Réttur - 01.05.1965, Blaðsíða 60

124
R E T T U R
Hann setur fram þessi rök fyrir fullyrðingum sínuin:
1. Hin umtalaða „ógnun frá austri“ reyndist haldlaust tal. „Otti
hins liðna tíma er að mestu horfinn, en hin frosna stefna NATO
heldur áfram. Bandalagið byggist á hermálastefnu og hugmyndum
um fyrirætlanir Sovétríkjanna, sem vart nokkur maður í Evrópu
lengur álílur réttar.“
2. Enginn maður tekur lengur alvarlega kröfuna um „samábyrgð
Atlantshafsríkja“, því andstæðurnar innan NATO vaxa í sífellu og
gereyða hugmyndum um slíka samheldni.
3. Jafnvægið milli Bandaríkjanna og Sovétríkjanna í kjarnorku-
herbúnaði og sú staðreynd að einokun Bandaríkjanna á kjarnorku-
vopnum hvarf, „gróf eigi aðeins grunninn undan öllum áætlunum,
sem vörn Evrópu byggðist á, heldur lika undan öllum hugmyndum
um hernaðarlega yfirburði.“
Og það eru fleiri og fleiri að sjá þetta, þó enn skorti raunsæið í
stefnu Atlantshafsbandalagsins.
„Newsweek“, hið kunna ameríska tímarit, sem venjulega veit
hvað það syngur, reit nýlega: „Það er opinberl leyndarmál að flest
ráðuneyti Evrópu eru að búa sér til hugmyndir um hvað gerist, ef
NATO leysist upp eða ef Efnahagsbandalagið springur.“
Ameríski prófessor.inn Kissinger ræddi kreppuna, sem NATO er í
i júlíhefti Foreign Afjairs 1964. Þar segir hann um áhugann fyrir
hlutleysi hjá bandamönnum Bandaríkjanna: „Undir þessum kring-
umstæðum, minnkar líklega munurinn á bandamönnum og hlutlaus-
um. Eitt land vinnur lítið við það að vera bandamaður og á lítið
á hæltu við að vera hlullaus....Við lifum í einkennilegum heimi,
þar sem hlutleysingjar njóta mestallrar verndar handamanna og
þar sem bandamenn þrá að hafa sama athafnafrelsi og þeir hlut-
lausu.“
Hlutleysisstefnunni vex nú mjög fylgi í Evrópu og auðséð er að
Bandaríkjamenn eru að búa sig undir að sætta sig við slíkt, upp-
lausn NATO verði vart umflúin, allt ástand sé orðið svo gerbreytt
frá því sem var 1949.
Samanburður ó vaxtarhraða iðnaðarins í þjóðfélögum sósialisma
og auðvalds.
Hagfrœðingar auðmannastétta reyna að telja verlcalýð auðvalds-
landa trú urn að hann verði að suilla sig við að kauphœkkun geti
aldrei verið meiri en samsvari vexti jramleiðslunnar, „atvinnulíjið