Réttur - 01.10.1976, Blaðsíða 6

tafarlaust og láta nýjar þingkosningar fara
fram. I ályktuninni er gerð skýr grein fyrir
samhenginu milli lífskjara alþýðunnar og
stefnu ríkisstjórnarinnar, sem er verkalýðn-
um fjandsamleg. Mjög harðar umræður urðu
um tillögu þessa, en hún var samþykkt með
176 atkvæðum gegn 97 að viðhafðri handa-
uppréttingu. Ekki fór síður í taugarnar á
íhaldsmönnum tillagan um sjálfstæði þjóð-
arinnar; úrsögn úr Nato og brottför hersins.
Góður meirihluti þingfulltrúa, 202, sam-
þykktu tillögu þessa. Þar með hefur Alþýðu-
sambandið markað afdráttarlausa stefnu í
einu viðkvæmasta pólitíska deilumáli á Is-
landi um áraraðir. Sú stefna er öllum her-
námsandstæðingum mikið fagnaðarefni og
ómælanlegur styrkur í langvarandi barátm
þeirra fyrir sömu markmiðum.
En hvers vegna verða þessi umskipti á
þessu þingi Alþýðusambandsins? Hvers
vegna er lögð jafn rík áhersla á pólitískt inn-
tak verkalýðsbaráttunnar og raun ber vitni?
Meginástæðan er sú að við búum nú við rík-
isvald auðstéttarinnar, sem í krafti styrkleika
síns á Alþingi og áhrifavaldi á öllum þjóð-
lífssviðum hefur þorað að gera ísland að lág-
launalandi á stuttum valdaferli. Alþýða
manna þarf í dag að berjast fyrir nauðþurft-
um. Verkafólk býr auk þess við þvingaða
vinnuþrælkun vegna þeirra sultartekna, sem
menn verða að þola. Verkafólkið nýtur held-
ur ekki sömu mannréttinda og aðrir. Á
vinnustöðunum ólgar og bullar óánægjan
með kjörin, aðbúnaðinn, misréttið og vinnu-
þrælkunina. Undiraldan er raunar miklu
þyngri en fram kom á þingi ASÍ.
SAMBRÆÐSLUFYRIRKOMULAGINU
HAFNAÐ
Þessi óánægja launafólksins beinist auð-
vitað að ríkisvaldi auðstéttarinnar. En hún
hefur einnig bitnað á forystu verkalýðsfélaga
og Alþýðusambandsins. Það sem fólki hefur
fyrst og fremst verið þyrnir í augum er þjóð-
stjórnarfyrirkomulagið svokallaða sem ríkt
hefur árum saman um sambandsstjórn ASÍ.
Þessu sambræðslufyrirkomulagi var nú hafn-
að af þinginu. Það getur heldur engan veg-
inn samrýmst hagsmunum verkalýðsstéttar-
innar að kjósa til forystu í miðstjórn ASÍ
alþingismenn atvinnurekendaflokksins og þá
sem líta á hlutverk sitt í verkalýðshreyfing-
unni sem senditíkur íhaldsins.
íhaldsöflin, sem biðu málefnalegt skipbrot
á þinginu, urðu einnig fyrir rækilegri rass-
skellingu í kosningunni til miðstjórnar. Báðir
þingmenn íhaldsins, sem sæti áttu í mið-
stjórninni urðu þaðan að hverfa. Annar
hreinlega þorði ekki að gefa kost á sér en
hinn hlaut þungt fa.Il. A sama hátt styrktist
verulega meirihluti vinstri manna í mið-
stjórninni.
Samstaða og styrkur róttæku aflanna á
þinginu og framboðin gegn íhaldsmönnunum
munu eflaust hafa veruleg áhrif á starfið í
verkalýðsfélögunum næstu mánuðina. Miklar
líkur eru á að framundan séu mun harðari
átök innan verkalýðsfélaganna er verið hafa
um langt skeið.
ALÞÝÐUBANDALAGIÐ FORYSTUAFL
Það kom greinilega fram á þinginu, að
á Alþýðubandalagið er litið sem afgerandi
forystuafl vinstra fólksins í landinu. Á það
verður að treysta í baráttunni gegn auðvald-
inu og fyrir betra lífi verkalýðsstéttarinnar.
Sú barátta þarf að fara fram, ekki aðeins á
Alþingi, heldur líka þar sem íhaldsöflunum
hefur orðið hvað mest ágengt á undanförn-
um árum, í sjálfum verkalýðsfélögunum.
Þeirri þróun verður ekki snúið við með því
að sitja á kristilegum friðarstóli við sérstaka
206