Réttur - 01.01.1976, Blaðsíða 30

ekki af hálfu félagsforustunnar gefið nógu
öfJugt andsvar við þeim áróðri sem sífellt
dynur yfir. Það er enginn vafi á því að það
er hægt að finna afsakanir, það geta starfs-
menn flestra félaga gert með því að þeir séu
yfirhlaðnir störfum en engu að síður er liér
komið að ákaflega veikum hlekk í starfsemi
flestra félaga. Og gagnrýnin á þessa þætti er
sprottin af fólki í félögunum, sem hefur já-
kvæð viðhorf til þeirra og verkalýðsbarátt-
unnar.
VASAST f
OF MÖRGU
Róttur: Vinnustaðafundirnar eru lykilatriði
— okkur heyrist að þið séuð öll sammála um
það.
Björn: Það er áreiðanlega margt sem
mætti nefna. Mér dettur nú í hug þjónusta
blaðanna, þe. þeirra blaða sem hægt er að
gera einhverja kröfu til, gæti nú kannski
verið meiri. Til dæmis bæði frá vinnustöðum
og í verkalýðshreyfingunni o. s. frv. . . .
Guðmundur ].: Þar kvarta blaðamenn yfir
því að erfitt sé að fá upplýsingar og sam-
band við forustumenn félaga og þeir segja
að það sé eins erfitt að ná í forustumenn
verkalýðsfélaganna og talsmenn ríkisstjórn-
arinnar.
Réttur: Það er rétt hjá Guðmundi, en þetta
er einstaklingsbundið í verkalýðshreyfing-
unni, en við gætum gert miklu meira af því
að færa vandamál fólksins á vinnustöðunum
til lesendanna í blöðunum. Það er líka vond
tilhneiging í fjölmiðlum að þurfa alltaf að
tala við Síemsen sjálfan í stað þess að reyna
að sýna einhverja breidd í viðhorfum og sjón-
armiðum. Og það kemur líka til í þessu sam-
bandi að verkalýðshreyfingin er ekki eins
ötul að koma sínum málum á framfæri og
öll þessi torfusamtök í þjóðfélaginu sem ein-
lægt eru að ýta á hlutina með fréttatilkynn-
ingum.
Aðalheiður: Er ekki vandamálið það að
forustumennirnir í verkalýðshreyfingunni eru
að vasast í alltof mörgu og hafa því ekki
tíma til þess að sinna þessum mikilvægu
tengslum.
Björn: Ég segi nú til dæmis fyrir mitt leyti
að þegar við stöndum í samningum kannski
mánuðum saman þá er ekkert annað til i
heiminum fyrir okkur. Þetta tekur allan
manns kraft og maður hefur bara ekki þrek
til þess að hafa frumkvæðið að svona hlut-
um.
Réttur: Þið hafið reynt talsvert vinnustaða-
fundi í Sókn er það ekki, Aðalheiður?
Aðalbeiður: Ég er nú ekkert kunnug því,
en ég reyndi talsvert með starfshópa og mér
fannst það ákaflega gott. Þetta voru konur
á hverjum spítala sem komu og við sátum
saman kvöldstund og spjölluðum um félags-
málefni og slíkt, og mér fannst þetta ákaf-
lega gott svo langt sem það nær. Ég held að
það sé hjá okkur til þess að gera nokkuð góð
aðstaða til þess að halda fundi á vinnustöð-
unum. Og það hefur aldrei mætt neinni and-
stöðu á vinnustöðunum og ég held að það sé
ekki mjög erfitt. Af því að við vorum nú að
tala um þessa erfiðu hópa þá vil ég minnast
á stúlku sem var hjá okkur sem sýndi mikinn
dugnað. Hún bjó út dreifibréf og sendi þau
eða lét krakkana sína bera þau út og hún
þaut með þetta um alla spítala. Þegar fólk
sýnir svona mikinn áhuga og dugnað þá er
auðvitað alveg nauðsynlegt að sinna þessu
fóiki og vita hvað hægt er að nýta það.
Ég hef nú tekið töuverðan þátt í því að
vera með hálfgerðum krökkum þá veit ég
30