Réttur - 01.10.1973, Qupperneq 37

lögum hans, en réttarhöldin í Leipzig voru
þá að byrja. A þeim fundi töluðu Einar Ol-
geirsson, Aki Jakobsson, Sigurður Einarsson
og Hendrik Ottósson. — Sama daginn sást
letrað á þýzka aðalkonsúlatið í Reykjavík:
„Niður með Hitler! Lifi Kommúnistaflokkur
Þýskalands!"
Þann 8. okt. gekkst baráttunefndin gegn
fasisma afmr fyrir fundi í Iðnó. Töluðu þar
Jóhannes úr Kötlum, Brynjólfur Bjarnason,
Haukur Björnsson og Einar Olgeirsson. Yar
þar og mótmælt ofsóknum þeim, sem þá voru
hafnar gegn Arnfinni Jónssyni, skólastjóra á
Eskifirði.
Málaferli urðu út af Díönu-slagnum sem
öðrum slíkum aðgerðum.
HAKAKROSSFÁNI HERTEKINN
9. NÓVEMBER ’33
Það sem mistókst við „Díönu", heppnaðist
að fullu, þegar þýska fisktökuskipið „Eider"
frá Hamborg kom hingað og hafði haka-
krossfánann uppi.
Nokkrum ungum kommúnistum undir for-
ustu Hallgríms Hallgrímssonar, er síðar barð-
ist á Spáni í Alþjóðaherdeildinni og reit bók
um það, tókst að komast um borð í skipið,
skera niður hakakrossfánann og hafa hann
á brott með hér. Var nú fáninn falinn, svo
lögreglunni tókst ekki að finna hann. Svo
var og um þá, er skáru hann niður. Skall þó
eitt sinn hurð nærri hælum, er lögreglan kom
í Bröttugötusalinn, en félagarnir voru þá í
gamla sýningarklefanum.
Um kvöldið hélt K.F.I. opinn fund í Bröttu
götusalnum. Var sá fundur fyrst og fremst
haldinn í sambandi við baráttuna gegn at-
vinnuleysinu, en þó ákveðið að taka barátt-
una gegn fasismanum þar fyrir á sérstakan
hátt, sem hér greinir:
Salurinn var troðfullur, líklega um 500
manns. Átti Einar Olgeirsson að flytja þar
ræðu gegn fasismanum. Aður en sú ræða
hófst var dyrum lokað, ljós slökkt um smnd
og öllum bannað að fara út meðan á ræð-
unni stóð, því vitað var um lögreglunjósnara
og hvítliða á fundinum. Einar lauk ræðunni
með því að sýná hakakrossfánann, er skorinn
hafði verið niður þennan dag, kasta honum á
gólfið í ræðustólnum, trampa á honum og
segja að eitt sinn myndi verkalýðurinn troða
hakakrossveldið undir fótum. — Var síðan
ljósið slökkt, fáninn látinn hverfa. Síðan voru
dyrnar opnaðar og njósnararnir skunduðu út.
Þegar kröfuganga skyldi hefjast á eftir til
að flytja borgarstjóra kröfur atvinnuleysingja,
var lögregla og hvítlið allfjölmennt í Brötm-
götu. Urðu nokkur átök, en ekki tókst lög-
reglu að finna hakakrossfánann. — Kröfu-
ganga hélt áfram og var m.a. árangurslaust
leitað liðsinnis hjá Alþýðuflokknum, sem á
skemmtun í Iðnó minntist bardagans 9- nóv.
árið áður. Að lokum var haldið að húsi Jóns
Þorlákssonat borgarstjóra í Bankastræti og
honum aflaentar kröfurnar. Lýsti Einar Ol-
geirsson svo kröfugöngunni lokið af tröpp-
unum þar í Bankastræti 11. — En er menn
tóku nú að dreifast og halda heim til sín,
þótti sumum í lögreglunni tími hefndarinnar
kominn. Umkringdu þeir Einar og lém kylf-
urnar dynja á höfði hans, svo fyrir sprakk á
þrem stöðum. Forðuðu Stefán Ogmundsson
prentari og fleiri félagar honum úr höndum
lögreglu og var farið með hann til Valtýs
Albertssonar læknis í Túngöm. Saumaði Val-
týr nú saman það, sem sprungið hafði. A
meðan kom Erlingur Pálsson, fulltrúi lög-
reglustjóra, og vildi fá Einar framseldan, en
Valtýr neitaði og bjargaði þannig Einari úr
klóm lögreglunnar.
245