Morgunblaðið - 18.10.2006, Blaðsíða 36

36 MIÐVIKUDAGUR 18. OKTÓBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Petólína Sig-mundsdóttir
fæddist 16. sept-
ember 1922 í Hæla-
vík á Horn-
ströndum. Hún lést
á sjúkrahúsinu á
Ísafirði 10. október
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Sigmundur Ragúel
Guðnason, bóndi og
skáld í Hælavík, f.
þar 13. desember
1893, d. 1973, og
Bjargey Halldóra
Pétursdóttir, f. í Hælavík 5. júní
1902, d. 1987. Systkini Petólínu
eru Pétur, f. 1.9. 1921, d. 1992, tví-
burasystir Petólínu; Hjálmfríður
Guðný, f. 16.9. 1922, d. 2004, Jón
Þorkell, f. 11.1. 1925, Kjartan
Hólm, f. 22.12. 1927, Guðfinna
Ásta, f. 20.2. 1931, d. 1979, Ingi-
hennar eru: Þórður Guðmundur
og Anna Marín.
Árið 1956 hóf Petólína sambúð
með Guðbjarti Birni Hjálmarssyni,
bónda á Mosvöllum í Önund-
arfirði, f. 31.7. 1900, d. 1974. Börn
þeirra eru: 4) Guðbjörg Jóhanna,
f. 19.10. 1956. Sonur hennar er
Björn Zakarías. 5) Hjálmar Stein-
þór, f. 14.10. 1959, d. 2003, maki
Friðgerður Aðalheiður Þorsteins-
dóttir. Þau skildu. Börn þeirra eru
Hanna Rósa og Björn Jóhannes.
Langömmubörn Petólínu eru orð-
in ellefu.
Lína, eins og hún vildi láta kalla
sig, fór einn vetur í Húsmæðra-
skólann á Ísafirði. Árið 1954 fórst
Guðmundur Óli í Hornbjargi og
stóð hún þá ein uppi með þrjú ung
börn. Árið 1956 tók hún saman við
Björn Hjálmarsson, bónda á Mos-
völlum í Önundarfirði, og bjuggu
þau þar til ársins 1967 er þau
brugðu búi og fluttu til Ísafjarðar.
Þar vann hún ýmis störf en lengst
af starfaði hún við matseld og
umönnun á elliheimilinu á Ísafirði.
Útför Petólínu verður gerð frá
Ísafjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
björg Unnur, f. 20.5.
1933, og Trausti, f.
24.11. 1937, d. 1989.
Petólína giftist
Guðmundi Óla Guð-
jónssyni, bónda og
trésmið, f. í Skjald-
arbjarnarvík, 20.12.
1914, d. 1954. Þau
hófu búskap í Skjald-
arbjarnarvík en
fluttu svo til Ísafjarð-
ar 1947. Börn þeirra
eru: 1) Sigmundur
Tryggvi, f. 28.7.
1945, maki Þórunn
Guðmundsdóttir. Börn þeirra eru:
Lína Björg, Guðmundur Óli og
Sigrún Halla. Fyrir á Þórunn dótt-
urina Hörpu. 2) Björgvin, f. 12.12.
1949, maki Elín Rögnvaldsdóttir.
Börn þeirra eru Guðmundur Óli,
Aðalbjörg og Bjargey. 3) Erna
Sigurveig, f. 27.7. 1953. Börn
Nú ertu komin yfir móðuna miklu
sem aðskilur okkur lifendur frá hinum
látnu. Í gegnum hugann renna minn-
ingarbrot um langt og strangt lífs-
skeið þitt með mörgum sárum atburð-
um sem bugað hefðu einhvern að fullu,
en einnig með ótöldum hamingju-
stundum eins og líknandi smyrsl á
ógróin sár. Þú ásamt tvíburasystur
þinni, Hjálmfríði, sem alltaf var kölluð
Fríða, varst fædd við endimörk
byggðar, í lágreistum torfbæ í Hæla-
vík á Hornströndum þar sem úthafs-
aldan skall óheft í sæbarið fjörugrjót
og marbakkann rétt við bæjarvegginn
og stríð vetrarveður stóðu stundum
vikum saman án uppstyttu. Börnin
voru þá orðin þrjú á tveimur árum, en
Bjargey móðir ykkar var einstaklega
þrekmikil kona sem vílaði ekki fyrir
sér að leggjast til hvílu á köldum vetr-
arkvöldum með blautar ungbarnarýj-
ur innanklæða til að hafa þurrar að
morgni. Þrátt fyrir fátækt og harð-
neskju náttúrunnar voru unglingsárin
áhyggjulaus í stórum barnahópi
tveggja fjölskyldna sem voru sem ein.
Þú varst orðin 19 ára þegar þú kynnt-
ist Guðmundi Óla Guðjónssyni, smið
og fyglingi frá Skjaldarbjarnarvík.
Með ykkur tókust ástir og þú fluttir til
hans í Skjaldarbjarnarvík þar sem
hann bjó með foreldrum sínum. Þið
fluttuð svo til Ísafjarðar 1947 þegar öll
byggð á þessu svæði var að hrynja. Á
Ísafirði bjugguð þið saman í sjö ham-
ingjusöm ár fram til sumars 1954,
höfðuð eignast þrjú börn, það yngsta
tæplega eins árs. Voruð síðustu árin
að byggja tvílyft einbýlishús á Selja-
landsvegi og flutt inn á neðri hæðina.
Þá var eins og hendi væri veifað svipt í
burtu lífsöryggi þínu og hamingju
þegar þú fréttir að maðurinn þinn
hefði látist í bjargsigi í Hornbjargi. Á
þessum tíma var ekki einfalt mál fyrir
fátæka ekkju með þrjú ung börn að
halda saman fjölskyldunni, en þú varst
ákveðin í að gera það með öllum ráð-
um. Þú fórst í kaupavinnu í Dýrafirði
næsta sumar og réðir þig síðan sem
ráðskonu á Mosvöllum í Önundarfirði.
Þar varst þú komin að nýjum kross-
götum í lífinu, því þið Björn Hjálm-
arsson, bóndinn á Mosvöllum, hófuð
samvistir og eignuðust tvö börn. Á
Mosvöllum bjugguð þið í tæp tólf ár en
urðuð að hætta búskap eftir að Björn
lenti í alvarlegu dráttarvélaslysi sem
hann varð aldrei jafngóður af. Þið
bjugguð svo saman á Ísafirði í húsinu
þínu á Seljalandsvegi þar til Björn lést
í ágúst 1974. Á þessum árum komust
börnin þín öll á legg og þér tókst að
halda þeim öllum saman sem einni
fjölskyldu eins og þú heitstrengdir á
sínum tíma. Við hjónin fluttumst til
Ísafjarðar 1975 þá komin með þrjú
börn. Þú vannst þá á elliheimilinu í
Mánagötu. Börnin okkar eignuðust
strax hjá þér öruggan samastað sem
þau gátu alltaf leitað til þegar á þurfti
að halda. Ótaldar eru ferðirnar á
Seljalandsveginn til að fá heitt súkku-
laði, pönnukökur og tertur. Fyrir
þremur árum þurftum við svo öll að
takast á við sára sorg þegar yngsta
barnið þitt, Hjálmar Steinþór, fórst í
fjallgöngu. Þú spurðir oft, hvers
vegna?, en fékkst ekkert svar. Þinni
göngu er nú lokið en þú lifir áfram í
huga okkar.
Kær kveðja, elsku mamma og
tengdamamma.
Tryggvi og Þórunn
Elsku mamma mín.
Ég held að það séu fagnaðarfundir
einhvers staðar. Ég held að þú sért
búin að hitta ömmu, Bjargey mömmu
þína sem þér þótti svo vænt um. Ég
held líka að þú sért búin að hitta Stein-
þór bróður, son þinn sem þú saknaðir
svo óskaplega mikið. Og ég held að þú
sért búin að hitta Fríðu, tvíburasystur
þína og þið veltist um af hlátri við það
eitt að líta hvor á aðra eins og venja
var þegar þið tvær hittust. Enginn
veit hvað var svona fyndið. Já, ég held
að einhvers staðar séu bakaðar pönnu-
kökur og miklum sykri stráð yfir. Í
þessari veislu eru eflaust allir hinir
ástvinir þínir og okkar sem farnir eru.
Vertu sæl, mamma mín, og skilaðu
kveðju,
Erna.
Elsku amma mín, núna ertu komin í
friðinn hjá Steinþóri þínum og afa.
Mikið eigum við eftir að sakna þín, en
ég veit að þú hefur það gott núna. Við
viljum þakka þér fyrir að vera okkur
góð amma og langamma. Aron Ingi
leit alltaf svo stórt á þig og mun alltaf
gera og Ægir Þór fékk að kynnast þér
þó stutt væri. Við þökkum fyrir allar
þær stundir sem við fengum að eiga
hjá þér, og munum alltaf hugsa um
góða kakóið, pönnsurnar og bestu
rjómatertu sem gerð hefur verið. Það
var alltaf nóg að gera þegar ég var hjá
þér sem krakki, og þegar ég kom til
þín eftir skóla, fékk ég að leggja mig í
sófanum þínum og var vakin með
heitu kakói og nýsmurðu brauði. Ég
hef svo gert það fyrir Aron Inga, þeg-
ar hann kemur inn með kaldar tásur
eftir að hafa verið að leika sér úti, þá
geri ég heitt kakó og smyr brauðið
eins og þú gerðir fyrir mig. Honum
þykir það svo gott eins og mér fannst.
Það eru þessar stundir sem skipta
mestu máli þegar maður kveður ein-
hvern sem maður elskar. Við elskum
þig, elsku amma okkar, og við munum
alltaf muna eftir þér. Við kveðjum þig
með sorg en brosum yfir því sem við
áttum með þér. Ég læt fylgja með bæn
sem þú fórst með fyrir mig þegar ég
svaf hjá þér í ömmukoti.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson)
Þín ömmu og langömmubörn,
Anna Marín, Bergþór, Aron Ingi
og Ægir Þór.
Elsku Lína amma mín. Nú er ævin
þín liðin og við hin eftirlifandi stöndum
eftir og minnumst þess hve heppin við
erum að hafa þekkt þig og átt þig að.
Þú gegndir stóru hlutverki í lífi okk-
ar systkinanna á Ísafirði og þeir voru
ófáir sunnudagarnir sem þú varst
tilbúin með heitt súkkulaði og pönnu-
kökur eftir langan skíðadag. Þú tókst
okkur alltaf opnum örmum, sama hve-
nær sólarhringsins við komum, því
alltaf hafðir þú tíma fyrir okkur.
Amma, þú ert mín tengsl við gamla
tímann. Þú upplifðir miklar breyting-
ar í íslensku þjóðfélagi, breytingar frá
bændaþjóðfélagi í nútíma framfara-
þjóðfélag. Lífshlaup þitt var ekki alltaf
auðvelt, en þú gafst ekki upp þó að oft
hafi dregið ský fyrir sólu. Þú ert kona
sem ég mun alltaf dást að og líta upp
til.
Manstu hvað það var gaman hjá
okkur þegar ég kom til þín nánast
hvern einasta dag eftir skóla? Þú varst
með heitan mat tilbúinn fyrir mig og
svo hjálpuðumst við að með uppvaskið
eftir matinn á meðan við spjölluðum
um lífið og tilveruna. Þú hlustaðir
áhugasöm á mig á meðan ég sagði þér
frá því sem gerðist í skólanum, ráð-
lagðir mér þegar mér sinnaðist við vini
eða skólafélaga og þú huggaðir mig
þegar ég var leið. Við áttum svo sann-
arlega margar góðar stundir saman.
Þú kenndir mér að sauma kross-
saum, mála myndir og hjálpaðir mér
líka við handavinnuna sem ég var nú
ekkert alltof góð í sjálf, en þú bjarg-
aðir mér alltaf fyrir horn ef ég var
komin á eftir hinum krökkunum með
handavinnuverkefnin. Þú kenndir mér
bænir og sagðir mér sögur frá Horn-
ströndum þar sem þú bjóst þegar þú
varst lítil, staður sem mér hefur alltaf
fundist vera töfrastaður. Þú varst einn-
ig alltaf svo dugleg í garðinum, kenndir
mér að reyta arfa og gróðursetja blóm,
þú kenndir mér að sjá fegurðina í nátt-
úrunni.
Við sátum oft inni í stofu á Selja-
landsveginum við borðið sem afi smíð-
aði og spiluðum á spil. Við kenndum
hvor annarri þau spil sem við kunnum.
Þú kenndir mér að spila marías og
lönguvitleysu, sem við spiluðum oft, en
í staðinn kenndi ég þér tunnu. Það
fannst þér alveg sérstaklega sniðugt
spil vegna þess að í tunnu þurfti maður
að styðjast við sjónminni, enda spiluð-
um við „minnisspilið“, eins og við vor-
um farnar að kalla það, mjög oft.
Allar þessar minningar eru ómetan-
legar og ég mun alltaf muna stundirnar
sem ég átti með þér, elsku amma. Þú
varst svo góð, amma mín, þú varst allt-
af til staðar þegar ég þarfnaðist þín. Þú
varst athvarfið mitt og besti vinur
minn.
Elsku amma, ég vildi óska þess að ég
hefði getað þekkt þig lengur, en ævi
okkar mannanna er því miður svo stutt.
Þó að áætlanir okkar um að þú ætlaðir
að mæta í brúðkaupið mitt ef ég skyldi
gifta mig, halda á fyrsta barninu mínu
undir skírn, og jafnvel verða 100 ára,
skyldu ekki hafa ræst, er ég þakklát
fyrir að hafa fengið að kynnast þér
svona vel. Ég vil þakka þér fyrir allt
sem þú hefur gefið mér og gert fyrir
mig. Þú munt ávallt eiga vísan stað í
hjarta mínu og ég mun aldrei gleyma
þér.
Hvíldu í friði, elsku amma.
Þín
Sigrún Halla.
Elsku Lína amma, nú ert þú fallin
frá en þú munt alltaf eiga stað í hjarta
okkar.
Ég á margar góðar minningar um
ömmu. Það var alltaf gott að koma til
ömmu á Seljalandsveg 52 og aldrei kom
maður að tómum kofanum þar, alltaf
átti amma heitt kakó og kökur handa
okkur þegar fjölskyldan kom í heim-
sókn, hvort sem það var eftir skíði á
helgum eða á virkum dögum. Það var
alltaf hægt að leita til ömmu þegar
þurfti og hún reyndist okkur systkin-
um vel, bæði sem vinur og amma, sér-
staklega reyndist hún Sigrúnu systur
vel þegar hún þurfti mest á því að
halda.
Synir mínir, þeir Ívan Breki og
Tryggvi Leó, koma til með að muna eft-
ir Línu langömmu sinni, þeir minnast
reglulega á að langamma þeirra hafi
bakað bestu pönnukökur í heimi, þegar
amma tók sig til í sumar og bakaði
pönnukökur handa okkur þegar hún
var í heimsókn hjá mömmu og pabba í
Móholtinu.
Elsku Lína amma, það var gott að fá
að hitta þig og kveðja rétt áður en þú
féllst frá, ég veit að þér líður betur
núna. Við komum alltaf til með að muna
eftir þér.
Saknaðarkveðjur,
Guðmundur Óli, Ívan Breki og
Tryggvi Leó
Elsku Lína amma mín er látin og
mig langar til að skrifa nokkur orð í
minningu hennar.
Hún Lína amma var mér alltaf góð
og ég gat alltaf leitað til hennar þegar
ég þurfti á að halda. Hún hafði alltaf trú
á manni og hvatti mann í því sem mað-
ur var að gera hverju sinni. Ég man
sérstaklega eftir öllum sunnudögunum
sem amma var tilbúin með kakó og
pönnsur þegar við fjölskyldan vorum
að koma af skíðum.
Amma hafði mjög gaman af handa-
vinnu og gerði marga fallega hluti,
bæði sem hún málaði, saumaði og
smyrnaði. Ég gat alltaf leitað til hennar
með handavinnuna mína þar sem það
var ekki mín sterkasta hlið. Hún
kenndi mér að smyrna teppi og þegar
ég var 13 ára kom ég alltaf eftir skólann
til hennar til að fá kakó, halda áfram
með teppið og ræða um allt milli himins
og jarðar. Það voru góðar stundir sem
við áttum saman sem munu alltaf vera
mér kærar.
Líf ömmu var ekki alltaf dans á rós-
um. Hún missti mann sinn ung frá 3
börnum, en amma var sterk kona og
var ákveðin í að halda fjölskyldunni
saman, sem hún gerði.
Amma var alltaf mjög ákveðin og
lýsir það því vel þegar hún málaði fyrir
mig stóra mynd og rammaði hana inn
til að gefa mér í jólagjöf. Ég var úti í
Bandaríkjunum á þessum tíma en það
var ekki um að tala að bíða með að ég
fengi myndina, ég skyldi fá að taka
hana upp á jóladag og það varð úr að
hún sendi hana dýrum dómum til mín á
jólunum. Þessi mynd er mér alltaf kær.
Ömmu þótti vænt um garðinn sinn á
Seljalandsveginum og var hún mjög
dugleg að setja niður blóm og gera
hann fallegan. Ég hjálpaði oft við að slá
og reyta arfa og kenndi hún mér mikið í
þessari list.
Hún amma mín var góð og guð-
hrædd kona sem þótti vænt um allt
sem lifði. Hún vildi manni alltaf allt það
besta og gerði allt til þess að manni liði
vel.
Elsku amma mín, takk fyrir allar
þær góðu stundir sem ég hef átt með
þér, ég mun alltaf geyma þær í mínu
hjarta.
Hvíldu í friði, elsku amma.
Þín
Lína Björg
Það er ekki hægt að segja að ævi þín
hafi verið dans á rósum, amma mín.
Eftir uppvaxtarár í Hælavík þar sem
oft var þröngt í búi misstir þú manninn,
hann afa, aðeins 32 ára gömul og stóðst
þá ein eftir með þrjú börn.
Þrátt fyrir þetta hélst þú börnunum
og komst þeim til manns og náms
ásamt tveimur öðrum sem þú eignaðist
síðar. Ég held að þessar aðstæður sem
þú þurftir að glíma við hafi útheimt
mikinn styrk á þessum erfiðu tímum.
Þegar ég lít yfir farinn veg eru sterk-
ustu minningar mínar um þig tengdar
æsku minni og húsinu þínu á Selja-
landsveginum. Ég man eftir hænunum
þínum, garðinum þínum, steinunum í
steyptum veggjunum, loftinu með öll-
um bókunum og litla kyndiklefanum en
allt þetta var ævintýraheimur fyrir
borgarbarn eins og mig.
Þá man ég líka eftir því að alltaf voru
pönnukökur á borðstólum enda viss-
irðu að þær fundust mér bestar af öllu
bakkelsi. Meira að segja einu sinni bak-
aðir þú pönnukökur úr svartfuglseggj-
um vegna þess að hænuegg voru ekki
til. Þetta var í eina skiptið sem ég vildi
ekki pönnukökurnar þínar en borgar-
barnið sætti sig ekki við sterkt bragðið
sem kom frá eggjunum enda hef ég
eins og aðrir af minni kynslóð ekki
þurft að sætta mig við einhver frávik í
mat og drykk.
Er þetta atvik í mínum huga dæmi
um að þú reyndir alltaf að gera allt mér
til hæfis eins og þú gerðir þegar þú
komst í heimsókn suður og ég þvældi
þér fótgangandi langan veg í ýmsar
verslanir til að kaupa eitthvað sem mig
langaði í.
Barnabörnin þín voru gimsteinar í
þínum augum enda hef ég það fyrir satt
að þú þoldir aldrei nokkuð það frá öðr-
um sem hægt var að túlka sem gagn-
rýni á þau.
Ég man vel eftir síðasta skiptinu sem
við hittumst en þá kom ég til Ernu
frænku þar sem þú varst, til að sýna
þér litlu dóttur mína hana Bjargeyju.
Ég man hversu glöð þú varst að sjá
hana og hvernig andlit þitt lýstist upp
af gleði og stolti þegar sú stutta rembd-
ist við að standa og ganga.
Mér þykir því verst að mér hafi ekki
auðnast að koma til þín með nýfæddan
son minn áður en þú fórst. Ég get þó
lofað þér því að hann mun í gegnum
mig þekkja þig og uppruna sinn og vera
stoltur af hvoru tveggja eins og ég er
sjálfur.
Vertu sæl, amma mín.
Guðmundur Óli Björgvinsson
Við fráfall Línu koma margar minn-
ingar um hana og frásagnir úr lífi henn-
ar upp í hugann. Bernskuminningar frá
Hælavík þar sem þær tvíburasysturn-
ar þurftu að vera til skiptis í skólanum
af því að þær áttu bara ein skólaföt.
Þegar frumburður okkar Björgvins
fæddist rifjaði hún upp ferðalag sitt
með frumburðinn Tryggva frá Ísafirði
til Skjaldarbjarnavíkur. Þau fóru bæði
á bát og fótgangandi sem var svo sem
ekki í frásögur færandi. Það sem enn
sat fast í minningunni var skelfingin
sem greip hana þegar Óli bar hana yfir
jökulána og skyldi hvítvoðunginn eftir
á hinum bakkanum. Þeirri stundu
sagðist hún hafa verið fegnust þegar
Petólína
Sigmundsdóttir