Réttur - 01.10.1976, Blaðsíða 17

Hótanir aítur-
haldsins og
andsvar
alþýðu
Eftir hið skelegga og sögulega Alþýðu-
sambandsþing 1976, er yfirstétt okkar lands
í uppnámi. Hið þröngsýnasta og afturhalds-
samasta í henni vill nú keyra áfram af fullum
krafti með gömlu aðferðinni: vægðarlausa
dýrtíð og gengislækkun, ef verkalýðurinn
gerir alvöru úr því að knýja fram kröfur
sínar, — aðrir vilja máske reyna bæði „sæta-
brauðið" og „svipuna" til skiptis.
„Morgunblaðið," málgagn afturhaldsins að
vanda, leggur enga dul á andsvarið: I „leið-
ara" blaðsins 5. desember segir:
„Nauðsynlegt er, að launþegar og þjóðin öll
geri sér grein fyrir því að verði sú leið valin
i kjaramálum næsta vor að semja um miklar
beinar kauphækkanir og fulla vísitölubindingu
launa verður þar um að ræða verðbólgusamn-
inga af þvi tagi, sem gerðir voru i febrúar
1974 en þeir kjarasamningar höfðu svo alvar-
legar afleiðingar fyrir efnahag þjóðarinnar, að
við erum ekki enn búnir að ná okkur eftir þá
samningsgerð. Verði farið út á þessa braut á
ný mun verðbólgan á næsta ári magnast."
Þessir herrar, sem enn ráða ríkjum, segja
með öðrum orðum við allar vinnandi stéttir
þessa lands:
Ef þið fáist ekki af fúsum vilja til að una
við skort, þá skulum við neyða ykkur til þess
með enn frekari gengislækkunum og dýrtíð.
Við heimtum að fá að stela sparifé ykkar og
þjóðarinnar allrar eins og hingað til, við
heimtum að fá lán hjá ríkisbönkunum og
hverskonar sjóðum eins og hingað til — og
fá þau lán loks að engu gerð með sífelldum
gengislækkunum. Við, sem sitjum í fínu
skrifstofunum og skemmtum okkur í utan-
landsferðum, við erum atvinnuvegirnir — og
við eigum að njóta skattfrelsis í skjóli hvers-
kyns frádráttar og afskrifta, — en þið, sem
þrælið bara og púlið á sjó og landi, það þarf
að kenna ykkur að láta af kröfuhörkunni turt
hús og heimili og örugga afkomu. Ella stöðv-
um við atvinnutækin „okkar" og þið skulið
fá að kenna á atvinnuleysinu.
Arið 1955 ætluðu þessir herrar að „brjóta
verkalýðshreyfinguna á bak afmr í eitt skipti
fyrir öll" — eins og eitt dagblað þeirra orð-
aði það. Þá var það verkalýðurinn, sem braut
þá á bak afmr í 6 vikna verkfalli Dagsbrúnar
og fleiri reykvískra félaga svo ríkisstjórn
þeirra, Framsóknar og Ihalds, gafst upp og
hraktist frá völdum.
Það er slíkt sem þarf að gerast nú.
Það verður ekki nóg fyrir verkalýðssam-
tökin að knýja fram sínar 100 þús. kr. lág-
markslaun í næsta átaki. Til þess að hindra
verðhækkanir og gengislækkanir sem svar
verður hann að knýja fram verðstöðvun og
fast gengi og ótal aðrar ráðstafanir sem jafn-
gilda því að segja fyrir um hvernig landinu
skuli stjórnað.
Þeim hermm, er nú fara með stjórn þjóð-
félagsins, er ekki trúandi fyrir málum þess.
Þeir hafa þegar steypt þjóðinni í botnlausar
skuldir, íþyngt svo greiðslubyrði hennar, að
fimmmngur útflutningstekna fer í vexti og
afborganir. Þessir herrar hafa þegar spillt
svo lánsfjártrausti erlendis að þjóðin fær ekki
217