Morgunblaðið - 12.11.2006, Side 28

sægarpur
28 SUNNUDAGUR 12. NÓVEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
Þ
að er kyrrlátt kvöld við
bátahöfnina á Seyð-
isfirði. Ég stend við
svarta seglskútu sem
sker sig úr flotanum sem
liggur þar við bryggju. „Mesut“
stendur á kilinum. Ég er greinilega á
réttum stað. Samt er ekkert lífsmark
að sjá, þannig að ég kalla stund-
arhátt: Halló! Augnablik líður áður
en dyrunum að káetunni er hrundið
upp og glaðlegur miðaldra maður
stingur höfðinu út. Góða kvöldið, ert
þú Hauke Trinks? spyr ég enda þótt
ég viti svarið. „Já, það er ég,“ segir
maðurinn og stekkur fram á þilfarið.
Hann býður okkur ljósmyndaranum
að koma um borð. Meðan við heils-
umst spyr ég hvort ég megi kalla
hann Hauk. „Já, já, Haukur er fínt.
Menn eru byrjaðir að kalla mig því
nafni hérna,“ segir hann og brosir.
Káeta skútunnar er vistleg enda
verður hún heimili Hauke Trinks
fram á vorið. Eins og sönnum skip-
stjóra sæmir dregur hann fram
tálknolíu en gestirnir verða að láta
kaffið duga þar sem þeir eiga fyrir
höndum bílferð til Egilsstaða.
Nú er ég frjáls maður
Þessi geðþekki 63 ára gamli þýski
eðlisfræðiprófessor fór á eftirlaun í
sumar og sneri stýrinu strax í norð-
ur.
„Nú er ég frjáls maður og geri það
sem mig lystir. Ég hef margoft kom-
ið til Íslands og kann vel að meta
land og þjóð. Það er ekki bara stór-
brotin náttúran sem heillar mig held-
ur líka fólkið. Samt get ég ekki leyft
mér að halda því fram að ég þekki Ís-
land fyrr en ég hef búið hérna. Það
er ekki nóg að koma sem túristi og
taka ljósmyndir. Þannig kynnist
maður ekki landinu. Ég sigldi því til
Seyðisfjarðar í sumar og hér verður
mín vetrarhöfn. Þetta leggst ákaf-
lega vel í mig og ég get ekki beðið
eftir að veturinn gangi í garð með til-
heyrandi stormi og stórsjó. Það er
nauðsynlegt að þjást svolítið,“ segir
Hauke og hlær.
En hvers vegna Seyðisfjörður?
„Líttu bara í kringum þig. Seyð-
isfjörður er stórkostlegur staður. Ég
var alltaf staðráðinn í að dveljast úti
á landi. Ég hef oft verið í Reykjavík
og kann prýðilega við mig þar – þú
mátt alls ekki misskilja mig – en með
fullri virðingu fyrir höfuðborginni
ykkar þá er Ísland í mínum huga
náttúran og strjálbýlið. Ég sigldi
höfn úr höfn í sumar en Seyð-
isfjörður tekur öllu fram. Hér slær
hjarta Íslands.“
Þú ætlar ekki bara að upplifa veðr-
ið og náttúruna, heldur kynnast fólk-
inu líka?
„Heldur betur. Það er í raun aðal
tilgangurinn. Þess vegna er einmitt
svo spennandi að vera hér á Seyð-
isfirði sem er mikill sögubær. Hér er
gott bókasafn og menningin í háveg-
um höfð. Fólkið er líka yndislegt.
Fyrr í dag var ég með fyrirlestur
fyrir eldri borgara og nú bíða mín ófá
heimboðin. Ég hlakka til að þiggja
þau og kynnast heimamönnum bet-
ur. Ég læri eitthvað nýtt á hverjum
degi.“
Farinn að skilja fréttirnar
Ætlarðu að læra tungumálið?
„Ég er byrjaður á því. Það verður
Hér slær hjarta Íslands
Í bátahöfninni á Seyð-
isfirði liggur tíguleg
svört seglskúta. Skip-
stjóri er þýski eðlisfræð-
ingurinn Hauke Trinks
sem þangað er kominn
til að kynnast landi og
þjóð. Orri Páll Orm-
arsson brá sér um borð
og ræddi við Hauke um
Ísland, siglingar og Mu-
hammed Atta.
Skipstjórinn „Ég finn til mikillar samkenndar með víkingunum,“segir sægarpurinn Hauke Trinks.
Morgunblaiðið/RAX
Gesturinn Trinks hefur oft komið til Íslands. „Samt get ég ekki leyft mér að halda því fram að ég þekki Ísland fyrr
en ég hef búið hérna. Það er ekki nóg að koma sem túristi og taka ljósmyndir. Þannig kynnist maður ekki landinu.“
Ævintýri Hauke Trinks fékk stund-
um gesti í heimsókn á Svalbarða,
yfirleitt óboðna.
Hauke Trinks var um árabil pró-fessor í eðlisfræði við Tæknihá-skólann í Hamborg og deild-arforseti á tímabili. Hlutfall
erlendra stúdenta er hátt við skólann og
kenndi Hauke fólki frá ólíkum menningar-
heimum, þar á meðal mörgum múslimum.
Frægastur þeirra er án efa Mohammed Atta
sem fór fyrir hópi hryðjuverkamanna sem
flaug á turnana World Trade Center í New
York 11. september 2001.
„Að hugsa sér að ég skuli hafa setið and-
spænis Muhammed Atta, rétt eins og þér nú,
og rætt við hann í rólegheitunum. Þetta var
fágaður og vingjarnlegur náungi að öllu
leyti og ég átti ekki í neinum erfiðleikum
með hann,“ rifjar Hauke upp.
Í eitt skipti var Atta þó ósáttur. „Það var
þegar hann óskaði eftir því að fá úthlutað
aðstöðu til að biðjast fyrir í skólanum en var
synjað. Ég var deildarforseti á þessum tíma
og þurfti að gera Atta grein fyrir því að
reglur skólans leyfðu þetta ekki. Hann sýndi
því lítinn skilning en sætti sig eigi að síður
við þessar lyktir mála.“
Hauke segir að sér hafi brugðið í brún
þegar þáttur Attas í voðaverkinu varð mönn-
um ljós. „Ég held að allir sem kynntust hon-
um í Hamborg hafi orðið steinhissa. Það var
ekkert í fari mannsins sem benti til þess að
hann hefði slík áform á prjónunum. Þetta
var mikið áfall. Ég fullvissa þig um að það
var ekki ég sem kenndi honum að sprengja,“
segir Hauke grafalvarlegur en hlær svo dátt.
Fræðsla í stað sprenginga
Tækniháskólinn í Hamborg hefur um
langt skeið hvatt til styrkveitinga útlend-
ingum til handa og Hauke segir þetta atvik
ekki breyta neinu þar um. „Ég barðist fyrir
þessari stefnu á sínum tíma og styð hana
enn. Lykillinn að öruggari heimi er að fræða
fólk og upplýsa en ekki valta yfir það með
skriðdrekum og sprengjum eins og gert hef-
ur verið í Írak. Ég yrði síðasti maðurinn til
að verja hryðjuverkin 11. september – þau
voru skelfilegur verknaður – en er ekki nær
að leggja áherslu á uppbyggingu en nið-
urrif? Hverju hefur stefna Bandaríkjanna í
Írak skilað? Engu nema hörmungum. Hefði
ekki verið nær að verja milljörðunum sem sú
aðgerð hefur kostað til að fræða fólk í Írak
og Íran? Ég hef rætt þetta við tvo fyrrver-
andi kanslara í Þýskalandi, Helmut Kohl og
nafna hans Schmidt, sem er ágætur vinur
minn, og ég er sannfærður um að þeir eru
mér sammála.
En heyrðu, hvað ertu að virkja þennan
pólitíska þráð í mér? Fjallar ekki viðtalið um
siglingar og Ísland?“
Kenndi Muhammed Atta