Réttur - 01.07.1974, Blaðsíða 51

að styrkja stöðu sína í löndum þeim, sem
að Indlandshafi liggja, með því að ná ýmsum
tengslum við stjórnir þessara landa.
Suður-Afríka er eitt þeirra ríkja, sem hinn
auðugi einvaldskonungur hefur tengst:
Iran selt/r nú Suður-Afríku 37% af allri
þeirri olíu, sem það ríki þarfnast. En Araba-
löndin höfðu sett viðskiþtabann á Suður-
Afríkn frá því í nóvember 1973. — Eru
nú að komast á náin viðskiþti milli Suðnr-
Afríku og lran. I júlí sl. heimsótti efnahags-
ráðherra Suður-Afríku Iran um leið og hann
fór til Frakklands.
En fasistastjórn Suður-Afríku á líka hauka
í horni þar sem alþjóðlegu olíuhringarnir eru.
Þeir hjálpa fasistastjórninni svo hún komist
ekki í nein vandræði. Þar er B.P. (British
Petroleum) fremst í flokki Erich Drake, for-
maður stjórnar B.P., heimsótti Suður-Afríku
á þessu ári, átti tal við Forster, forsætisráð-
herra fasistastjórnarinnar, og fullvissaði hana
um aðstoð hringanna. Og það hefur ekki
staðið á þeirri „aðstoð”. M.a. segja frönsku
blöðin nú frá því að Suður-Afríku-stjórn sé í
samvinnu við íran að láta byggja mikla olíu-
hreinsunarstöð í Saldhana-flóa og leggi
Frakkland til vélar og annan útbúnað.
Það má minna á að breska ríkisstjórnin á
51% af hlutabréfum B.P. Verður það því
eftirtektarverðara, sem Rhodesia er nú í upp-
reisn gegn breska heimsveldinu, verður að
fá alla olíu sína frá Suður-Afríku — og þá
er það breska ríkið sjálft sem með olíusölu til
Suður-Afríku heldur lífinu í uppreisnarstjórn
gegn sjálfu sér!
Það er greinilegt að það er ekki sama
hverjir það eru sem troða Bretum um tær. Ef
íslendingar gera það með því að vilja sjálfir
fá að njóta auðlinda sinna eftir að breskir
stórlaxar hafa reynt að þurrausa þær í fimm
aldir, — þá senda Bretar herskip sín fram
gegn varnarlausum „bandamanni" sínum Is-
lendingum, til að kúga, reyna jafnvel að
svelta oss til undanlátssemi eins og 1953- En
ef b.vítir auðmenn í Rhodesíu koma á algeru
einræði lítils minnihluta hjá sér og gera
uppreisn gegn breska heimsveldinu, þá gefur
breska ríkisstjórnin að vísu út yfirlýsingu, en
sendir engin herskip á vettvang, en hins vegar
olíu til uppreisnarmannanna svo þá þurfi
ekki að skorta eldsneytið!
„Fjandinn þekkir sína.” Samheldni yfir-
stétta innbyrðis bregst ekki.
HÆTTUR ATOMORKU
Á tímum viðreisnarstjórnarinnar á íslandi
var stefnan sú að fleygja íslenskri fossorku
í útlend auðfélög og það undir framleiðslu-
kostnaði, því „sérfræðingar” ríkisstjórnarinn-
ar töldu henni trú um að það yrði að virkja
alla fossa sem fyrst, því þeir yrðu verðlausir,
þegar atomorkan kæmi til sögunnar. Þess
vegna dreymdi braskara „viðreisnarinnar" um
10—12 alumíníumverksmiðjur á íslandi.
Nú virðist það hinsvegar koma í ljós að
sífellt meiri vandkvæði séu bundin atom-
orkunni, líka þegar hún er notuð til friðsam-
legra þarfa.
Ágætir vísindamenn álíta að öryggisút-
búnaður kjarnorkuveranna sé engin trygg-
ing gegn skelfilegum slysum. Það hefur ekki
verið hægt að finna neitt algerlega öruggt
ráð til að losna við úrgang þann, er kemur
við vinnslu kjarnanna, — menn verði að
reikna með að atómúrgangur geti sýkt mik-
inn mannfjölda og valdið sýkingu öldum
saman. Og svo er sá möguleiki til að hryðju-
verkamenn geti náð kjarnorkuveri á sitt vald
og hótað mönnum með ægilegri eyðingu,
ef ekki sé látið að kröfum þeirra.
Einn af bestu vísindamönnum Bandaríkj-
anna á þessu sviði, Dr. Carl J. Hocevar, sagði
nýlega upp starfi sínu hjá kjarnorkunefnd
197