Fréttablaðið - 23.11.2007, Síða 40

BLS. 8 | sirkus | 23. NÓVEMBER 2007
F rá því að Lóa var lítil stelpa var hún ákveðin í því að verða blaða-
maður og rithöfundur. Hún hafði
ákveðnar hugmyndir um hvernig
hún ætlaði að blanda starfinu saman
en þegar hún kom út á vinnumark-
aðinn reyndist það þrautin þyngri að
sameina þessi tvö störf. Lóa var um
tíma ritstjóri Húsa og híbýla. Hún
starfaði líka á Tímanum, Degi, frétta-
stofu RÚV og Uppeldi áður en hún
leiddist út í sjónvarpsfréttamennsku
sumarið 2005. „Ég hef alltaf ætlað að
skrifa skáldsögu. Svo leið tíminn og
ég var allt í einu orðin 32 ára og ekk-
ert hafði gerst. Þetta var meira átak
en ég hélt, að skrifa með vinnu,“ segir
Lóa. Fyrir fimm árum stofnaði hún
Word-skjal í tölvunni sem hún nefndi
Suð. „Skjalið fékk þetta nafn svo að
enginn myndi fatta að þetta væri
eitthvað merkilegt ef ég myndi drep-
ast enda vildi ég ekki hleypa neinum
í óklárað handrit,“ segir hún og glott-
ir út í annað. „Ég þagði yfir þessu
þangað til núna í sumar. Það vissi
enginn af þessu nema Sigfús maður-
inn minn og útgefandinn minn sem
ég hafði fyrst samband við síðastlið-
ið haust. Þetta byrjaði út frá pæling-
um um nútímakonuna sem er með
svo þéttskipaða dagskrá að hún
getur aldrei hugsað skýrt og er að
tapa sér í vit leysunni. Svo þróaðist
það áfram. Upphaflega óljósa hug-
myndin af sögunni gjörbreyttist á
þessum fimm árum sem ég var að
skrifa bókina. Ég lagði upp með aðal-
persónuna Ylfu og svo smám saman
eignaðist hún vinkonur og fjöl-
skyldu, hlóð utan á sig og þroskað-
ist.“
Bókin fjallar um lögfræðinginn
Ylfu Blæ sem er tæplega fertug fjög-
urra barna móðir. Þrátt fyrir að vera
hamingjusöm virðist eitthvað vera
að naga hana og þegar hún skreppur
í gæsaferð með vinkonum sínum fer
af stað spennandi atburðarás. Í bók-
inni eru skemmtilegar lýsingar á
innanstokksmunum og það er vel
hægt að greina persónurnar í bók-
inni út frá heimilum þeirra. „Ég var á
kafi í matarstellum, sófum og stól-
um þessi þrjú ár sem ég ritstýrði
Húsum og híbýlum. Áður en ég tók
við því starfi hafði ég haft heil-
brigðan áhuga á húsbúnaði en haf-
andi verið á kafi í þessu fór ég óneit-
anlega að taka betur eftir því hvernig
fólk raðaði hlutum í kringum sig.
Þessi reynsla af Húsum og híbýlum
nýttist mér mjög vel þegar ég var að
skrifa bókina. Maður getur sagt svo
mikið um karaktera með því að lýsa
húsnæðinu sem það býr í.“ Á meðan
Lóa ritstýrði húsbúnaðarritinu sett-
ist hún við tölvuna á kvöldin og skrif-
aði í klukkutíma fyrir svefninn.
Meðan á bókaskrifunum stóð varð
hún ólétt og segir að hún hafi ekki
verið í miklu skriftarstuði á með-
göngunni en um leið og barnið var
fætt kom andinn yfir hana aftur og
hún notaði hvert tækifæri til að
skrifa. „Þegar ég byrjaði í vaktavinnu
á Stöð 2 notaði ég vaktafríin til að
skrifa og þá fór að koma mynd á bók-
ina.“
Kaupgleði kvenna er töluvert
áberandi í bókinni. Þegar Lóa er
spurð að því hvort henni finnist
gaman að kaupa þá glottir hún. „Ég
er sjoppari og nánast hver einasta
kona sem ég þekki elskar að sjoppa.
Og mér sýnist að það eldist ekkert af
konum, ömmu minni finnst gaman
að sjoppa og þótt hún geti lítið verið
á flakki vegna bakveiki elskar hún að
fara í Kringluna með ömmubörnun-
um sínum.“ Þegar hún er spurð að
því hvað hún kaupi helst nefnir hún
föt, snyrtivörur og glingur. „Í bókinni
tala ég um kraftbirtingu neyslunnar
en þar á ég við ástand sem skapast
þegar maður er í mátunarklefa.
Maður mátar fullt af fötum en svo
fer maður í eitthvað sem fer manni
vel og þá verður maður eins og nýr.
Það er eins og sálin hafi farið í bað
og það gefur manni ótrúlega mikið.
Samt er alltaf verið að skamma
okkur fyrir neyslukapphlaup og
eyðslugleði. Í bókinni er ég að gera
tilraun til að réttlæta þetta. Þetta er
bara hluti af okkar veruleika og ef
ekki væri fyrir okkur konur þá myndi
smásala heimsins hrynja. Við höld-
um uppi heilmiklum hagvexti með
þessari sjoppingáráttu,“ segir hún
sannfærandi. Hún er án efa búin að
rannsaka þetta ofan í kjölinn. Þegar
hún talar um kaupgleði og fjórar
vinkonur er auðvelt að sjá vinkon-
urnar Carrie Bradshaw og co fyrir
sér. „Það er erfitt að segja frá bók-
inni því fólki dettur bara „ Sex and
the City“ í hug þegar það heyrir um
fjórar vinkonur sem elska að sjoppa
og ein er lögfræðingur. Ég á í veru-
legum vandræðum með að lýsa þess-
ari bók og er ekki búin að finna mér
vel kjarnyrta setningu sem lýsir
henni.“
Á ekkert sameiginlegt með
Ragnhildi
Vinkvennalíf Lóu er fjölbreytt. Hún á
tvo vinkvennahópa. Annar varð til í
gagnfræðaskóla en hinn er frá
háskólaárunum þegar hún dvaldi í
Frakklandi í eitt ár. Þegar hún er spurð
að því hvort vinkonurnar í bókinni
séu eitthvað líkar hennar eigin vin-
konum segir hún svo ekki vera. „Ég
ætla að vona að engin vinkvenna
minna lesi sig út úr þessari bók enda
eru þær allar mjög vænar og yndisleg-
ar konur. Við gagnfræðaskólavinkon-
urnar köllum okkur æðstaráðið,“ segir
hún án þess að útskýra það nánar.
Lóa segist sjálf vera líkust Ylfu aðal-
persónu bókarinnar. „Það er líka part-
ur af Lindu Dögg í mér. Ég á ekkert
sameiginlegt með Ragnhildi,“ segir
hún en þess má geta að sögupersónan
Ragnhildur er forríkur forstjóri sem
hefur viðskiptavit par excellence.
„Vinkonurnar eru þó allar samsettar
úr fullt af konum sem ég hef kynnst í
gegnum tíðina. Ylfa er eiginlega gler-
augu okkar inn í þessa bók. Hún er
bara venjuleg kona, jarðbundin kona
sem vill vel en það kemur henni illa
þegar líður á bókina. Ég hef hins vegar
mest gaman af Hlaðgerði því hún hríf-
ur fólk með sér.“
Sjálf segist Lóa lifa hefðbundnu lífi.
Hún býr með skáldinu Sigfúsi Bjart-
marssyni og þau eiga saman soninn
Núma Jörgen sem er þriggja og hálfs.
Fyrir áttu þau hvort sitt barnið þegar
þau kynntust, hún átti Tuma sem er
17 ára og Sigfús átti Kolbrúnu sem er
22 ára. Þau hafa bæði verið með sam-
eiginlegt forræði yfir börnum sínum
og Lóa kann vel við það fyrirkomulag.
„Ég er mjög hlynnt sameiginlegu for-
ræði. Ég held að það geri börnunum
mjög gott að geta kynnst báðum for-
eldrum sínum í hversdagslífi, ekki
bara í helgarskemmtun. Ég er til
dæmis mjög fegin því að hún Kolbrún
stjúpdóttir mín hefur verið svona
mikið hjá okkur, ef hún hefði verið að
koma aðra hvora helgi hefðu sam-
skiptin orðið svo miklu yfirborðs-
kenndari.“ Sigfús, maðurinn hennar
Lóu, vinnur heima en á sumrin er
hann stóran hluta af sumrinu í Aðal-
dal þar sem hann ræktar blóðberg og
safnar íslenskum jurtum. „Það hjálp-
aði mér mikið að hafa mann inni á
heimilinu sem hefur unnið við skriftir
í áratugi. Hann ýtti við mér og hvatti
mig áfram. Hann gerði mér grein fyrir
því að ég yrði að setja mér „deadline“
því annars yrði ekkert úr þessu. Ég tók
þessu mjög alvarlega og fór að spýta í
lófana. Auk þess er hann örugglega
einn besti yfirlesari landsins.“
Talið berst að nútímasamfélaginu
en Sautjándinn á að gerast í náinni
framtíð og í bókinni eru klækir og
flókin plott. „Fyrir um áratug var
þjóðin með minnimáttarkennd en
núna eigum við mikið af ríkum mönn-
um sem eru að meika það. Og við
berum djúpa virðingu fyrir fólki sem
kann að búa til peninga. Sem er vissu-
lega virðingarvert en glampinn af
fúlgunum er svo sterkur að okkur er
orðið sama hvernig þær verða til. Ég
hef á tilfinningunni að viðhorf manna
til vinnu og peninga hafi breyst mjög
á skömmum tíma. Að það þyki bara
sjálfsagt og beri vott um djörfung að
FRÉTTAKONAN LÓA PIND ALDÍSARDÓTTIR ER BÚIN AÐ SKRIFA
SÍNA FYRSTU SKÁLDSÖGU, SAUTJÁNDANN. HÚN HÉLT SKRIF-
UNUM LEYNDUM OG GEYMDI ÞAU Í LEYNISKJALI Í TÖLVUNNI
SINNI UNDIR NAFNINU SUÐ. BÓKIN ER ÞÓ ALLT ANNAÐ EN SUÐ
ÞVÍ HÚN SEGIR SÖGU YLFU, HAMINGJUSAMRAR KONU SEM Á
ALLT EN LANGAR SAMT Í MEIRA, OG VINKVENNA HENNAR SEM
SUMAR EIGA SÉR SKUGGAHLIÐAR.
Fékk áfall
þegar ég sá
mig á skjánum
LÓA ER OFT KÖLLUÐ DRASLFÆÐISDROTTNINGIN í vinnunni en hún veit fátt betra en
BigMac. MYNDIR VALLI
Uppáhaldsmatur: Er stundum kölluð
draslfæðisdrottningin í vinnunni.
BigMac er t.d. í miklu uppáhaldi. Og
eiginlega allt sem Ragga og Silla
vinkonur mínar elda.
Uppáhaldsdrykkur: Diet kók og
mexíkóski bjórinn Negra Modelo.
Áhugamálin: Tek prjónaköst, les
bækur, knúsa minnsta strákinn og tala
við karlinn. Kemst ekki yfir mikið fleira.
Og jú, reyndar, sjoppa.
Geisladiskurinn: La Llorona með
Lhasa.
Unaðslegasta árstíðin: Brennheit
sólin á sumrin, reyniberin á haustin,
kuldinn sem bítur í stillu á veturna og
vonin um sumar á vorin. En sennilega
eru jólin bara unaðslegasta árstíðin.
Dekrið: Nudd.
Bíllinn minn er... Renault Megane
Scenic. Á nagladekkjum.