Réttur - 01.01.1976, Blaðsíða 64

NEISTAR
FOUYSTUHLUTVERK
Ég tel að Dagsbrún hafi enn
sem fyrr mjög veigamiklu for-
ystuhlutverki að gegna, og þá
fyrst og fremst að standa vörð
um hagsmuni þeirra lægst laun-
uðu í þjóðfélaginu. Barátta
Dagsbrúnar á næstu árum hlýt-
ur ekki hvað síst að beinast að
því, að koma í veg fyrir, að
í okkar auðuga þjóðfélagi verði
til sérstök undirstétt láglauna-
fólks.
Þá vil ég hér leggja sérstaka
áherslu á mikilvægi þess, að
hinn almenni verkamaður líti
aldrei á sig sem neinn annars
flokks þegn í þjóðfélaginu, glali
aldrei tilfinningunni fyrir rétti
sínum, heldur varðveiti stolt
stéttar sinnar, það stolt, sem
best hefur dugað í allri jafnrétt-
isbaráttu verkalýðsstéttarinnar,
og sem engu minni þörf er á
að varðveita í dag en var á
frumbýlingsárunum.
MEGINVERKEFNIÐ
Meginverkefnið verður áfram
að vera fyrst og fremst starfið
á meðal fjöldans, og það má
aldrci glevmast að verkalýðs-
hreyfingin er fjöldahreyfing.
Hætti hún að vera það, verður
hún ekki lengur það afl í þjóð-
félaginu, sem verið hefur og
vera ber. Vissulega er hætta á
því, að hin margvíslegu nýju
þjónustuverkefni, verði til þess,
að draga úr lifandi fjöldastarfi
og þar með baráttuhæfni sam-
takanna. Þess hafa sést merki.
En verkalýðshrcyfing. scm
ckki er lengur fjöldahreyfing.
getur aldrei vcrið starfi sínu
vaxin.
STERKASTA
FRAMÞRÓUNAUAFLIÐ
Það er vissulega erfitt, að gera
ungu fólki á íslandi i dag ljósa
grein fyrir þeim óhenijumiklu
umskiptum. sem hér hafa orðið
í öllum atvinnuháttum og hvað
varðar lífskjör fólksins í land-
inu. Fram undir síðustu alda-
mót var þjóðlíf á fslandi að
kalla má í þeim skorðum, sem
verið hafði í þúsund ár. í
öllum þeim byltingarkenndu
brcytingum, sem síðan hafa
gerst, þá hefur verkalýðshreyf-
ingin tvímælalaust verið sterk-
asta framþróunaraflið. Kröfur
hennar um bætt lífskjör og
aukna möguleika alþýðu til
menningar- og félagslífs hafa
verið sterkasti hvatinn í fram-
þróuninni, og löngum knúið
ráðandi öfl í þjóðfélaginu til
þeirra framfara, sem orðið hafa.
ÞEIR ÞURFA AO HAFA
í HUGA
Það er hins vegar mitt álit, að
þeir sem taka að sér trúnaðar-
störf í verkalýðshreyfingunni, —
og það á við á hvaða tima sem
er — þeir þurfi að hafa í huga
og tileinka sér nokkur grund-
vallaratriði .
í fyrsta lagi þurfa þeir að
afla sér þekkingar á sögu verka-
lýðshreyfingarinnar, bæði hér á
landi og hinnar alþjóðlegu hreyf-
hrcyfingar og byggja þannig á
fcnginni reynslu. Þcir þurfa
jafnframt að þekkja til hlitar
það þjóðfélag. sem við lifum og
störfum í, og einnig að þekkja
hvert einstakt mál, sem við er
að fást.
Til þess að forystumenn í
verkalýðshreyfingunni geti veitt
fjöldanum nægilega markvissa
leiðsögn þurfa þeir sjálfir að
þekkja til hlítar hið stéttarlcga
eðli okkar þjóðfélags og kunna
að beita fræðikenningu sósíal-
ismans til úrlausnar á viðfangs-
efnum i bráð og lengd.
Verkalýðshreyfing, sem ekki
er sósíalísk, gctur aldrei verið
sú markvissa fjöldahreyfing, sem
alþýðan þarf á að halda. Dægur-
baráttan getur aldrei orðið mark-
mið í sjálfri sér .heldur aðeins
þáttur í víðlækri baráttu, sem
beinist að því að tryggja alþýð-
unni völdin í landinu, setja
manninn i öndvegi í stað auð-
magnsins.
Verkafólk og allir þeir, sem
að hagsmunum þess vinna, eiga
í höggi við sterkan andstæðing,
scm hefur ráðin yfir atvinnu-
tækjunum og fjármagninu. Það
sem við höfum á móti er sam-
staða fjöldans og þrotlaust starf
hinna mörgu fyrir verkalýðssam-
tökin. í þeim efnum verður hver
og einn fyrst og fremst að gera
kröfur til sjálfs sín.
Þau viðhorf, sem ég hef hér
að lokunt minnst á, eru að mínu
viti forsendur þess, að menn get.i
skilaö góðu starfi í fjöldabar-
áttu verkalýðshreyfingarinnar.
Eðvarð Sigurðsson, form.
Dagsbrúnar, afmælisviðtal.
64