Réttur - 01.10.1976, Blaðsíða 50

ERLEND i i
VIÐSJÁ ■m
KÍNA
Hua Kuo-feng hefur nú tekið við forustu
kínverska kommúnistaflokksins, orðið for-
maður eftir Mao. Varð ofstækishópur
„vinstri" manna, sem oft er kenndur við
Shanghai og mikið hafði sig í frammi í
„menningarbyltingunni" undir í átökunum í
framkvæmdanefnd flokksins og má nú þola
þær ásakanir, er Shanghai-hópurinn var van-
ur í ofstæki sínu að skella á aðra:
,,Wang Hung-wen, Chang Shun-chiao, Chiang
Ching og Yao Wen-yuan eru borgaralegir sam-
særismenn og klifurdýr eins og Krustoff; þau eru
dæmigerðir fulltrúar burgeisastéttarinnar innan
flokksins og vildu og vilja enn fara leiðina til
kapítalismans og iðrast þess ekki. I tilraun þeirra
til að sölsa undir sig forustu flokks og rikis voru
þau I ofstæki sínu andvíg hinum mikla leiðtoga og
kennara Mao formanni, andvíg Chou En-lai for-
sætisráðherra, stóðu gegn útnefningu félaga Hua
Kuo-feng, sem Mao formaður sjálfur stakk upp á,
og voru andvíg miðstjórn flokksins undir forustu
Hua Kuo-feng formanns. Þau eru svarnir óvinir
Kommúnistafloksins, verkalýðsstéttarinnar, fólksins
í öllu landinu og allrar kínversku þjóðarinnar."
Svo mörg eru þau orð í flokksblaðinu
„Renmin Ribao" 28. nóvember, í ritstjórn-
argrein um „fjögra manna klíkuna", sem
bæði er löng og harðorð. Það er hinsvegar
sorglegt að innanflokksdeila og reikningsskil
um stefnu skuli ekki geta farið fram á dálítið
hærra stigi, en máske vart við því að búast
þegar íhugað er með hverskonar vígorðum
deila kínverska og sovéska kommúnista-
flokksins hefur verið háð. í síðari blöðum
„Peking Review" má sjá að þar er farið að
saka fjórmenningana um þá hættulegu og
æfintýralegu „vinstrimennsku" og ofstæki,
sem er áreiðanlega þeirra höfuðsök.
Hinsvegar mun sigur Hua á „vinstri" of-
stækismönnum vera heppilegastur fyrir þró-
un kínverska alþýðulýðveldisins og framfarir
í framleiðslu og lífskjörum, en forða þjóð-
inni frá þeim háska og upplausn, sem æfin-
týramennska og ofstæki Shanghai-hópsins
hefði getað leitt til, ef hann hefði sigrað.
Það eru „miðju"-mennirnir í flokknum
sem nú hafa sigrað, þeir, sem stóðu næstir
þeim raunsæja stjórnmálaskörungi Chott
En-lai.
Hinsvegar virðist þessi breyting á forustu
í Kína hafa vissar afleiðingar í sumum „mao-
ista"-hópum í Evrópu: I Frakklandi hefur
Philippe Sollers, ritstjóri tímaritsins „Tel
Quel” og frægastur af menntamönnum Mao-
ista, sagt skilið við það, sem hann kallar
„stalínista-skriffinnana" í Peking. I Italíu rík-
ir ringulreið meðal þessara hópa lengst til
vinstri og „Manifesto”, frægasta blaðið þeim
megin, harmar sigur Hua og vítir yfirdreps-
skap ávítananna. Stofnandi og leiðtogi þess
hóps, sem kenndur er við blaðið „Lotta
Continua," Sofri, hefur sagt af sér.
Erfiðleikarnir í Kína verða jx.*ir að hindra
ofvöxt embættis- og ríkisvalds, — slík var
hin jákvæða stefna „menningarbyltingarinn-
ar" ásamt lýðræði „neðan frá", áður en öfg-
250