Morgunblaðið - 30.05.2006, Síða 33

Pétur var vinur allra og allir vissu
hver aðalmaðurinn var.
Pétur, þú ert fallegasti engillinn á
himninum og fylgir okkur hvar sem
við erum.
Við kveikjum á kertum og höfum
þig í bænum okkar á hverju kvöldi.
Hvíldu í friði elskulegi vinur, við
söknum þín og okkur mun ætíð þykja
mjög vænt um þig. Minning þín lifir
alltaf í hjarta okkar og við munum
aldrei gleyma þér.
Sendum fjölskyldu Péturs okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Þínir vinir og skólafélagar í ME
frá Reyðarfirði.
Elísabet, Hulda, Hjördís,
Thelma, Margrét, Sigurjón
og Ívar.
Um óttuskeið gengur ungur piltur
af stað. Hann ætlar heim. Leiðin er
löng. Það er milli landshluta að fara.
Hugurinn ber hann áfram. Það hall-
ar að miðmorgni og enginn á ferli á
reginfjöllum. Veðrið er bærilegt,
frost en stillt. Hann er léttklæddur
og heldur ótrauður áfram þrátt fyrir
að enn sé nætursvalt. Við blasa
snæviþakin öræfi og eyðisandar.
Hann ákveður að stytta sér leið.
Þetta er 17 ára fullhugi sem treystir
á mátt sinn og megin, enda íþrótta-
maður í góðri þjálfun. Hann vílar
ekki fyrir sér að taka stefnu út á hina
þöglu víðáttu. Hann ætlar heim.
Dagurinn líður, tugir kílómetra eru
að baki. Það er sumar samkvæmt
almanakinu, íslenskt sumar sem hop-
ar auðmjúklega fyrir valdi vetrarins
ef svo ber undir. Pilturinn lendir ut-
an alfaraleiðar, enda vandratað á víð-
áttum öræfanna. Hann er einn á ör-
lagaslóð. Kólgubakki magnast í
norðri. Fyrr en varir er skollin á hríð.
Margt hreystimennið hefur þurft
að lúta í lægra haldi fyrir vægðar-
leysi veðráttunnar þegar hún snögg-
lega bregður sér í vetrarham. Svo fór
hér. Það er sá nöturlegi raunveru-
leiki, sem enginn fær breytt. Enn
einu sinni hefur Vetur konungur
hrifið náttúrunnar barn í sinn kalda
faðm. Hér var það Pétur Þorvarð-
arson. Blessuð sé minning hans.
Þessi för minnir okkur á mikilvægi
þess að vera ávallt vel búin þegar
lagt er á fjöll og að ætíð sé vitað um
ferðir okkar. Gleymum því aldrei.
Pétri heitnum kynntist ég ekki
persónulega en hann stundaði bolta-
íþróttir með syni mínum. Hann var
dáður af félögum sínum í boltanum
fyrir hæfni og frískleika á því sviði.
Þar er skarð fyrir skildi. – Æsku-
maður er horfinn á braut. – Minn-
ingin lifir.
Fjölskyldan á Kirkjubæ vottar að-
standendum Péturs sína dýpstu sam-
úð.
Þú, sem að harmi þrungin(n) stynur
og þreytist undir byrði kífs,
treystu því, að hinn tryggi vinur,
er tímum ræður hels og lífs,
þín muni græða sorgarsár
og sérhvert þerra harmatár.
Þó að þér félli þungt að skilja
við þinn í æsku náinn son,
gefðu þig undir Guðs þíns vilja
og gleddu þig í þeirri von,
að þú hann munir síðar sjá
sælunnar helga landi á.
Þar sem að geisla bjartur bjarmi
blikar um skæra himinslóð
og alskínandi ástarvarmi
alsæla gerir jarðarþjóð,
í þeim sólbjarta sælugeim
sjást þeir, sem skilja hér í heim.
(Kristján Jónsson Fjallaskáld.)
Kveðja,
Baldur Grétarsson.
Okkur langar að minnast í nokkr-
um orðum félaga sem féll óvænt frá.
Þegar við fréttum að þú værir
týndur gerðum við okkur ekki grein
fyrir alvöru málsins. Þegar leið á
daginn fórum við að gera okkur grein
fyrir hversu alvarlegt þetta var og
sváfu flestir okkar lítið um þá nótt.
Morguninn eftir fóru þeir af okkur
sem gátu að leita að þér ásamt fjölda
annarra sjálfboðaliða og björgunar-
sveitarmanna. Þrátt fyrir þann fjölda
bar leitin því miður ekki árangur fyrr
en rúmri viku eftir að þú týndist.
Hversu langt þú labbaðir sýndi
hversu hraustur þú varst og að þú
gafst aldrei auðveldlega upp. Það er
einmitt eitt af því sem einkenndi þig í
íþróttum og við munum aldrei
gleyma.
Í óvissunni sýndi sig hversu mörg-
um þykir vænt um þig. Kertafleyt-
ingin í Tjarnargarðinum var ákveðin
með stuttum fyrirvara en þrátt fyrir
það mætti fjöldi manns sem sýndi
hvað þú áttir marga að. Enda varst
þú alltaf hress og gast alltaf komið
manni í gott skap með hnyttnum
skrýtlum og skondnum atvikum,
jafnvel eftir súra tapleiki í hand-
boltaferðum komst þú okkur í gott
skap. Við minnumst til dæmis þegar
við vorum í síðustu ferðinni okkar
með þér þegar þú misstir símann
þinn á jörðina. Þá öskraðir þú: „Nei,
síminn minn er „goth“,“ því eftir
höggið var skjárinn alveg svartur.
Þetta sýnir að þú sást alltaf ein-
hverja bjarta hlið á málunum. Nú
ertu vonandi kominn á betri stað en
við munum alltaf muna eftir þér og
skondnu atvikunum þínum.
Hvíldu í friði.
Félagar þínir úr handboltanum.
Jæja, Pétur okkar, núna er komið
að lokum, í huganum rísa upp ótal
minningar og myndir frá horfnum
tímum, í huganum geymist ávallt um
þig ljúf og falleg saga. Hjá þér, Pétur
minn, var alltaf heillastund, þú komst
með gleði og frá þér fór maður aldrei
með dapran svip. Pétur minn, því
miður skilja leiðir okkar hér.
Það er hægt að taka ótakmarkað-
an tíma til að tala um minningar um
þig, elsku Pétur. Að svona ungur og
efnilegur strákur eins og þú þurfir að
kveðja okkur svona fljótt og á sorg-
legan hátt því þú áttir framtíðina fyr-
ir þér. Þú átt alltaf stað í hjarta okk-
ar, við höfum sjaldan kynnst svona
yndislegum og hressum strák sem
elskaðir lífið eins og þú. Alltaf þegar
þú talaðir og brostir þá kom bros á
varir okkar. Þessi tími sem við höfum
þekkt þig hefur verið yndislegur, við
eigum margar minningar um þig og
þeim gleymum við aldrei. Þú átt
ávallt eftir að eiga stað í hjarta okk-
ar. Þetta er erfitt fyrir okkur öll og
verðum við því að hjálpast að og vera
sterk. Núna ertu kominn á góðan
stað og passar okkur, þú ert æðisleg-
ur strákur, mundu það. Við dáumst
einnig af fjölskyldu þinni hvað hún er
sterk og viljum votta henni samúð
okkar.
Takk fyrir allt, kæri vinur.
Hafdís Þ. og Heiður Dögg.
Elsku Pétur minn, nú ertu farinn
frá okkur langt um aldur fram. Við
hugsum ávallt um af hverju þú fórst
frá okkur, þú sem varst sá allra besti
drengur sem hugsast getur. Lífið
getur verið svo ömurlega ósann-
gjarnt. Af hverju þú, Pétur? Hvað við
erum búnir að velta þessu mikið fyrir
okkur. Þú varst vinur okkar allra og
vildir engum manni illt vegna góð-
mennsku þinnar og allrar þeirrar
gleði sem þú gafst af þér. Það er al-
veg ótrúlegt hvað við eigum margar
minningar um þig og það fáránlega
er að þær eru allar svo góðar og við
sitjum hérna saman að hugsa til þín
með bros á vör, hvað við getum hleg-
ið mikið að þeim öllum. Þú varst svo
mikill kjáni sem var það besta og þú
sem heilsaðir manni í hvert skipti
þegar maður hitti þig með orðum
eins og „hvað segir þú kjell, ert’ ekki
hress“ og það með brosi langt út að
eyrum og hvað þú komst manni alltaf
til að hlæja og í sérstaklega gott
skap. Þegar við fréttum að þú værir
týndur, trúðum við ekki öðru en að
þú myndir finnast á lífi, því ekkert
annað kom ekki til greina. Þú sem
varst bara einfaldlega nettasti,
skemmtilegasti og yndislegasti
drengur í heiminum og ægilegur
„player“. „We’re jamming“ söng Bob
Marley og við munum alltaf minnast
þess hvað þú dýrkaðir hann og nú
færðu loks að hitta hann í eigin per-
sónu.
Djammið er ekki eins án þín, því
maður var vanur að koma til þín og fá
pressa í nefið og syngja hástöfum
með þér. Við gætum rifjað upp svo
óteljandi margar minningar um þig,
drengur, við erum búnir að sitja sam-
an dögum saman og rifja upp minn-
ingar um þig. Við megum ekki verða
reiðir yfir því að þú fórst svona
snemma frá okkur, við getum ekki
annað en þakkað fyrir að hafa kynnst
þér og að þú hafir fundist, að hafa átt
þig sem svona góðan vin. Hugsunin
um að sjá þig aldrei framar er alveg
ömurleg og óraunveruleg, þú verður
alltaf stór hluti í lífi okkar allra sem
þekktu þig. Við erum vissir um að við
munum hittast aftur í öðru lífi, skil-
aðu kveðju til Bobs Marley.
Við söknum þín kallinn og munum
ávallt gera það.
Við elskum þig vinur, hvíldu í friði.
Þínir bestu vinir,
Jón Einar og Skúli Andrés.
Það er svo erfitt að trúa því að þú
hafir yfirgefið heiminn á þennan
hátt. Allir vildu trúa því að þú mundir
bjarga þér því það gerðir þú alltaf.
Það var ekki hægt annað en brosa og
vera í góðu skapi nálægt þér því þú
varst alltaf svo brosmildur og góður
við okkur, sama hvað á gekk. Margar
minningar eru ógleymanlegar eins
og allir íþróttaleikirnir og tímarnir
sem við eyddum saman, bæði hér
fyrir sunnan og fyrir austan. Við
gleymum aldrei helginni í vetur þeg-
ar þú komst hingað og Ylfa fékk að
kynnast þér. Samband þeirra hefur
verið mikið og gott síðan.
Það er svo sárt að þurfa að kveðja
þig og geta ekki eytt fleiri stundum
saman. Þú munt alltaf verða ljós í
hjarta okkar.
Við vottum fjölskyldu Péturs inni-
lega samúð og biðjum guð að styrkja
þau á þessum erfiðu tímum.
Það gleymist ei sem geymist innst
í hjarta.
Auður Hlín og Ylfa.
Það er ekki auðvelt að kveðja unga
menn hinstu kveðju. Unga menn sem
að öllu jöfnu hefðu átt langa framtíð
fyrir höndum. Það er þó komið að því
að við verðum að horfast í augu við
það að Pétur er dáinn. Við sjáum
hann ekki aftur í þessu jarðlífi, þenn-
an ljóshærða glaðlega dreng sem
hefur verið hluti af tilveru okkar og
samfélagi í allt of skamman tíma.
Fótbolti skipaði stóran sess í lífi
Péturs en hann og Jörgen bróðir
hans voru miklir áhugamenn um
hann. Sigga mamma þeirra bræðra
var líka óþreytandi að fylgja þeim
eftir og styðja við þá iðju. Mættu
margir taka hana að fyrirmynd hvað
það varðar. Það skilaði enda góðum
árangri og þeir bræður voru þegar
fram liðu stundir, með efnilegustu
drengjum Hattar í fótboltanum.
Pétur var nemandi í Egilsstaða-
skóla allan grunnskólagöngu sína. Þó
svo að skólinn og námið skipuðu e.t.v.
ekki efsta sæti í áhugamálum Péturs
var þó ekki þannig að hann væri til
vandræða. Þvert á móti kom hann
sér vel í skólanum. Við sem störfuð-
um með honum þar, nemendur og
starfsmenn, minnumst hans sem
ákaflega ljúfs drengs sem fyrst og
fremst var jákvæður og þægilegur í
viðmóti þó svo að auðvitað hafi hann
eins og frískra drengja er gjarnan
siður, stundum verið til í hafa smá líf
og fjör í kringum sig.
Þessir persónueiginleikar Péturs
voru þess valdandi að honum varð vel
til vina. Hann var vinsæll meðal jafn-
aldra sinna og fráfall hans er þeim
því vafalaust afar þungbært. Við von-
um að þið skólasystkini hans og fé-
lagar takið þessu áfalli með því æðru-
leysi sem unnt er og látið góðu
minningarnar um hann lifa með ykk-
ur og styrkjið hvert annað eftir
mætti.
Pétur var íþróttamaður og hraust-
ur drengur en þó fór það svo að hann
mætti öflum sem voru honum yfir-
sterkari. Við getum ekki gert okkur í
hugarlund líðan hans og hugsanir
þegar hann tókst á við sjálfa náttúr-
una. Það er þó víst að hann hefur tek-
ið á öllu sínu. Vafalaust hefur honum
verið hugsað heim til foreldra sinna
og bræðra og þannig er okkur nú öll-
um farið. Við sendum ykkur fjöl-
skyldunni hugheilar samúðarkveðjur
á þessum erfiðu tímum. Megi góður
guð styrkja ykkur og láta minn-
inguna um góðan dreng lifa með okk-
ur öllum.
Fyrir hönd nemenda og starfs-
fólks Grunnskólans Egilsstöðum og
Eiðum
Börkur Vígþórsson og
Sigurlaug Jónasdóttir
skólastjórnendur.
Fimmtudaginn 11. maí síðastliðinn
var að venju „old boys“ æfing hjá
körfuknattleiksdeild Hattar á Egils-
stöðum. Þar sem meistaraflokkur,
sem keppt hafði í úrvalsdeildinni í
vetur var hættur að æfa voru nokkrir
sprækir strákar úr meistaraflokki
með í hópnum. Einn þeirra var Pétur
Þorvarðarson sem ekki ætlaði að
detta úr formi í körfunni, þó æfingar
féllu niður í nokkrar vikur. Eins og
gengur þá var létt yfir mönnum,
sumarið fram undan og ungu og
frísku strákarnir í léttum leik meðan
hinir eldri svitnuðu hraustlega við að
elta þá um allan völl. Engan grunaði
að þetta væri í síðasta sinn sem Pét-
ur Þorvarðarson myndi spila körfu.
En sú varð raunin, helgina eftir lést
hann eftir ótrúlega þrautargöngu,
sem fáir hefðu leikið eftir. Kom þá
glöggt í ljós, að kraftur hans og þrek,
bæði líkamlegt og andlegt, var mun
meira en nokkur, gerði sér grein fyr-
ir.
Pétur var góður félagi sem lét sig
ekki vanta á æfingar né við fjárafl-
anir í þágu félagsins. Félagsþroski
hans var mikill sérstaklega þegar
hafður er í huga ungur aldur hans.
Slíkan þroska skortir oft í kapp-
hlaupi samtímans þar sem allir vilja
fá eitthvað fyrir sinn snúð og fáir eru
tilbúnir að leggja eitthvað á sig í
þágu íþróttafélaganna. Pétur hafði
þennan ungmannafélagsanda sem
svo er nefndur og fyrir það verður
hans minnst í íþróttafélaginu Hetti.
Um leið og þeir sem starfa innan
körfuknattleiksdeild Hattar kveðja
góðan dreng með söknuði, sendum
við foreldrum hans, bræðrum og öðr-
um aðstandendum okkar dýpstu
samúðarkveðjur. Megi hann hvíla í
friði.
f.h. stjórnar körfuknattleiksdeild-
ar Hattar,
Eymundur Sigurðsson og
Hafsteinn Jónasson.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 30. MAÍ 2006 33
MINNINGAR
✝ GuðmundurHafsteinn Frið-
riksson fæddist í
Reykjavík 17. júlí
1948. Hann lést á
Sjálfsbjargarheim-
ilinu Hátúni 12 í
Reykjavík 18. maí
síðastliðinn. Hann
var sonur hjónanna
Guðríðar L. Guð-
mundsdóttur, f. 13.
8. 1924, og Friðriks
Hafsteins Sigurðs-
sonar, f. 11.2 1914,
d. 29.2. 2000. Systk-
ini Guðmundar eru Ómar, f. 1942,
Ámundi, f. 1946, Auður, f. 1949,
Sigurður, f. 1957, Lilja, f. 1959, og
Sigurrós, f. 1960.
Guðmundur kvæntist 20. júní
1970 Ragnheiði Hauksdóttur. Þau
skildu. Synir þeirra eru: 1) Haf-
steinn, f. 3. janúar 1972, kvæntur
Swastika Guðmundsson, f. 24. des-
börn. a) Gréta Ingibjörg, f. 18.
október 1999, b) Sveinbjörn Sæv-
ar, f. 22. júní 2001. 2) Arnar Már
Jóhannsson, f. 14. október 1981,
unnusta hans er Þorbjörg Elsa
Ingólfsdóttir, f. 18. maí 1982. Guð-
mundur ólst upp í Reykjavík og
gekk í Lindargötuskólann. Tæp-
lega 12 ára fór hann að Kárhóli í
Reykjadal í S-Þingeyjarsýslu til
hjónanna Önnu Þorsteindóttur og
Inga Tryggvasonar og var þar
fyrst í eitt og hálft ár og síðan á
sumrin til u.þ.b. 18 ára aldurs.
Hann stundaði almenna verka-
mannavinnu frá unglingsárum,
m.a. í Rúgbrauðsgerðinni og hjá
Eimskip. Hann flutti til Vest-
mannaeyja 1974 og bjó þar til árs-
ins 1979. Þar gerði hann út lítinn
bát jafnframt sem hann vann sem
kranamaður. Eftir að hann flutti
til Reykjavíkur aftur starfaði
hann sem atvinnubílstjóri, á með-
an heilsan leyfði, fyrst hjá Stein-
dóri og síðan hjá Bæjarleiðum og
einnig við akstur stórra vörubif-
reiða hjá Gunnari og Guðmundi
ehf samhliða leigubílaakstrinum.
Síðustu árin dvaldi hann á Sjálfs-
bjargarheimilinu í Hátúni 12.
Útför Guðmundar verður gerð
frá Grensáskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
ember 1969, þeirra
barn drengur, f. 22.
mars 2006. 2) Eyþór,
f. 18. ágúst 1978, í
sambúð með Þórdísi
Ósk Sandholt f. 10.
febrúar 1979. Börn
hans með Hörpu Ein-
arsdóttur: a) Aron
Örn, f. 1. desember
1998. b) Hrafnhildur
Sunna, f. 26. júní
2000. Seinni kona
Guðmundar 26. októ-
ber 1996 er Margrét
Sigurðardóttir lyfja-
tæknir, f. 16. júlí 1947, dóttir
hjónanna Sigurðar Jónssonar, f.
11. ágúst 1916, d. 28. október
1994, apótekara á Húsavík og
Sauðárkróki, og Margrétar Magn-
úsdóttur, f. 30. október 1918, d.
24. apríl 2006. Synir Margrétar
eru: 1) Sigurður Jóhann Hall-
björnsson, f. 22. júlí 1969 hans
Í dag kveðjum við með trega ást-
kæran bróður, mág og frænda, sem
farinn er yfir móðuna miklu langt fyr-
ir aldur fram. Steini var búinn að
heyja erfiða baráttu við MS-sjúkdóm-
inn og var búinn að vera mikið veikur
undanfarin ár og má því segja að
hvíldin sé honum kærkomin.
Steini eins og við kölluðum hann
var þriðji í röðinni af sjö systkinum.
Hann var tvígiftur og á tvo drengi af
fyrra hjónabandi, Hafstein og Eyþór.
Seinni kona hans Margrét hefur
reynst Steina frábærlega og hefur
hún staðið eins og klettur við hlið
hans í hans erfiðu veikindum. Steini
gekk drengjum hennar, Arnari og
Sigurði í föðurstað.
Steini var þeirri náðargáfu gæddur
að vera mjög mikill húmoristi og er
hann einn af fáum mönnum sem við
höfum séð ná öllum gervum Ladda
grínista fullkomlega. Alltaf var stutt í
húmorinn hjá honum og má með
sanni segja að það hafi haldið honum
að einhverju leyti gangandi í hans erf-
iðu veikindum, sem sást best nú síð-
ustu árin er hann átti orðið erfitt um
tal, að þá þurfti nú oft ekki mikið til að
koma honum til að hlæja. Hann var
trúlega langmesti húmoristinn af sín-
um systkinum án þess að á nokkurn
sé hallað.
Við hjónin og börnin okkar eigum
margar góðar minningar um Steina,
Möggu og Arnar í okkar frábæru
ferðalögum um landið þvert og endi-
langt í húsbílunum okkar og var þá
ýmislegt brallað og Steini ávallt hrók-
ur alls fagnaðar. Svo má ekki gleyma
öllum ferðunum í sumarbústaðinn
sem Steini og Magga eiga fyrir norð-
an. Einnig eigum við góðar minningar
frá okkar skemmtilegu spilakvöldum,
en þá spiluðum við Kana langt fram á
nótt og var þá Captain Morgan ómiss-
andi með „sítrónu“.
Allar þessar góðu minningar um
hann munu ávallt verða geymdar í
okkar hjörtum.
Elsku Magga, Hafsteinn, Eyþór,
Arnar, Siggi og Gugga, megi góður
guð styrkja ykkur í ykkar sorg. Minn-
ingarnar um góðan dreng lifa áfram.
Farðu í friði, elsku bróðir, mágur
og frændi.
Sigurður og fjölskylda.
GUÐMUNDUR
HAFSTEINN
FRIÐRIKSSON