Réttur - 01.08.1964, Side 14

142
R É T T U R
sjúkur og börnin svöng og hún taldi í ]>au kjark. ÞaS mundi rætast
úr fyrir þeim.
Daginn eftir fór hún enn á stað. Það hafði snjóað allmikið um
nóttina, frostið hafði aukizt, það var nístingskuldi og sjalið hennar
móður minnar var þunnt. En hún varð að fara. Kannske fór hún of
snemma á stað, það var enginn kominn á fætur í húsi fátækrastj ór-
ans og hún beið lengi og gekk um gólf til að halda á sér hita.
Og kannske varð það henni til lífs, að fátæk kona úr húsi þar
skammt frá bauð henni inn í eldhúsið sitt upp á kaffi. Þetta hyski
drægist aldrei úr rúmunum, sagði hún.
Konan hafði frétt af heimsókninni í Hamarkot daginn áður, og
það var léttir fyrir móður mína að finna samúðina og beiskja kon-
unnar var mikil, svo það var nokkuð erfitt að tala við hana, undir
þessum kringumstæðum.
Svo fékk hún að tala við fátækrastjórann og bað hann um hjálp
að leysa út Skjöldu, sem hann þverneitaði. Þá bað hún um einhvers
konar styrk, þar sem heimilið væri hjargarlaust, og því neitaði hann
líka. Það mál yrði vel að rannsaka, svona fólki væri til alls trúandi
og svo gætu þau sig sjálf fyrir hitt að hrúga niöur þessum börnum.
Þá gekk móðir mín út og hraðaði sér heim. Það varð að hára skepn-
unum og hylgra börnunum einhverju. Svo mundi hún leggja á stað
aftur, eitthvað varð að reyna. En þennan sama dag kom sendimaöur
frá fátækrastjóranum með miða upp á smáúttekt hjá faktornum sem
sótti Skjöldu með hjálp laganna heim í fjósið í Hamarkoti og tók
hana frá heimilinu, þar sem húsbóndinn lá sjúkur í rúminu og sex
mögur börn biðu þess á allslausu heimili að Skjalda bæri fyrsta
kálfinum sínum daginn eftir. En Skjalda bar í fjósi faktorsins þar
sem mjólkandi kýr voru fyrir í fjósinu.
Þannig gekk réttlætiÖ hinn breiða veginn sem lá til auðmannsins.
Móðir mín sló enn á sig sjalinu sínu og gekk í slóðina sem mynd-
azt hafði heim að Hamarkoti.
Hún hafði meðferðis pokaskjatta og hreppsmiðann og von bráðar
stóð hún í búð faktorsins. Hún tók út spil og kerti vegna jólanna og
svo dálítið af hveiti og sykri og kaffi til að brenna. Síðan gekk
hún aftur heim með byrðina og flýtti sér að baka brauð til þess að
draga úr sorginni, sem jafnvel grúfði yfir bömunum. Síðan varð
að þvo fötin og urðu börnin að vera inni daginn eftir meðan fötin
þornuöu í fátækraþerrinum, sem ævinlega kom fyrir jólin.
A jólanóttina tókst móður minni að bægja drunga örbirgðarinnar