Réttur - 01.01.1983, Page 11

þar að staðaldri.
Og þá er ekki minnst á þann aragrúa
kjarnorkukafbáta og herskipa, sem
Bandaríkin hafa um öll heimsins höf.
50% af atómvopnum Bandaríkjanna eru
í kafbátum um öll heimsins höf og 28% í
sprengjuflugvélum. — En 71% af sam-
svarandi vopnum Sovétríkjanna eru stað-
sett á landi. Og þegar þau fara af stað
þá er vart að sökum að spyrja, hvort öll
þau harðstjórnarríki, sem þau eru í
bandalagi við, muni ekki hugsa sér til
hreyfings: ísrael og Suður-Afríka, — þá
líklega bæði með kjarnorkuvopn, — og
leppstjórnirnar í Suður- og Mið-Ame-
ríku, sem nú þegar æfa sig í múgmorðum
með stuðningi Bandaríkjanna.
Eldur sá, er Bandaríkin ætla sér að
kveikja, mun þá læsa sig um allan hnött-
inn.
Pá vitfirringa í Washington og Wall-
Street, sem dreymir um ógrynni auðs og
alheims-völd, hefði þá tekist að tendra
þann Surtarloga, er legði heimsbyggðina
í rúst.
IV. Hvað verður eftir kjarnorku-
styrjöld?
í Rétti var nýlega reynt að draga upp
nokkra mynd af því hverskonar jörð og
lífverur það yrðu, sem eftir lifðu — og
skal það ekki endurtekið.
En háttsettur amerískur herforingi
svaraði nýlega spurningum blaðamanna
um, hve margir Bandaríkjamenn myndu
lifa þær ógnir af, þannig:
„Alltaf rúm 5%“.
Við skulum reyna að gera okkur í
hugarlund lífið fyrir þau 5% — „sigur-
vegarana“.
Er þær 10 milljónir „hernaðar- og
stóriðjuklíkunnar“, ráðherrar, vísinda-
menn og annað „úrval“, kæmu upp úr
loftvarnarbyrgjunum, — þau, sem ekki af
slysni köfnuðu þar, — eftir að hafa gengið
úr skugga um að „uppi“ væri ekki geisla-
virkt lengur, — það gæti tekið nokkur ár,
— þá yrðu þeir að byrja með að moka
burt eða brenna lík-hrúgunni fyrir dyrum
byrgjanna, því þúsundir manna, kvenna
og barna hefðu reynt að komast þar inn
til að bjarga lífi sínu. Og þetta fólk hefði
samkvæmt skipun allt verið skotið til
bana, því enginn fær að fara þarna inn,
nema þeir útvöldu.
Er því verki væri lokið, líka viður-
eigninni við þær risastóru rottur, er geisla-
virkunina þoldu — eftir reynslu amerísku
vísindamannanna á Kyrrahafseynni, —
og önnur dýr, líka vanskapaðar bakteríur
orðnar að risadýrum — þá blasti við
rotnandi lík 200 milljóna manna, er eng-
inn hefði getað jarðað. — Skyldi hinni
fornu yfirstétt Bandaríkjanna finnast
verkefnin fögur, er biðu hennar, þegar
hún væri laus við verkamenn, bændur,
millistéttarfólk og annan „lýð“, er borið
hefðu hana á herðum sér, en alltaf möglað
öðruhvoru? — Ef loftið væri svo orðið
eitrað, allt vatn ódrekkandi, illgresi
drottnandi þar sem eitt sinn voru akrar —
og allt í rúst, sem upp hefði verið byggt,
skyldi yfirstétt þeirri, er þessum ósköpum
olli, þykja lífið þess vert að lifa það?
Bandaríska yfirstéttin þekkir ekki stríð
nema sem óskaplega gróðalind. Hún hef-
ur með áróðri sínum blindað mikinn hluta
Bandaríkjaþjóðar, — sem ekkert skeytir
um aðvaranir framsýnustu forseta sinna í
heila öld, allt frá Abraham Lincolns til
Eisenhowers: að vara sig á því hvert
auðvaldsstéttin sé að leiða hana.
Eitt sinn voru Bandaríkin „frelsisins
11