við viljum láta bera virðingu fyrir okkur og við viljum treysta fólki. Þessir tveir þættir eru lykilþættirnir. Flest fólk er bara fólk eins og við.“ GUNNAR BEINTEINSSON, STARFSMANNA- STJÓRI ACTAVIS GROUP Gunnar segir það mik- inn kost að Íslendingar taki sjálfa sig ekki mjög alvarlega og geti gert grín að sjálfum sér. Skopskynið nauðsynlegt
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112

x

Fréttablaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.