Morgunblaðið - 01.12.2006, Blaðsíða 42

42 FÖSTUDAGUR 1. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Gylfi Halldórs-son fæddist á
Akranesi 13. októ-
ber 1944. Hann lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 25.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Halldór Magn-
ússon, f. á Staðar-
hóli í Andakíls-
hreppi 5. júlí 1913,
d. 27. júní 1977, og
Helga Jónína Ás-
grímsdóttir, f. á
Stóra Ási í Hálsa-
sveit 5. mars 1912, d. 12. apríl
2003. Gylfi ólst upp á Akranesi
sem einn af 17 systkinum þar sem
yngsta systirin var fóstursystir
hans. Eftirlifandi systkini eru:
Júlíus Gígjar, Fanney Sigmunda,
Sigmundur, Helga Guðrún, Elsa
og Kristín Steinunn.
Gylfi kom fyrst til Grindavíkur
ist Gylfi Margréti Guðmunds-
dóttur, f. 18. apríl 1949. Foreldrar
hennar eru Guðmundur Jón
Helgason, f. í Hraunkoti í Þór-
kötlustaðahverfi 10. febrúar 1921,
og Þorgerður Guðný Guðmunds-
dóttir, f. í Kastalabrekku í Ása-
hreppi 9. júlí 1926. Börn Gylfa og
Margrétar eru: 1) Hörður Gylfa-
son, f. 15. febrúar 1968, sonur
hans er Guðmundur Bjarni, f. 22.
febrúar 2002. 2) Ásgrímur Krist-
inn, f. 17. september 1971, sam-
býliskona hans er Rúna Szmiedo-
wicz, f. 1. nóvember 1971, upp-
eldisdóttir Ásgríms er: Valdís
Ósk, f. 29. júlí 1992, uppeldisbörn
Ásgríms og börn Rúnu eru: Daní-
el Víðar, f. 29. desember 1993, og
Alice Marý, f. 3. ágúst 1996. 3)
Guðbjörg Gerður, f. 19. febrúar
1974, gift Ámundínusi Erni
Öfjörð, f. 24. september 1972, syn-
ir þeirra eru: Gylfi Örn, f. 17. des-
ember 1994, og Ævar Andri, f. 9.
júní 1999.
Gylfi verður jarðsunginn frá
Grindavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
á vertíð 1962 og var
síðan alfluttur 1967
og bjó þar til dán-
ardags. Gylfi vann
fyrst um sinn við
málningarvinnu og
smíðar, síðar varð
hann var verkstjóri.
Hann starfaði sem
verkstjóri hjá Hrað-
frystihúsi Grindavík-
ur í 17 ár og hjá Hóp
hf. í 15 ár. Síðustu
árin vann hann við
íþróttamannvirki
Grindavíkurbæjar, á
sumrin sem vallarstjóri fótbolta-
vallarins og yfir veturinn við
sundlaugina og íþróttahúsið.
Gylfi hafði alla tíð mikinn áhuga á
knattspyrnu og fljótlega við kom-
una til Grindavíkur byrjaði hann
að vinna fyrir Ungmennafélag
Grindavíkur.
Hinn 2. nóvember 1969 kvænt-
Tíminn flýgur áfram og hann teymir mig á
eftir sér
og ekki fæ ég miklu ráðið um það hvert
hann fer
en ég vona bara hann hugsi soldið hlýlega
til mín
og leiði mig upp á endanum til þín.
Ég gaf þér forðum keðju úr gulli um
hálsinn þinn
svo gleymir þú mér ekki í dagsins amstri
nokkurt sinn
í augunum þínum svörtu horfði ég á sjálfa
mig um hríð
og ég vonaði að ég fengi bara að vera þar
alla tíð.
Það er margt sem angrar en ekki er það þó
biðin
því ég sé það fyrst á rykinu hve langur tími
er liðinn
og ég skrifa þar eitthvað með fingrinum
sem skiptir öllu máli
því að nóttin mín er dimm og ein og
dagurinn á báli.
Já og andlitið þitt málað hve ég man það
alltaf skýrt,
augnlínur og bleikar varir, brosið svo hýrt,
jú ég veit vel að ókeypis er allt það sem er
best
en svo þarf ég að greiða dýru verði það
sem er verst.
Ég sakna þín í birtingu að hafa þig ekki við
hlið mér
og ég sakna þín á daginn þegar sólin brosir
við mér
og ég sakna þín á kvöldin þegar dimman
dettur á
en ég sakna þín mest á nóttinni er svipirnir
fara á stjá.
Svo lít ég upp og sé við erum saman þarna
tvær
stjörnur á blárri festingunni sem færast
nær og nær
ég man þig þegar augun mín eru opin
hverja stund
en þegar ég nú legg þau aftur fer ég á þinn
fund.
(Megas)
Ég mun aldrei gleyma þér og þeim
stundum sem við áttum saman.
Hvíl í friði, minn kæri vinur.
Ástarkveðja.
Margrét.
Mér finnst ég varla heill né hálfur maður
og heldur ósjálfbjarga, því er ver.
Ef værir þú hjá mér, vildi ég glaður
verða betri en ég er.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það, en samt ég verð að segja,
að sumarið líður alltof fljótt.
Við gætum sungið, gengið um,
gleymt okkur hjá blómunum.
Er rökkvar, ráðið stjörnumál.
Gengið saman hönd í hönd,
Hæglát farið niðrá’ strönd.
Fundið stað
sameinað beggja sál.
Horfið er nú sumarið og sólin,
í sálu minni hefur gríma völd.
Í æsku léttu ís og myrkur jólin;
nú einn ég sit um vetrarkvöld.
Því eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það, en samt ég verð að segja,
að sumarið líður alltof fljótt.
Ég gái út um gluggann minn
hvort gangir þú um hliðið inn.
Mér alltaf sýnist ég sjái þig.
Ég rýni út um rifurnar
ég reyndar sé þig allsstaðar,
þá napurt er, það næðir hér,
og nístir mig.
(Vilhj. Vilhj.)
Elsku pabbi, við trúum því ekki að
þú sért farinn frá okkur. Þú varst
okkar styrkur og studdir okkur í
gegnum allt. Við gátum alltaf treyst
á þig og þú varst alltaf til staðar fyrir
okkur. Þú hjálpaðir okkur endalaust
með börnin okkar og varst besti afi í
heimi og afabörnin dýrkuðu þig, eins
og öll börn og unglingar gerðu.
Við eigum svo margar góðar minn-
ingar um þig og hjálpa þær okkur á
þessum erfiðu tímum, þær fá okkur
til að brosa í gegnum tárin.
Elsku besti pabbi, við viljum
þakka þér fyrir minningarnar,
ánægjustundirnar sem þú bjóst okk-
ur, litlu ævintýrin sem þú leiddir
okkur út í, félagsskapinn og þann
yndislega tíma sem við áttum saman.
Hvíl í friði elsku pabbi.
Hörður Gylfason,
Ásgrímur Kristinn Gylfason,
Guðbjörg Gerður Gylfadóttir
og fjölskyldur.
Tengdafaðir minn Gylfi Halldórs-
son er nú látinn eftir stutta en
snarpa baráttu við illvígan sjúkdóm.
Síðustu vikur voru honum og fjöl-
skyldunni mjög erfiðar, og síðasta
vikan hans var í raun svo ótrúleg að
maður er ekki enn búinn að átta sig á
því. Daglega komu verri og verri nið-
urstöður um ástand hans eftir að
honum hafði verið gefin smávon dag-
inn áður. Það að sjá svo hraustan og
duglegan mann veslast upp á nokkr-
um vikum er hrikalega erfitt fyrir
alla aðstandendur.
Gylfi var gríðarlega samviskusam-
ur, hjartahlýr og duglegur maður.
Það sem hann tók sér fyrir hendur
og byrjaði á það kláraði hann með
mikilli prýði fljótt og vel. Hann vildi
ganga beint til verks og ekki taka
neinar pásur fyrr en verkinu væri
lokið. Hann hafði alltaf snyrtilegt í
kringum sig og var alltaf að, hvort
sem það var í vinnunni eða heima
fyrir.
Gylfi var mjög raungóður maður
og voru margir sem komu og spjöll-
uðu við hann um hin ýmsu mál. Í
starfi sínu var hann mikið innan um
börn og unglinga og var mikill vinur
þeirra, hann var fljótur að aðstoða
þau ef eitthvað bjátaði á.
Þegar við Guðbjörg mín kynnt-
umst fyrir 13 árum þá var mér mjög
vel tekið af fjölskyldunni. Ég áttaði
mig samt fljótt á því hve Guðbjörg
var mikil pabbastelpa og þau voru
mjög náin, hann var mjög stoltur af
stelpunni sinni. Ári seinna fæddist
eldri drengurinn okkar og var hann
skírður Gylfi eins og afi. Gylfi afi var
rosalega stoltur og ánægður með
þennan nafna sinn og hafa þeir alltaf
verið miklir og nánir vinir. Gylfa
fannst svo gott að hafa afa á fótbolta-
vellinum og geta dokað við hjá hon-
um fyrir og eftir æfingar. Ævar var
rosalega glaður þegar hann gat
braskað eitthvað með afa í bílskúrn-
um eða í garðinum og sagði örugg-
lega hundrað sinnum á mínútu „afi“
þegar hann var að spjalla við hann
um hitt og þetta. Þeir náðu mjög vel
saman enda báðir miklir vinnumenn.
Strákarnir voru mikið hjá afa og
ömmu, sérstaklega þegar Guðbjörg
fór í nám og ég mikið í vinnunni. En
núna þegar afi er farinn upp til Guðs
ætla þeir að vera duglegir að passa
ömmu fyrir hann eins og hann hefði
viljað og verður hann áfram óend-
anlega stoltur af afastrákunum sín-
um.
Elsku Gylfi minn, þakka þér fyrir
allan þann tíma sem ég átti með þér,
og allan þann tíma sem strákarnir
fengu að vera með þér. Þakka þér
fyrir alla þá aðstoð sem þú veittir
mér, það var alltaf jafn gott að eiga
þig að og spjalla um hitt og þetta.
Þegar ég sagði við þig um daginn að
ég væri orðinn svolítið þreyttur á
harkinu í litla fyrirtækinu mínu, þá
sagðirðu: „Ámi minn, haltu áfram og
ekki gefast upp.“ Þannig var það oft
þegar ég kíkti inn og þú bauðst mér
kaffi. Eftir smáspjall varstu búinn að
stappa í mann stálinu og ég fór glað-
ur út í daginn. Ég mun halda áfram
og ekki gefast upp, ég skal hlúa vel
að pabbastelpunni þinni og afastrák-
unum þínum og vera þeim það akk-
eri sem þú varst fjölskyldunni þinni.
Við munum öll standa saman, Mar-
grét og fjölskyldan ykkar, og hjálp-
ast að við að takast á við sorgina og
varðveita minningu um einstakan
mann. Ég veit að þú munt aðstoða
okkur við þetta og líta eftir okkur öll-
um eins og þú hefur alltaf gert.
Guð verði með þér, kæri vinur.
Ámundínus Örn Öfjörð.
Elsku besti afi, þú hefur verið
samofinn tilveru okkar frá því við
munum eftir okkur, kímið augnaráð,
hendur útréttar til að styðja okkur
og leiða eftir þörfum, faðmur þinn
útbreiddur til að verja okkur hætt-
um og vagga okkur í svefn. Þú hefur
borið okkur á hestbaki og leitt okkur
þér við hönd, við höfum átt saman
ótal ævintýri. Við höfum hlýtt á sög-
ur þínar, hlegið að skrítlum þínum
og dáðst að tilraunum þínum.
Stutt er síðan við vorum að braska
inni í bílskúr en allt í einu ertu bara
farinn frá okkur. Agalega sárt er að
hugsa til þess að við komum ekki til
með að sjá þig eða leika meira með
þér.
Við elskum þig. Takk fyrir allt og
fyrir að vera afi okkar.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt,
hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Afadrengirnira
Gylfi Örn og Ævar Andri.
Elsku Gylfi. Fyrstu minningar
mínar um þig eru frá því að þú byrj-
aðir að vinna í Hraðfrystihúsi
Grindavíkur og byrjaðir að þjálfa
okkur strákana í fótbolta í litla saln-
um í Grunnskóla Grindavíkur. Það
má nú eiginlega segja að þú hafir
komið með fótboltann til Grindavík-
ur.
Áður en ég vissi af þá varst þú
byrjaður með Möggu systur og
gekkst Herði syni hennar í föðurstað
og hafið þið verið mjög nánir síðan.
Upp frá þessari stundu urðum við
mjög góðir vinir. Alltaf þegar mig
vantaði hjálparhönd varst þú boðinn
og búinn til að hjálpa mér. Það sem
mér er minnisstæðast er fyrsta sól-
arlandaferð fjölskyldunnar árið
1985. Þá fóru fjölskyldur okkar sam-
an til Benidorm. Þar var ýmislegt
brallað, okkur fannst ansi heitt og
leið okkur illa vegna hita þangað til
við fórum niður til ykkar og þar
varst þú, Gylfi, kominn út á svalir á
brókinni og ber að ofan og með fætur
uppi á stól með glas í hendi. Þú ljóm-
aðir allur og kunnir að njóta lífsins
og láta þér líða vel. Mörgum árum
seinna fórum við aftur saman til
Benidorm og áttum við þá einnig
yndislegan tíma saman.
Ég vil þakka fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum með þér,
kæri mágur.
Með þessum fáu orðum kveð ég
þig. Megi Guð styrkja ykkur í þess-
ari miklu sorg.
Magga systir, Hörður, Ásgrímur,
Guðbjörg, mamma og pabbi og fjöl-
skyldur, ég er alltaf til staðar fyrir
ykkur.
Þinn mágur
Bragi.
Elsku Gylfi. Það er frekar skrítið
að setjast niður og skrifa minning-
argrein um þig því þú veiktist svo
skyndilega að við náðum ekki einu
sinni að kveðja þig. Það fyrsta sem
kemur upp í huga okkar er hversu
yndislegur maður þú varst og barn-
góður. Þegar við vorum smástelpur
fannst okkur alltaf gaman að koma
til ykkar Möggu frænku, þar var allt-
af tekið vel á móti okkur. Á sumrin
þegar við löbbuðum fram hjá húsinu
ykkar í Borgarhrauninu stoppuðum
við alltaf hjá ykkur því þið voruð allt-
af úti í garði að vinna og alltaf var
garðurinn ykkar æðislegur eins og
þið. Þegar jólin nálguðust var alltaf
fallega skreytt hjá ykkur og falleg
jólaljós því þú varst svo mikið jóla-
barn. Eftir að við systur eignuðumst
strákana okkar þá var alltaf tekið vel
á móti þeim og þeim fannst gaman að
hitta ykkur.
Það var alltaf svo gaman að fylgj-
ast með barnabörnunum þínum
sniglast í kring um þig og hversu vel
ykkur leið saman.
Með þessum fáu orðum kveðjum
við yndislegan mann. Þín verður sárt
saknað.
Elsku Magga frænka, Hörður, Ás-
grímur, Guðbjörg, Ámi, Gylfi, Ævar,
amma og afi og fjölskyldur, megi
Guð hugga ykkur og vernda.
Systurnar
Erna Rós og Guðný Rut.
Elsku frændi minn, það er komið
að leiðarlokum. Ég sit og horfi út um
gluggann, hugsa til þín, mjög dofin.
Jólahátíð á næsta leiti, og minning-
arnar um þig rifjast upp. Ég spyr
þann sem öllu ræður endalausra
spurninga: Hvers vegna? Af hverju?
En engin fæ ég svörin.
Hinn 25. september síðastliðinn
kvöddum við frænku og uppeldis-
systur þína, sem þú áttir svo mikið í.
Þú treystir þér ekki norður í jarðar-
förina, vegna veikinda þinna, en eng-
inn bjóst við að svona færi. Þú glímd-
ir við þann sjúkdóm, sem hefur tekið
góðan skerf af fjölskyldu okkar. Ég
fylgdist með veikindum þínum og
trúði því fram á síðustu stundu að þú
myndir vinna þetta erfiða stríð, ég
veit þú reyndir þitt besta. Ég sit í
þögninni og hlusta, ég heyri rödd
þína, já, hún var mjög sérstök, mér
fannst það strax sem krakka, mjög
þýð og yfirveguð rödd, sem hefði átt
heima í lestri jólakveðja á Þorláks-
messu, svona hátíðarrödd.
Við systurnar urðum þeirrar gæfu
aðnjótandi að fá að dvelja hjá ykkur í
nokkra daga fyrir 27 árum. Þið tókuð
okkur eins og ykkar eigin börnum,
okkur leið mjög vel hjá ykkur, fund-
um öryggi í ykkar höndum. Hafðu
þakkir fyrir það, þú átt hlutdeild í
hjarta okkar. Það var líka gaman
seinni árin að renna við hjá ykkur
hjónakornunum á sunnudagsrúntin-
um. Þá kynntist maður barnagæl-
unni í þér, börnin áttu að hafa það
sem þægilegast.
Ég er þess fullviss að nú líður þér
betur, þú hefur fengið fallegar mót-
tökur, líklega hefur það verið svolítið
stór englahópur sem vafði þig örm-
um á ný, á nýjum stað, amma, afi og
systkinin þín tíu sem á undan þér
fóru.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar
þakka ég yndislegar og ógleyman-
legar stundir. Þær verða vel varð-
veittar í hjörtum okkar.
Elsku Magga, börn, barnabörn og
aðrir ástvinir, guð vaki yfir ykkur og
styrki á þessum erfiða tíma. Hugur
minn er hjá ykkur.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku frændi, komið er að kveðju-
stund.
Guð geymi þig.
Þín frænka
Dýrleif Ólafsdóttir.
Fyrir tíu árum flutti ég með manni
og syni til Grindavíkur tímabundið.
Það er alltaf erfitt að slíta upp heim-
ili og flytja á nýjan stað.Tala ekki um
ef maður þekkir engan. En ég vissi
að ég átti frænda sem bjó á staðnum.
Einn daginn ákvað ég að hafa uppi á
honum. Fór í vinnuna til hans, spurði
um hann og mætti þá líka þessi ynd-
islegi maður labbandi á móti mér og
sagði: „Ertu Hulda frænka mín?“
Þannig hófust kynni okkar og eign-
uðumst við Sævar sonur minn þessa
yndislegu vini, Gylfa og Möggu, og
hefur vinátta okkar haldist órofin
síðan.
Það er erfitt að sætta sig við að
þessi sjúkdómur skuli hafa tekið þig
burt svona snöggt, að engin lækning
hafi getað gefið þér fleiri ár með
Möggu og fjölskyldu sem var þér svo
dýrmæt.
Mér og sonum mínum er efst í
huga á þessari stundu þakklæti fyrir
að fá að þekkja þig og njóta vináttu
ykkar Möggu. Hafðu hjartans þökk
fyrir tímann sem við áttum saman.
Hvíl í friði, elsku Gylfi frændi minn.
Megi englarnir taka þig og vagga
þér í örmum sínum.
Elsku Magga, Hörður, Ásgrímur
Kristinn, Guðbjörg og fjölskyldur.
Minning um góðan mann, föður,
tengdaföður og afa mun lifa í huga
okkar allra. Guð gefi ykkur styrk í
sorginni.
Hulda Sigurðardóttir.
Kæri vinur.
Haustvindur napur næðir,
nístir mína kinn.
Ég kveð þig kæri vinur,
kveðja í hinsta sinn.
Ég man brosið bjarta,
og blíðan svipinn þinn.
Það er sárt að sakna,
sorgmæddur hugurinn.
Ljúfar minningar líða,
er lít um farinn veg.
Lífið í fallegum litum,
lífið í straumsins vé.
Nú gengur þú með Guði,
og gleðst við móður faðm.
Æðri verk að vinna,
við erum börnin hans.
(Sæbjörg María Vilmundsdóttir)
Innilegar samúðarkveðjur til eig-
Gylfi Halldórsson