Réttur - 01.01.1952, Qupperneq 40

40
RÉTTUR
Eru þá allir forustumenn íslenzkra borgara og bænda svo af
göflum gengnir eða kalnir á hjarta að þeir trúi þessu eða
boði þjóðinni það, þótt þeir þekki lygina?
Ekki er svo.
Einn skagfirzkur bóndason var þó of stoltur til þess að lepja
upp ,áróðurstuggu Ameríkana um lýðræðið, er hann rakti rök
þess að ríkisstjórn íslands lét amerískt auðvald hernema landið
7. maí 1951. Hermann Jónasson formaður Framsóknarflokksins
og núverandi landbúnaðarráðherra, sagði í áramótahugleiðingum
sínum 31. des. 1951 í „Tímanum" um hvers vegna Banda-
ríkin yrðu að fá að hernema ísland:
„Það er ekkert álitamál fyrir okkur íslendinga, fyrst þjóðirnar þurfa að
skipa sér í fylkingar, hvorum megin við eigum að standa. í síðustu styrjöld
myndum við hafa liðið hungur og kulda á heimilum í þessu landi, ef hinar
engil-saxnesku þjóðir, sem ráða yfir lífæð íslenzku þjóðarinnar, Atlantshaf-
inu, hefðu ekki haldið jrar opnum siglingaleiðum til og frá landinu. Sama
mundi hafa gerzt i styrjöldinni 1914—1918. Og þessi reynsla er orðin næsta
gömul, því i Napoleonsstyrjöldunum, þegar Englendingar lýstu hafnbanni
á Danmörku, fengu dugmiklir íslendingar og enskir íslandsvinir brezku
ríkisstjómina til þess að undanþiggja hluta af Danaveldi, sem ísland var þá
kallað, frá hafnbanninu, og mun þetta vera sjaldgæft í styrjöldum. En
þetta var gert til þess að koma i veg fyrir, að þær sálir, sem hér bjuggu, dæju
úr hungri.
Þjóðum, sem við erum þannig tengdir í styrjöld, má heldur ekki bregðast
á friðartímum, þannig að aðstaða þeirra til þess að ráða á hafinu kring
um ísland sé í hættu. Og sá flokkur, sem hefir andstæða utanríkisstefnu við
þessa meginstefnu, hlýtur að gera sér það ljóst, að hann útilokar sig frá sam-
starfi við aðra flokka i þessu landi.“
Með öðrum orðum, svo sleppt sé ,,diplomati“ þess forsætisráð-
herra, sem samdi við Roosevelt 1941:
Engilsaxneska auffvaldiff getur i stríffi svelt okkur í hel og
drepiff okkur úr kulda. Þessvegna eigum viff aff skipa okkur í
fylkingu meff því. Sá íslendingur, sem ekki vill beyja sig fyrir
þeim, sem getur drepiff okkur í stríffi, er ekki hæfur til samstarfs.
Hermann Jónasson á þakkir skildar fyrir hreinskilnina í þess-
um svörum, þó ekki sé hægt að þakka fyrir hreystina og kjarkinn.
„Lífsspekin“ minnir vissulega nokkuð á vísdómsorð Ketils í
Skuggasveini: „Vertu ekki að espa ólukkans manninn. Sérðu
ekki hann ætlar að drepa okkur lifandi".
Hermann er þó of stoltur til þess að gefa upp réttinn til
að dæma sjálfur í þessum efnum, — og dæmir því hart.