Réttur - 01.10.1973, Blaðsíða 11

munandi eðlis kynjanna, hljóti þau að þurfa tvenns
konar uppeldi, en við komumst ekki að því hver
raunverulegur munur kynjanna er fyrr en bæði
kynin fá sömu meðferð i æsku. Hvað er meðfætt
og hvað er áunnið, lært? Raunar er það einkenni-
legt þjóðfélag á framfarabraut, sem telur eðlilegt,
að karlar sjái fyrir fjölskyldunni einir og þjóðfé-
lagsleg staða og öryggi kvenna og barna skuli vera
komin undir húsbóndanum einum. Með auknum
kröfum er stöðugt meiri ábyrgð og þyngri byrðum
hlaðið á karlmennina í stað þess að skipta þessu
á bæði kynin.
Meðan konur hafa enn að mestu einar með
höndum uppeldi ungra barna, ættu þær að beita
áhrifum sínum til að uppræta þau óeðlilegu viðhorf,
sem hér hefur verið lýst.
3.0
ÓSTÖÐUGUR VINNUKRAFTUR
EÐA VARAVINNUAFL
Lágstéttarkonur hafa alla tíð tekið virkan þátt
í framleiðslunni, það voru yfirstéttarkonurnar, sem
gátu veitt sér þann munað að helga fjölskyldunni
lif sitt. Þróunin varð síðan sú, að konur af milli-
stétt tóku upp háttu hefðarkvennanna og helguðu
heimilinu starfskrafta sína. Þegar henta þótti, var
þessari þróun hampað og mikilvægi móður- og
húsmóðurhlutverksins lofsungið, en á þeim tímum,
þegar vantaði vinnuafl, kom í Ijós, að hér var vara-
vinnuafl til geymslu. Iðnbyltingin og ör vöxtur iðn-
aðarins eftir hana þarfnaðist meira vinnuafls en
219