Réttur - 01.07.1974, Blaðsíða 10

brást Framsóknarflokkurinn og rauf sam-
stöðu stjórnarflokkanna um kosningu á for-
semm þingsins. Hann neitaði að styðja sinn
eiginn fulltrúa sem forseta sameinaðs Al-
þingis, en samdi við Gylfa Þ. Gíslason án
allra skuldbindinga um að hann vildi ganga
til vinstra samstarfs.
Og Framsóknarflokkurinn vildi einnig
verða við kröfu íhaldsins um að það fengi
forseta neðri deildar, þó að svo færi að lok-
um að úr því yrði ekki.
Sú afstaða Framsóknarf'okksins sem fram
kom í samningaviðræðunum sker þó algjör-
lega úr um það, að hann var ekki lengur
á þeirri vinstri línu, sem hann hafði verið
á, og sem stjórnarstefna síðustu ára var mið-
uð við. Hér skal nú vikið að nokkrum mikils-
verðustu atriðum úr samningaviðræðimum.
LANDHELGISMÁLIÐ
I landhelgismálinu settum við alþýðu-
bandalagsmenn fram þrjú meginatriði varð-
andi stefnumörkun nýrrar ríkisstjórnar.
I fyrsta lagi vildum við að því yrði slegið
föstu, að héðan af yrði ekki um frekari samn-
inga um veiðiheimildir fyrir útlendinga að
ræða innan 50 mílnanna. Við vildum þannig
loka á samninga við Vesmr-Þjóðverja og
alla aðra sem nú leita eftir samningum um
veiðar í 50 mílna landhelginni.
Þessari tillögu okkar neitaði Framsóknar-
flokkurinn algjörlega og hafði auðvitað
smðning Alþýðuflokksins til þess.
Framsóknarfulltrúarnir lögðu hins vegar
fram tillögu um, að allt yrði gert til að ná
samningum við Vesmr-Þjóðverja, en það
þýðir — eins og hætt er við að nú sannist
í reynd innan skamms — að undan kröfum
Vesmr-Þjóðverja verði látið.
1 öðru lagi lögðum við alþýðubandalags-
menn til, að það yrði skýr stefna stjórnarinn-
ar að þegar samningarnir við Breta renna
út 13. nóvember á næsta ári, komi framleng-
ing á þeim ekki til greina og engar nýjar
undanþágur.
Einnig þessu atriði neitaði Olafur ]ó-
hannesson fyrir hönd Framsóknarflokks-
ins algjörlega og sagðist vilja hafa ó-
bundnar hendur.
Benedikt Gröndal bætti því við í áheyrn
allra samninganefndarmanna, að hann teldi
að vel gæti staðið svo á þegar samninga-
tími v ð Breta væri útrunninn að nauðsynlegt
vccri að framlengja þá, t.d. ef líkur væru á
því að 200 mílna reglan væri að komast á.
I þriðja lagi lögðum við alþýðubandalags-
menn til, að ríkisstjórnin lýsti því yfir að
fiskveiðilandbelgri yrði fœrð út í 200 sjó-
mílur og kæmi það til framkvæmda um leið
og samningurlnn við Breta gengur úr gildi,
þann 13. nóvember á ncesta ári. Við benmm
á að fyrr hefði útfærslan ekki raunhæft gildi
fyrir okkur.
Þessari tillögu neitaði Óafur Jóhannesson
líka og sagði að Framsóknarflokkurinn vceri
algjörlega á móti því að tímasetja á nokkurn
hátt útfœrsluna í 200 mílur. Alþýðuflokkur-
inn smddi þessa afstöðu Framsóknarflokks-
ins.
Þau viðbrögð Framsóknarflokksins, sem ég
hefi hér greint frá, varðandi tillögur okkar
í landhelgismálinu, eru vissulega athyglis-
verð, og þau eru einnig táknræn um afstöðu
Framsóknarflokksins í þessum vinstristjórnar-
viðræðum almennt. Með því að neita þessum
tillögum okkar var Framsóknarflokkurinn
raunverulega að krefjast stefnubreytingar í
landhelgismálinu. I stað sóknar í landhelgis-
málinu áður, var nú komin undansláttar-
stefna með allt opið til eftirgjafa og nýs
samningamakks um veiðar útlendinga í fisk-
veiðilandhelginni.
Það er líka vert að taka eftir hinni hörðu
stefnu í sambandi við útfærsluna í 200 míl-
146