Réttur - 01.01.1983, Side 4

ers: útrýmingu kommúnismans að stefnu
sinni, af því slíkt markmið samsvarar
hagsmununum „hernaðar- og stóriðju-
samsteypu“ ríkustu auðkýfinga Bandaríkj-
anna. Maðurinn kann að vera frekur,
heimskur og fáfróður, en það skyldi eng-
um detta í hug að hann væri brjálaður.
Hann er aðeins að framfylgja stefnu
voldugasta auðvalds heimsins, hlýðir sín-
um yfirboðurum, — en hann hefur þá
aðstöðu framyfir Hitler að hafa vopn, sem
gætu tortímt, máske miklu af þeim 3-4000
milljónum manna, sem nú lifa á jörðinni;
máske útrýmt mannkyninu að eilífu. Það
er mikið, sem við liggur eins og nú er
komið, ef rangt er breytt.
Refsing vanþekkingarinnar er dauðinn.
„Stóriðju- og hernaðar-klíkan“ bandar-
íska ætlar í krafti valds síns og ofsagróða
að skapa sér „ameríska öld“ þar sem hún
sem útvalin þjóð „Guðs eigin lands“
skyldi drottna yfir þrælaþjóðum jarðar-
búa. — Hættan er að þessi klíka í blindni
sinni geri jörðina að hel-víti fyrir sjálfa sig
og aðra, kveljist sjálf að lokum til bana
eins og hinir, sem hún fórnaði í vitskertri
gróða- og valdagræðgi sinni.
Látum oss þá athuga þetta nánar.
II. Krossferðir gegn
kommúnismanum.
Kommúnisminn, þ.e. draumsjónin um
stéttlaust sameignarþjóðfélag, hefur ver-
ið til á jörðinni, allt frá því hið gamia
frumstæða sameignarsamfélag fámennra
fátækra ættsveita leið undir lok. Hvort
sem draumurinn um sköpun slíks alls-
herjar bræðralags og sameignar allra
manna og þjóða hefur birst í trúargerfi
Búddha, Jesúsar frá Nasaret eða annarra
trúarleiðtoga, — eða í hugmyndum heim-
spekinga allt frá Plato til Thomas More,
Saint-Simons og annarra „utopista“ —
eða í pólitískri kenningu svo sem þeirra
Marx og Engels. — þá hefur þessi hug-
mynd hugsjónamanna og von allra fá-
tækra og kúgaðra Iifað — og mun lifa
meðan mannkyn er til á jörðunni, sem
lætur skort, fátækt og kúgun viðgangast,
þegar skilyrðin eru sköpuð fyrir frelsi og
velferð alls þess vinnandi fólks, er jörðina
byggir.
En hið drottnandi auðvald heims hefur
aldrei þolað þennan boðskap, ætíð hatað
þessa stefnu, — álitið hana vera „djöf-
ulsins“ verk og ofsótt fylgjendur hennar
sem útsendara hans úr því neðra.
Eftir að rússneska byltingin var gerð,
hefur ríki hennar hinsvegar erft hlutverk
gamla kölska að áliti þessara krossfara
auðsins.
Þar sem Thomas Múnzer og aðrir kristn-
ir kommúnistar miðalda og síðar voru
pyntaðir og limlestir til bana í „guðs og
valdsins“ nafni, þá má fátæk alþýða út um
heim nú aldrei ná þeim tökum í landi sínu
að hún taki að bæta líðan sína, án þess
að auðvald heimsins hrópi upp að hér sé
hönd Moskvu að verki: Kínverska bylt-
ingin 1949 var „sovéskt samsæri“ að áliti
Kanans, þó Stalín hafi ráðlagt Mao frá
öllu slíku og reynt að telja hann inn á
mynda stjórn með Sjang-Kai-Shek. Bylt-
ingin á Kúbu var náttúrulega sama í
augum ofstækismannanna í Washington,
sem tafarlaust hrintu Castro í samfélag
við Moskvu. — Og þannig mætti lengi
telja: Var ekki t.d. stækkun íslenskrar
fiskveiðilandhelgi í 12 mílur illvirki gegn
Nato unnið að boði Rússa? — Það er
heimskan og ofstækið, sem þekkir engin
takmörk hjá auðvaldinu og erindrekum
þess.
4