Réttur - 01.07.1974, Blaðsíða 9

skyggði það verulega á hina eindregnu sam-
þykkt flokksstjórnarinnar um vinstri afstöðu,
að samningamenn flokksins voru Gylfi Þ.
Gíslason sem allir vissu að var áfram í nánu
sambandi við íhaldið um allt sem gerðist og
óheill í vinstra samstarfi, Eggert G. Þorsteins-
son sem eindregið hafði verið á móti sam-
þykkt flokksstjórnarfundarins, og þriðji mað-
urinn var Benedikt Gröndal.
Það vérður að segjast eins og er, að þeir
þrír fulltrúar Alþýðuflokksins virtust ekki
hafa mikinn áhuga á að viðræðurnar um
vinstristjórn bæru árangur, og þó var það
einkum Ijóst síðustu viku viðræðnanna, að
Gylfi Þ. Gíslason stefndi að því, að þær
færu út um þúfur, enda mun hann þá þegar
hafa lagt trúnað á þann áróður Sjálfstæð's-
manna, að þegar vinstri viðræðunum lyki,
væri eðlilegt að Gylfi fengi sjálfur að reyna
stjórnarmyndun og gerast sáttaaðili á milli
íhalds og framsóknar.
Sú tillaga Alþýðuflokksins að haft yrði
samráð við fulltrúa vinnumarkaðarins um
ráðstafanir í efnahagsmálum, áður en ríkis-
stjórn yrði mynduð, hentaði Gylfa einkar vel
til þess að knýja fram slit á viðræðunum, þar
sem Olafur Jóhannesson fékkst ekki til að
hnika afstöðu sinni í þeim efnum um hárs-
breidd.
VILDI FRAMSÓKNARFLOKKURINN
NÝJA VINSTRI STJÓRN?
Af hálfu Framsóknarflokksins voru við-
ræðurnar um nýja vinstri stjórn að þessu
sinni gjörólíkar því sem viðræðurnar um
Vinstri stjórn voru sumarið 1971. Nú var
afstaða framsóknar hörð og ósveigjanleg í
flestum málum og bar öll einkenni þess, að
ef flokkurinn fengi ekki sitt fram, þá leitaði
hann annarra úrræða um stjórnarmyndun.
Þessi afstaða Framsóknarflokksins var í
nánum tengslum við umbrot hægri aflanna í
flokknum, sem allir vissu að nú lém meira
til sín taka en þau höfðu gert um nokkurt
skeið. Vitað var að ýmsir miklir áhrifamenn
í flokknum, sem skipað höfðu sér í raðir
„Varins lands" kröfðust þess, að flokkurinn
breyti um stefnu í hermálunum, og einnig
var vitað að helstu framámenn í SIS, í Olíu-
félaginu og í ýmsum sameignar- og samstarfs-
fyrirtækjum framsóknarmanna og íhalds-
manna lém nú forysmmenn flokksins skilja,
að þeir krefðust hcegri stjómar, en vildu
ekki vinstri stjórn.
Hin breytta afstaða forysmmanna Fram-
sóknarflokksins til vinstra samstarfs kom
ekki aðeins fram í viðræðunum um nýja
ríkisstjórn; hún hafði einnig komið fram
áður en þær viðræður hófust.
Þegar Alþingi kom saman eftir kosningar
145