Morgunblaðið - 03.03.2006, Blaðsíða 40

40 FÖSTUDAGUR 3. MARS 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sólveig Hjálm-arsdóttir fædd-
ist á Hlíð í Álftafirði
10. desember 1916.
Hún andaðist á
hjúkrunardeild
Hrafnistu í Hafnar-
firði að kvöldi 23.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Hjálm-
ar Hjálmarsson,
bóndi og sjómaður á
Hlíð og síðar Lang-
eyri í Álftafirði, f.
15. ágúst 1875 á
Dvergasteini í Súðavíkurhreppi,
d. 15. október 1949, og María Sal-
ome Rósinkransdóttir, húsmóðir,
f. 23. ágúst 1877 á Hesti í Súðavík-
urhreppi, d. 29. október 1963. Þau
eignuðust tólf börn, sem öll eru
látin, og var Sólveig yngst
barnanna. Tvö þeirra dóu ung en
einnig ólu þau Hjálmar og María
upp einn fósturson, Skarphéðin
Veturliðason, f. 30. nóvember
1922, d. 30. desember 1997. Frá
þeim Hjálmari og Maríu eru
komnir hátt í 350 afkomendur.
Systkini Sólveigar voru: Rósinkr-
anz Elí Hjálmarsson, f. 3.1. 1902,
d. júlí 1923, drukknaði á Álftafirði
rétt utan við Hlíð; Elísabet Hjálm-
arsdóttir, f. 1904, lést skömmu eft-
ir fæðingu; Björn Ragnar Hjálm-
arsson, f. 7.7. 1906, d. 12.11. 1987,
sjómaður, bjó á Ísafirði og í
Reykjavík og vann lengi á skipum
Skipaútgerðar ríkisins; Bjarnleif-
ur Hjálmarsson, f. 31.12. 1907, d.
3.1. 1982, vélstjóri á Ísafirði, flutt-
ist til Reykjavíkur og vann þar
Gjögri í Strandasýslu og á Ísafirði
áður en fjölskyldan flutti til Hafn-
arfjarðar árið 1929.
Þau Sólveig og Kristens eign-
uðust þjú börn, sem eru: 1) Matt-
hildur, f. 4. ágúst 1943, eiginmað-
ur hennar er Sæbergur
Guðlaugsson. Börn þeirra eru:
Viðar, Hjálmar, Sólveig, Kristín,
Arnar og Súsanna. 2) Hilmar, f.
17. júlí 1947, eiginkona hans er
Sigrún Halldórsdóttir. Börn Hilm-
ars frá fyrra hjónabandi með
Helgu Gestsdóttur eru: Sævar Þór
og Kristinn Adolf og uppeldisson-
urinn Jón Gestur Sörtveit. 3) Er-
lingur, f. 15. maí 1953, eiginkona
hans er Gyða Úlfarsdóttir. Börn
þeirra eru: Elfar Þór, Úlfar Garð-
ar og Lovísa Sólveig.
Sólveig flutti ung úr foreldra-
húsum og bjó á unglingsárunum
hjá Elísabetu systur sinni í Súða-
vík. Síðan bjó hún á Ísafirði og
starfaði þá á sjúkrahúsinu áður en
hún hóf störf á saumastofu Einars
og Kristjáns. Þaðan lá leiðin til
Reykjavíkur, en veturinn 1941–42
stundaði Sólveig nám við hús-
mæðraskólann á Staðarfelli.
Þau Sólveig og Kristens hófu
búskap að Hverfisgötu 7 í Hafn-
arfirði árið 1942 en samhliða hús-
móðurstörfunum stundaði hún
saumaskap. Þau byggðu síðan hús
á Suðurgötu 68 og síðar Ölduslóð
5, en fluttu árið 1961 að Vestur-
braut 9, þar sem þau hófu rekstur
matvöruverslunar árið 1956 og
ráku hana þar til Kristens lést árið
1974. Eftir það starfaði Sólveig
lengst af í starfsmannaeldhúsinu á
Vífilsstöðum en sá auk þess um
bókasafnið á Hrafnistu í Hafnar-
firði, allt frá opnun þess þar til
hún varð sjötug.
Útför Sólveigar verður gerð frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
sem birgðavörður
hjá Áhaldahúsi
Reykjavíkurborgar;
Elísabet Hjálmars-
dóttir, f. 16. 4. 1909,
d. 5.8. 1993, húsmóð-
ir, bjó fyrst í Súðavík
en fluttist síðan til
Kópavogs, Lilja
Hjálmarsdóttir
Thorsbro, f. 6.5.
1910. d. 1963, fluttist
til Kaupmannahafn-
ar og giftist þar;
Jóna Kr. Hjálmars-
dóttir, f. 20.12. 1911,
d. 29.12. 1929, lést 18 ára ógift og
barnlaus; Þorsteinn Hjálmarsson,
f. 14.2. 1913, d. 26.3. 1981, kennari
og póst- og símstöðvarstjóri á
Hofsósi; Guðmundur Sigurður
Hjálmarsson, f. 30.7. 1914, d. 13.2.
1943, sjómaður á Ísafirði, fórst
með mótorbátnum Draupni frá
Ísafirði; Gunnar Hjálmarsson, f.
15.9. 1915, d. 9.5. 1994, skipstjóri á
Ísafirði og síðar í Reykjavík; Jón
Hjálmarsson, f. 1916, tvíburabróð-
ir Sólveigar, lést skömmu eftir
fæðingu.
Hinn 7. nóvember 1943 giftist
Sólveig Kristens Sigurðssyni,
skipstjóra og síðar kaupmanni í
Hafnarfirði, f. 22. apríl 1915, d. 21.
október 1974. Hann var fæddur í
Kúvíkum í Reykjarfirði á Strönd-
um og alinn upp hjá foreldrum
sínum, þeim Sigurði Sveinssyni
sjómanni, f. 27. júní 1883, d. 9.
ágúst 1936, og Jústu Júníu Bene-
diksdóttur húsmóður, f . 26. júní
1893, d. 4. desember 1969. Þau
Sigurður og Jústa bjuggu síðar á
Elsku mamma, elsku mamma.
Þetta voru fyrstu orðin sem komu
upp í huga minn, þegar mín kæra
móðir lauk sínu farsæla lífshlaupi
tæplega níræð og þrotin að kröftum.
Við fráfall hennar brjótast fram mikl-
ar tilfinningar, ásamt björtum minn-
ingum um góða mömmu. Hún var
Vestfirðingur, fædd í Hlíð í Álftafirði
10. desember 1916. Þrátt fyrir háan
aldur og heilsubrest er dauðinn jafnan
ótímabær og óvinur okkar. Mamma
var alltaf til taks, hvernig sem á stóð,
hjá henni fann ég hlýtt skjól og frið.
Það er vandfundinn sá einstaklingur
sem hefur jafn létta lund og glaðværð
og hún hafði á hverju sem gekk.
Alltaf var mamma kletturinn sem
stóð upp úr og stóð af sér boðaföllin. Á
árum áður þegar ég tók víxlspor í lífi
mínu upplifði ég mótlæti og höfnun.
Þá var það kletturinn mamma sem
alltaf sá ljósið í gegnum skýin, og trúði
því að ég næði sigri að lokum og fyndi
hamingjuleiðina.
Þegar ég lít um öxl á kveðjustund
er ég fullur þakklætis, og það er sann-
færing mín að fyrir traust hennar,
uppörvun, skilning og þolinmæði
breyttist grátur minn í gleðidans.
Skömmu fyrir andlátið spurði hún
mig oft um mann sem hún nefndi aðal-
manninn. Ég nefndi spyrjandi mörg
nöfn, en að lokum sagði ég nafnið Þór-
arinn. Þá lifnaði yfir mömmu, og hún
sagði veikum rómi já! Þórarinn Tyrf-
ingsson. Rifjaðist þá upp fyrir mér at-
vik sem gerðist fyrir áratugum, var
það henni greinilega ennþá ofarlega í
huga. Þrátt fyrir að vera komin að síð-
ustu andvörpum lífs síns var hún full
umhyggju fyrir mér syni sínum. Hví-
líkur kærleikur.
Hún starfaði í um tuttugu ár í Vest-
urbúð í Hafnarfirði eða í Dúllabúð
eins og hún var jafnan nefnd. Eftir að
pabbi lést 1974 rak hún verzlunina ein
í um það bil þrjú ár. Síðan vann hún í
fimmtán ár á Sólvangi og Vífilsstöð-
um. Samhliða annaðist hún í auka-
vinnu bókasafnið á Hrafnistu.
Þegar ég minnist nú ljúfrar sam-
ferðar okkar mömmu er mér efst í
huga dillandi hlátur hennar og opinn
hlýr faðmur. Hún var mér meira en
móðir, hún var mér ráðgjafi, vinur og
skjól í stórviðrum lífsins. Stundum
var hún eina manneskjan í heiminum,
sem var reiðubúin að faðma mig og
segja um leið: „Þú spjarar þig, Hilmar
minn.“
Heiðurskona er fallin frá, skilur við
hreint borð í veraldlegum skilningi,
hún annaðist heimili sitt með sóma, ól
börn sín upp með skilningi og um-
hyggju. Hún stóð þétt við hlið eigin-
manns síns, hvernig sem kringum-
stæður voru hverju sinni. Nú hefur
hún blessunin siglt lífsfleyi sínu síð-
ustu sjóferðina og lagt árar í bát í
Friðarhöfn. Guð blessi minningu
mömmu, afkomendur og vini, og gefi
þeim að minnast þess í hve mörgu hún
var okkur góð fyrirmynd.
Hilmar.
Elsku amma. Nú er komið að
kveðjustund. Okkur systkinin langar
til að minnast þín með örfáum orðum.
Þegar hugurinn reikar til baka ber
hann okkur að Vesturbraut 9 í Hafn-
arfirði þar sem amma og afi bjuggu. Í
sama húsi ráku Sólveig amma og Dúlli
afi verslunina Vesturbúð á neðri hæð
hússins. Þangað var ætíð gott að
koma, gleðin var aldrei langt undan.
Ferðirnar sem farnar voru í sædýra-
safnið og á ruslahaugana (vegurinn
sem lá þangað var eins og góð ferð
með rússíbana, okkur kitlaði svo mik-
ið í magann). Skemmtilegustu jóla-
boðin voru haldin á Vesturbrautinni,
þar voru framkvæmd töfraatriði, jóla-
sveinninn kom í heimsókn og silfurlit-
aða jólabjallan var trekkt upp og spil-
aði hún Heims um ból meðan gengið
var í kringum jólatréð og sungið há-
stöfum.
Þessi fyrstu ár í lífi okkar systk-
inanna nutum við þess að eiga ömmu
og afa að. Fyrir tæpum 32 árum lést
afi, en minningin um hann lifir enn
sterk í huga okkar og söknuðurinn er
mikill.
Tæpum tveimur árum eftir að afi
lést tók fjölskyldan sig upp og flutti út
á land. En á ferðum okkar til höfuð-
borgarinnar var alltaf gist hjá ömmu
og mikil tilhlökkun þegar haldið var af
stað í ferðalagið.
Elsku amma, minningin um þig þar
sem húmorinn og dillandi hlátur réðu
ríkjum er gott veganesti fyrir okkur
systkinin inn í ókomna framtíð.
Við kveðjum þig með söknuð í
hjarta en þess fullviss að þú yfirgefir
þessa jarðvist sátt við guð og menn.
Nú er sál þín rós
í rósagarði guðs
kysst af englum,
döggvuð af bænum
þeirra sem þú elskaðir.
Aldrei framar mun þessi rós blikna að hausti.
(Ragnhildur Ófeigsdóttir.)
Viðar, Hjálmar, Sólveig,
Kristín, Arnar og Súsanna.
Elsku Sólveig langamma, núna er
komið að kveðjustund og langar okkur
bræðurna að kveðja þig með þessum
sálmi:
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt, sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson.)
Guð veri með þér, elsku langamma.
Kveðja.
Daníel Sæberg, Arnar Freyr
og Róbert Ingi.
Elsku langamma, okkur langaði að
kveðja þig með þessum fallega sálmi:
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson.)
Guð geymi þig, elsku langamma.
Kveðja.
Matthildur Inga og
Kristófer Fannar.
Veiga, föðursystir mín, er látin. Hún
var yngst systkina föður míns, en faðir
minn, Bjarnleifur, var meðal þeirra
elstu. Þau fæddust öll í Álftafirði vest-
ur og ólust því upp í stórbrotnu lands-
lagi þar sem há og brött fjöll ráða ríkj-
um, undirlendi er lítið og eina
samgönguleiðin er sjórinn, sem ýmist
er úfinn eða spegilsléttur. Í huganum
sjáum við, ég og fjölskylda mín, bros-
andi andlitið hennar Veigu, glettnina í
augum hennar og við finnum hlýtt
handtakið hennar. Við Árni og börnin
þökkum fyrir að hafa átt með henni
samfylgd og sendum fjölskyldu henn-
ar innilegar samúðarkveðjur.
Sem bliknar fagurt blóm á engi
svo bliknar allt, sem jarðneskt er,
ei standa duftsins dagar lengi,
þótt dýran fjársjóð geymı́ í sér.
Það eitt er kemur ofan að
um eilífð skín og blómgast það.
Svo hvíl þá rótt á hinsta beði
þú holdsins duft, en andi þinn,
nú býr þar eilíf blómgast gleði
og bjartur ljómar himinninn.
Hjá honum sem kom ofan að
með eilíft líf og gaf oss það.
Nú verður duftið dufti hulið,
en dufti rís það aftur frá
og það sem enn er öllum dulið
því auðnast þá í dýrð að sjá;
hjá þeim sem kom hér ofan að
um eilífð blómgast jafnvel það.
(V. Briem.)
Birna G. Bjarnleifsdóttir.
Áður fyrr þurftu börn á landsbyggð-
inni að fara að heiman þegar barna-
skólaprófi lauk og dvelja á veturna í
hinum ýmsu heimavistarskólum eða
hjá ættingjum. Ég var svo lánsöm að
Sólveig föðursystir í Hafnarfirði tók
við mér og dvaldi ég hjá þeim Veigu og
Dúlla í Hafnarfirði í tvo vetur. Þarna
naut ég samvista þeirra, þriggja barna
þeirra og Maríu föðurömmu sem bjó
hjá dóttur sinni og tengdasyni. Ég hef
ávallt verið þakklát fyrir þessi ár og
með árunum gert mér enn betur grein
fyrir hve lánsöm ég var og hve góð þau
voru mér.
Veiga var einstök kona. Hún var
fremur smávaxin, svarthærð með
geislandi brún augu og dökka húð, „út-
lendingsleg“ eins og pabbi og fleiri
systkinin að vestan. Hún var heillandi í
fasi, skörp, fljót í svörum og athöfnum,
glettin, hress, en ekki síður hlý, næm
og notaleg. Þessu hélt hún til loka enda
þótt ýmislegt gæfi sig alveg undir það
síðasta. Þegar minnið og hugurinn
fóru krókaleiðir og raunveruleikinn
varð óræður mátti samt lengst af grilla
í næmið, skerpuna og kímnigáfuna. Ég
dáðist að þrautseigju hennar og æðru-
leysi og kveð hana með virðingu og
þökk.
María Hjálmdís Þorsteinsdóttir.
SÓLVEIG
HJÁLMARSDÓTTIR
✝ Kristbjörg Pét-ursdóttir fædd-
ist 25. júlí 1916. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Sunnuhlíð
í Kópavogi 21. febr-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Pétur Ólafsson
bóndi á Hranastöð-
um í Eyjafirði, f.
1869, d. 1955, og
Þórey Helgadóttir
kona hans, f. 1876, d.
1967. Kristbjörg var
yngst systkina sinna.
Eldri voru: Sigríður, f. 1900, d.
1954; Anna, f. 1903, d. 1924; Jakob,
f. 1907, d. 1977; Jónas, f. 1910, d.
1997; Helgi, f. 1912, d. 1954.
Kristbjörg fór í Kennaraskólann
og tók kennarapróf þaðan vorið
1937. Eftir það hóf hún kennslu-
starfaði hún hjá Félagsþjónustu
Kópavogs í nokkur ár. Hún tók
virkan þátt í ýmsum félögum á ævi-
ferli sínum, s.s. Skógræktarfélagi
Tjarnargerðis, Félagi sjálfstæðis-
kvenna á Akureyri og starfi Eyfirð-
ingafélagsins í Reykjavík.
Hinn 6. maí 1943 giftist Krist-
björg Hjálmari Sigurði Helgasyni,
f. 29. ágúst 1909, d. 21. apríl 2005.
Hjálmar var sonur Helga bónda
Björnssonar á Reykjum í Tungu-
sveit í Skagafirði og konu hans
Margrétar Sigurðardóttur frá Ás-
múla í Holtum. Synir Kristbjargar
og Hjálmars eru tveir: 1) Þórir, f.
4.10. 1943. Kona hans er Sigríður
Ólafsdóttir. Sonur þeirra er Ólafur,
f. 1983. 2) Magni, f. 13.11. 1945.
Fyrri kona hans Anna Lilja Sigurð-
ardóttir. Synir þeirra eru: a) Sig-
urður, f. 1969, kona hans er Signý
Sæmundsen og barn þeirra er
Lilja. b) Borgar Þór, f. 1973. Seinni
kona Magna er Anna Þóra Karls-
dóttir.
Útför Kristbjargar verður gerð
frá Kópavogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
störf og kenndi börn-
um í Lýtingsstaða-
hreppi í Skagafirði
1937-38 og 1939-42.
Hún var heimilis-
kennari í Eyjafirði og
Skagafirði veturinn
1938-39, kenndi síðan
við: Barna- og ungl-
ingaskólann á Sauð-
árkróki 1942-44, og
við Barna- og gagn-
fræðaskólann á Akur-
eyri 1944-45. Krist-
björg stofnaði eigin
skóla fyrir sex ára
börn á heimili sínu í Fjólugötu 3 á
Akureyri og starfrækti frá 1950-
1960, „Kristbjargarskóla“. Hún
kenndi við Oddeyrarskóla á Akur-
eyri 1960-67, Kársnesskóla í Kópa-
vogi 1967-76 og Fellaskóla 1977-79.
Eftir að Kristbjörg hætti kennslu
Mínar fyrstu minningar af Krist-
björgu ömmu eru hlýjar. Bogga var
afar góð manneskja og vildi allt fyr-
ir ömmubarnið sitt gera. Amma
Bogga var hláturmild og átti mjög
auðvelt með að fá aðra til að brosa
með sinni smitandi lífsgleði.
Þegar ég heimsótti ömmu og afa í
Holtagerðið, þá man ég hvað ég átti
erfitt með að fara frá þeim heim
aftur, því endaði það oft með því að
ég gisti hjá ömmu og afa. Svo gam-
an var að vera með henni. Hún var
afar ósérhlífin og féll ekki verk úr
hendi. Hún fann alltaf eitthvað sem
betur mátti fara og bætti úr því.
Eftir á að hyggja er mér ljóst hve
vel hún náði til mín, enda hafði hún
verið barnakennari í tugi ára og
hafði gaman af því að vera sam-
vistum við börn.
Þegar hún gat ekki lengur séð
um sig sjálf þá fór hún í Sunnuhlíð
fyrir tæpum fjórum árum. En hún
missti aldrei hæfileikann til að
brosa.
Ég verð ævinlega þakklátur fyrir
að hafa kynnst Boggu minni. Um
leið og ég ylja mér við hlýjar minn-
ingar tengdar henni þá bið ég guð
að geyma þessa einstöku mann-
eskju sem amma mín var.
Ólafur Þórisson.
KRISTBJÖRG
PÉTURSDÓTTIR
Elskulegur faðir okkar og tengdafaðir,
RAGNAR KR. KARLSSON
læknir,
lést miðvikudaginn 1. mars.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Björn R. Ragnarsson,
Karl Ragnarsson, Jóhanna Þormóðsdóttir,
Ásta Margrét Ragnarsdóttir, Ólafur Mar Jósefsson.