Fréttablaðið - 27.09.2006, Síða 72

27. september 2006 MIÐVIKUDAGUR
��������� ������������������
���������� ���������������������� ��������
�������������������� ����������������
��������������� �����������������������
����������� ��������������������������������
�����������
������������ �����������
�������������������� �����
����� ���� �������������
������������������������
��������������� �����������
�������������������������
������������������������
��������������
������
�������� �
���� �����
���� ����
���������
�������
���������������������������������
����������� ����� ���������������
������� ����� ����������������
������� ���������������
���������� ����������� ����
��������������������������
��������
������������������������������
����� ������������ ����� ����
�����������������������������������
�����������
�����
������������������������ ����
�����������������������������
���������
�������������������������������
�������������������������������
���������������������������
����������� ����
�����������������
���������������
��������������������
������
�������
���������
�����
��������� �����
���������������������
��������������������
������������������
������������������
����������������������
������
������������������
��������
�����������������
������������
�����
���������������
�������������
������������
������������
�����������
�����
����������������
��� �������
���������������
�����������������
�������������
������
���
�����
Mér hefur verið sagt
árum saman að það
sé lífsnauðsynlegt
að rækta líkamann
og það bæti meira
að segja andlega
heilsu að sinna
skrokknum og
hreyfa sig reglu-
lega. Hingað til
hef ég kosið að
afskrifa þessar
hugmyndir sem bábiljur og kerl-
ingabækur enda er ég latur að eðl-
isfari og hef ekki séð neina glóru í
því að puða og svitna ótilneyddur.
Það þarf því ekki að taka það fram
að ég hef haft megnustu and-
styggð á líkamsræktarstöðvum
sem ég hef talið vera musteri
heimsku og tilgangsleysis og hef
alveg séð fyrir mér að einn hring-
urinn í Víti Dantes væri vel búinn
þrekhjólum, hlaupabrettum og
lyftingalóðum.
Ákvað samt um daginn að rífa
mig upp og fara að sinna skrokkn-
um, aðallega vegna þess að ég finn
feigðina læðast aftan að mér og sé
ekki fram á að ná fertugu með
þessu áframhaldi. Ég yfirvann því
meðfædda spéhræðslu mína og
skellti mér í eitthvað sem heitir
Laugar en þar afklæðist allt fína,
ríka og fræga fólkið og spriklar
innan um sauðsvartan almúgann.
Sjálfum fannst mér ég vera
hinn minnsti maur þarna, grind-
horaður og væskilslegur tittur,
aftur orðinn næpuhvítur eftir að
Spánarbrúnkan upplitaðist. Með
einhverjum andlegum trixum
tókst mér að einangra mig frá
þessu ógnvekjandi og fráhrind-
andi umhverfi og hljóp eins og
óður maður á brettinu á meðan ég
horfði á Hómer Simpson aka sér í
spikinu á flatskjánum. Rauk svo í
lóðin og lyfti þeim af miklum móð
og fann skrokkinn vakna af ára-
löngum dvala.
Þetta er greinilega alveg málið.
Hjartað hefur haft gott af djöful-
ganginum og endorfínið sullast nú
um í heilanum þannig að mér
finnst lífið skemmtilegt og gulnuð
haustlaufin falleg. Það er senni-
lega eitthvað til í þessu blaðri um
heilbrigða sál í hraustum líkama
eftir allt saman.
STUÐ MILLI STRÍÐA: Lífsgleði á hlaupabretti
ÞÓRARINN ÞÓRARINSSON LYFTIR ANDANUM MEÐ LÓÐUM
Láttu draumi
nn
rætast !