Réttur - 01.10.1973, Blaðsíða 5

Þýska timaritið „Spiegel" birtir þessa mynd til að sýna gróða alþjóðlegu oliuhringanna í miljónum
dollara á þriðja ársfjórðungi áranna 1971, 1972 og 1973.
sem mest hefur tafið þessháttar ráðstafanir
er skorturinn á tæknimenntuðum mönnum,
en Sovétríkin og önnur sósíalistísk lönd hafa
reynst þeim hjálpleg í því efni.
Olíuhringirnir hafa auðvitað reynt að
„hefna þess í héraði, er hallaðist á Alþingi",
— reynt að græða það á neytendum heima
fyrir, sem þeir misstu í framleiðslulöndunum.
Og gróði þeirra hefur vissulega vaxið þrátt
fyrir verðhækkun framleiðslulandanna á olíu:
Gróði „Esso" óx á fyrsta ársfjórðungi 1973
um 43%. Það samsvarar tveggja miljarða
dollara gróða á ári. „Texaco" jók gróða sinn
um 15% á sama tímabili — og komst þar
með í „miljarðaklúbbinn", þ.e. hóp þeirra
félaga, sem reikna gróða sinn í miljörðum.
„Standard Oil of California" jók gróða sinn
á sama tíma um 24%. — Auðhringarnir
auka þannig gróða sinn, þótt framleiðslu-
löndin rísi upp og heimti rétt sinn, — þeir
velta verðhækkununum yfir á neytendur,
meðan þeir ekki taka pólitískt í taumana með
því að brjóta vald þessara auðjöfra á bak
aftur.
Ekki minkuðu olíuhringarnir gróða sinn,
er „harðnaði á dalnum". A þriðja ársfjórð-
ungi 1973 óx gróði Esso („Exxon") upp í 638
miljónir dollara úr 353 milj. á 3. ársfjórð-
ungi 1972. Og bresku olíuhringarnir voru
engir eftirbátar: hjá Shell óx gróðinn úr 111
milj. dollara upp í 414 milj. dollara, og hjá
BP úr 35 upp í 135 milj. dollara á sama
tíma. Gríðarlegust er gróðaaukningin hjá
Shell — um hvorki meira né minna en 303
milj. dollara!
Það, sem gerist í olíuframleiðslulöndunum,
mætti kalla einskonar efnahagslega upp-
reisn gegn heimsvaldastefnunni — imperíal-
ismanum — og fer hún í kjölfar sjálfstæðis-
byltinganna. Er þetta ekki ósvipað því er
vér Islendingar hefjum baráttuna um þjóð-
213