Réttur - 01.10.1976, Blaðsíða 7

útsendara Sjálístæðisflokksins í verkalýðs-
hreyfingunni.
Það er nauðsyniegt að Alþýðubandalags-
menn geri sér grein fyrir þessari mikilvægu
stöðu sinni og starfi samkvæmt því. Alþýðu-
bandalagið getur því aðeins eflst sem raun-
verulegt sameiningarafl vinstri manna, að
það svari kröfum fólksins um harðari bar-
áttu. Það er misskilningur að halda að það
eflist fremur ef slegið er af sósíalískri stefnu.
ASI-þingið sannaði að svo er ekki. Hópur
Framsóknarmanna studdi kröfuna um afsögn
ríkisstjórnarinnar. Þeir, ásamt ýmsum Al-
þýðuflokksmönnum stóðu með Alþýðu-
bandalagsmönnum í afgreiðslu tillögunnar
um úrsögn úr Nato og brottför hersins. Sú
samstaða róttækra manna sem einkenndi
þetta þing náðist vegna þess að nú var skorin
upp herör gegn íhaldinu. Þau tímamót sem
þetta 33. þing ASI markar verða þeim mun
þýðingarmeiri, ef hinn róttæki armur verka-
lýðshreyfingarinnar fylgir sigri sínum eftir
með virku starfi í verkalýðsfélögunum. I
þeim hörðu stéttaátökum sem framundan eru
mun það skipta sköpum fyrir verkafólkið að
sú eining og baráttuvilji, sem einkenndi starf
vinstra fólksins á þinginu, verði ríkjandi á-
fram.
*
Ur ályktunum
33. þings ASÍ
RÍKISSTJÓRNIN SEGI
ÞEGAR AF SÉR
33ja þing Alþýðusambands Islands minnir á að
framleiðslukerfi islendinga er að nær tveimur þriðju
hlutum í höndum rikis, sveitarfélaga og samvinnu-
hreyfingar. Hlutskipti einkaatvinnurekenda er ráðið
af alþingi og rikisstjórn ár hvert, og fer oft mestur
timi alþingis i þvilíka fyrirgreiðslu. Því er það fyrst
og fremst ríkisstjórn og stefna hennar sem ákveða
skiptingu þjóðartekna og skera úr um lífskjör
launafólks, aldraðs fólks og öryrkja. Núverandi
ríkisstjórn hefur ráðist af einstæðri hörku og til-
litsleysi á lífskjör launafólks og kemur það harðast
niður á þeim sem lakast voru settir fyrir. Er nú
svo komið, að lífskjör láglaunafólks munu óvíða
í Evrópu vera jafn bágborin og á Islandi i saman-
burði við þjóðartekjur. Skiptir meginmáli að allt
alþýðufólk geri sér Ijóst að þar er fyrst og fremst
um að ræða afleiðingar af stefnu rikisstjórnar og
störfum.
Stuðningsflokkar ríkisstjórnarinnar boðuðu þver-
öfuga þróun í loforðum sínum fyrir síðustu alþingis-
kosningar. Ekkert hefur á það reynt, hvort núver-
andi stefna stjórnarflokkanna nýtur fylgis meiri-
hluta þjóðarinnar. Þess vegna krefst 33ja þing Al-
þýðusambands Islands þess að rikisstjórnin segi
þegar af sér og boði til almennra þingkosninga,
svo að vilji þjóðarinnar kom í Ijós og móti stefnu
opinberra aðila. Skorar þingið á launafólk hvar-
vetna um land að fylgja þeirri kröfu eftir með mark-
vissri baráttu sem sanni i verki að ríkisstjórnin
nýtur ekki lýðræðislegs stuðnings við hina þjóð-
hættulegu láglaunastefnu sína. Varanlegar og raun-
hæfar kjarabætur nást þvi aðeins að í landinu sé
rikisstjórn sem hafi eðlilegt og jákvætt samstarf
við verkalýðssamtökin
ÚR ÁLYKTUN KJARA-
OG EFNAHAGSMÁLANEFNDAR
Aðalatriði IV. kafla.
33. þing Alþýðusambands Islands lýsir yfir þvi,
að nú sé lokið því tímabili varnarbaráttu i kjara-
málum, sem staðið hefur nú í rösklega tvö ár.
Þingið telur nú svo komið launamálum verkafólks,
að með engu móti verði lengur þolað, ef ekki á
að verða af varanlegur háski fyrir alla alþýðu
manna og þjóðina í heild. Staðreynd er, að laun
verkafólks eru nú orðin ein hin allra lægstu í
Vestur-Evrópu og vinnutími jafnframt lengri en þar
þekkist. Þetta skapar ekki aðeins nauð þeim sem
þola verða, heldur einnig geigvænlegar hættur
fyrir þjóðfélagið allt.
Það er álit þingsins, að þegar í næstu kjara-
samningum sé óhjákvæmilegt að hækka verkalaun
207