Réttur - 01.05.1965, Side 45

R E T T U R
109
land. Ekki þarf nema meðal síldarleysissumar til að draga til muna
úr tekjum íslenzkra námsmanna. I engu þróuðu iðnaðarríki þekkist
það, að allur sá fjöldi fólks, sem situr á skólabekk að vetrinum, geti
svo að segja á einum og sama vordegi gengið út í atvinnulífið og
fengið þar næg verkefni. Með auknum íbúafjölda og vaxandi lækni
Idýtur smám saman að verða minna og minna rúm fyrir skólafólk
í atvinnulífinu. I þriðja lagi er þess að gæta, að hér á landi eyða
menn fleiri árum í að læra til stúdentsprófs eða embættisprófs en í
nágrannalöndunum, vegna liinna löngu sumarleyfa. Þegar þar við
bætist, að námsefni hefur tilhneigingu til að vaxa, einkum þó á svið.i
raunvísinda, er óhætt að gera ráð fyrir, að sumarleyfi muni slytt-
ast en árlegur námstími lengjast. Mundi þá heldur þrengjast hringur-
inn utan um efnaminnstu námsmennina, því það er slaðreynd nú
mitt í góðærinu, að einstaka námsmaður, sem hefur orðið óheppinn
með sumaralvinnu, hefur orðið að hætta námi um hríð eða lesa
utanskóla.
Það er því auðsætt, að rikisvaldið verður í framtíðinni að gera
einhverjar þær ráðstafanir, sem geri vissum liópi þeirra, er hæfi-
leika hafa, kleift að stunda nóm í æðri skólum. En óður en minnst
\erður á lausn.ina, er rétl að svipast ofurlítið um í Iláskóla Islands,
því þar eru þessi vanda:nól nú þegar komin lil sögunnar.
Algengt er, að háskólastúdentar vinni meira og minna með námi
á vetrum. Ýmist skipta menn deginum milli náms og starfs, eða
menn vinna fulla vinnu að velrinum og geyma námið á meðan að
miklu eða öllu leyti. Afleiðingin er sú, að námið í heild cekur lengri
tíma en ella. Að þetta liefur ekki verri afleiðingar má þakka hinu
akademiska frelsi, sem leyfir mönnum að sækja tíma að vild og
eyða svo löngum tíma sem þeim sýnist í að búa sig undir próf. Þar
að auki hyllast stúdenlar til að vinna þau störf með nómi, sem telja
má að einhverju Jeyti skyld náminu sjálfu og koma því beint og
óheint lil tekna. Þrátt fyrir það verður að leggja óherzlu á ókosti
þess, bæði fyrir þjóðfélagið og einstaklinginn, að menn séu nauð-
beygðir Lil að eyða ó]>arflega löngum tíma í sérnám sitt, stundandi
námið í hjáverkum og vinnandi ýms störf, sem þeir hafa ekki rétt-
indi til lögum samkvæmt.
En til eru þeir háskólaslúdenlar, sem naumast hafa aðstöðu til