Fréttablaðið - 30.12.2006, Síða 72

Níní segir þau hjónin fyrst hafa fengið svolítið sjokk þegar
þau komust að því að þau ættu von
á þríburum. „Okkur fannst það í
raun frekar óraunverulegt þar til
líða fór að fæðingunni,“ segir hún
og bætir því við að það sé æðislegt
að eiga þríbura. „Við vorum svo
heppin að þau voru mjög spræk
við fæðingu og hafa verið hraust
allan tímann. Þetta er samt auðvit-
að mikil vinna og það er mikið líf
og fjör á heimilinu en við höfum
fengið ómetanlegan stuðning frá
fjölskyldum okkar,“ segir Níní.
Eins og nærri má geta eru
ýmsir hlutir sem nýbakaðir þrí-
buraforeldrar þurfa að hugsaum
eins og til dæmis hvar hægt er að
komast með vagninn sem er mjög
stór. „Maður skreppur ekkert með
börnin í vagninum í Smáralindina.
Annars höfum við verið að grínast
með það stundum að við ættumör-
ugglega eftir að valda umferðaró-
happi einhvern tíma því við
vekjum ansi mikla athygli í göngu-
ferðum,“ segir Níní og hlær.
Níní segir næturnar oft geta
verið erfiðar því ef þau eiga öll
slæma nótt og vakna tíu sinnum
hvert þá þýði það auðvitað að for-
eldrarnir þurfi að vakna þrjátíu
sinnum til að gefa þeim snuðið.
„Við höfum líka verið spurð að því
þegar við kaupum bleiur og þurr-
mjólk hvort við séum að vinna á
leikskóla enda notum við 600 bleiur
á mánuði og auðvitað þrefalt magn
af mjólk líka. Síðan tekur það auð-
vitað mun lengri tíma að komast út
í bíl með fjögur börn en eitt,“ segir
Níní og bætir við: „Við erum mikið
meira heima núna en eftir að við
áttum eldri strákinn, því það fylgir
okkur talsvert af dóti. Við flytjum
nánast inn á fólk þegar við förum í
heimsókn,“ segir hún og bendir á
að það sé eitt og annað sem þau hafi
rekið sig á eða heyrt frá öðrum þrí-
buraforeldrum. „Eins og það til
dæmis að hver maður má bara
ferðast með eitt barn undir tveggja
ára aldri í flugvél þannig að við
getum í raun ekki flogið með öll
börnin okkar nema fá aðstoð.“
Níní segir eldri strákinn þeirra
telja það eðlilegast í heimi að eign-
ast þrjú systkini í einu. „Það sést
stundum á því hvernig hann talar.
Hann hefur til dæmis sagt:
„Mamma, sérðu hvað konan er með
lítinn vagn,“ en þá er hún bara með
venjulegan barnavagn. Síðan sér
hann að krakkarnir í leikskólanum
koma jafnan með systkini sín á
leikskólann þegar þau mæta þá
segir hann: „En þau eiga líka bara
eitt.“ Hann er samt rosalega góður
við þau og duglegur að leika og
syngja fyrir þau. Hann talar líka
oft um þau sem börnin sín,“ segir
Níní en fjölskyldur þeirra hjóna
hafa passað vel upp á að hann fái
sína athygli bæði frá foreldrum og
öðrum ættingjum enda sé það nauð-
synlegt fyrir hann.
Þríburarnir eru frekar ólíkir
einstaklingar og segir Níní gaman
að sjá það á þeim svo ungum. „Þau
eru misróleg og hafa mismikla
þörf til að hreyfa sig. Það gengur
allt bara vel ennþá og lítið hefur
reynt á það hvernig þeim semur
enda er ekki svo langt síðan þau
fóru að taka eftir hvert öðru. Þau
detta stundum hvert á annað, toga
í eyrun og stela snuði af því sem
situr næst þeim. Það er ótrúlega
gaman að fylgjast með þeim.
Stundum þegar eitt grætur hættir
það þegar næsta byrjar, þau verða
stundum svo hissa,“ segir Níní og
brosir.
Uppeldi eftir klukkunni
Uppeldi þríbura krefst gríðarlegrar skipulagningar til þess að allt gangi upp eins og Sigríður Hjálmarsdóttir komst að þegar hún
ræddi við ferna þríburaforeldra. Þeir segja frá reynslu sinni og upplifun af að eiga þríbura.
Líf og fjör á heimilinu
Þrír einstaklingar
Fjögur börn á rúmu ári
Að eignast þríbura er nokkuð sem hvarflar ekki að neinni
konu er hún verður ólétt. Því
vorum við mjög hissa þegar í ljós
kom að Ásdís gekk með þríbura.
Við vorum þá nýlega búin að missa
stúlkubarn eftir fulla meðgöngu,
svo það var ákveðið að fylgjast
mjög vel með litlu krílunum þegar
óléttan uppgötvaðist,“ segir Sig-
urður og bætir því við að með-
gangan hafi hins vegar gengið
mjög vel. „Eftir 35 vikna með-
göngu fæddust þrjár heilbrigðar
stúlkur; Ásrún Dóra, Dagrún Björk
og Heiðrún Sunna. Í hönd fóru
tímar mikillar vinnu og skipulagn-
ingar því þær fengu pela á þriggja
tíma fresti allan sólarhringinn og
oft gat það tekið rúmlega tvo
klukkutíma að gefa öllum að
drekka, þrífa pela, blanda mjólk
og skipta um bleiur,“ segir hann.
„Það var síðan heldur óvænt en
ánægjulegt þegar Ásdís varð aftur
ófrísk þó svo þríburarnir væru
einungis rétt um eins árs gamlir. Í
desember 1995 eignuðumst við
dreng, Róbert Inga, og vorum því
næstu mánuðina á eftir með fjög-
ur bleiubörn á heimilinu,“ segir
Sigurður en í kjölfarið þurfti fjöl-
skyldan að stækka við sig hús-
næði, kaupa stærri bíl og þess
háttar. „Við getum engan veginn
sagt að okkur hafi þótt stuðningur
frá bæjaryfirvöldum vera upp á
marga fiska á þeim tíma. Það kom
sér því vel að fá stuðning frá þrí-
burafélaginu, auk þess sem fjöl-
skyldur okkar beggja studdu vel
við bakið á okkur.“
Sigurður segir það fljótlega hafa
komið í ljós að börnin væru öll
frekar ólík, jafnt í útliti sem að
innri gerð. „Við ákváðum frá
fyrstu tíð að klæða þríburana ekki
alltaf eins, heldur leyfa þeim að
njóta sín sem sjálfstæðar persón-
ur. Þær fóru allar hver á sína
deildina á leikskólanum, þar sem
þær náðu að þroskast sem ein-
staklingar og hafa eflaust búið að
því síðan. Þær eru allar frekar
ólíkar í útliti og það eru margir
sem trúa því ekki við fyrstu sýn
að þær séu í raun þríburar.“ Bróð-
ir þríburanna hefur alla tíð keppst
um að halda í við systur sínar,
enda einungis eitt skólaár á milli
þeirra. „Það hefur alla tíð verið
mikil og góð vinátta milli þeirra
allra og áhugamálin eru svipuð.
Þau stunda öll íþróttir af kappi;
knattspyrnu, handbolta og frjáls-
ar íþróttir, og hefur það reynst
ómetanlegt til að fá útrás fyrir
alla þá endalausu orku sem þau
virðast búa yfir,“ segir Sigurður
en börnin eiga líka eina hálfsyst-
ur sem heitir Hildur. „Hún var
bara fimm ára þegar þríburarnir
fæddust en það var ansi sérstakt
fyrir hana og að öllum líkindum
svolítið erfitt að eignast svo mörg
systkini á einu bretti,“ segir hann
og bætir við: „Þegar horft er til
baka rifjast það upp hve fyrsta
árið var í raun erfitt, en á hinn
bóginn var það mikil gæfa að
eignast þessi heilbrigðu og kraft-
miklu börn, og það fylgir því fjór-
föld lífsfylling og ánægja að fá að
fylgjast með þeim öllum vaxa úr
grasi á sama tíma.“
Við fengum nú aldrei neitt áfall eins og svo margir spyrja þegar
við fengum að vita að við ættum von
á þríburum,“ segir Sigurlaug, sem á
sjö ára gamla þríburadrengi. „Við
urðum frekar hrædd um að ég myndi
missa þau öll enda var um áhættu-
meðgöngu og fyrirburafæðingu að
ræða þannig að við trúðum því lengi
vel að þetta yrði aldrei að veruleika,“
bætir hún við. Enn í dag segir Sigur-
laug að henni finnist ótrúlegt að hún
eigi þá alla.
„Að eiga þríbura er gríðarleg
vinna, og skipulag og regla frá
fyrsta degi. Bræðurnir voru mánuð
á vöku- og barnadeild Hringsins.
Þegar heim var komið þá snerist
lífið um að hugsa um þessa þrjá ein-
staklinga fyrst og fremst,“ segir
Sigurlaug en það gat tekið allt að
tvær klukkustundir að gefa þeim
öllum að drekka. „Ef maður byrjaði
til dæmis að gefa þeim klukkan 9,
voru þeir að til um það bil 11, þá
þurftu þeir að fá aftur mat klukkan
12.00, og svo koll af kolli. Þessu til
viðbótar má geta þess að við skráð-
um skilmerkilega niður í dagbók
hve mikið hver borðaði, til að
tryggja að allir fengju nægilega
næringu. Þetta var svo sannarlega
nauðsynlegt, annars hefðum við
auðveldlega getað „gleymt“ einum.
Þetta gerðum við fyrsta árið.“
Fyrir áttu hjónin son sem er tut-
tugu árum eldri en þríburarnir og sjá
því glögglega muninn á að ala upp eitt
barn og þrjú. „Þetta er þrisvar sinn-
um meiri vinna og þrisvar sinnum
meiri gleði,“ segir Sigurlaug.
Varðandi muninn á að vera með þrjú
börn í einu eða færri, segir Sigur-
laug: „Foreldrar geta fylgst með og
passað tvö börn í einu en erfitt getur
verið að gæta þess þriðja, til dæmis
þegar allir hlaupa út á götu hver
í sína áttina. En við fengum góða
aðstoð, móðuramma þeirra flutti til
okkar og var hjá okkur í fjóra mán-
uði og sú aðstoð er alveg ómetanleg,
eins eiga þeir bróður sem er 20 árum
eldri og afskaplega stoltur af bræðr-
um sínum og hann var og er alltaf til-
búin að aðstoða okkur og hefur verið
okkur mikil hjálp í gegnum árin.“
Sigurlaug segir samkeppni á
milli bræðranna hafa birst í mörg-
um myndum í gegnum tíðina. „Við
erum með svokallaða strákabók
eftir að hafa þurft að muna hver
gerði hvað.“
Það sem er kannski erfiðast
fyrir þríburaforeldara segir Sigur-
laug vera tilhneiginguna til að líta á
þá sem eina heild en ekki þrjá ein-
staklinga. „Þetta birtist bæði í því
hvernig maður talar til þeirra og
einnig þegar þeir fá gjafir til dæmis
á jólum og þegar þeir eiga afmæli.
Oft fá þeir sameiginlegar gjafir
frekar en gjöf handa hverjum og
einum. Þetta er sjálfsagt vegna
þess hve þeir eru mikið saman og
samskipti foreldra við þá sem hóp.
Oft vildi maður geta eytt meiri
tíma með hverjum og einum. Þegar
það gerist þá njóta þeir þess svo
sannarlega að fá óskipta athygli,“
segir þríburamamman Sigurlaug.